Η μεσαιωνική γεωργιανή ιστορική παράδοση αποκαλύπτει λίγες πληροφορίες γιατη Μπορένα. Ο Μπαγκράτ την παντρεύτηκε, στις αρχές της δεκαετίας του 1030, μετά το θάνατο της πρώτης συζύγου του, της Ελένης (ανιψιάς τουΒυζαντινού ΑυτοκράτοραΡωμανού Γ΄ Αργύρου). Αυτός ήταν ένας από τους πολλούς γάμους μεταξύ των μεσαιωνικών Γεωργιανών Βαγκρατιδώνκαιτων φυσικών συμμάχων τους, του βασιλικού οίκου της Αλάνια. Η Μπόρενα φαίνεται να έχει διατηρήσει κάποιες επαφές μετην πατρίδα της, την Αλάνια: τα χρονικά της Γεωργίας αναφέρουν ότι όταν ο Ντουργουλέλ επισκέφθηκε τον Μπαγκράτ Δ, οργάνωσε επίσης μία ακρόαση μετην αδερφή του, Μπορένα. Η τελευταία φορά που ακούμε γιατην Μπορένα είναι η παρουσία της στο νεκροκρέβατο του Μπαγκράτ το 1072.[3]
Η Μπορένα είναι κυρίως γνωστή ως προστάτιδα και υποστηρικτής της γεωργιανής Ορθόδοξης κουλτούρας και μοναστικής ζωής. Υποστήριξε την κατασκευή της Γεωργιανής Μονής Καπάτα στοΌρος ΣιώνστηνΙερουσαλήμ. Συχνά ταυτίζεται μετην Μπορένα που ήταν συγγραφέας ενός παθιασμένου και συγκινητικού ύμνου στηνΠαναγία, η οποία βρίσκεται ως επιγραφή στοεικονίδιο της Θεοτόκου από εκείνη την εποχή (τώρα διατηρείται στην Εκκλησία Λέντζερ στο ορεινό Σβανέτι).
Μάρθα-Μαρία, μελλοντική βασίλισσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
Εκτός από αυτά τα καλά τεκμηριωμένα παιδιά, το ζευγάρι μπορεί να είχε μία κόρη, τηΜαριάμ, πιθανώς σύζυγο του βυζαντινού αξιωματούχου Θεόδωρου Γαβρά.[3]
↑ 3,03,1Lynda Garland & Stephen Rapp. Mary 'of Alania': Woman and Empress Between Two Worlds, pp. 94-95, 120-121. In: Lynda Garland (ed., 2006), Byzantine Women: Varieties of Experience, 800-1200. Ashgate Publishing, Ltd., (ISBN0-7546-5737-X).
