Ομοιοκαταληξία
 |
|
Ομοιοκαταληξία
Είδη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπάρχουν διάφορα είδη ομοιοκαταληξίας:
- Όταν
ο ήχος είναι ίδιος μόνοσ τ ο τελευταίο τονισμένο φωνήεν: διψώ–στεγνό - Όταν περιλαμβάνει
τ η ν τελευταία συλλαβή: κοιτά–μετά - Όταν εκτείνεται
κ α ι σ ε τμήμα της προηγούμενης συλλαβής: δάση–χάσει - Όταν περιλαμβάνει
δ υ ο συλλαβές: κεράσι–κοράσι - Όταν εκτείνεται
κ α ι σ ε τμήμα της προπροηγούμενης συλλαβής: κύματα–σχήματα - Όταν περιλαμβάνει τρεις ολόκληρες συλλαβές: σονέτα–χρύσωνέ
τ α
Λόγω
- Οξύτονη: καρπό–
ν ερό - Παροξύτονη: κλάμα–γράμμα.
π .χ . "Είναι λάθος, είναι λάθοςπ ο υ σ΄ αγάπησαμ ε πάθος /τ η ν καρδιάμ ο υ κατακρίνω,μ α σ τ η ν αγκαλιάσ ο υ σβήνω" (από λαϊκό τραγούδι) - Προπαροξύτονη: Ηπειρώτισσα–ρώτησα,
π .χ . "Δ ε ν πάω απόψε μέγαρο /θ α μείνωμ ε τ ο ν παίδαρο" (από λαϊκό τραγούδι)
Άλλη διάκριση γίνεται σύμφωνα
- ζευγαρωτή:
Ο πρώτος στίχος ομοιοκαταληκτείμ ε τ ο δεύτερο,ο τρίτοςμ ε τ ο ν τέταρτο,ο πέμπτοςμ ε τ ο ν έκτοκ τ λ . - πλεχτή: μέσα
σ ’ ένα τετράστιχο,ο πρώτοςμ ε τ ο ν τρίτοκ α ι ο δεύτεροςμ ε τ ο ν τέταρτο. - σταυρωτή:
σ ε τετράστιχοο πρώτοςμ ε τ ο ν τέταρτοκ α ι ο δεύτεροςμ ε τ ο ν τρίτο. - ζευγαροπλεχτή: μέσα
σ ’ ένα εξάστιχο,ο πρώτοςμ ε τ ο δεύτερο,ο τέταρτοςμ ε τ ο ν πέμπτοκ α ι ο τρίτοςμ ε τ ο ν έκτο. - ανάκατη: χωρίς ορισμένη σειρά
- εσωτερική:
σ ε μερικά ποιήματα βρίσκεταικ α ι σ τ ο ν ίδιο στίχο ομοιοκαταληξία,π .χ .:
Καράβια πρωτοτάξιδα
δίχως κατάρτια, ξάρτια, μες
σ τ α πλάτιατης θάλασσας,
π ο υ δέρνειτ α ακυβέρνητα
- αντίλαλος:
Ο δεύτερος στίχος όχι μόνο ομοιοκαταληκτείμ ε τ ο ν πρώτο, αλλά περιέχεταικ ι ολόκληρος μέσασ ’ αυτόν,π .χ .:
πάρε φωτιά
κ α ι κάψεμ ε κ ι αντάμαμ ε τ η στάχτημ ο υ
τ ’ άχτιμ ο υ
Συνήχηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκτός από
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Παρίσης, Ιωάννης· Παρίσης, Νικήτας. «Λεξικό Λογοτεχνικών Όρων». ebooks.edu.gr. Πατάκης. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2023.