A.= ὑπερφυῶς, excessively, overmuch, “φλεόντων δωμάτων ὑ.” A.Ag.377 (lyr.); “ο ὐχ ὑ. θ ν η τ ὸν ὄν τ α χ ρ ὴ φρονεῖν ” Id.Pers.820; τί τ ὴν τυραννίδα τ ι μ ᾷς ὑ.; E.Ph.550; “φέρεις ὑ. τ ὰς τύχας” Id.HF 1321:—Hsch. explains it by ὑπεράγαν; and in Phryn.PSp.89B. ( = Cratin.359) we have μ η δ ὲν ὑπέρφευ: ἐπ ὶ τ ο ῦ μ η δ ὲν ἄγ α ν .
ὑπέρφευ , Adv.