Η μεγάλη πλειοψηφία τωνγλωσσολόγων, μεταξύ των οποίων οι Βίκτορ Φρίντμαν (Victor Friedman) και Όλγα Τόμιτς (Olga Mišeska Tomić) θεωρούν τη μακεδονική διακριτή γλώσσα, στενό συγγενή της βουλγαρικής[16], καιτη σχέση της μετην τελευταία παρόμοια, τηρουμένων των αναλογιών, με αυτή μεταξύ των ολλανδικών καιτων γερμανικών[17]. Σε δημοσίευσή της, η γλωσσολόγος της σλαβικής, Α. Ιωαννίδου, αναφέρει ότι στην Ελλάδα συνήθως εκφράζονται και από επίσημα πρόσωπα παράλογες απόψεις γιατο ζήτημα της ύπαρξης της μακεδονικής ως χωριστής γλώσσας λόγω της σχετικά πρόσφατης γλωσσικής κανονικοποίησης της (δεκαετία 1950), μεταξύ των οποίων ο διαδεδομένος μύθος ότι πρόκειται απλώς γιαμιαδιάλεκτοκαι όχι για πρότυπη γλώσσα, θέση που είχαν εκφράσει παλαιότερα Έλληνες γλωσσολόγοι, όπως οΝικόλαος Ανδριώτης, και εξακολουθεί να αναπαράγεται κυρίως από πολιτικούς. Με ανάλογο τρόπο χαρακτηρίζουν καιτη θέση της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών πως η σλαβομακεδονική αποτελεί απλώς γραπτή κανονικοποίηση μιας τοπικής βουλγαρικής διαλέκτου.[18]
Άλλοι διακεκριμένοι γλωσσολόγοι όπως οι Ότο Κρονστάινερ (Otto Kronsteiner), Βιτόρε Πιζάνι, Μάικλ Κλάιν (Michael Clyne), πιστεύουν ότι η σλαβομακεδονική αποτελεί διάλεκτο της βουλγαρικής η οποία αναδείχθηκε ως γλώσσα κυρίως γιανα εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες[19][20][21], μετην εισαγωγή σερβικών στοιχείων καιτην κωδικοποίησή της μετά τονΒ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στα πλαίσια της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας. Άλλοι, όπως οι Πίτερ Τράτζιλ (Peter Trudgil), Ρίτσαρντ Χάντσον (Richard A. Hudson), Έρικ Χόμπσμπαουμ, διατείνονται πως γενικά το πρόβλημα της διάκρισης μεταξύ εθνικών γλωσσών και διαλέκτων δεν μπορεί να λυθεί με γλωσσολογικά κριτήρια[22]. ΟΓεώργιος Μπαμπινιώτης έχει χαρακτηρίσει τη μακεδονική ως ψευδώνυμη γλώσσα.[23][24]
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς μεπαραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί.
(Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 02/12/2019)
Τα πρώτα λεξικογραφικά στοιχεία των σλαβομακεδονικών διαλέκτων, που περιγράφονται ως βουλγαρικά, μπορούν να βρεθούν σε ένα λεξικό του 16ου αιώνα, γραμμένο στο ελληνικό αλφάβητο. Η έννοια των διάφορων σλαβομακεδονικών διαλέκτων, που εννοούνται ως ιδιώματα της βουλγαρικής γλώσσας[εκκρεμεί παραπομπή], μπορούν να βρεθούν στο λεξικό τεσσάρων γλωσσών τουΔανιήλ Μοσχοπολίτη, στα έργα του Κιρίλ Πεΐτσνοβιτς καιτου Ιωακείμ Καρτσόφσκι καισε κάποια Ευαγγέλια, γραμμένα στα ελληνικά[ασαφές]. Αυτά τα γραπτά που επηρεάστηκαν ή ήταν πλήρως γραμμένα στην τοπική σλαβική γλώσσα, εμφανίστηκαν στηΜακεδονίατον 18οκαι τις αρχές του 19ου αιώνα καιοι συγγραφείς τους αναφέρθηκαν στη γλώσσα ως βουλγαρική ή ιδίωμα της βουλγαρικής.
Το 1845 οΡώσος μελετητής Βίκτορ Γκριγκόροβιτς ταξίδεψε στα Βαλκάνια γιανα μελετήσει τις νότιες σλαβικές διαλέκτους της Μακεδονίας. Στο έργο του διαμόρφωσε για πρώτη φορά δύο ομάδες βουλγαρικών διαλέκτων: Ανατολική και Δυτική (που μιλιέται σήμερα στη Δυτική Βουλγαρία καιτη Βόρεια Μακεδονία). Σύμφωνα μετα ευρήματά του, ένα μέρος της δυτικής βουλγαρικής ομάδας, που μιλιέται στηΒόρεια Μακεδονία, χαρακτηρίζεται από ίχνη παλαιών φρασεοφωνικών φωνηέντων. Κατά τη διάρκεια της αύξησης της εθνικής συνείδησης στα Βαλκάνια, δημιουργήθηκαν πρότυπα για τις γλώσσες της Σλοβενίας, της σερβοκροατικής και της βουλγαρικής. Καθώς εξασθενούσε η τουρκική επιρροή στη Μακεδονία, σε περιοχές με σημαντικό βουλγαρικό πληθυσμό ιδρύθηκαν σχολεία που δίδασκαν τη βουλγαρική γλώσσα.
Ωστόσο, οΡώσος γλωσσολόγος βουλγαρικής καταγωγής, Πετάρ Ντράγκανοφ (1857-1928), μετά την επίσκεψή τουστη Μακεδονία, διαφώνησε μετη λογική της «βουλγαρικής προέλευσης των σλαβομακεδονικών διαλέκτων» και ισχυρίστηκε ότι η Μακεδονία είναι ξεχωριστή εθνογεωγραφική μονάδα των Βαλκανίων και ότι οι μακεδονικές διάλεκτοι αποτελούν ξεχωριστή γλώσσα. Παρόμοιες ιδέες προτάθηκαν στα έργα τουΚρίστε Μισίρκωφ. Ο Μισίρκωφ γεννήθηκε σε χωριό κοντά στηνΠέλλα. Ανκαι λογοτεχνία είχε ήδη γραφτεί στις σλαβικές διαλέκτους της Μακεδονίας, αναμφίβολα το σημαντικότερο βιβλίο που δημοσιεύθηκε σχετικά μετη σλαβομακεδονική γλώσσα ήταν τοΜακεδονικές Υποθέσειςτου Μισίρκωφ, που δημοσιεύθηκε το 1903. Στο βιβλίο αυτό υποστήριζε τη δημιουργία μιας λογοτεχνικής σλαβομακεδονικής γλώσσας πουθα χρησιμοποιούσε φωνητική ορθογραφία.
Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, η νεώτερη περιοχή της Μακεδονίας μοιράστηκε μεταξύ Ελλάδας, Βουλγαρίας, Σερβίας και Αλβανίας. Η Σερβία κατέλαβε την περιοχή που σήμερα είναι η Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, ενσωματώνοντάς τηνστο Βασίλειο ως «Νότια Σερβία». Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Γιουγκοσλαβική Μακεδονία έγινε γνωστή ως Μπανόβινα του Βαρδάρηκαιη γλώσσα της δημόσιας ζωής, της εκπαίδευσης και της εκκλησίας ήταν η σερβοκροατική. ΣτηΒουλγαρική Μακεδονία (του Πιρίν), οι τοπικές διάλεκτοι συνέχισαν να περιγράφονται ως διάλεκτοι της βουλγαρικής.
Κατά τη διάρκεια τουΒ΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το μεγαλύτερο μέρος της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας καταλήφθηκε από τον βουλγαρικό στρατό, ο οποίος ήταν σύμμαχος τουΆξονα. Η τυποποιημένη βουλγαρική γλώσσα επανεισήχθη στα σχολεία και τις εκκλησίες. Οι Βούλγαροι χαιρετίστηκαν αρχικά ως απελευθερωτές από τη σερβική κυριαρχία μέχρις ότου γίνουν συνδέσεις μεταξύ της επιβολής της βουλγαρικής γλώσσας καιτων μισητών σερβικών πολιτικών αφομοίωσης. Ακόμη καιοιΣλαβομακεδόνεςκομμουνιστές ήταν τότε φιλοβούλγαροι, αλλά αργότερα οι Βούλγαροι θεωρούνταν κατακτητές από το κομμουνιστικό κίνημα. Ωστόσο, υπήρχαν φιλοβουλγαρικές ομάδες που υποστήριζαν την ανεξαρτησία ως ένα δεύτερο βουλγαρικό κράτος, και άλλοι που υποστήριζαν την ένωση μετηΒουλγαρία.
Το τελικό συμπέρασμα ήταν σχεδόν όλη ηΜπανόβινα του Βαρδάρη (οι περιοχές που έγιναν γεωγραφικά γνωστές ως Μακεδονία του Βαρδάρη) να ενσωματωθεί στηΣοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας ως ηΣοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίαςνα έχει επίσημη γλώσσα τη σλαβομακεδονική. Η σλαβομακεδονική γλώσσα κηρύχτηκε επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας της «Μακεδονίας» κατά την πρώτη σύνοδο της «Συνέλευσης γιατην Εθνική Απελευθέρωση της Μακεδονίας» που πραγματοποιήθηκε στις 2 Αυγούστου 1944. Η πρώτη επίσημη σλαβομακεδονική γραμματική αναπτύχθηκε από τον Κρούμε Κεπέσκι. Ένας από τους σημαντικότερους συντελεστές στην τυποποίηση της σλαβομακεδονικής λογοτεχνικής γλώσσας ήταν οΜπλάζε Κόνεσκι. Το πρώτο έγγραφο που είναι γραμμένο στην τυποποιημένη λογοτεχνική γλώσσα είναι το πρώτο τεύχος της εφημερίδας Nova Makedonijaτο 1944.
↑Shea J. (1997). Macedonia and Greece: The Struggle to Define a New Balkan Nation. Jefferson: McFarland. σελ. 192. ISBN978-0786437672.
↑Η μακεδονική, μαζί μετην βουλγαρική καιτην τορλακική (μεταβατικές διάλεκτοι της σερβοκροατικής), είναι επίσης μέρος τουβαλκανικού γλωσσικού δεσμού, μια ομάδα γλωσσών που μοιράζονται τυπολογικά, γραμματικά και λεξιλογικά χαρακτηριστικά βασισμένα στην γεωγραφική σύγκλιση, παρά στην γενετική εγγύτητα. Τα άλλα βασικά του μέλη είναι η ρουμανική, η ελληνική καιη αλβανική, όλες από τις οποίες ανήκουν σε διαφορετικά γενετικά παρακλάδια της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας (η ρουμανική είναι ρομανική γλώσσα, ενώ η ελληνική και αλβανική αποτελούν διαφορετικά παρακλάδια). Η μακεδονική καιη βουλγαρική αποκλίνουν σε μεγάλο βαθμό από τις υπόλοιπες νοτιοσλαβικές γλώσσες, την σερβοκροατική καιτην σλοβενική. Fortson, Benjamin W. (31 Αυγούστου 2009). Indo-European Language and Culture: An Introduction Blackwell textbooks in linguistics. John Wiley and Sons. σελ. 431. ISBN1-4051-8896-0. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2014.
↑Trudgill, Peter (1992), «Ausbau sociolinguistics and the perception of language status in contemporary Europe», Διεθνές Περιοδικό Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας2 (2): 167–177, doi:10.1111/j.1473-4192.1992.tb00031.x, ISSN0802-6106
↑Chris Kostov, Contested Ethnic Identity: The Case of Macedonian Immigrants in Toronto, 1900-1996, Peter Lang, 2010, ISBN 3-034-30196-0, σελ. 9
↑Friedman 2002, σ.6. «The relationship of Macedonian to Bulgarian is mutatis mutandis, comparable to that of Dutch to German»
↑Ioannidou, Alexandra (2015). «Blaže Koneski, his successors and the peculiar narrative of a "late standardization" in the Balkans». Στο: Thede Kahl· Johannes Kramer· Elton Prifti. Romanica et Balcanica: Wolfgang Dahmen zum 65. Geburtstag. Jenaer Beitraege zur Romanistik. 7. Μόναχο: Akademische Verlagsgemeinschaft Muenchen. σελ. 368.
↑Kronsteiner, Otto, Der Zerfall Jugoslawiens und die Zukunft der makedonischen Literatursprache: Der späte Fall von Glottotomie? Herausgeber Schriftenreihe Die slawischen Sprachen, Erscheinungsjahr 1992, σσελ. 142-171
↑Αναφέρονται στο Chris Kostov, Contested Ethnic Identity: The Case of Macedonian Immigrants in Toronto, 1900-1996, Peter Lang, 2010, ISBN 3-034-30196-0, σελ. 9: α) Vittore Pisani, Il Macedonico, Paideia, Rivista Letteraria di informazione bibliografica, τόμ. 12, 1957, σελ. 250 β) Michael Clyne (ed.), Pluricentric languages: Differing Norms in Different Nations, Berli-New york 1992, σελ. 438
Danforth, Loring M. (2010). «Ancient Macedonia, Alexander the Great and the Star or Sun of Vergina: National Symbols and the Conflict between Greece and the Republic of Macedonia». Στο: Joseph Roisman, Ian Worthington. A Companion to Ancient Macedonia. Blackwell Companions to the Ancient World. Οξφόρδη: Wiley-Blackwell.
Ανδριώτης, Νικόλαος (1990), Το Ομόσπονδο Κράτος των Σκοπίων καιη γλώσσα του, Τροχαλία, Αθήνα.
Ιωαννίδου, Αλεξάνδρα (1997), «Τα σλαβικά ιδιώματα στην Ελλάδα. Γλωσσολογικές προσεγγίσεις και πολιτικές αποκλίσεις», στο: Αγγελόπουλος Γ., Γούναρης Βασίλης, Κ., Μιχαηλίδης Ιάκωβος, Δ., Ταυτότητες στη Μακεδονία, Παπαζήσης, Αθήνα.
Κωστόπουλος, Τάσος (2002), Η απαγορευμένη γλώσσα. Κρατική καταστολή των σλαβικών διαλέκτων στην ελληνική Μακεδονία, Μαύρη Λίστα, Αθήνα.
Λιθοξόου, Δημήτρης (1-3/2003), «Η μητρική γλώσσα των κατοίκων του ελληνικού τμήματος της Μακεδονίας πρινκαι μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών», Θέσεις 38.
Σκορδύλης, Κώστας (1994), «Μειονότητες και προπαγάνδα στη Βόρειο Ελλάδα κατά το Μεσοπόλεμο. Μια έκθεση τουΓ. Θ. Φεσσόπουλου», Ίστωρ 7.
Χοτζίδης, Άγγελος (1997), «Άρθρωση και δομή του μειονοτικού λόγου: Το παράδειγμα των Μογλενών και της Ζάρα», στο: Αγγελόπουλος Γ., Γούναρης Βασίλης, Κ. Μιχαηλίδης Ιάκωβος, Δ., Ταυτότητες στη Μακεδονία, Παπαζήσης, Αθήνα.
Danforth, L.M. (1995). The Macedonian Conflict: Ethnic Nationalism in a Transnational World. Princeton, NJ: Princeton University Press, ISBN 0691043566
Friedman, V.A. (2006). Macedonian. В: Brown, K., & Ogilvie, S. (Eds.). (2009). Concise Encyclopedia of Languages of The World. Oxford: Elsevier Ltd. ISBN 9780080877747
Roudometof, Victor, επιμ. (2002). Collective Memory, National Identity, and the Macedonian Question. Westport: Greenwood Publishing Group. ISBN0-275-97648-3.
Shea, J. (2008). Macedonia and Greece: The Struggle to Define a New Balkan Nation. Jefferson, NC: McFarland & Company, Inc. ISBN 0786437677
Διαλέξεις της μακεδονικής γλώσσας - Bozhidar Vidoski πρωτότυπο: Дијалекти на македонскиот јазик – Божидар Видоески – МАНУ Скопје 1999, ISBN 9989649634 Том [1]Αρχειοθετήθηκε 2021-06-20 στοWayback Machine., Том