Τοοικόσιτο πρόβατο (Ovis aries - Πρόβατον ο κριός), τοπιο κοινό μέλος της οικογένειας των προβάτων (Πρόβατον - Ovis), είναι ένα μηρυκαστικό, τετράποδο ζώο, που πιθανότατα κατάγεται από τα άγρια πρόβατα mouflon της Νότιας και Νοτιοδυτικής Ασίας.
Γιατην εξημέρωση των προβάτων υπάρχουν τεκμήρια στοΙράκπου χρονολογούνται από το 9.000 π.Χ. Τα πρόβατα συνδέθηκαν με αρκετούς πολιτισμούς, κυρίως στηΒρετανίακαιτη Μεσόγειο, όπου αποτελούν τοπιο κοινό αντικείμενο της κτηνοτροφίας. Έχουν μεγάλη οικονομική σημασία, καθώς η απόδοση εισοδήματος που προσφέρουν σε σχέση μετο κόστος της εκτροφής τους είναι γύρω στο 40%. Ο παγκόσμιος πληθυσμός των προβάτων υπολογίζεται γύρω στο ένα δισεκατομμύριο. Το πρόβατο μπορεί να λέγεται καιαρνίκαιστην καθαρεύουσα ή σε τεχνική ορολογία αμνός. Υπάρχουν άλλοι ειδικότεροι όροι για διάφορα στάδια ή μορφές του ζώου, όπως προβατίνα (θηλυκό), κριός ή κριάρι (αρσενικό), αμνάς (μικρό θηλυκό), ζυγούρι (ηλικίας περίπου ενός έτους) κ.ά.
Τα πρόβατα έχουν μέτριο σώμα που καλύπτεται από πυκνό τρίχωμα, απαλό στην αφή, σγουρό ή ίσιο, μακρύ ή κοντό, λευκό, μαύρο, καστανό ή γκρίζο. Ζουν 10 έως 14 χρόνια, ανάλογα με τις συνθήκες διαβίωσής τους.(Στις 24 Νοεμβρίου του 2009 πέθανε στην Αυστραλία σε ηλικία 23 ετών και 7 μηνών[1]το γηραιότερο πρόβατο στον κόσμο, η Λάκι.) Παραδοσιακά τρέφονται με νωπά και ξερά χόρτα, τα οποία καταπίνουν σχεδόν αμάσητα, ώστε να εξασφαλιστούν κατά τη διάρκεια της ημερήσιας βοσκής οι μεγάλες ποσότητες που απαιτούνται - αργότερα όταν αναπαύονται, η τροφή επανέρχεται στο στόμα και αναμασάται. Ταΐζονται επίσης με καρπούς ή άλευρα σιτηρών και ψυχανθών, καιμε υποπροϊόντα της επεξεργασίας τροφίμων (π.χ. βαμβακόπιτες)
Κοπάδι προβάτων που βόσκει σε χωράφι σπαρμένο με βρώμη.
Παγκοσμίως υπάρχουν εκατοντάδες ράτσες προβάτων, που έχουν αναπτυχθεί ώστε να προσαρμόζονται στα διάφορα περιβάλλοντα ή στις ανάγκες του ανθρώπου (άλλες ράτσες για παραγωγή κρέατος, άλλες για παραγωγή γάλακτος ή μαλλιού).
Στην Ελλάδα υπάρχουν περί τις 20 αυτόχθονες φυλές προβάτων. Από αυτές οι μεγαλύτερες σε πληθυσμό είναι οι παρακάτω.[2] Δίνεται το μέσο βάρος των ενήλικων θηλυκών σε κιλά, το ύψος ακρωμίου ΥΑτου θηλυκού (δηλ. ο ύψος του ζώου στο σημείο του ώμου), η μέση ετήσια γαλακτοπαραγωγή σε κιλά καιη πολυδυμία (Μέσος όρος νεογέννητων σε κάθε γέννα).
Φριζάρτα (Άρτας) Περιοχή εκτροφής Νομοί Άρτας και Αιτωλοακαρνανίας. Μεγάλου μεγέθους βάρος θηλ. 65-80 χργ, ΥΑ 68-85 cm, γαλακτοπαραγωγή 250 κ., πολυδυμία 1,8.
Σφακίων Περιοχή εκτροφής Κρήτη (Σφακιά) Μέσου μεγέθους, βάρος θηλ. 40 κ., ΥΑθηλ. 53-60 cm, γαλακτοπαραγωγή 130-150, πολυδυμία 1,5
Τα πρόβατα θεωρούνται πολυγαμικά ζώα. Έτσι, στο κοπάδι, σε κάθε κριάρι πρέπει να αντιστοιχούν γύρω στις 30-50 προβατίνες. Η εγκυμοσύνη διαρκεί κατά μέσο όρο 150 μέρες. Ο πρώτος τοκετός γίνεται σε ηλικία 14-17 μηνών ή 2 ετών [4]. Τα θηλυκά γεννούν 1-2 ή σπανιότερα 3-4 μικρά, ύστερα από κύηση 5 μηνών. Οι προβατίνες γεννούν μόνο μια φορά τον χρόνο, ανκαι βιολογικά έχουν τη δυνατότητα να γεννούν κάθε 6-7 μήνες. Αξίζει να αναφερθεί ότι κάθε προβατίνα αναγνωρίζει το δικό της μικρό, ανάμεσα σε πλήθος άλλων, βάσει της μυρωδιάς του. Τα πρόβατα ενηλικιώνονται σε 2 χρόνια αν είναι αρσενικά, καισε ένα χρόνο αν είναι θηλυκά.
Ο κτηνοτρόφος (ή βοσκός ή ποιμένας ή τσοπάνης) είναι ο άνθρωπος που διαχειρίζεται το κοπάδι. Στην εκτατική (υπαίθρια ποιμενική κτηνοτροφία) μόνος ή με βοηθούς οδηγεί το κοπάδι στα βοσκοτόπια και πίσω στη στάνη και φροντίζει τα ζώα αναλόγως των αναγκών. Τα μικρά που προορίζονται για αναπαραγωγή θηλάζουν μέχρι και πέντε μήνες. Αντίθετα, εκείνα που προορίζονται για κρέας, θηλάζουν το πολύ μέχρι ένα μήνα καιστη συνέχεια αρχίζει η εντατική εκτροφή τους προκειμένου να αναπτυχθούν όσο το δυνατό γρηγορότερα. Στη διάρκεια της γαλακτοφορίας, μια από τις σημαντικότερες εργασίες του κτηνοτρόφου είναι το άρμεγμα του γάλακτος. Αυτό παραδοσιακά γίνεται μετα χέρια, αλλά στη σύγχρονη κτηνοτροφία καιμε ειδικές αμελκτικές μηχανές.
Τα πρόβατα πρέπει να κουρεύονται κυρίως στην αρχή του καλοκαιριού - συνήθως αρχές Μαΐου, όταν το μαλλί έχει το μεγαλύτερο μήκος καιπριν αρχίσει να πέφτει. Το κούρεμα γίνεται με ειδικά ψαλίδια ή με κουρευτικές μηχανές, χειροκίνητες ή και ηλεκτρικές. Μετά το κούρεμα, στα πρόβατα πρέπει σε κανονικά διαστήματα να τους γίνεται μπάνιο.
Το κούρεμα των προβάτων είναι κουραστική εργασία, ειδικά όταν γίνεται με ψαλίδια αντί για ειδικές μηχανές.
Σήμερα υπάρχουν φυλές που κάθε χρόνο δίνουν διαφορετική ποσότητα μαλλιού και γάλακτος. Για παράδειγμα, τα πρόβατα που υπάρχουν στην περιοχή της Κεφαλονιάς δίνουν, κατά μέσο όρο, μέχρι 1,5 κιλό γάλα ημερησίως. Εξαίρεση αποτελεί η γερμανική φυλή προβάτων, που αποδίδουν καθημερινά μέχρι και 3 κιλά γάλα.
Στη σημερινή εποχή το μαλλί που συλλέγεται από το κούρεμα των προβάτων - που όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, γίνεται για λόγους υγιεινής και άνετης διαβίωσης του ζώου - δεν αξιοποιείται, αφού δεν υπάρχει μεγάλη ζήτηση σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Σε επαρχιακές περιοχές της Ελλάδας, όπως είναι το νησί της Κεφαλονιάς, και όπου παλιότερα δεν πήγαινε χαμένο ούτε ένα κιλό μαλλιού, οι κτηνοτρόφοι αναγκάζονται πλέον να αποθέτουν το μαλλί στις χωματερές.
Σύμφωνα με στοιχεία τουΟΟΣΑγιατο 2016, η μέση κατά κεφαλή κατανάλωση πρόβειου κρέατος στις χώρες μέλη ήταν 1,4 κιλά ετησίως. Σε σύγκριση, η κατά κεφαλήν κατανάλωση βόειου κρέατος ήταν 14,5 Kg, χοιρινού 23,3 Kg και πουλερικών 29,9 Kg. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 28 ήταν 1,9 Kg πρόβειου κρέατος κατά κεφαλή, έναντι 11,1 Kg βόειου, 32,3 Kg χοιρινού και 23,9 Kg πουλερικών.[5]
Το πρόβειο κρέας υπάγεται στην κατηγορία των "κόκκινων κρεάτων". Τον Οκτώβριο του 2015, οIARC κατάταξε την κατανάλωση κόκκινου κρέατος (στο οποίο περιλαμβάνεται καιτο αρνίσιο) στην Κατηγορία 2Α: Πιθανότατα (probable) καρκινογενή γιατον άνθρωπο, σχετίζοντάς τηνμετον καρκίνο του εντέρου, ενώ την κατανάλωση επεξεργασμένου κρέατος στην Κατηγορία 1: Καρκινογενή γιατον άνθρωπο.[6]Σε επεξηγηματικό κείμενο του IARC μετη μορφή ερωτήσεων-απαντήσεων, εξηγείται ότι η κατάταξη του κόκκινου κρέατος στα "πιθανώς καρκινογόνα γιατον άνθρωπο" βασίστηκε σε περιορισμένες ενδείξεις ( limited evidence) από επιδημιολογικές μελέτες. Περαιτέρω αναφέρει ότι "η κατανάλωση κόκκινου κρέατος δεν έχει ακόμα τεκμηριωθεί ως αιτία καρκίνου. Όμως, ανοι αναφερθείσες σχέσεις αποδειχθούν ως αιτίου-αποτελέσματος, το πρόγραμμα Global Burden of Disease Project εκτιμά ότι οι δίαιτες πλούσιες σε κόκκινο κρέας θα μπορούσαν να ευθύνονται για 50.000 θανάτους από καρκίνο κάθε χρόνο παγκοσμίως. Αυτός ο αριθμός αντιπαρατίθεται με περίπου 1 εκατομμύριο θανάτους το χρόνο παγκοσμίως από το κάπνισμα και 600.000 ετησίως από το αλκοόλ, και περισσότερο από 200.000 το χρόνο από τη μόλυνση του αέρα." Στο ερώτημα αν πρέπει να σταματήσουμε να τρώμε κόκκινο κρέας, απαντά "Η κατανάλωση κρέατος έχει οφέλη γιατην υγεία. Πολλές κρατικές οδηγίες υγείας συμβουλεύουν τον περιορισμό επεξεργασμένου κρέατος και κόκκινου κρέατος, τα οποία συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου από καρδιακές παθήσεις, διαβήτη και άλλες ασθένειες".[7]
