Η εκτυπώσιμη έκδοση δεν υποστηρίζεται πλέον και μπορεί να έχει σφάλματα μορφοποίησης. Παρακαλούμε ενημερώστε τους σελιδοδείκτες του περιηγητή σας και παρακαλούμε χρησιμοποιήστε εναλλακτικά την προεπιλεγμένη λειτουργία εκτύπωσης του περιηγητή σας.
ΟΝικηφόρος Γ΄ Βοτανειάτης (1002[1] - 10 Δεκεμβρίου1081) ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας (1078 - 1081). Ανήκε σε οικογένεια που ισχυριζόταν ότι κατάγεται από τηΔυναστεία των Φωκάδων.[2]. Ο Νικηφόρος Γ΄ είχε σημαντικό ρόλο την εποχή που ήταν αυτοκράτορας οΚωνσταντίνος Ι΄ Δούκας, υποστήριξε τονΙσαάκιο Α΄ Κομνηνόστην επιτυχή του προσπάθεια να καταλάβει τον θρόνο και ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές στη"μάχη του Πολέμωνος". Επαναστάτησε εναντίον του ανίκανου αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ΄, διεκδίκησε και πήρε τον θρόνο (1078), τον βοήθησαν οιΣελτζούκοι. ΟΜιχαήλ Ζ΄ Δούκας βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση επειδή την ίδια εποχή επαναστάτησε καιο περίφημος στρατηγός Νικηφόρος Βρυέννιος ο Πρεσβύτερος, παραιτήθηκε και κλείστηκε σε μοναστήρι, τον διαδέχθηκε ο Νικηφόρος ως Νικηφόρος Γ΄.
Μετη στέψη τουο Νικηφόρος Γ΄ προσπάθησε να παντρευτεί τηνΕυδοκία Μακρεμβολίτισσα αλλά απέτυχε, παντρεύτηκε τελικά τηΜαρία Αλανή πρώην σύζυγο του προκατόχου του Μιχαήλ Ζ΄. Ο Νικηφόρος Γ΄ αντιμετώπισε στην αρχή εξεγέρσεις στις οποίες συμμετείχαν πολλοί Αρμένιοι πρίγκιπες και δύο Παυλικιανοί αρχηγοί. Σταδιακά εξαρτήθηκε πλήρως από τονΑλέξιο Α΄ Κομνηνόςπουτον διαδέχτηκε όταν αναγκάστηκε να παραιτηθεί ύστερα από επανάσταση (1081). ΟΡοβέρτος Γυισκάρδος επιτέθηκε στηΒυζαντινή αυτοκρατορίαμετο πρόσχημα ότι ο Νικηφόρος Γ΄ αρνήθηκε να ορίσει Συναυτοκράτορα τονγιοτου Μιχαήλ Ζ΄ και της Μαρίας Αλανής Κωνσταντίνο όπως είχε υποσχεθεί. Ο υπέργηρος Νικηφόρος Βοτανειάτης αποσύρθηκε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας της Περιβλέπτου και πέθανε την ίδια χρονιά.
Πρώτα χρόνια
Τα πρώτα χρόνια υπηρέτησε σαν στρατηγός τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θ΄ τον Μονομάχο, έγινε κυβερνήτης του θέματος Ανατολής, του Θέματος Κύπρου και διοικητής του στρατού στηνΑσία. Διετέλεσε Δούκας της ΑντιόχειαςκαιΔούκας της Εδέσσης, κατείχε επίσης τους τίτλους του"Μάγιστρου"καιτου"Βεστάρχη".[3]. Συνδέθηκε στενά μετον μετέπειτα αυτοκράτορα Ισαάκιο Α΄ από τηΔυναστεία των Κομνηνών, τον βοήθησε να ανέβει στον θρόνο (1057) και ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές στη"μάχη του Πολέμωνος".[4]Ο Νικηφόρος ήταν ικανός και πετυχημένος στρατηγός αλλά στη διάρκεια της θητείας του υπέστη πολλές φορές σημαντικές ήττες και ταπεινώσεις. ΟιΟγούζοι Τούρκοι επιτέθηκαν σταΒαλκάνια, ο ίδιος καιο δούκας Βασίλειος Αποκάπης προσπάθησαν να υπερασπιστούν την περιοχή αλλά γνώρισε τη συντριβή και αιχμαλωτίστηκε. Η έκρηξη θανατηφόρας επιδημίας στο στρατόπεδο των Τούρκων επέφερε την απελευθέρωση των αιχμαλώτων, οι περισσότεροι επιζώντες επανήλθαν στον Βυζαντινό στρατό.[5]
Όταν πέθανε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ι΄ (1067) ο Νικηφόρος Γ΄ ήταν ένας από τους υποψήφιους μνηστήρες γιατη χήρα του Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα, τελικά εκείνη επέλεξε τον γενναίο στρατηγό Ρωμανό Δ΄ Διογένηπου έγινε ο επόμενος αυτοκράτορας. Ο Ρωμανός Διογένης δεντου είχε εμπιστοσύνη καιτον απέκλεισε από τηΜάχη του Μαντζικέρτ, ο Νικηφόρος αποσύρθηκε στα πατρικά του κτήματα στην Ανατολή. Ο Μιχαήλ Ζ΄ τον διόρισε ξανά στρατηγό στοΘέμα Ανατολικώνκαι αρχηγό των στρατευμάτων τουστηΜικρά Ασία.[6]ΟιΝορμανδοί μισθοφόροι επαναστάτησαν, ο αυτοκράτορας έστειλε στρατεύματα με αρχηγό τον θείο τουΚαίσαραΙωάννη Δούκα αλλά ηττήθηκαν καιο Καίσαρας αιχμαλωτίστηκε.[7]
Άνοδος στον θρόνο
Ο Νικηφόρος Γ΄ επαναστάτησε εναντίον του Μιχαήλ Ζ΄ καιτου υπουργού Οικονομικών Νικηφορίτζη, μετη βοήθεια των Σελτζούκων συγκέντρωσε στρατό βάδισε στηΝίκαιακαι ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας. Ο στρατηγός Νικηφόρος Βρυέννιος διεκδίκησε και αυτός τον θρόνο αλλά η εκλογή του Νικηφόρου Γ΄ επικυρώθηκε από την αριστοκρατία καιτον κλήρο, ο Μιχαήλ Ζ΄ αποσύρθηκε στηΜονή Στουδίου. Ο Νικηφόρος Γ΄ εισήλθε στην Κωνσταντινούπολη θριαμβευτικά, ο πατριάρχης Κοσμάς Α΄ Ιεροσολυμίτηςτον έστεψε αυτοκράτορα (24 Μαρτίου 1078).[8]Μετη βοήθεια του στρατηγού Αλέξιου Κομνηνού νίκησε τον Νικηφόρο Βρυέννιο και τους υπόλοιπους διεκδικητές αλλά δεν μπόρεσε να διώξει τους Σελτζούκους από τη Μικρά Ασία.[9]
Ο Νικηφόρος Γ΄ ήθελε να ισχυροποιήσει τη θέση τουστον θρόνο, αναζήτησε γάμο μετην Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα χήρα του Κωνσταντίνου Ι΄ καιτου Ρωμανού Διογένη, οι προσπάθειες του υπονομεύτηκαν από τον Καίσαρα Ιωάννη Δούκα, παντρεύτηκε τελικά τη Μαρία της Αλανίας.[9]Η επιλογή αυτή ήταν εναντίον στους εκκλησιαστικούς κανόνες επειδή η Μαρία ήταν ήδη παντρεμένη μετον Μιχαήλ Ζ΄, ο σύζυγος της ζούσε ακόμα ανκαι είχε αποσυρθεί σε μοναστήρι. Ο Νικηφόρος Γ΄ δεν αναγνώρισε τα κληρονομικά δικαιώματα τουγιου της Μαρίας Κωνσταντίνου, δεντον έστεψε Συναυτοκράτορα όπως όφειλε αντίθετα προωθούσε τον ανεψιό του Νικηφόρο Συναδινό, η στάση αυτή τον έφερε σε σύγκρουση μετηΔυναστεία των Δουκών. Η βασιλεία του Νικηφόρου Γ΄ ήταν αποτυχημένη, οι αυλικοί του αποξενώθηκαν μετην προηγούμενη γραφειοκρατία των ανακτόρων και υποτιμήθηκε το Βυζαντινό νόμισμα.[10]
Οι επαναστάσεις ξεκίνησαν σύντομα: εκτός από τη Βυζαντινή αριστοκρατία και τους Αρμένιους πρίγκιπες, επαναστάτησαν στηΘράκη δύο Παυλικιανοί ηγέτες, οι οποίοι θα προκαλέσουν μεγάλη θρησκευτική σύγκρουση, πουθα κάνει πολύ δύσκολη την καταστολή της.[11]Ο Νικηφόρος Γ΄ συνδέθηκε στενά μετον ικανό στρατηγό Αλέξιο Κομνηνό, που κατέστειλε την επανάσταση τουΝικηφόρου ΒασιλάκησταΒαλκάνια (1079), αλλά κατηγορήθηκε ότι υποκίνησε την επανάσταση τού γαμπρού του, στρατηγού Νικηφόρου Μελισσηνού, στην Ανατολή (1080). Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δέχτηκε επίθεση από τον πρίγκιπα Ροβέρτο Γυισκάρδο της Απουλίας, ο οποίος διεκδικούσε τον θρόνο για λογαριασμό τού μικρού Κωνσταντίνου Δούκα, που είχε αρραβωνιαστεί την κόρη του Έλενα.[12]Ο Αλέξιος Κομνηνός γινόταν εντω μεταξύ όλο και περισσότερο ισχυρός· ο δολοπλόκος καίσαρας Ιωάννης Δούκας αποφάσισε να ανατρέψει τον Νικηφόρο Γ΄ καινατον αντικαταστήσει μετον Αλέξιο.[13]
Ανατροπή
Ο Νικηφόρος Γ΄ απέτυχε να κερδίσει την υποστήριξη των Σελτζούκων καιτου στρατηγού Νικηφόρου Κομνηνού με τους οποίους ήταν πάντοτε εχθροί, μετά το αιματηρό πραξικόπημα του 1081 παραιτήθηκε για χάρη της δυναστείας των Κομνηνών. Ο Νικηφόρος Γ΄ είχε συγγενικές σχέσεις μετον διάδοχο του Αλέξιο Α΄ αφού ένας εγγονός του είχε παντρευτεί την κόρη του μεγαλύτερου αδελφού τουΜανουήλ Κομνηνού. Ο έκπτωτος και ηλικιωμένος αυτοκράτορας αποσύρθηκε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας της Περίβλεπτου όπου και πέθανε αργότερα την ίδια χρονιά.[4]
Νομίσματα
Στην εποχή του κυκλοφόρησαν ιστάμενα και τεταρτηρά από ήλεκτρο, αργυρά ολόκληρα ή στα 2/3 του μιλιαρησίου και χάλκινες φόλλεις[εκκρεμεί παραπομπή]. Το ότι δεν κόπηκαν χρυσά νομίσματα αλλά μόνο εξ ηλέκτρου, φανερώνει τη μεγάλη οικονομική κατάπτωση.[14]
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε πρώτα τη Βεβντένε. Φαίνεται πως είχε τουλάχιστον ένα τέκνο.