ΟΚέολγουλφ Β΄ της Μερκίας (Ceolwulf II, πέθανε γύρω στο879) βασιλιάς της Μερκίας (874 - 879) ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της ανεξάρτητης Μερκίας, διαδέχθηκε τονΜπούργκρεντ της Μερκίαςπου εκθρονίστηκε από τους Βίκινγκ (874).[2]Η περίοδος της βασιλείας του βρίσκεται σε έναν κατάλογο βασιλέων της Μερκίας ο οποίος μας δίνει την πληροφορία ότι βασίλευσε 5 χρόνια. Ο Κίρμπι τοποθετεί την βασιλεία του στις αρχές της δεκαετίας του 880 αλλά σε οποιαδήποτε περίπτωση αντικαταστάθηκε (883) από τον Έθελρεντ, κόμη της Μερκίας ο οποίος τοποθετήθηκε υποτελής βασιλιάς της Μερκίας από τον βασιλιά του Ουέσσεξ Αλφρέδο τον Μέγα.[3][4]Ο Κέολγουλφ καταγράφεται στην"C" δυναστεία η οποία καταγόταν από τονΠίμπα της Μερκίας, πρώτος βασιλιάς της δυναστείας ήταν ο Κοένγουλφ που είχε ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς μετην οικογένεια που κυβερνούσε το Γούστερ στην νοτιοδυτική Μερκία.[5]Η άμεση καταγωγή του Κέολγουλφ Β΄ είναι άγνωστη αλλά θεωρείται απόγονος του Κέολγουλφ Α΄ μέσω της κόρης του Έλφλιντ, η Έλφλιντ παντρεύτηκε στον πρώτο της γάμο τον Γουίγκμουντ γιοτουΟυίγκλαφ της Μερκίαςκαιστην συνέχεια τον Μπεόρθφριθ γιοτουΜπέορθγουλφ της Μερκίας. Σε οποιαδήποτε περίπτωση ο Κέολγουλφ Β΄ ήταν απόγονος προηγούμενων βασιλέων, τα διατάγματα που διασώθηκαν την περίοδο της βασιλείας του παρουσιάζουν την αποδοχή που είχε ως βασιλιάς από τους ευγενείς και τους επισκόπους.[6]ΤοΑγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρει σχετικά μετον Κέολγουλφ :
"Εκείνη την χρονιά ο μεγάλος στρατός των Βίκινγκ μετέβη από το Λίντσεϊ στο Ρέπτον και ανέλαβε την εξουσία στα χειμερινά τμήματα της χώρας οδηγώντας τον βασιλιά Μπούργκερ ο οποίος είχε βασιλεύσει 22 χρόνια στην εξορία, τον έδιωξε πέρα από την θάλασσα. Ο Μπούργκερ δραπέτευσε στηνΡώμηστην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατο του, η ταφή του έγινε στην εκκλησία της Σάντα Μαρία στο Αγγλικό σχολείο της πόλης. Την ίδια χρονιά τοποθέτησαν βασιλιά της Μερκίας έναν ανεπιθύμητο τον Κέολγουλγ αφού τον ανάγκασαν να τους δώσει όρκους υποταγής, να τους παραδώσει ομήρους καινα διαθέσει όλο τουτον στρατό στην υπηρεσία τους."[7]
Το χρονικό συνεγράφη την εποχή που βασιλιάς τουΟυέσσεξ ήταν ο Αλφρέδος ο Μέγας κουνιάδος του Μπούργκρεντ και γράφει με προκατάληψη υπέρ τουΟίκου του Ουέσσεξ προκειμένου να επεκτείνει τα κληρονομικά δικαιώματα του Αλφρέδου καιτουγιουτουΕδουάρδου του πρεσβύτερουστηνΜερκία. Σεμια σειρά από νομίσματα θαμμένα από τους Βίκινγκ που βρέθηκαν (2015) κοντά στο Γουάτλινγκτον αποδεικνύεται ότι ο Κέολγουλφ Β΄ ήταν ισοδύναμος βασιλιάς μετον Αλφρέδο.[8][9]Το βασίλειο του Κέολγουλφ περιορίστηκε στα βόρεια και δυτικά τμήματα της Μερκίας.[10]Το 878 ο Ουαλός βασιλιάς Ροντρί Μαούρ του Γκουινέντ σκοτώθηκε σε μάχη εναντίον των Άγγλων, η Ουαλία παραδοσιακά ήταν υποτελές βασίλειο στην Μερκία, ο Άγγλος αρχηγός του στρατού ήταν πιθανότατα ο Κέολγουλφ αφού ο Αλφρέδος την ίδια εποχή ήταν απασχολημένος σε πόλεμο με τους Βίκινγκ. Οιγιοιτου Ροντρί αργότερα νίκησαν τον στρατό της Μερκίας (881) μια νίκη που περιγράφεται στα"Χρονικά της Ουαλίας" ως "η εκδίκηση του θεού του Ροντρί", διοικητής της Μερκίας ήταν τότε πιθανότατα οΈθελρεντ, λόρδος της Μερκίας ή Έντριντ ο μακρυκόμης που διαδέχθηκε τον Κέολγουλφ Β΄ στην διοίκηση της Μερκίας.[11]
Τρεις διαφορετικοί τύποι νομισμάτων βρέθηκαν μετο όνομα του Κέολγουλφ, τα περισσότερα από αυτά βρέθηκαν στο Λονδίνο μετο γνωστό σταυροειδές σχήμα που χρησιμοποιούσε ο Αλφρέδος του Ουέσσεξ.[12]Το νομισματικό σύστημα του Κέολγουλφ έχει μεγάλες ομοιότητες με εκείνο του Αλφρέδου αφού όπως είναι γνωστό οιδυο βασιλείς συνεργάστηκαν γιανα αντιμετωπίσουν τους Βίκινγκ.[13]Ο συγγραφέας Σιμόν Κέινες (γεν. 1952) καιο νομισματολόγος Μαρκ Μπλάκμπουρν (γεν. 1953) τα χρονολογούν το 875, ο Αλφρέδος είναι ο μόνος βασιλιάς που αναγνωρίζεται στο νομισματοκοπείο του Λονδίνου ενώ ίχνη του ονόματος του Κέολγουλφ βρέθηκαν μονάχα στα τέλη της βασιλείας του (879).[14]Την ίδια χρονιά που δημοσιεύτηκε η μελέτη τους (1998) βρέθηκαν νομίσματα μετο όνομα του Κέολγουλφ της ίδιας εποχής μετα πρώτα νομίσματα του Αλφρέδου.[15]Τον Οκτώβριο του 2015 στην ακτή του Γουάτλινγκτον στο Οξφορντσάιρ βρέθηκαν μια σειρά από νομίσματα και κοσμήματα τα οποία χρονολογήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 870 με τις εικόνες δύο Ρωμαίων αυτοκρατόρων μαζί μετα ονόματα του Αλφρέδου ή του Κέολγουλφ.[16]
↑The tie to Pybba was through an unknown son named Cenwalh. Pybba's daughter married Cenwalh of Wessex. Later genealogists may have turned a son by marriage into a son of the blood; Woolf, pp. 151–152. The alternative is that the relationship is contrived and the C dynasty descended from the royal house of the Hwicce; Zalockyj, p. 228.
↑Walker, pp. 59–60, 208, Table 1; Zaluckiyj, p. 236, fig. 3, & p.247, sets out the theory whereby Ceolwulf is taken to be a younger brother of Wigstan of Mercia.
↑Anglo-Saxon Chronicle, trans. James Ingram, sub anno 874.
↑Keynes, "King Alfred and the Mercians." pp. 12-19, and Blackburn, "The London Mint during the Reign of Alfred." pp. 116-120.
↑Mark Blackburn revisits the issue in his "Alfred's coinage reforms in context." In Alfred the Great. Papers from the Eleventh Century Conference, ed. T. Reuter and D. Hinton. Aldershot, 2003. 199-215.
↑Sanderson, David (2015-12-11). "Alfred airbrushed ally from history". The Times. London.
Blackburn, M.A.S. "The London Mint during the Reign of Alfred." In Kings, Currency, and Alliances. History and Coinage of Southern England in the Ninth Century, ed. M.A.S. Blackburn and D.N. Dumville. Studies in Anglo-Saxon History 9. Woodbridge, 1998. 105-23.
Charles-Edwards, Thomas (2013). Wales and the Britons 350–1064. Oxford University Press.
Keynes, Simon. "King Alfred and the Mercians." In Kings, Currency, and Alliances. History and Coinage of Southern England in the Ninth Century, ed. M.A.S. Blackburn and D.N. Dumville. Studies in Anglo-Saxon History 9. Woodbridge, 1998. 1-45.
Kirby, D. P. (2000). The Earliest English Kings (Revised ed.). Routledge.
Miller, Sean (2004). "Ceolwulf II (fl. 874–879), king of the Mercians". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/39145. Retrieved 13 August 2012. (subscription or UK public library membership required)
Walker, Ian (2000). Mercia and the Making of England. Stroud: Sutton.
Williams, Ann (1991). "Ceolwulf II, king of Mercia 874-879". In Ann Williams, Alfred P. Smyth and D. P. Kirby eds. A Biographical Dictionary of Dark Age Britain. Seaby.
Woolf, Alex, "Pictish Matriliny reconsidered," in The Innes Review, volume XLIX, no. 2 (Autumn 1998).
Yorke, Barbara, Kings and Kingdoms of Early Anglo-Saxon England. London: Seaby, 1990.
Zaluckij, Sarah, Mercia: the Anglo-Saxon Kingdom of Central England. Logaston: Logaston Press, 2001.
_(cropped).jpg)
Σχετικά πολυμέσα
