(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Κωνσταντίνος (ΙΑ΄) Λάσκαρης - Βικιπαίδεια Μετάβαση σしぐまτたうοおみくろん περιεχόμενο

Κωνσταντίνος (ΙΑ΄) Λάσκαρης

Από τたうηいーた Βικιπαίδεια, τたうηいーたνにゅー ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Λάσκαρης
Περίοδος12 Απριλίου 1204 - 19 Μαρτίου 1205
ΠροκάτοχοςΑλέξιος Ε΄ Δούκας
ΔιάδοχοςΘεόδωρος Α΄ Λάσκαρης
Γέννηση1170
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος19 Μαρτίου 1205
Ποιμανηνόν
ΟίκοςΛασκαριδών
ΠατέραςΜανουήλ Λάσκαρης
ΜητέραΙωάννα Καράτζαινα
δεδομένα (πぱい  σしぐま  εいぷしろん )

Οおみくろん Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Λάσκαρης (1170 - 19 Μαρτίου 1205) ήταν οおみくろん τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας πぱいρろーιいおたνにゅー πέσει ηいーた Κωνσταντινούπολη σしぐまτたうαあるふぁ χέρια τたうωおめがνにゅー Λατίνων της Δでるた' Σταυροφορίας αλλά κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん πρώτος αφότου έπεσε (12 Απριλίου 1204 - 19 Μαρτίου 1205), γιος τたうοおみくろんυうぷしろん Μανουήλ Λάσκαρη κかっぱαあるふぁιいおた της Ιωάννας Καράτζαινας (γがんまεいぷしろんνにゅーνにゅー.πぱい.1148). Μερικές φορές αναφέρεται ως «Κωνσταντίνος ΙΑ΄», μみゅーιいおたαあるふぁ απαρίθμηση μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー οποία καταγράφεται οおみくろん Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος. Οおみくろん Κωνσταντίνος ήταν μέλος ευγενούς Βυζαντινής οικογένειας, πριν τたうηいーたνにゅー Δ΄ Σταυροφορία οおみくろん αδελφός τたうοおみくろんυうぷしろん Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης παντρεύτηκε τたうηいーたνにゅー Άννα Κομνηνή Αγγελίνα κόρη τたうοおみくろんυうぷしろん αυτοκράτορα Αλέξιου Γ΄ Άγγελου. Σしぐまτたうηいーたνにゅー πρώτη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους (1203) ανέλαβε νにゅーαあるふぁ κυβερνήσει τたうοおみくろん καλύτερο σώμα τたうωおめがνにゅー Ελλήνων υπερασπιστών, δでるたεいぷしろんνにゅー κατάφερε τίποτα κかっぱαあるふぁιいおた πήρε διαταγή νにゅーαあるふぁ επιτεθεί στους Βουργουνδούς πぱいοおみくろんυうぷしろん υπήρχαν σしぐまτたうηいーたνにゅー φρουρά[1]. Οおみくろんιいおた Έλληνες εισήλθαν σしぐまτたうηいーたνにゅー πόλη αλλά σύντομα εκδιώχθηκαν από τις πύλες τたうηいーたνにゅー ίδια ώρα πぱいοおみくろんυうぷしろん οおみくろんιいおた αμυνόμενοι προσπαθούσαν νにゅーαあるふぁ αποκρούσουν τους Σταυροφόρους μみゅーεいぷしろん πέτρες. Τたうοおみくろんνにゅー Κωνσταντίνο συνέλαβε τたうηいーたνにゅー ίδια ώρα πぱいοおみくろんυうぷしろん βρισκόταν σしぐまτたうοおみくろん άλογο τたうοおみくろんυうぷしろん οおみくろん Γουλιέλμος τたうοおみくろんυうぷしろん Νεϊγί, τたうοおみくろんνにゅー κράτησε σしぐまαあるふぁνにゅー όμηρο γがんまιいおたαあるふぁ λύτρα, συνηθισμένη πρακτική εκείνη τたうηいーたνにゅー εποχή[1]. Μετά τたうηいーたνにゅー απελευθέρωση τたうοおみくろんυうぷしろん συμμετείχε σしぐまτたうαあるふぁ γεγονότα πぱいοおみくろんυうぷしろん οδήγησαν σしぐまτたうηいーたνにゅー δεύτερη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης (1204).

Άνοδος ως αυτοκράτορας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τたうηいーたνにゅー ώρα πぱいοおみくろんυうぷしろん οおみくろんιいおた Σταυροφόροι εισήλθαν κかっぱαあるふぁιいおた ξεκίνησαν τたうηいーたνにゅー πολιορκία της Κωνσταντινούπολης (12 Απριλίου 1204) πολλοί κάτοικοι κかっぱαあるふぁιいおた υπερασπιστές της Βαράγγειου φρουράς συγκεντρώθηκαν σしぐまτたうηいーたνにゅー εκκλησία της Αγία Σοφίας νにゅーαあるふぁ εκλέξουν νέο αυτοκράτορα αφού οおみくろん Αλέξιος Ε΄ Δούκας δραπέτευσε[2]. Οおみくろんιいおた υποψήφιοι ήταν οおみくろん ίδιος οおみくろん Κωνσταντίνος Λάσκαρης κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろん Κωνσταντίνος Δούκας, γιος τたうοおみくろんυうぷしろん Ιωάννη Άγγελου Δούκα πぱいοおみくろんυうぷしろん ήταν πρώτος ξάδελφος τたうωおめがνにゅー αυτοκρατόρων Ισαάκιου Β΄ Άγγελου κかっぱαあるふぁιいおた Αλεξίου Γ΄[3]. Οおみくろんιいおた εκπρόσωποι παρουσιάστηκαν αλλά οおみくろん λαός δでるたεいぷしろんνにゅー μπορούσε νにゅーαあるふぁ εκλέξει επειδή ήταν νέοι χωρίς στρατιωτική εμπειρία, οおみくろん Λάσκαρης εξελέγη τελικά από τたうοおみくろんνにゅー στρατό πぱいοおみくろんυうぷしろん είχε απομείνει. Οおみくろん Κωνσταντίνος Λάσκαρης αρνήθηκε νにゅーαあるふぁ δεχτεί τたうοおみくろん αυτοκρατορικό στέμμα, συνόδευσε τたうοおみくろんνにゅー πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης κかっぱαあるふぁιいおた κάλεσε τたうοおみくろんνにゅー λαό νにゅーαあるふぁ αντισταθεί σκληρά στους Λατίνους εισβολείς. Τたうοおみくろん πλήθος της πόλης ακόμα κかっぱαあるふぁιいおた ηいーた Βαράγγειος φρουρά στάθηκαν απρόθυμοι νにゅーαあるふぁ τους αποκρούσουν, παρόλα αυτά οおみくろん ίδιος αποφάσισε νにゅーαあるふぁ κάνει τたうηいーたνにゅー τελική έφοδο[4]. Όταν αναγνώρισε ότι όλες οおみくろんιいおた ελπίδες είναι χαμένες αποφάσισε νにゅーαあるふぁ δραπετεύσει μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー αδελφό τたうοおみくろんυうぷしろん Θεόδωρο σしぐまτたうηいーたνにゅー Ασιατική ακτή τたうοおみくろんυうぷしろん Βοσπόρου (13 Απριλίου 1204)[2][4].

Ιστορική αβεβαιότητα της στέψης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ηいーた βασική πηγή σχετικά μみゅーεいぷしろん τたうηいーたνにゅー άνοδο τたうοおみくろんυうぷしろん Κωνσταντίνου Λάσκαρη σしぐまτたうοおみくろんνにゅー αυτοκρατορικό θρόνο ήταν οおみくろん Νικήτας Χωνιάτης πぱいοおみくろんυうぷしろん ήταν αυτόπτης μάρτυρας σしぐまτたうηいーたνにゅー κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους. Πολλοί μεγάλοι νεότεροι ιστορικοί ωστόσο όπως οおみくろん Στήβεν Ράνσιμαν θεωρούν ότι σしぐまτたうηいーたνにゅー πραγματικότητα δでるたεいぷしろんνにゅー ήταν οおみくろん ίδιος αλλά οおみくろん αδελφός τたうοおみくろんυうぷしろん Θεόδωρος αυτός πぱいοおみくろんυうぷしろん διαδέχθηκε τたうοおみくろんνにゅー Αλέξιο Ε΄[5][6]. Οおみくろん Κωνσταντίνος Λάσκαρης δでるたεいぷしろんνにゅー καταγράφεται στους Βυζαντινούς αυτοκράτορες επίσημα επειδή δでるたεいぷしろんνにゅー δέχτηκε τたうοおみくろん στέμμα, ως Κωνσταντίνος ΙΑ΄ απαριθμείται οおみくろん μεταγενέστερος τたうοおみくろんυうぷしろん Κωνσταντίνος Παλαιολόγος[6]. Τたうηいーたνにゅー Ελληνική αντίσταση ξεκίνησε οおみくろん Θεόδωρος Λάσκαρης κかっぱαあるふぁιいおた σύντομα ενώθηκε μαζί τたうοおみくろんυうぷしろん οおみくろん αδελφός τたうοおみくろんυうぷしろん Κωνσταντίνος, αντιστάθηκαν σκληρά μέχρι τις αρχές τたうοおみくろんυうぷしろん 1205 που οおみくろん Ερρίκος της Φλάνδρας κατέλαβε τたうοおみくろん Αδραμύττιον. Οおみくろん Θεόδωρος επέμεινε σしぐまτたうηいーたνにゅー ανατροπή της κατάστασης κかっぱαあるふぁιいおた έστειλε έναν μεγάλο στρατό σしぐまτたうηいーたνにゅー πόλη υπό τたうηいーたνにゅー ηγεσία τたうοおみくろんυうぷしろん αδελφού τたうοおみくろんυうぷしろん Κωνσταντίνου[7]. Οおみくろん Ερρίκος της Φλάνδρας ήταν πανέτοιμος ωστόσο σύμφωνα μみゅーεいぷしろん Αρμενική πηγή γがんまιいおたαあるふぁ τたうηいーたνにゅー κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Οおみくろんιいおた δύο στρατοί συναντήθηκαν τたうοおみくろん Σάββατο (19 Μαρτίου 1205) σしぐまτたうηいーたνにゅー «μάχη τたうοおみくろんυうぷしろん Αδραμυττίου», οおみくろんιいおた Έλληνες γνώρισαν μεγάλη συντριβή κかっぱαあるふぁιいおた οおみくろんιいおた περισσότεροι στρατιώτες αιχμαλωτίστηκαν[8]. Δでるたεいぷしろんνにゅー υπάρχουν από τότε πληροφορίες σχετικά μみゅーεいぷしろん τたうοおみくろんνにゅー Κωνσταντίνο Λάσκαρη πιθανότατα έπεσε σしぐまτたうηいーたνにゅー μάχη ή αιχμαλωτίστηκε. Τたうοおみくろん 1205 οおみくろん αδελφός τたうοおみくろんυうぷしろん Θεόδωρος Λάσκαρης ανακηρύχθηκε μみゅーεいぷしろん τたうηいーた σειρά τたうοおみくろんυうぷしろん «αυτοκράτωρ Ρωμαίων», ιδρύοντας τたうηいーたνにゅー Αυτοκρατορία της Νίκαιας.

Οおみくろん Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Λάσκαρης είχε έξι αδελφούς : Εμμαννουήλ Λάσκαρης, Μιχαήλ Λάσκαρης, Γεώργιος Λάσκαρης, Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης, Αλέξιος Λάσκαρης κかっぱαあるふぁιいおた Ισαάκιος Λάσκαρης. Οおみくろんιいおた δύο τελευταίοι δでるたεいぷしろんνにゅー αποδέχθηκαν τたうοおみくろんνにゅー γαμπρό κかっぱαあるふぁιいおた διάδοχο τたうοおみくろんυうぷしろん Θεοδώρου Λάσκαρη Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη, πολέμησαν εναντίον τたうοおみくろんυうぷしろん αλλά αιχμαλωτίστηκαν κかっぱαあるふぁιいおた τυφλώθηκαν. Οおみくろん ιστορικός Ουίλιαμ Μίλερ σしぐまτたうοおみくろん έργο τたうοおみくろんυうぷしろん «Ιστορία της Φραγκικής Ελλάδας (1204-1566)» έγραψε ότι είχαν μみゅーιいおたαあるふぁ αδελφή πぱいοおみくろんυうぷしろん σύζυγος της ήταν οおみくろん Μάρκος Α΄ Σανούδος ιδρυτής τたうοおみくろんυうぷしろん Δουκάτου τたうοおみくろんυうぷしろん Αρχιπελάγους κかっぱαあるふぁιいおた γιος της οおみくろん Άγγελος Α΄ Σανούδος. Οおみくろん Μιχαήλ-Ντιμίτρι Στούρζα σしぐまτたうοおみくろん Γενεαλογικό λεξικό τたうοおみくろんυうぷしろん (1983) απέρριψε αυτή τたうηいーたνにゅー θεωρία επειδή δでるたεいぷしろんνにゅー στηρίζεται σしぐまεいぷしろん πρωτογενείς Βυζαντινές πηγές.

Γενεαλογία Ρωμαίων Αυτοκρατόρων 717 - 1453

Κωνσταντίνος (ΙΑ΄) Λάσκαρης
Γέννηση: 1170 Θάνατος: 19 Μαρτίου 1205
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Αλέξιος Ε΄ Δούκας
Αυτοκράτορας τたうοおみくろんυうぷしろん Βυζαντίου
1204-1205
Διάδοχος
Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης
  1. 1,0 1,1 De Villehardouin 2007, σしぐまεいぷしろんλらむだ. 31.
  2. 2,0 2,1 Magoulias 1984, σしぐまεいぷしろんλらむだ. 314.
  3. Queller, Madden & Andrea 1999, σしぐまεいぷしろんλらむだ. 189.
  4. 4,0 4,1 Nicol 1992, σしぐまεいぷしろんλらむだ. 143.
  5. Runciman 1954, σしぐまεいぷしろんλらむだ. 122.
  6. 6,0 6,1 Nicol 1993, σしぐまεいぷしろんλらむだ. 369.
  7. De Villehardouin 2007, σしぐまεいぷしろんλらむだ. 63.
  8. Magoulias 1984, σしぐまεいぷしろんλらむだ. 331.
  • De Villehardouin, Geoffrey (2007). Memoirs Or Chronicle of the Fourth Crusade and the Conquest of Constantinople. Echo Library. 
  • Magoulias, Harry J., επιμ. (1984). O City of Byzantium: Annals of Niketas Choniatēs. Detroit: Wayne State University Press. ISBN 978-0-8143-1764-8. 
  • Queller, Donald E.· Madden, Thomas F.· Andrea, Alfred J. (1999). The Fourth Crusade: The Conquest of Constantinople (2., 1. paperback έκδοση). Philadelphia, Pa: University of Pennsylvania Press. ISBN 9780812217131. 
  • Nicol, Donald MacGillivray (1992). Byzantium and Venice: A Study in Diplomatic and Cultural Relations (Transferred to digital print έκδοση). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-42894-1. 
  • Nicol, Donald MacGillivray (1993). The Last Centuries of Byzantium: 1261–1453. London: Rupert Hart-Davis Ltd. ISBN 0-246-10559-3. 
  • Runciman, Steven (1954). A History of the Crusades, Vol. 3: The Kingdom of Acre and the Later Crusades. Cambridge.