ΟΜάρκος Αυρήλιος Κλαύδιος (λατινικά: Marcus Aurelius Claudius, 10 Μαΐου213 – Ιούλιος 270), περισσότερο γνωστός ως Κλαύδιος Β΄ Γοτθικός[1], ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το268 έως το270. Ικανότατος στρατιωτικός και πολιτικός ισχυροποίησε τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία σε πολλά μέτωπα, συνεχίζοντας την εποχή των αυτοκρατόρων - στρατιωτικών γιατηΡώμη. Πέθανε από λοιμώδη ασθένεια καιτον διαδέχθηκε οΚουιντίλλος.
Η καταγωγή του Κλαύδιου ήταν από περιώνυμη ιλλυρική οικογένεια της Δαρδανίας.[2] Διακρίθηκε για τις στρατιωτικές του αρετές, όταν υπερασπίστηκε τις Θερμοπύλες κατά τωνβαρβάρων επί βασιλείας Δέκιου (238). Ως διοικητής της Ιλλυρίας κατά την εποχή των αυτοκρατόρων ΒαλεριανούκαιΓαλλιηνού αντιμετώπισε επιτυχώς τις επί δέκα χρόνια επιδρομές τωνΓότθωνστην περιοχή. Το 268 ανέλαβε αυτοκράτορας μετην υποστήριξη των στρατιωτών του, κατόπιν εγκρίσεως της συγκλήτουκαι αποδεχόμενος τα αυτοκρατορικά εμβλήματα πουτου παρέδωσε ο Γαλλιηνός λίγο πριντο θάνατο του.[2]
Ο Κλαύδιος Γοτθικός, ως ικανότατος στρατιωτικός και πολιτικός, αποκατέστησε γρήγορα την ισχύ της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε πολλά μέτωπα. Κατ´αρχάς επανέφερε τα εδάφη της ΙσπανίαςκαιΝαρβωνησίας συντρίβοντας τους βαρβάρους που πίεζαν ασφυκτικά τα δυτικά σύνορα της αυτοκρατορίας.[2] Αμέσως μετά νίκησε τους Αλαμανούςκαι τους ΓότθουςστηΝαϊσσό, (στην περίφημη μάχη της Ναϊσσού) καταστρέφοντας πολυπληθή και σημαντικό στρατό των τελευταίων [3], γεγονός πουτου προσέδωσε καιτον τίτλο "Γοτθικός".[4]Η επιτυχία του μνημονεύεται ως μία από τις μεγαλύτερες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κατά των βαρβάρων. Ωστόσο δεν είχε την ίδια επιτυχία στηΓαλατία, ούτε καιστην προσπάθεια αποκατάστασης της ειρήνης στηνΑίγυπτο. Επίσης δεν μπόρεσε να υποτάξει τηΖηνοβία, βασίλισσα της Παλμύρας.[5]Στην τελευταία του στρατιωτική του προσπάθεια, την απώθηση βαρβαρικού εχθρού στον Δούναβη, προσβλήθηκε από λοιμώδη νόσο και πέθανε στο Σίρμιο (270).[2]
Κατά τον βιογράφο τουTrebellius Pollion ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στους Ρωμαίους. Αυτό αποδεικνύεται από την πόλη Κλαυδιούπολη που ιδρύθηκε και ανοικοδομήθηκε από τον Ρωμαίο έπαρχο της Αιγύπτου Πρόβο, στη θέση της Κυρήνης προς τιμήν του.[2]Η μορφή του απεικονίζεται σε νομίσματα της εποχής, τα οποία στην άλλη του πλευρά απεικονίζουν τηΝίκηπουτου προσφέρει στέφανο.