Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|30|09|2024}}
Το ράδιο, αρχικά στη μορφή τουχλωριούχου ραδίου (RaCl2), ανακαλύφθηκε το1898 από τηνΜαρίακαιτονΠιέρ Κιουρί. Απομόνωσαν τη ραδιούχο ένωση από ορυκτόουρανινίτηκαι δημοσίευσαν την ανακάλυψή τους στηΓαλλική Ακαδημία Επιστημών, πέντε ημέρες αργότερα. Το μεταλλικό ράδιο απομονώθηκε από το ζεύγος το1910μεηλεκτρόλυσητου χλωριούχου ραδίου. Μέχρι την ανακάλυψή του, στο ράδιο είχαν ήδη αποδοθεί ονομασίες όπως «ράδιο Α» και «ράδιο C2» σε αρκετά ισότοπα άλλων στοιχείων που είναι προϊόντα της ραδιενεργούς διάσπασης του226Ra. Γιατον εντοπισμό του στοιχείου Ραδίου αλλά καιτουΠολωνίουηΜαρία Κιουρί τιμήθηκε μετοβραβείο Νόμπελ Χημείαςτο1911 (Ο Πιέρ είχε ήδη πεθάνει).
Στη φύση, το ράδιο βρίσκεται σε ορυκτά ουρανίουσε ίχνη της τάξης του 1/7 γραμμαρίου ανά τόνοτου ορυκτού. Δεν είναι απαραίτητο ιχνοστοιχείογια ζωντανούς οργανισμούς και είναι πιθανές οι βλαβερές συνέπειες στην υγεία, όταν εμπλέκεται σε βιοχημικές διεργασίες, εξαιτίας της υψηλής ραδιενέργειας αλλά και της (τοξικής του) χημικής δραστικότητας.
Ανκαιτο ράδιο δεν είναι τόσο καλά μελετημένο και σταθερό όσο τοομόλογότουβάριοτα δύο στοιχεία έχουν πολύ παρόμοιες ιδιότητες. Οι δύο πρώτες ενέργειες ιονισμού των δύο στοιχείων είναι πολύ παρόμοιες: 509,3 και 979,0 kJ·mol−1γιατο ράδιο και 502,9 και 965,2 kJ·mol−1γιατο βάριο. Σε αυτές τις χαμηλές ενέργειες οφείλεται η υψηλή τους δραστικότητα καιο σχηματισμός του πολύ σταθερού ιόντος Ra2+, καθώς καιτου Ba2+.
Συνοπτική παρουσίαση των προϊόντων διάσπασης του ραδίου που είχαν τη λέξη 'ράδιο' στα ιστορικά τους ονόματα
Πολυμέσα σχετικά 
Λεξιλογικός ορισμός 