ΟΡίχαρντ Βάλτερ Νταρέ (Richard Walther Darré, γενν. ως Ρικάρντο Βάλτερ Όσκαρ Νταρέ (Ricardo Walther Oscar Darré), 14 Ιουλίου 1895 - 5 Σεπτεμβρίου 1953) ήταν αξιωματούχος τωνSSκαιο ιθύνων νους του ιδεολογήματος "Blut und Boden" (Αίμα καιΓη), ιδεολογήματος που εστίαζε στις έννοιες της προέλευσης (Blut, αίμα) και της Πατρίδας (Boden, έδαφος)[11].
Χρημάτισε, επίσης, Υπουργός Επισιτισμού και Γεωργίας στηνΝαζιστική κυβέρνησητην περίοδο 1933 - 1942.
Ο Νταρέ γεννήθηκε στη συνοικία Μπελγκράνο (Belgrano) τουΜπουένος Άιρες της Αργεντινής στις 14 Ιουλίου 1895.[12] Ήταν γιος του Ρίχαρντ Όσκαρ Νταρέ (Βερολίνο 1854 - 1929) και της Εμίλια Λάγκεργκρεν (Emilia Berta Eleonore Lagergren), Γερμανοσουηδικής καταγωγής γεννημένης το 1872 στο Μπουένος Άιρες. Ο πατέρας Νταρέ εγκαταστάθηκε στην Αργεντινή το 1888 ως εκπρόσωπος της γερμανικής εταιρείας εισαγωγών - εξαγωγών Engelbert Hardt und Sie. Οι πρόγονοι του πατέρα του κατάγονταν από τη βόρεια Γαλλίακαι εγκαταστάθηκαν στη Γερμανία τον 17ο αιώνα (έτσι εξηγείται το γαλλικό όνομά του)[13]. Ο πατέρας του, ωστόσο, ήταν, σύμφωνα μετον ίδιο τον Βάλτερ, "μέθυσος και γυναικάς"[14]και αυτό είχε ως συνέπεια ο γάμος των γονέων τουναμην είναι ευτυχισμένος. Ωστόσο, η οικονομική κατάσταση της οικογένειας ήταν πολύ καλή καιοι γονείς δεν παραμέλησαν τα παιδιά τους: Στην Αργεντινή διδάσκονταν κατ' οίκον, καθώς οι γονείς αντιμετώπιζαν ήδη την επιστροφή στη Γερμανία, βλέποντας την επιδείνωση τωνδιεθνών σχέσεωνπου προηγήθηκε της έναρξης τουΑ΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτή ηκατ' οίκον διδασκαλία υπήρξε η αφετηρία εκμάθησης ισπανικών, αγγλικών και γαλλικών, παράλληλα μετα γερμανικά, και έτσι ο Νταρέ μιλούσε πολύ καλά και τις τέσσερις αυτές γλώσσες.
Η οικογένεια επέστρεψε πράγματι στη Γερμανία το 1912. Ο νεαρός Βάλτερ, ωστόσο, επαναπατρίστηκε πολύ νωρίτερα (1904) και στάλθηκε σε σχολείο στηΧαϊδελβέργη. Το 1911, στα πλαίσια μιας ανταλλαγής μαθητών, στάλθηκε στο Σχολείο του King's College στηνΑγγλίακαι επιστρέφοντας από εκεί στάλθηκε σε διάφορα σχολεία. Σημαντικότερο, όμως, γιατην περαιτέρω εξέλιξή του στάθηκε το Γερμανικό Αποικιακό Σχολείο του Βιτσενχάουζεν (Witzenhausen), στο οποίο γράφτηκε το 1914, καθώς εκεί του κινήθηκε το ενδιαφέρον για τις αγροτικές δραστηριότητες. Δεν παρέμεινε εκεί περισσότερο από ένα εξάμηνο: Μετο ξέσπασμα του Πολέμου κατατάχτηκε στο Γερμανικό στρατό σαν εθελοντής. Κατά τη διάρκεια της θητείας του τραυματίστηκε μερικές φορές ελαφρά καιμετον τερματισμό του Πολέμου θέλησε να επιστρέψει στην Αργεντινή καινα ασχοληθεί μετηγεωργία. Η οικονομική κατάσταση, όμως, στην οποία βρισκόταν η χώρα του, είχε αντίκτυπο στο οικογενειακό εισόδημα, το οποίο δεντου επέτρεπε κάτι τέτοιο. Επέστρεψε στο Βιτσενχάουζεν γιανα συνεχίσει τις σπουδές τουκαι κατάφερε νατον στείλουν, ως άμισθο βοηθό, σε αγρόκτημα της Πομερανίας.
Το 1922 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Χάλλε (Halle) απ' όπου αποφοίτησε με πτυχίο Γεωπόνου, εξειδικευμένου στην εκτροφή ζώων. Το ίδιο έτος νυμφεύτηκε την Άλμα Στάατ (Alma Staadt), φίλη της αδελφής του Ίλζε. Ο γάμος κράτησε μόνο πέντε χρόνια: Το ζευγάρι χώρισε το 1927, έχοντας αποκτήσει δύο κόρες, καιο Βάλτερ νυμφεύτηκε, σχεδόν αμέσως, τη Σαρλότε Φράιν[15]φον Βίτινγχοφ - Σελ (Charlotte Freiin von Viettinghoff-Schell) Ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή πολύ αργότερα (1929), καθώς εργαζόταν στηνΑνατολική ΠρωσίακαιτηΦινλανδία.
Ο νεαρός Βάλτερ γίνεται μέλος της "κίνησης των Αρταμάνων" (Bund Artam e.V.), ενός ακροδεξιού "λαϊκού" (völkisch) κινήματος της νεολαίας, που δημιουργήθηκε το 1923 στοΜόναχο. Η συμμετοχή τουσε αυτήν είναι που αρχικά διαμόρφωσε την μετέπειτα ιδεολογία του, καθώς οι "Αρταμάνοι" είχαν την ιδεολογία των "Βορειοευρωπαίων" (Nordic) καιτην υπεροχή της εθνοτικής αυτής ομάδας απέναντι σε όλες τις υπόλοιπες καιτην προσκόλληση στηγη τους. Το 1928 ο Νταρέ γράφει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Das Bauerntum als Lebensquell der nordischen Rasse (σε ελεύθερη απόδοση Οι χωρικοί ως η πηγή της ζωής της Βόρειας φυλής). Οι ιδέες που εξέφραζε στο βιβλίο του άσκησαν τεράστια επιρροή στονΧάινριχ Χίμλερ (μέλους, επίσης, των "Αρταμάνων"). Οι ιδεολογικές του τοποθετήσεις δεν άργησαν νατον φέρουν στους κόλπους του - ανερχόμενου ραγδαία - Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, του οποίου έγινε μέλος το 1930, αρχίζοντας εκστρατεία προσηλυτισμού των αγροτών στο Κόμμα. Η ενέργειά του αυτή απέβλεπε, ανάμεσα στα άλλα, στη μελλοντική εγκατάσταση γερμανικής καταγωγής πληθυσμών στις περιοχές στις οποίες ήταν εγκατεστημένοι σλαβικής καταγωγής πληθυσμοί. Παρόμοια ιδεολογία είχε, επίσης, καιο αξιωματούχος (και μετέπειτα Υπουργός ανατολικών εδαφών Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ. Οι θρησκευτικές του αντιλήψεις, επίσης, ήταν έντονα αντιχριστιανικές: Σε όλα τουτα γραπτά δεν παρέλειπε να αναφέρει ότι ο Χριστιανισμός μετην "ισότητα όλων των ανθρώπων ενώπιον του Θεού αποστερεί την Τευτονική άρχουσα τάξη από τις ηθικές της ρίζες καιτην έμφυτη έννοια υπεροχής απέναντι στις νομαδικές φυλές". Το 1930 δημοσιεύει το δεύτερο βιβλίο τουμε τίτλο Neuadel aus Blut und Boden (Η Νέα Αριστοκρατία στοΑίμα καιΓη).
Μετην άνοδο των Ναζί στην εξουσία, το 1933, ο Νταρέ διορίζεται Υπουργός Επισιτισμού και Γεωργίας, ενώ, επιπλέον, αναλαμβάνει τη διεύθυνση της υπηρεσίας Rasse und Siedlungshauptamt συντομ. RuSHA (= Υπηρεσία της Φυλής και της Εγκατάστασης), ενώ του αποδίδεται καιο τίτλος τουReichsbauernführer (= Ηγέτης των Αγροτών του Ράιχ). Η υπηρεσία της οποίας ηγείτο ήταν, όπως υποδεικνύει καιτο όνομά της, έντονα ρατσιστικήκαι, φυσικά, αντισημιτική. Μέσω αυτής και χάρη στο "σχέδιο" που επινόησε, ήταν ο καθοδηγητής της πολιτικής του Ράιχ σχετικά μετον "ζωτικό χώρο" καιτην ανάπτυξη ιμπεριαλιστικών βλέψεων του Ράιχ προς την Ανατολή (πολιτική "Drang nach Osten", πορεία προς ανατολάς). Ήταν, επίσης, από τους βασικούς θεωρητικούς της πολιτικής της ευγονικής, που αναπτύχθηκε, υποστηριζόμενη από τονΧίμλερστηΝαζιστική Γερμανίακαι άρχισε να υλοποιείται μετοΠρόγραμμα Ευθανασίας T-4, στο οποίο, ωστόσο, δεν είχε καμία ανάμιξη. Υποστήριζε ότι οι Γερμανοί έπρεπε να βασίσουν τη διαιώνιση της φυλής τους μέσω επιλεγμένων διασταυρώσεων (κάτι που γινόταν - και γίνεται - στα εκτρεφόμενα ζώα, αλλά, ασφαλώς, δεν είναι δυνατό να εφαρμοστεί στον άνθρωπο). Πιθανόν για αυτούς τους λόγους οι σχέσεις τουμετον Χίμλερ χειροτέρευσαν - ο Χίμλερ τον χαρακτήριζε "υπερβολικά θεωρητικό". Κακές ήταν, επίσης, οι σχέσεις τουμετον Υπουργό Οικονομίας Χιάλμαρ Σαχτ, επειδή οι συγκομιδές των ετών της δεκαετίας του '30 δεν ήταν, ποσοτικά και ποιοτικά, οι αναμενόμενες.
Η θητεία του έληξε το 1942, επισήμως για λόγους υγείας. Στην πραγματικότητα στην παραίτηση οδηγήθηκε επειδή εξέφρασε έντονα την αντίθεσή τουστην εντολή τουΦύρεργιατη μείωση της ημερήσιας ποσότητας τροφίμων στους κρατούμενους των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας.
Ο Νταρέ συνελήφθη μετον τερματισμό του Πολέμου το 1945 και παραπέμφθηκε στηνΔίκη των Διπλωματών (συνακόλουθη της Δίκης της Νυρεμβέργης). Στη δίκη αυτή απαλλάχτηκε για τις περισσότερες από τις απαγγελθείσες εναντίον του κατηγορίες (ιδιαίτερα αυτήν της γενοκτονίας), καταδικάστηκε, ωστόσο, σε επταετή φυλάκιση (1949). Αφέθηκε ελεύθερος το1950και εγκαταστάθηκε στοΜόναχο, όπου απεβίωσε το1953 (5 Σεπτεμβρίου) από κίρρωση του ήπατος, που είχε υποστεί λόγω του ότι ήταν χρόνια αλκοολικός.
Franz-Josef Brüggemeier, Mark Cioc, Thomas Zeller, How green were the Nazis?: nature, environment, and nation in the Third Reich, Ohio University Press, 2005 ISBN 0-8214-1647-2
Philip Rees, ed., Biographical Dictionary of the Extreme Right Since 1890, 1991 ISBN 0-13-089301-3
Uwe Mai, Rasse und Raum: Agrarpolitik, Sozial- und Raumplanung im NS-Staat, Paderborn, Ferdinand Schöningh Verlag, 2002 ISBN 978-3-506-77514-6
