Οおみくろん ύμνος είναι ένα ποιητικό είδος πぱいοおみくろんυうぷしろん καλλιεργείται ήδη αあるふぁπぱい' τたうαあるふぁ αρχαία χρόνια, καταρχήν σしぐまτたうηいーたνにゅー εποχή τたうοおみくろんυうぷしろん Ομήρου (οおみくろんιいおた λεγόμενοι ομηρικοί ύμνοι) κかっぱαあるふぁιいおた, κυρίως, στους αιώνες πぱいοおみくろんυうぷしろん ακμάζει ηいーた λυρική ποίηση. Σしぐまτたうηいーたνにゅー ουσία, πρόκειται γがんまιいおたαあるふぁ ένα τραγούδι γραμμένο γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ τιμηθεί κάποιος θεός, ημίθεος ή ήρωας ή γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ δοξαστεί οおみくろん νικητής μιας μάχης, ενός πολέμου ή ενός αγώνα. Μみゅー' άλλα λόγια, πρόκειται γがんまιいおたαあるふぁ ένα εγκωμιαστικό τραγούδι γεμάτο πάθος κかっぱαあるふぁιいおた λυρική ένταση, τたうοおみくろん οποίο στοχεύει σしぐまτたうηいーたνにゅー πνευματική κかっぱαあるふぁιいおた ψυχική ανάταση.

 

Οおみくろん «Ύμνος εις τたうηいーたνにゅー ελευθερίαν» τたうοおみくろんυうぷしろん Διονύσιου Σολωμού, ένα από τたうαあるふぁ ελάχιστα ποιήματα αυτού τたうοおみくろんυうぷしろん είδους σしぐまτたうηいーた νεοελληνική λογοτεχνία, έμελλε νにゅーαあるふぁ γίνει οおみくろん εθνικός ύμνος της χώρας μας.

 

Οおみくろん ύμνος καλλιεργείται ιδιαίτερα κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーたνにゅー εποχή τたうοおみくろんυうぷしろん Βυζαντίου, ιδίως κατά τたうοおみくろんνにゅー 6οおみくろん κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんνにゅー 7οおみくろん αιώνα, αλλά μみゅーεいぷしろん εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα, αφού τたうοおみくろん περιεχόμενό τたうοおみくろんυうぷしろん είναι πλέον θρησκευτικό. Παραμένει βέβαια ένα τραγούδι δοξαστικό, στρέφεται όμως αποκλειστικά προς τたうοおみくろん θείο, όπως τたうοおみくろん εννοεί βέβαια οおみくろん χριστιανισμός. Ηいーた ένταση κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん πάθος πηγάζουν τώρα από τたうηいーたνにゅー πίστη τόσο τたうοおみくろんυうぷしろん ποιητή όσο κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんυうぷしろん κοινού, πぱいοおみくろんυうぷしろん επιζητούν τたうηいーたνにゅー ανάταση σしぐまτたうηいーたνにゅー προσπάθειά τους νにゅーαあるふぁ προσεγγίσουν τたうοおみくろん θείο. Οおみくろん πぱいιいおたοおみくろん γνωστός κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん πぱいιいおたοおみくろん μεγάλος Βυζαντινός υμνογράφος υπήρξε, βέβαια, οおみくろん Ρωμανός οおみくろん Μελωδός.

Σしぐまτたうαあるふぁ νεότερα χρόνια, οおみくろん ύμνος διατηρεί τたうαあるふぁ βασικά τたうοおみくろんυうぷしろん χαρακτηριστικά, όπως γがんまιいおたαあるふぁ παράδειγμα, τたうηいーたνにゅー έξαρση, τたうοおみくろん λυρισμό, τたうοおみくろん υψηλό περιεχόμενο κかっぱτたうλらむだ. Τたうοおみくろん πぱいιいおたοおみくろん χαρακτηριστικό έργο τたうοおみくろんυうぷしろん είδους είναι αναμφίβολα οおみくろん Ύμνος εις τたうηいーたνにゅー ελευθερίαν τたうοおみくろんυうぷしろん Διονύσιου Σολωμού, μέρος τたうοおみくろんυうぷしろん οποίου αποτελεί σήμερα κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんνにゅー εθνικό μας ύμνο. Άλλωστε, οおみくろんιいおた εθνικοί ύμνοι όλων τたうωおめがνにゅー κρατών δでるたεいぷしろんνにゅー είναι τίποτε άλλο παρά τραγούδια πぱいοおみくろんυうぷしろん συμπυκνώνουν αισθήματα πατριωτικά κかっぱαあるふぁιいおた εθνικά, προκαλώντας τたうοおみくろんνにゅー ενθουσιασμό κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーたνにゅー έξαρση σしぐまεいぷしろん έναν ολόκληρο λαό.

(Βべーたλらむだ. Λογοτεχνικά γένη/είδη).

Ορισμένες φορές, ιδιαίτερα σしぐまτたうοおみくろん γραπτό λόγο κかっぱαあるふぁιいおた σπανιότερα στον προφορικό, συμβαίνει τたうοおみくろん εξής: δύο λέξεις, πぱいοおみくろんυうぷしろん αποτελούν μみゅーιいおたαあるふぁ συντακτική κかっぱαあるふぁιいおた λογική ενότητα, δでるたεいぷしろんνにゅー εκφέρονται, όπως θしーたαあるふぁ έπρεπε, ηいーた μみゅーιいおたαあるふぁ δίπλα σしぐまτたうηいーたνにゅー άλλη αλλά χωρίζονται. Αυτό συμβαίνει, επειδή μεταξύ αυτών τたうωおめがνにゅー δύο λέξεων παρεμβάλλεται μία άλλη (ή κかっぱαあるふぁιいおた περισσότερες) πぱいοおみくろんυうぷしろん τις διαχωρίζει. Αυτή, ακριβώς, ηいーた εκφραστική κかっぱαあるふぁιいおた συντακτική διάσπαση της φυσικής ροής τたうοおみくろんυうぷしろん λόγου ονομάζεται σχήμα υπερβατό. Οおみくろん τρόπος μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー οποίο λειτουργεί σしぐまτたうοおみくろん λόγο τたうοおみくろん υπερβατό, φαίνεται καθαρά σしぐまτたうοおみくろん ακόλουθο παράδειγμα:

 

Πίνω τたうοおみくろん ωριοστάλαχτο της πλάκας τたうοおみくろん φαρμάκι

 

Σしぐまτたうοおみくろん συγκεκριμένο παράδειγμα, οおみくろんιいおた λέξεις «ωριοστάλαχτο» κかっぱαあるふぁιいおた «φαρμάκι» αποτελούν μみゅーιいおたαあるふぁ συντακτική κかっぱαあるふぁιいおた λογική ενότητα κかっぱαあるふぁιいおた κανονικά θしーたαあるふぁ έπρεπε νにゅーαあるふぁ εκφέρονται ηいーた μみゅーιいおたαあるふぁ δίπλα σしぐまτたうηいーたνにゅー άλλη: «ωριοστάλαχτο φαρμάκι». Σしぐまτたうοおみくろん παράδειγμα όμως ηいーた μみゅーιいおたαあるふぁ χωρίστηκε αあるふぁπぱい' τたうηいーたνにゅー άλλη μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー παρεμβολή της λέξης: «της πλάκας».

Τたうοおみくろん υπερβατό είναι συχνό σχήμα σしぐまτたうηいーたνにゅー αρχαία ελληνική γλώσσα, σしぐまτたうηいーた νεότερη λόγια, καθώς επίσης κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうηいーたνにゅー ποίηση, πぱいοおみくろんυうぷしろん πολλές φορές τたうοおみくろん επιβάλλει ηいーた μετρική οικονομία τたうοおみくろんυうぷしろん στίχου. Αあるふぁπぱい' τους νεότερους ποιητές συχνά χρησιμοποιεί τたうοおみくろん υπερβατό σχήμα οおみくろん Κάλβος:

 

Κかっぱαあるふぁιいおた σήμερον τたうαあるふぁ δένδρα
κかっぱαあるふぁιいおた τας πηγάς σεβάζονται
δροσεράς οおみくろんιいおた ποιμένες

(Οおみくろん φιλόπατρις, στροφή ιδ΄)

 

Ηいーた λαμπάς ηいーた αιώνιος
σしぐまοおみくろんυうぷしろん βρέχει τたうηいーたνにゅー ημέραν
τους καρπούς, κかっぱαあるふぁιいおた τたうαあるふぁ δάκρυα
γίνονται της νυκτός εις εσέ κρίνοι

(Οおみくろん φιλόπατρις, στροφή κ΄)

Σしぐまτたうοおみくろん παρακάτω παράδειγμα από τたうοおみくろん δημοτικό τραγούδι «Οおみくろん θάνατος τたうοおみくろんυうぷしろん Διγενή»:

 

βογκάει τρέμουν τたうαあるふぁ βουνά, βογκάει τρέμουν οおみくろんιいおた κάμποι

 

παρατηρούμε τたうαあるふぁ εξής: γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ δοθούν μみゅーεいぷしろん έμφαση ηいーた ένταση τたうοおみくろんυうぷしろん βογγητού κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろんιいおた επιθανάτιες στιγμές τたうοおみくろんυうぷしろん Διγενή, χρησιμοποιούνται εκφραστικοί τρόποι πぱいοおみくろんυうぷしろん δでるたεいぷしろんνにゅー ανταποκρίνονται σしぐまτたうηいーたνにゅー πραγματικότητα, ξεπερνούν τたうοおみくろん συνηθισμένο μέτρο κかっぱαあるふぁιいおた βρίσκονται έξω από τたうηいーたνにゅー καθημερινή εμπειρία τたうοおみくろんυうぷしろん ανθρώπου (=τρέμουν τたうαあるふぁ βουνά, τρέμουν οおみくろんιいおた κάμποι).

Όταν σしぐまτたうαあるふぁ λογοτεχνικά κείμενα —αλλά κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうοおみくろんνにゅー καθημερινό λόγο— χρησιμοποιούνται εκφραστικοί τρόποι πぱいοおみくろんυうぷしろん μεγαλοποιούν κかっぱαあるふぁιいおた μεγεθύνουν μみゅーιいおたαあるふぁ κατάσταση, ένα αποτέλεσμα, μみゅーιいおたαあるふぁ ενέργεια κかっぱτたうλらむだ., έχουμε τたうοおみくろん λεγόμενο σχήμα υπερβολής.

 

πぱい.χかい. -κかっぱιいおた  όθε χτυπάει οおみくろん Διγενής, τたうοおみくろん αίμα αυλάκι κάνει
κかっぱιいおた όθε χτυπάει οおみくろん Χάροντας, τたうοおみくろん αίμα τράφο κάνει
- σしぐまτたうοおみくろん έμπα χίλιους έκοψε, σしぐまτたうοおみくろん έβγα δでるたυうぷしろんοおみくろん χιλιάδες
- σしぐまαあるふぁ δでるたυうぷしろんοおみくろん βουνά είναι οおみくろんιいおた πλάτες τたうοおみくろんυうぷしろん, σしぐまαあるふぁνにゅー κάστρο ηいーた κεφαλή τたうοおみくろんυうぷしろん

 

Ηいーた λογοτεχνική γλώσσα χρησιμοποιεί συχνά τたうοおみくろん σχήμα της υπερβολής, γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ προσδώσει σしぐまτたうοおみくろん λόγο κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうοおみくろん νόημα έμφαση, ζωηρότητα, παραστατικότητα κかっぱαあるふぁιいおた ισχυρή εντύπωση.

Οおみくろん υπερρεαλισμός είναι τたうοおみくろん τελευταίο κかっぱαあるふぁιいおた χωρίς αμφιβολία τたうοおみくろん πλέον σημαντικό από τたうαあるふぁ κινήματα της πρωτοπορίας. Γεννιέται τたうοおみくろん 1924 σしぐまτたうηいーた Γαλλία, ως συνέχεια τたうοおみくろんυうぷしろん γαλλικού νταντά. Όπως ακριβώς κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろんιいおた άλλες πρωτοπορίες, δでるたεいぷしろんνにゅー περιορίστηκε σしぐまτたうηいーた λογοτεχνία αλλά αναπτύχθηκε σしぐまεいぷしろん όλες σχεδόν τις τέχνες. Αρχηγός τたうοおみくろんυうぷしろん κινήματος κかっぱαあるふぁιいおた συγγραφέας τたうοおみくろんυうぷしろん υπερρεαλιστικού μανιφέστου είναι οおみくろん André Breton, ενώ μεταξύ τたうωおめがνにゅー σημαντικών εκπροσώπων τたうοおみくろんυうぷしろん κινήματος θしーたαあるふぁ είναι οおみくろんιいおた ποιητές Louis Aragon, Paul Eluard, Antonin Artaud κかっぱαあるふぁιいおた Philippe Soupault, οおみくろんιいおた ζωγράφοι Max Ernst, Salvador Dali, André Masson κかっぱαあるふぁιいおた Juan Miró, οおみくろん σκηνοθέτης Luis Buñuel κかっぱ.ά.

 

Οおみくろん Ανδρέας Εμπειρίκος (1901-1975) κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん Νίκος Εγγονόπουλος (1910-1985) είναι οおみくろんιいおた δύο πぱいιいおたοおみくろん σημαντικοί Έλληνες υπερρεαλιστές. Μάλιστα, οおみくろん Εγγονόπουλος υπήρξε όχι μόνο ποιητής αλλά κかっぱαあるふぁιいおた ζωγράφος.

 

Οおみくろんιいおた υπερρεαλιστές αξιοποιούν τたうαあるふぁ διδάγματα όχι μόνο τたうοおみくろんυうぷしろん νταντά αλλά κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんυうぷしろん συμβολισμού, ενώ είναι έντονα επηρεασμένοι από τたうηいーたνにゅー ψυχανάλυση: σύμφωνα μみゅーεいぷしろん τους υπερρεαλιστές, οおみくろん καλλιτέχνης —αλλά κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん άνθρωπος γενικότερα— δでるたεいぷしろんνにゅー πρέπει νにゅーαあるふぁ μένει εγκλωβισμένος σしぐまτたうηいーたνにゅー πραγματικότητα της καθημερινής ζωής αλλά νにゅーαあるふぁ χρησιμοποιεί τたうηいーた φαντασία, τたうηいーたνにゅー τύχη, τたうοおみくろん όνειρο κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん ασυνείδητο, σπάζοντας τたうαあるふぁ δεσμά τたうοおみくろんυうぷしろん ρεαλισμού, της αληθοφάνειας κかっぱαあるふぁιいおた της ευλογοφάνειας· μόνον έτσι θしーたαあるふぁ μπορέσει νにゅーαあるふぁ αντικρίσει νέους ορίζοντες, νにゅーαあるふぁ φτάσει σしぐまεいぷしろん μみゅーιいおたαあるふぁ «υうぷしろんπぱいεいぷしろんρろー-πραγματικότητα», ξεφεύγοντας οριστικά από τたうοおみくろんνにゅー έλεγχο της λογικής κかっぱαあるふぁιいおた από τις κάθε είδους προκαταλήψεις, τόσο σしぐまτたうηいーた ζωή όσο κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうηいーたνにゅー τέχνη.

Ειδικά σしぐまεいぷしろん ό,τたうιいおた αφορά τたうηいーた λογοτεχνία, οおみくろんιいおた υπερρεαλιστές καλλιέργησαν κυρίως τたうηいーたνにゅー ποίηση. Γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ επιτύχουν τους στόχους τους, χρησιμοποιούν κάθε μέσο πぱいοおみくろんυうぷしろん θしーたαあるふぁ μπορούσε νにゅーαあるふぁ τους φέρει σしぐまεいぷしろん άμεση επαφή μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん υποσυνείδητο: καταγραφή ονείρων, ύπνωση, καθώς κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた λεγόμενη αυτόματη γραφή, σしぐまτたうηいーたνにゅー οποία υποτίθεται ότι οおみくろん δημιουργός καταγράφει χωρίς καμία παρέμβαση της λογικής ό,τたうιいおた τたうοおみくろんυうぷしろん υπαγορεύει τたうοおみくろん υποσυνείδητό τたうοおみくろんυうぷしろん. Πολύ γρήγορα, βέβαια, οおみくろんιいおた υπερρεαλιστές θしーたαあるふぁ συνειδητοποιήσουν ότι ηいーた —ελάχιστη, έστω— παρέμβαση της λογικής είναι αναπόφευκτη. Πάντως, ηいーた ποίησή τους θしーたαあるふぁ συνεχίσει νにゅーαあるふぁ φημίζεται γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーたνにゅー άρνηση κάθε περιορισμού, τたうηいーたνにゅー απόλυτη ελευθερία σしぐまτたうοおみくろん λεξιλόγιο κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた στιχουργική, τους απρόσμενους συνδυασμούς λέξεων κかっぱαあるふぁιいおた τις εντυπωσιακές εικόνες, καθώς κかっぱαあるふぁιいおた γがんまιいおたαあるふぁ στοιχεία όπως τたうοおみくろん όνειρο, οおみくろん έρωτας, τたうοおみくろん χιούμορ, τたうοおみくろん παράλογο. Ανάλογες καινοτομίες συναντάμε, βέβαια, κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうηいーたνにゅー υπερρεαλιστική πεζογραφία, ηいーた οποία κόβει κάθε δεσμό μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー παράδοση.

Πιστοί σしぐまτたうοおみくろんνにゅー κανόνα πぱいοおみくろんυうぷしろん λέει ότι οおみくろんιいおた πρωτοπορίες συνδέουν άμεσα τたうηいーたνにゅー τέχνη μみゅーεいぷしろん τたうηいーた ζωή, οおみくろんιいおた Γάλλοι υπερρεαλιστές προσπάθησαν νにゅーαあるふぁ συνδυάσουν τたうηいーたνにゅー καλλιτεχνική μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー πολιτική δράση, θεωρώντας ότι ηいーた επανάστασή τους δでるたεいぷしろんνにゅー μπορεί νにゅーαあるふぁ περιοριστεί μόνο σしぐまτたうηいーたνにゅー ποίηση αλλά θしーたαあるふぁ πρέπει νにゅーαあるふぁ αλλάξει τたうηいーたνにゅー ίδια τたうηいーた ζωή: συνδέθηκαν, λοιπόν, στενά μみゅーεいぷしろん τたうαあるふぁ σοσιαλιστικά κかっぱαあるふぁιいおた κομμουνιστικά κόμματα της εποχής, καθώς κかっぱαあるふぁιいおた μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん νεοσύστατο τότε κράτος της Σοβιετικής Ένωσης· γρήγορα, όμως, ήδη από τたうοおみくろん 1930, απογοητευμένοι από τις πολιτικές εξελίξεις κかっぱαあるふぁιいおた από τたうηいーたνにゅー αντιμετώπιση πぱいοおみくろんυうぷしろん τους επιφύλαξαν οおみくろんιいおた δήθεν πολιτικοί τους σύμμαχοι, αναγκάστηκαν νにゅーαあるふぁ εγκαταλείψουν αυτή τたうηいーたνにゅー προσπάθεια (από εκεί κかっぱαあるふぁιいおた μετά, οおみくろんιいおた όποιες πολιτικές τους παρεμβάσεις υπήρξαν ελάχιστες κかっぱαあるふぁιいおた ανεξάρτητες από συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα).

Όπως ήδη αναφέραμε, οおみくろん υπερρεαλισμός υπήρξε χωρίς αμφιβολία τたうοおみくろん μακροβιότερο αλλά κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん πぱいιいおたοおみくろん σημαντικό από τたうαあるふぁ πρωτοποριακά κινήματα κかっぱαあるふぁιいおた επηρέασε σしぐまεいぷしろん πολύ μεγάλο βαθμό τたうηいーたνにゅー καλλιτεχνική έκφραση τたうοおみくろんυうぷしろん 20ού αιώνα σしぐまεいぷしろん όλους τους τομείς. Είναι, άλλωστε, κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん μόνο κίνημα πぱいοおみくろんυうぷしろん εξαπλώθηκε σしぐまεいぷしろん ολόκληρο σχεδόν τたうοおみくろんνにゅー κόσμο κかっぱαあるふぁιいおた παρά τις αρχικές αντιδράσεις, είχε τελικά τεράστια απήχηση. Γενικά, οおみくろん υπερρεαλισμός διαμόρφωσε σしぐまεいぷしろん μεγάλο βαθμό τたうοおみくろんνにゅー τρόπο σκέψης τたうοおみくろんυうぷしろん σύγχρονου ανθρώπου: μας έκανε πολύ πぱいιいおたοおみくろん δεκτικούς σしぐまεいぷしろん κάθε πειραματισμό, έδωσε σημαντική θέση σしぐまτたうοおみくろん χιούμορ κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーたνにゅー ελευθερία τたうοおみくろんυうぷしろん πνευματικού ανθρώπου, συμφιλίωσε κατά κάποιο τρόπο τたうοおみくろん όνειρο μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー πραγματικότητα, τたうοおみくろん υποσυνείδητο μみゅーεいぷしろん τたうηいーた λογική κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた φαντασία μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー καλλιτεχνική οργάνωση, ανανεώνοντας τたうηいーたνにゅー ανθρώπινη έκφραση (από τたうηいーたνにゅー άλλη πλευρά, βέβαια, καταργώντας οριστικά κάθε περιορισμό έδωσε ίσως τたうηいーたνにゅー εντύπωση ότι ηいーた καλλιτεχνική δημιουργία είναι κάτι πολύ απλό κかっぱαあるふぁιいおた εύκολο, πράγμα πぱいοおみくろんυうぷしろん ασφαλώς κかっぱαあるふぁιいおた δでるたεいぷしろんνにゅー αληθεύει).

Οおみくろん υπερρεαλισμός είναι κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん μόνο από τたうαあるふぁ πρωτοποριακά κινήματα πぱいοおみくろんυうぷしろん είχε σημαντική επιρροή σしぐまτたうηいーた νεοελληνική λογοτεχνία, ιδιαίτερα από το 1935 κかっぱαあるふぁιいおた μετά. Πぱいρろーιいおたνにゅー από αυτή τたうηいーた χρονιά, οおみくろん υπερρεαλισμός είναι απλά γνωστός σしぐまτたうηいーた χώρα μας, κυρίως από σύντομα άρθρα στις εφημερίδες κかっぱαあるふぁιいおた τたうαあるふぁ περιοδικά της εποχής, ενώ δύο μόνο ποιητές, οおみくろん Θεόδωρος Ντόρρος κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん Νικήτας Ράντος, κάνουν μみゅーιいおたαあるふぁ προσπάθεια νにゅーαあるふぁ καλλιεργήσουν τους ποιητικούς τρόπους πぱいοおみくろんυうぷしろん προτείνουν οおみくろんιいおた υπερρεαλιστές. Τたうοおみくろん 1935, οおみくろん Ανδρέας Εμπειρίκος, έχοντας σπουδάσει ψυχανάλυση σしぐまτたうοおみくろん Παρίσι κかっぱαあるふぁιいおた έχοντας γνωρίσει από κοντά τたうοおみくろんνにゅー Breton κかっぱαあるふぁιいおた τους άλλους Γάλλους υπερρεαλιστές, δίνει μみゅーιいおたαあるふぁ διάλεξη γがんまιいおたαあるふぁ τたうοおみくろん νέο κίνημα κかっぱαあるふぁιいおた σχεδόν ταυτόχρονα δημοσιεύει τたうηいーたνにゅー πρώτη τたうοおみくろんυうぷしろん ποιητική συλλογή μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー τίτλο Υψικάμινος, γραμμένη εいぷしろんξくしー ολοκλήρου μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー τεχνική της αυτόματης γραφής. Παρά τις θυελλώδεις αντιδράσεις πぱいοおみくろんυうぷしろん προκάλεσαν τたうαあるふぁ πρώτα αυτά ποιήματα, οおみくろん υπερρεαλισμός βρήκε γόνιμο έδαφος σしぐまτたうηいーた χώρα μας, καθώς τたうοおみくろんνにゅー υιοθέτησαν σημαντικοί ποιητές, όπως οおみくろん Νίκος Εγγονόπουλος, οおみくろん Νίκος Γκάτσος κかっぱαあるふぁιいおた ως ένα σημείο οおみくろん Οδυσσέας Ελύτης. Υπερρεαλιστικά στοιχεία μπορούμε, άλλωστε, νにゅーαあるふぁ βρούμε σしぐまεいぷしろん πολλούς ακόμη ποιητές, μέχρι κかっぱαあるふぁιいおた σήμερα: τたうοおみくろんνにゅー Έκτορα Κακναβάτο, τたうοおみくろん Μίλτο Σαχτούρη, τたうοおみくろん Δでるた. Πぱい. Παπαδίτσα, τたうοおみくろん Νάνο Βαλαωρίτη κかっぱ.ά. Αλλά κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうηいーたνにゅー πεζογραφία, συγγραφείς όπως ηいーた Μέλπω Αξιώτη είναι βέβαιο ότι επηρεάστηκαν έντονα από τたうοおみくろんνにゅー υπερρεαλισμό. Θしーたαあるふぁ πρέπει, όμως, νにゅーαあるふぁ πούμε ότι ορισμένες μόνο πλευρές τたうοおみくろんυうぷしろん υπερρεαλιστικού κινήματος έφτασαν ως τたうηいーたνにゅー Ελλάδα: γがんまιいおたαあるふぁ παράδειγμα, ηいーた πολιτική κかっぱαあるふぁιいおた κοινωνική χροιά πぱいοおみくろんυうぷしろん είχε τたうοおみくろん γαλλικό κίνημα, δでるたεいぷしろんνにゅー εκφράστηκε σχεδόν καθόλου σしぐまτたうηいーた χώρα μας.

(Βべーたλらむだ. Μοντερνισμός, Νεοτερική ποίηση, Νταντά, Σχολή, ρεύμα, κίνημα)

Οおみくろん όρος «ύφος» έχει μακρά ιστορία· δでるたεいぷしろん συνδέεται αποκλειστικά μみゅーεいぷしろん τις λογοτεχνικές σπουδές κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうηいーた διάρκεια τたうωおめがνにゅー αιώνων προσέλαβε κατά καιρούς διάφορες έννοιες. Κατά κανόνα τたうοおみくろんνにゅー συνδέουμε μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん χαρακτηριστικό τρόπο μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー οποίο χρησιμοποιεί τたうηいーた γλώσσα ένα ορισμένο άτομο ή μみゅーεいぷしろん τις επιλογές ανάμεσα σしぐまτたうαあるふぁ διάφορα στοιχεία πぱいοおみくろんυうぷしろん θέτει σしぐまτたうηいーた διάθεση τたうωおめがνにゅー χρηστών της κάθε γλωσσά: πράγματι, από τたうηいーたνにゅー αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οおみくろん άνθρωπος δでるたεいぷしろんνにゅー έπαψε ποτέ νにゅーαあるふぁ επινοεί στρατηγικές, μηχανισμούς σύνθεσης κかっぱαあるふぁιいおた γενικά γλωσσικές τεχνικές, γがんまιいおたαあるふぁ νにゅーαあるふぁ επενδύει τις σκέψεις τたうοおみくろんυうぷしろん. Ειδικά σしぐまεいぷしろん ό,τたうιいおた αφορά τたうοおみくろん λογοτεχνικό ύφος, μπορούμε νにゅーαあるふぁ τたうοおみくろん ορίσουμε ως τたうοおみくろんνにゅー ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης, δηλαδή τις γλωσσικές συνήθειες ενός συγγραφέα, μιας σχολής, ρεύματος ή κινήματος, μιας περιόδου, ενός είδους, ακόμα κかっぱαあるふぁιいおた μιας εθνικής λογοτεχνίας σしぐまτたうοおみくろん σύνολό της. Ωστόσο, τたうαあるふぁ πράγματα δでるたεいぷしろんνにゅー είναι τόσο απλά. Γがんまιいおたαあるふぁ παράδειγμα, ένας διαφορετικός τρόπος νにゅーαあるふぁ ορίσουμε τたうοおみくろん ύφος θしーたαあるふぁ ήταν νにゅーαあるふぁ τたうοおみくろん ταυτίσουμε μみゅーεいぷしろん τις γλωσσικές σχέσεις μέσα σしぐま' ένα κείμενο. Συνεπώς, τたうοおみくろん μόνο βέβαιο είναι ότι τたうοおみくろん ύφος συνδέεται μみゅーεいぷしろん τたうηいーた γλώσσα· φυσιολογικά, λοιπόν, είναι —όπως κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた γλώσσα— ένα εξαιρετικά περίπλοκο φαινόμενο, μみゅーιいおたαあるふぁ πολιτισμική έννοια, γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーたνにゅー οποία είναι σχεδόν αδύνατο νにゅーαあるふぁ βρεθεί ένας κかっぱαあるふぁιいおた μοναδικός αποφθεγματικός ορισμός. Μみゅー' άλλα λόγια, ηいーた σκοπιά από τたうηいーたνにゅー οποία μελετά κανείς τたうοおみくろん ύφος, τたうοおみくろんνにゅー οδηγεί σしぐまεいぷしろん έναν ορισμό πぱいοおみくろんυうぷしろん δでるたεいぷしろんνにゅー μπορεί παρά νにゅーαあるふぁ είναι ατελής, καθώς εστιάζει τたうοおみくろん ενδιαφέρον σしぐまεいぷしろん ορισμένους από τους παράγοντες πぱいοおみくろんυうぷしろん τたうοおみくろん διαμορφώνουν, ενδεχομένως όμως δでるたεいぷしろん λαμβάνει υπόψη κάποιους άλλους.

Οおみくろんιいおた πρώτες μελέτες γがんまιいおたαあるふぁ τたうοおみくろん ύφος χρονολογούνται από τたうηいーたνにゅー αρχαιότητα. Πぱいιいおたοおみくろん διάσημη αあるふぁπぱい' όλες είναι χωρίς αμφιβολία ηいーた πραγματεία «Περί Ύψους» τたうοおみくろんυうぷしろん Λογγίνου, πぱいοおみくろんυうぷしろん καθόριζε τους κανόνες τους οποίους έπρεπε νにゅーαあるふぁ ακολουθήσει κάθε επίδοξος ρήτορας ή συγγραφέας, προκειμένου νにゅーαあるふぁ επιτύχει τたうοおみくろん λεγόμενο «υψηλό ύφος». Σしぐまτたうηいーたνにゅー κλασική λατινική, οおみくろん όρος σήμαινε ήδη τους εκφραστικούς τρόπους, τたうηいーた μανιέρα ενός συγγραφέα, μιας σχολής ή ενός είδους. Σしぐまτたうηいーたνにゅー ουσία, όμως, επρόκειτο γがんまιいおたαあるふぁ ένα δευτερεύον στοιχείο, πぱいοおみくろんυうぷしろん εντασσόταν σしぐまτたうαあるふぁ πλαίσια της ρητορικής της εποχής. Ηいーた τελευταία, περιέγραφε λεπτομερώς τたうαあるふぁ βασικά υφολογικά σχήματα μみゅーεいぷしろん τたうαあるふぁ οποία εξακολουθούμε νにゅーαあるふぁ σκεφτόμαστε, νにゅーαあるふぁ μιλάμε κかっぱαあるふぁιいおた νにゅーαあるふぁ γράφουμε μέχρι σήμερα (πぱい.χかい. μεταφορά, μετωνυμία, επανάληψη, αντίθεση, λιτότητα κかっぱτたうλらむだ.), στόχευε αποκλειστικά σしぐまτたうοおみくろん λεγόμενο ωραίο ή υψηλό ύφος, τたうοおみくろん οποίο συνέδεε μみゅーεいぷしろん συγκεκριμένα σχήματα κかっぱαあるふぁιいおた στοιχεία τたうοおみくろんυうぷしろん λόγου.  Μάλιστα, εξαιτίας της ολοκληρωτικής επικράτησης της αρχαίας ρητορικής, οおみくろん προσανατολισμός αυτός διατηρήθηκε σしぐまεいぷしろん όλη τたうηいーた διάρκεια τたうοおみくろんυうぷしろん ευρωπαϊκού Μεσαίωνα, μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー ανάπτυξη κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーたνにゅー καθιέρωση μιας τυπολογίας «υφολογικών ειδών», ηいーた οποία άφησε τたうαあるふぁ ίχνη της κかっぱαあるふぁιいおた σしぐまτたうηいーたνにゅー ποιητική της Αναγέννησης κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんυうぷしろん Μπαρόκ: τたうοおみくろん υψηλό, τたうοおみくろん μέτριο κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん ταπεινό ύφος —κατηγοριοποίηση γνωστή από τたうηいーた μετακλασική αρχαιότητα— συνδέθηκαν ήδη από τたうοおみくろん 13οおみくろん αιώνα, πρώτα μみゅーεいぷしろん τたうαあるふぁ τρία κύρια έργα τたうοおみくろんυうぷしろん Βιργιλίου (Αινειάδα, Γεωργικά, Βουκολικά) κかっぱιいおた έπειτα μみゅーεいぷしろん τις τρεις κοινωνικές τάξεις (αριστοκράτες, αστοί, αγρότες)· ηいーた ανάμειξή τους σしぐまτたうοおみくろん ίδιο έργο θεωρούνταν στοιχείο αρνητικό, ενδεικτικό της χαμηλής τたうοおみくろんυうぷしろん αξίας.

Ηいーた τάση αυτή της παραδοσιακής ρητορικής νにゅーαあるふぁ αποδίδει συγκεκριμένη κかっぱαあるふぁιいおた σταθερή αξία σしぐまεいぷしろん κάθε εκφραστικό τρόπο ή σχήμα λόγου, ανεξάρτητα από τις ειδικές κάθε φορά περιστάσεις, κかっぱαあるふぁιいおた μみゅーεいぷしろん βάση αυτή τたうηいーた λογική νにゅーαあるふぁ ταξινομεί τελικά τたうοおみくろん ύφος κάθε έργου, θしーたαあるふぁ αρχίσει νにゅーαあるふぁ υποχωρεί σταδιακά, σしぐまτたうηいーた διάρκεια τたうοおみくろんυうぷしろん 18οおみくろんυうぷしろん αιώνα. Τたうηいーたνにゅー εποχή αυτή, κかっぱιいおた ενώ εξακολουθούν νにゅーαあるふぁ κυκλοφορούν κάθε είδους πραγματείες κかっぱαあるふぁιいおた συλλογές μみゅーεいぷしろん συμβουλές γがんまιいおたαあるふぁ τたうοおみくろん πώς νにゅーαあるふぁ γράφει κανείς ωραία, συνήθως μみゅーεいぷしろん βάση παραδείγματα κλασικών έργων, οおみくろん Γάλλος λόγιος Georges- Louis Buffon διατυπώνει τたうηいーたνにゅー περίφημη φράση τたうοおみくろんυうぷしろん «ύφος είναι οおみくろん ίδιος οおみくろん άνθρωπος» («le style est I' homme même»), αποδίδοντας μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー τρόπο αυτό τたうαあるふぁ υφολογικά γνωρίσματα σしぐまτたうηいーたνにゅー ιδιοφυΐα τたうοおみくろんυうぷしろん δημιουργού: καθένας, δηλαδή, εκφράζεται μέσα από τたうοおみくろん έργο τたうοおみくろんυうぷしろん, αφήνοντας σしぐま' αυτό τたうηいーたνにゅー ανεπανάληπτη σφραγίδα τたうοおみくろんυうぷしろん. Σιγά σιγά, ηいーた άποψη αυτή θしーたαあるふぁ επικρατήσει κかっぱαあるふぁιいおた μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー έλευση τたうοおみくろんυうぷしろん ρομαντισμού τたうοおみくろん ύφος θしーたαあるふぁ θεωρηθεί ως τたうοおみくろん σήμα κατατεθέν τたうοおみくろんυうぷしろん ατόμου, της ομάδας ή τたうοおみくろんυうぷしろん είδους· κかっぱαあるふぁιいおた τελικά, γύρω σしぐまτたうαあるふぁ τέλη τたうοおみくろんυうぷしろん 19οおみくろんυうぷしろん κかっぱαあるふぁιいおた τις αρχές τたうοおみくろんυうぷしろん 20ού αιώνα, θしーたαあるふぁ εμφανιστεί ένας κλάδος μみゅーεいぷしろん επιστημονικούς στόχους, πぱいοおみくろんυうぷしろん θしーたαあるふぁ ονομαστεί «υφολογία».

Μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー όρο «υφολογία», λοιπόν, ονομάζουμε έναν κλάδο οおみくろん οποίος μελετά τたうοおみくろん φαινόμενο της υφολογικής ποικιλίας στις διάφορες γλώσσες κかっぱαあるふぁιいおた τους τρόπους μみゅーεいぷしろん τους οποίους τたうοおみくろん εκμεταλλεύονται οおみくろんιいおた χρήστες τους. Σしぐまεいぷしろん ό,τたうιいおた αφορά τたうηいーたνにゅー ποικιλία αυτή, θしーたαあるふぁ πρέπει νにゅーαあるふぁ πούμε ότι οおみくろんιいおた κλασικές, οおみくろんιいおた παραδοσιακές διακρίσεις πぱいοおみくろんυうぷしろん αναφέραμε παραπάνω φαντάζουν σήμερα πολύ απλοϊκές κかっぱαあるふぁιいおた, φυσικά, δでるたεいぷしろんνにゅー είναι καθόλου ικανοποιητικές·  κかっぱιいおた αυτό, διότι χάρη στις γνώσεις πぱいοおみくろんυうぷしろん μας έχει προσφέρει ηいーた σύγχρονη γλωσσολογία, είμαστε πぱいιいおたαあるふぁ σしぐまεいぷしろん θέση νにゅーαあるふぁ προτείνουμε πολύ πぱいιいおたοおみくろん περίπλοκα σχήματα, τたうαあるふぁ οποία ανταποκρίνονται σしぐまεいぷしろん μみゅーιいおたαあるふぁ πληθώρα διαφορετικών κριτηρίων.

Ηいーた υφολογία δでるたεいぷしろんνにゅー περιορίζεται, βέβαια, σしぐまτたうηいーた μελέτη τたうοおみくろんυうぷしろん λογοτεχνικού ύφους ή τたうωおめがνにゅー λογοτεχνικών κειμένων. Ήδη από τις αρχές τたうοおみくろんυうぷしろん 20ού αιώνα, ηいーた προσπάθεια ήταν νにゅーαあるふぁ διαμορφωθεί μみゅーιいおたαあるふぁ γενική υφολογία της γλώσσας ή τたうοおみくろんυうぷしろん λόγου, μέρος της οποίας θしーたαあるふぁ ήταν κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた υφολογική μελέτη της λογοτεχνίας. Ωστόσο, ειδικά σしぐまεいぷしろん ό,τたうιいおた αφορά τたうηいーた λογοτεχνία, πぱいοおみくろんυうぷしろん κυρίως μας ενδιαφέρει εδώ, μπορούμε νにゅーαあるふぁ πούμε ότι στόχος τたうωおめがνにゅー υφολογικών μελετών είναι νにゅーαあるふぁ εξηγήσουν τたうηいーたνにゅー —περίπλοκη κかっぱαあるふぁιいおた μάλλον σκοτεινή— σχέση μεταξύ γλώσσας κかっぱαあるふぁιいおた καλλιτεχνικής ή αισθητικής λειτουργίας. Από τたうηいーたνにゅー άποψη αυτή, ηいーた λογοτεχνία μπορεί νにゅーαあるふぁ ιδωθεί ως μみゅーιいおたαあるふぁ ειδική γλωσσική χρήση, κατά τたうηいーたνにゅー οποία οおみくろんιいおた δυνατότητες ή τたうαあるふぁ μέσα μιας γλώσσας αξιοποιούνται σしぐまεいぷしろん όλα τたうαあるふぁ επίπεδα, μみゅーεいぷしろん τρόπο ιδιαίτερα δημιουργικό. Πρώτο καθήκον, λοιπόν, της υφολογίας είναι νにゅーαあるふぁ περιγράψει φαινόμενα όπως ηいーた υφολογική δυσαρμονία, ηいーた ηθελημένη αμφισημία, ηいーた μεταφορά, ηいーた επανάληψη, ηいーた παρήχηση, τたうοおみくろん μέτρο, οおみくろん ρυθμός κかっぱτたうλらむだ.· μみゅーεいぷしろん λίγα λόγια, νにゅーαあるふぁ μελετήσει τたうηいーた συμπεριφορά τたうωおめがνにゅー λέξεων μέσα σしぐまτたうοおみくろん λογοτεχνικό έργο. Προκειμένου νにゅーαあるふぁ τたうοおみくろん επιτύχει αυτό, χρησιμοποιεί τις έννοιες κかっぱαあるふぁιいおた τις μεθόδους της γλωσσολογίας, πぱいοおみくろんυうぷしろん της εξασφαλίζουν σしぐまεいぷしろん μεγάλο βαθμό αντικειμενικότητα κかっぱαあるふぁιいおた επιστημονικά ελέγξιμα συμπεράσματα. Από εκεί κかっぱαあるふぁιいおた πέρα, τίθεται βέβαια κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろん ζήτημα της ερμηνείας: ηいーた υφολογία, δηλαδή, είναι αναγκασμένη νにゅーαあるふぁ εξηγήσει μみゅーεいぷしろん ποιο τρόπο οおみくろんιいおた υφολογικές μορφές πぱいοおみくろんυうぷしろん περιγράφει, μετατρέπουν ένα καθαρά γλωσσικό φαινόμενο σしぐまεいぷしろん αισθητικό, πぱいοおみくろんιいおたαあるふぁ είναι ηいーた αισθητική τους λειτουργία κかっぱαあるふぁιいおた σημασία. Αυτός ακριβώς οおみくろん ερμηνευτικός ρόλος της υφολογίας είναι πぱいοおみくろんυうぷしろん συχνά οδηγεί τους μελετητές σしぐまεいぷしろん διαφορετικές κατευθύνσεις.

Πράγματι, από τις αρχές τたうοおみくろんυうぷしろん 20ού αιώνα μέχρι σήμερα, οおみくろんιいおた ερμηνείες πぱいοおみくろんυうぷしろん έχουν δώσει οおみくろんιいおた μελετητές είναι πολλές κかっぱαあるふぁιいおた ποικίλες. Ορισμένοι θεωρούν ότι τたうοおみくろん ύφος ενός συγγραφέα είναι απλά μみゅーιいおたαあるふぁ ασυνήθιστη χρήση της γλώσσας, μみゅーιいおたαあるふぁ απόκλιση σしぐまεいぷしろん σχέση μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろん ύφος της καθημερινότητας. Τたうοおみくろん πρόβλημα μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー άποψη αυτή, βέβαια, είναι ότι πολύ δύσκολα μπορεί κανείς νにゅーαあるふぁ καθορίσει πぱいοおみくろんιいおたοおみくろん είναι τたうοおみくろん συνηθισμένο κかっぱαあるふぁιいおた πぱいοおみくろんιいおたοおみくろん τたうοおみくろん ασυνήθιστο σしぐまτたうηいーた γλώσσα, ποιος είναι δηλαδή οおみくろん κανόνας κかっぱαあるふぁιいおた πぱいοおみくろんιいおたαあるふぁ ηいーた απόκλιση. Από τたうηいーたνにゅー άλλη πλευρά, υπάρχουν εκείνοι πぱいοおみくろんυうぷしろん υποστηρίζουν ότι τたうοおみくろん ύφος αντικατοπτρίζει τたうηいーたνにゅー ψυχή τたうοおみくろんυうぷしろん δημιουργού· άρα, οおみくろんιいおた αποκλίσεις πぱいοおみくろんυうぷしろん ενδεχομένως παρατηρούμε σしぐまτたうηいーた χρήση της γλώσσας, είναι σしぐまτたうηいーたνにゅー ουσία οおみくろんιいおた ψυχικές ιδιαιτερότητες κかっぱαあるふぁιいおた ιδιομορφίες κάθε ατόμου.

Σしぐまτたうοおみくろん δεύτερο μισό τたうοおみくろんυうぷしろん 20ού αιώνα, κάποιοι μελετητές εισήγαγαν στις υφολογικές μελέτες τたうηいーたνにゅー επιστήμη της στατιστικής κかっぱαあるふぁιいおた άρχισαν νにゅーαあるふぁ διερευνούν τたうοおみくろん λεξιλόγιο ενός συγγραφέα, τις γραμματικό-συντακτικές τたうοおみくろんυうぷしろん επιλογές, τις επαναλήψεις, τたうαあるふぁ σχήματα λόγου κかっぱτたうλらむだ. Τέλος, τたうηいーたνにゅー ίδια εποχή, εκφράστηκε κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた δομική άποψη, σύμφωνα μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー οποία, τたうοおみくろん ύφος είναι τたうοおみくろん ίδιο τたうοおみくろん κείμενο, μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー έννοια ότι γεννιέται από τις —μοναδικές κかっぱαあるふぁιいおた ανεπανάληπτες— σχέσεις πぱいοおみくろんυうぷしろん αναπτύσσουν μεταξύ τους τたうαあるふぁ διάφορα υφολογικά γνωρίσματα σしぐまεいぷしろん ένα κείμενο.

Σしぐまτたうηいーたνにゅー εποχή μας, επανέρχεται τελικά ηいーた τάση γがんまιいおたαあるふぁ μみゅーιいおたαあるふぁ γενική υφολογία, πぱいοおみくろんυうぷしろん ένα μικρό μόνο τμήμα της θしーたαあるふぁ ασχολείται μみゅーεいぷしろん τたうηいーた μελέτη τたうοおみくろんυうぷしろん λογοτεχνικού ύφους. Μみゅーεいぷしろん τたうηいーた λογική αυτή, ηいーた λογοτεχνία αποτελεί πλέον ένα από τたうαあるふぁ διάφορα είδη λόγου πぱいοおみくろんυうぷしろん μπορούν νにゅーαあるふぁ αναλυθούν υφολογικά (πぱい.χかい. οおみくろん πολιτικός λόγος, οおみくろん λόγος τたうωおめがνにゅー Μみゅー.Μみゅー.Εいぷしろん. κかっぱτたうλらむだ.). Τたうηいーたνにゅー ίδια στιγμή, οおみくろんιいおた θεωρίες γύρω από τたうοおみくろん ύφος κかっぱαあるふぁιいおた τたうηいーた μελέτη τたうοおみくろんυうぷしろん πληθαίνουν συνεχώς. Τたうοおみくろん βέβαιο, πάντως, είναι ότι ηいーた σύγχρονη υφολογία είναι κυρίως περιγραφική κかっぱαあるふぁιいおた όχι ερμηνευτική, ενώ έχει οριστικά εγκαταλείψει κかっぱαあるふぁιいおた τたうοおみくろんνにゅー παλαιό ρυθμιστικό της ρόλο.