Vlamnewel
Vlamnewel | ||||
Waarnemingsdata (Epog J2000) | ||||
Regte klimming | 05h 41m 54s | |||
Deklinasie | -1° 51′ 0.0″ | |||
Besonderhede | ||||
Afstand (ligjaar) | Sowat 1 350[1] | |||
Skynbare grootte | 30'x30' | |||
Ander name | ||||
NGC 2024, Sh2-277 | ||||
|
Die Vlamnewel, ook bekend as NGC 2024 en Sh2-277, is ’n emissienewel in die sterrebeeld Jagter. Dit is sowat 900 tot 1 500 ligjare van die Aarde af.
Die helder ster Alnitak (
Die Vlamnewel is deel van die groeter Orionkompleks, ’n stervormende gebied wat die bekende Perdekopnewel insluit. In die middel van die newel is ’n sterreswerm met nuut gevormde sterre,[2] waarvan 86% sirkumstellêre skywe het.[3] X-straalwaarnemings deur die Chandra-X-straalsterrewag[4][5] toon verskeie honderde van die sowat 800 sterre is jong sterre.[6] Die jongste sterre is naby die middel van die swerm gesentreer.[7]
Galery
[wysig | wysig bron]n
| naam= Vlamnewel | beeld= NASA-FlameNebula-NGC2024-20140507.jpg | onderskrif= Die Vlamnewel (NGC 2024), gebaseer op infrarooifoto's van die Chandra-X-straalsterrewag en Spitzer-ruimteteleskoop. | soort= Emissienewel | sterrebeeld= Jagter | messier= | tipe= | RK= 05h 41m 54s
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Meyer, M. R.; et al. (2008). "Star Formation in NGC 2023, NGC 2024, and Southern L1630". In Reipurth, B. (red.). Handbook of Star Forming Regions, Volume II: The Southern Sky ASP Monograph Publications. Vol. 5. p. 43. ISBN 978-1-58381-670-7.
- ↑ Haisch, K. E. Jr.; Lada, E. A.; Lada, C. J. (2000). "A Near-Infrared L-Band Survey of the Young Embedded Cluster NGC 2024". Astronomical Journal. 120 (2): 1396–1409. arXiv:astro-ph/0006219. Bibcode:2000AJ....120.1396H. doi:10.1086/301521.
- ↑ Haisch, K. E. Jr.; et al. (2001). "A Mid-Infrared Study of the Young Stellar Population in the NGC 2024 Cluster". Astronomical Journal. 121 (3): 1512–1521. arXiv:astro-ph/0012482. Bibcode:2001AJ....121.1512H. doi:10.1086/319397.
- ↑ Skinner, S.; Gagné, M.; Belzer, E. (2003). "A Deep Chandra X-Ray Observation of the Embedded Young Cluster in NGC 2024". Astrophysical Journal. 598 (1): 375–391. arXiv:astro-ph/0306566. Bibcode:2003ApJ...598..375S. doi:10.1086/378085.
- ↑ Broos, P. S.; et al. (2013). "Identifying Young Stars in Massive Star-forming Regions for the MYStIX Project". Astrophysical Journal. 209 (2): 32. arXiv:1309.4500. Bibcode:2013ApJS..209...32B. doi:10.1088/0067-0049/209/2/32.
- ↑ Kuhn, M. A.; Getman, K. V.; Feigelson, E. D. (2015). "The Spatial Structure of Young Stellar Clusters. II. Total Young Stellar Populations". Astrophysical Journal. 802: 60. arXiv:1501.05300. Bibcode:2015ApJ...802...60K. doi:10.1088/0004-637X/802/1/60.
- ↑ Getman, K. V.; Feigelson, E. D.; Kuhn, M. A. (2014). "Core-Halo Age Gradients and Star Formation in the Orion Nebula and NGC 2024 Young Stellar Clusters". Astrophysical Journal. 787 (2): 109. arXiv:1403.2742. Bibcode:2014ApJ...787..109G. doi:10.1088/0004-637X/787/2/109.
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]- NGC 2024 at Astrophotography Geargiveer 31 Januarie 2011 op Wayback Machine
- SIMBAD NGC 2024
- The Flame Nebula op WikiSky: DSS2, SDSS, GALEX, IRAS, Hydrogen
α , X-Ray, Astrophoto, Sky Map, Artikels en foto's - Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Vlamnewel.
- Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia