Ομετεωρίτης είναι ένα μικρό ουράνιο σώμα ή θραύσμα τουπου έχει πέσει στηΓη, χωρίς να διαλυθεί πλήρως στηνατμόσφαιρα. Κατά την είσοδο στην ατμόσφαιρα ονομάζεται μετέωρο, θερμαίνεται λόγω τριβής και αναφλέγεται, αφήνοντας πίσω μια λαμπρή γραμμή φωτός. Μόνο τα φωτεινότερα μετέωρα, που είναι γνωστά ως βολίδες, δίνουν μετεωρίτες, ενώ τα μικρότερα, γνωστά και ως «πεφταστέρια» ή διάττοντες αστέρες, διαλύονται τελείως εξαιτίας της τριβής μετη γήινη ατμόσφαιρα. Μετεωρίτες με διάμετρο μικρότερη του 1 έως 2 χιλιοστών του μέτρου, περίπου, ή μάζας μικρότερης του 10−4 γραμμαρίου, ονομάζονται μικρομετεωρίτες.
Κατ' επέκταση, εξωγήινοι μετεωρίτες αποκαλούνται μικρά ουράνια σώματα ή θραύσματά τους που έχουν πέσει πάνω σε πολύ μεγαλύτερα ουράνια σώματα. Τέτοιοι μετεωρίτες έχουν βρεθεί πάνω στηΣελήνηκαιστονΆρη. Μέχρι σήμερα (Αύγουστος 2018), έχουν υπάρξει περίπου 1.412 πτώσεις μετεώρων παγκοσμίως που έγιναν αντιληπτές και έδωσαν από ένα τουλάχιστον θραύσμα που ανακαλύφθηκε και φυλάσσεται.[1]Ο συνολικός αριθμός επιβεβαιωμένων μετεωριτών ανέρχεται το (2018) σε περισσότερους από 59.200.[2]
Τα πολύ μεγάλα μετέωρα επιβραδύνονται ελάχιστα καιγια αυτό δημιουργούν κρατήρες. Τα πετρώδη, φυσικά, μετεωροειδή, με διάμετρο μέχρι 10 μέτρα, εκρήγνυνται στη διάρκεια της πτώσης τους μέσα στη γήινη ατμόσφαιρα πριν φτάσουν στην επιφάνεια της Γης.
Αρκετές φορές κατά το απώτερο παρελθόν, ιδιαίτερα μεγάλοι μετεωρίτες έχουν φτάσει στην επιφάνεια της Γης και έχουν προκαλέσει μεγάλες εκρήξεις. Ο μεγαλύτερος κρατήρας από ένα τέτοιο γεγονός είναι στο Βρέντεφορτ, στηΝότια Αφρική, με διάμετρο σχεδόν 300 χιλιομέτρων, που πιθανολογείται ότι δημιουργήθηκε κατά την πρόσκρουση μετεωρίτη διαμέτρου 10 χιλιομέτρων. Από πρόσκρουση αντίστοιχου μετεωρίτη κοντά στη χερσόνησο ΓιουκατάντουΜεξικού θεωρείται πως εξαφανίστηκαν καιοιδεινόσαυροι.
Στους ιστορικούς χρόνους ελάχιστα τέτοια συμβάντα πρόσκρουσης είναι καταγεγραμμένα. Ένα πιθανό τέτοιο γεγονός συνέβη το1908στην περιοχή Τουνγκούσκα της Σιβηρίας, ανκαιδεν είναι εντελώς σίγουρο αν ήταν απλό πολύ μεγάλο μετέωρο («υπερβολίδα») ή κομήτης. Μία παρόμοια έκρηξη παρατηρήθηκε πάνω από τονΚαναδά στις αρχές του2000, όπου ένα μετέωρο διαλύθηκε αφήνοντας πίσω του ένα σύννεφο σκόνης, το οποίο ήταν ορατό επί αρκετές ώρες. Τα κομμάτια, όμως, των σιδηρούχων μετεωριτών, πολλές φορές φτάνουν μέχρι τηΓη.
Γιανα επιβιώσει ένα μετέωρο από την τριβή μετηνατμόσφαιρα της Γηςκαινα δώσει μετεωρίτη, θα πρέπει να είναι σχετικά μεγάλων διαστάσεων. Πρακτικώς, η γήινη ατμόσφαιρα προστατεύει τον πλανήτη από τις πτώσεις αντικειμένων διαμέτρου έως και 10-20 μέτρων και έτσι τα περιστατικά προσκρούσεων είναι σχετικά σπάνια.
