Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 16/07/2015.
ΟΤιμολέων ήταν Κορίνθιος στρατηγός και πολιτικός που έζησε τον4ο αιώνα π.Χ.Με ελάχιστες δυνάμεις εστάλη στηΣικελίασεμια προσπάθεια των εκεί Ελλήνωννα απαλλαγούν από τυράννους καιΚαρχηδονίους. Σε λίγα χρόνια είχε επιτύχει και τους δύο στόχους, παλινόρθωσε ταδημοκρατικά καθεστώτα στις σικελικές πόλεις και αποτραβήχτηκε από τα κοινά. Όλα αυτά κέρδισαν την εκτίμηση καιτον σεβασμό των κατοίκων της Σικελίας (Ελλήνων και «βαρβάρων») που εξέφρασαν τα συναισθήματά τους προς τον Τιμολέοντα ακόμα και μετά τον θάνατό του.
Ο Τιμολέων καταγόταν από αριστοκρατική γενιά της Κορίνθου. Γονείς του ήταν ο Τιμόδημος καιη Δημαρίστη και αδερφός τουοΤιμοφάνης. Έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και σεβασμού από τους συμπολίτες του εξαιτίας των ψυχικών αρετών πουτον διέκριναν. Συνετός, ήπιος στον χαρακτήρα, είχε αποδείξει τη γενναιότητά του όταν κατά τη διάρκεια μιας μάχης έσωσε τον αδερφό του, ριψοκινδυνεύοντας ο ίδιος. Επίσης, ανκαι αριστοκρατικής καταγωγής, διαπνεόταν από δημοκρατικά ιδεώδη, κάτι πουτον έκανε ακόμα πιο δημοφιλή.
Ο αδερφός του Τιμοφάνης, όμως, είχε διαφορετικές αντιλήψεις. Το365 π.Χ. κατέλαβε την εξουσία στην Κόρινθο καιγια μικρό διάστημα κυβέρνησε τυραννικά. Στις παρακλήσεις και νουθεσίες του αδερφού τουο Τιμοφάνης δεν έδωσε σημασία κι έτσι ο Τιμολέων έλαβε μέρος σε συνωμοσία, που είχε ως αποτέλεσμα τον φόνο του τυράννου. Η Κόρινθος απαλλάχθηκε από την τυραννία και αρκετοί πολίτες θεωρούσαν τον Τιμολέοντα τυραννοκτόνο ενώ άλλοι, μεταξύ αυτών καιη μητέρα του, αδελφοκτόνο. Υπό το βάρος των τύψεων ο Τιμολέων αποσύρθηκε από το δημόσιο βίο και ιδιώτευσε στην κορινθιακή ύπαιθρο.
Την ίδια εποχή, στη Σικελία επικρατούσε μεγάλη αστάθεια και αναταραχή. Σε πολλές πόλεις είχαν επιβληθεί τυραννικά καθεστώτα, εμφύλιες συγκρούσεις ξεσπούσαν κάθε τόσο, ενώ οι Καρχηδόνιοι, εκμεταλλευόμενοι τις συνθήκες αυτές, προσπαθούσαν ακόμα μια φορά να επιβληθούν στον κεντρικό και ανατολικό τμήμα της νήσου. Το345 π.Χ., Συρακούσιοι εξόριστοι κατέφυγαν στην Κόρινθο όπου ζήτησαν τη βοήθεια της μητρόπολής τους[4]γιατην εκδίωξη του τυράννου Διονυσίου Β' από τις Συρακούσες καιτην αντιμετώπιση των Καρχηδονίων. Οι Κορίνθιοι ανταποκρίθηκαν στο αίτημά τους και αποφάσισαν να στείλουν στη Σικελία μισθοφορική δύναμη. ΣτηνΕκκλησία του Δήμου προτάθηκε ως αρχηγός της δύναμης ο Τιμολέων που, παρόλο πουη επιλογή του παραξένεψε τους Συρακουσίους λόγω της διοικητικής απειρίας του, ανέλαβε εν τέλει να φέρει εις πέρας την αποστολή. Μεμια μικρή δύναμη δέκα τριήρεωνκαι 700 μισθοφόρων έπλευσε προς Σικελία την άνοιξη του344 π.Χ..
Πρώτος σταθμός του Τιμολέοντα στη Δύση ήταν τοΡήγιο της Κάτω Ιταλίας. Εκεί έτυχε θερμής υποδοχής, αλλά συναντήθηκε με έναν καρχηδονιακό στόλο που είχε αγκυροβολήσει στο λιμάνι της πόλης. Οι Καρχηδόνιοι απαίτησαν την επιστροφή της κορινθιακής δύναμης στηνΕλλάδα. Ο Τιμολέων έδειξε ότι δέχεται, αλλά κατόπιν διαφεύγοντας την επιτήρηση του καρχηδονιακού στόλου κατέπλευσε στοΤαυρομένιο της Σικελίας. Ο ηγέτης της πόλης, Ανδρόμαχος, τάχθηκε στο πλευρό του Τιμολέοντα παραχωρώντας την πόλη του ως ορμητήριο για τις επιχειρήσεις του τελευταίου.
Κορινθιακός στατήρας (345-307 π.Χ. περίπου). Η Κόρινθος ήταν σημαντική ναυτική και οικονομική δύναμη της μητροπολιτικής Ελλάδας με πολλές αποικίες στη δυτική κυρίως Μεσόγειο.
Εντω μεταξύ, ο τύραννος τωνΛεοντίνωνΙκέτας συμμαχώντας μετηνΚαρχηδόνα, είχε καταλάβει τις Συρακούσες και πολιορκούσε τον Διονύσιο Β' στην οχυρωμένη ακρόπολη της πόλης, Ορτυγία. Ανη ακρόπολη έπεφτε, ο Τιμολέων δενθα είχε ελπίδες να καταλάβει τις Συρακούσες από τον Ικέτα, αλλά δεν μπορούσε να επέμβει εναντίον του τελευταίου μετον μικρό στρατό που διέθετε. Τότε έλαβε έκκληση από τους δημοκρατικούς τουΑδράνου (πόλη των αυτοχθόνων Σικελών) να καταλάβει την πόλη τους. Αντίστοιχη έκκληση έλαβε καιο Ικέτας από τους ολιγαρχικούς και έσπευσε με ένα τμήμα του στρατού του (5000 άνδρες) στο Άδρανον. Ο στρατός του Τιμολέοντα ανκαι έφτασε καθυστερημένα, αιφνιδίασε τον υπέρτερο εχθρό του, τοδε Άδρανον άνοιξε τις πύλες τουκαι υποδέχτηκε τον Τιμολέοντα ως ελευθερωτή. Η σχεδόν αναίμακτη νίκη έκανε πολλούς να προστρέξουν στο πλευρό του νικητή. Ακόμα καιοΜάμερκος, τύραννος της Κατάνης, τάχθηκε προσωρινά μετον Τιμολέοντα. Ο Ικέτας, μετά από αυτό, οργάνωσε δολοφονική απόπειρα εναντίον του Κορίνθιου στρατηγού, η οποία απέτυχε την τελευταία στιγμή. Το γεγονός αυτό ερμηνεύθηκε ως εύνοια τωνθεών προς το πρόσωπο του Τιμολέοντα και αύξησε τη φήμη του τελευταίου. Αμέσως μετά ο Τιμολέων πέτυχε νατου παραχωρηθεί η Ορτυγία από τον Διονύσιο, με αντάλλαγμα την ασφαλή φυγή του τυράννου στην Κόρινθο. Πράγματι, ο Διονύσιος παρέδωσε την ακρόπολη των Συρακουσών μαζί μετο τεράστιο οπλοστάσιό της (70.000 πανοπλίες) και 2000 μισθοφόρους και μετέβη στην Κόρινθο όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής τουστην αφάνεια. Στην Ορτυγία εγκαταστάθηκαν 400 μισθοφόροι του Τιμολέοντα υπό τον Νέωνα, οι οποίοι ανεφοδιάζονταν τακτικά με πλοιάρια από τηνΚατάνη, όπου ο Τιμολέων είχε εγκαταστήσει το αρχηγείο του. Η θέση του τελευταίου ενισχύθηκε σημαντικά από αυτήν την εξέλιξη. Παράλληλα η Κόρινθος απέστειλε ενισχύσεις στη Σικελία (2000 άνδρες), ενθουσιασμένη από τις επιτυχίες του. Έτσι ο Τιμολέων ετοιμάστηκε να λύσει την πολιορκία της Ορτυγίας.
Ο Ικέτας όμως αποφάσισε να αντιδράσει πρώτος. Από κοινού μετον καρχηδονιακό στρατό (60.000 μισθοφόροι υπό τον Μάγωνα) εκστράτευσε εναντίον του αντιπάλου του ώστε νατον αντιμετωπίσει προτού να δυναμώσει επικίνδυνα. Όταν οι σύμμαχοι απομακρύνθηκαν αρκετά από τις Συρακούσες, ο Νέων επιχείρησε έξοδο και κατέλαβε ένα τμήμα της πόλης, αιφνιδιάζοντας τη φρουρά που είχε αφήσει ο Ικέτας. Ο τύραννος των Λεοντίνων γύρισε εσπευσμένα στις Συρακούσες αλλά δεν μπόρεσε να ανατρέψει την κατάσταση. Τότε ο Τιμολέων βάδισε προς συνάντησιν των αντιπάλων του, παρόλο που αριθμητικά ο στρατός του υστερούσε κατά πολύ από τον αντίστοιχο των τελευταίων. Ο καρχηδονιακός στρατός εκείνη ακριβώς την κρίσιμη στιγμή αποχώρησε από το μέτωπο, εξαιτίας της δυσπιστίας που αναπτύχθηκε μεταξύ των συμμάχων.[5]Ο Τιμολέων εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία αυτήν, επιτέθηκε στις Συρακούσες και κατατρόπωσε τον στρατό του Ικέτα, κερδίζοντας μια ακόμη σχεδόν αναίμακτη νίκη. Έτσι σε έναν μόλις χρόνο από την άφιξή του είχε πετύχει τον ένα στόχο.
Η πόλη των Συρακουσών όμως είχαν ερημώσει εξαιτίας των συνεχών εμφύλιων συγκρούσεων. Ήδη από το354 π.Χ.ο πληθυσμός της δεν υπερέβαινε τις 10.000, σύμφωνα μετονΠλάτωνα. Εκλήθησαν, λοιπόν, άποικοι από διάφορα μέρη του ελληνικού κόσμου, καθώς και όλοι οι Συρακούσιοι πρόσφυγες και εξόριστοι. Μαζεύτηκαν συνολικά 60.000 άνδρες και ένας μεγάλος (άγνωστος) αριθμός γυναικοπαίδων. Δημοπρατήθηκαν τα δημόσια αγάλματα γιανα ενισχυθεί το άδειο θησαυροφυλάκιο και ανακατανεμήθηκε ηγη ανάμεσα σε παλιούς και νέους κατοίκους. Σεμια συμβολική (αλλά και πρακτική) κίνηση κατεδαφίστηκε το οχυρό της Ορτυγίας, που πολλές φορές κατά το παρελθόν είχε καταστεί καταφύγιο και εχέγγυο των επίδοξων τυράννων, καιμετα υλικά του χτίστηκε το δικαστήριο. Επίσης ο Τιμολέων κάλεσε από την Κόρινθο του νομομαθείς Κέφαλο και Διονύσιο γιανα συντάξουν το νέο δημοκρατικό σύνταγμα καινα οργανώσουν το πολίτευμα της πόλης.
Νέα εκστρατεία των Καρχηδονίων – Μάχη του Κρίμησου ποταμού
Το καλοκαίρι του επόμενου έτους (342 π.Χ.) ο Τιμολέων εκστράτευσε κατά των τυράννων Ικέτα και Λεπιτίνη (ο τελευταίος ήλεγχε κάποιες πόλεις της Βόρειας Σικελίας). Απέτυχε να εκπορθήσει τους Λεοντίνους, αλλά εξουδετέρωσε τον Λεπιτίνη, ο οποίος δέχτηκε να παραδοθεί μετον όρο να έχει την τύχη του Διονυσίου των Συρακουσών, όπως και έγινε. Παράλληλα ένα τμήμα 1000 επίλεκτων ανδρών εστάλη στην καρχηδονιακή επικράτεια όπου επικεντρώθηκε στη λεηλασία της περιοχής.
Η Σικελία το 380 π.Χ. Στα χρόνια του Τιμολέοντα οι Καρχηδόνιοι είχαν προωθηθεί αρκετά προς τα ανατολικά, καταλαμβάνοντας και καταστρέφοντας σημαντικές ελληνικές πόλεις. Μετη συνθήκη του 338 π.Χ., η καρχηδονιακή κυριαρχία περιορίστηκε ξανά στο βορειοδυτικό άκρο. Στον χάρτη φαίνεται καιο ποταμός Κρίμησος, ανκαιη ακριβής τοποθεσία της μάχης δεν είναι γνωστή.
Στο διάστημα αυτό, η Καρχηδόνα δεν έμεινε άπραγη. Μάλιστα από τις ετοιμασίες στις οποίες προέβη συμπεραίνουμε ότι σκόπευε να δώσει οριστική «λύση» στη διαμάχη με τους Έλληνες της Σικελίας. Οι σύγχρονοι ιστορικοί αναφέρουν 200 τριήρεις και πολύ περισσότερα βοηθητικά και μεταγωγικά πλοία, πολιορκητικές μηχανές, 10.000 ίππους γιατο ιππικό καιτα πολεμικά άρματα και 70.000 πεζούς, μεταξύ αυτών καιτονΙερό Λόχοπου αποτελείτο από 2500 βαρέως οπλισμένους Καρχηδονίους αριστοκράτες. Η δύναμη αυτή αποβιβάστηκε στοΛιλύβαιο της δυτικής (καρχηδονιακής) Σικελίας. Μπρος στον μεγάλο αυτό κίνδυνο ο Τιμολέων διέκοψε τις επιχειρήσεις εναντίον των τυράννων (τους οποίους ανάγκασε να συμμαχήσουν μαζί του) και αναζήτησε ενισχύσεις από τις Συρακούσες και τις άλλες πόλεις που είχε ελευθερώσει. Το μέγεθος όμως του αφρικανικού στρατού έκανε πολλούς Έλληνες να λιποψυχήσουν. Έτσι, εναντίον της καρχηδονιακής στρατιάς ο Τιμολέων βάδισε με περίπου 10.000 άνδρες.[6] Κατά τη διάρκεια της πορείας, οι μισθοφόροι του στασίασαν καιμε μεγάλη δυσκολία κατόρθωσε ο Κορίνθιος στρατηγός να κατευνάσει τα πνεύματα. Ωστόσο, 1000 μισθοφόροι αποχώρησαν με πρόσχημα τημη καταβολή των μισθών τους. Οι Καρχηδόνιοι εντω μεταξύ, είχαν προωθηθεί και στρατοπεδεύσει στη δυτική όχθη του Κρίμησου ποταμού, κοντά στονΣελινούντα. Ο Τιμολέων έσπευσε να συναντήσει τους εχθρούς τουπριν διαβούν τον ποταμό, ώστε το φυσικό αυτό εμπόδιο να εξουδετερώσει το μεγάλο αριθμητικό μειονέκτημα του στρατού του.
Η μάχη που ακολούθησε (αρχές καλοκαιριού του341 π.Χ.) ήταν η μεγαλύτερη σύγκρουση μεταξύ Καρχηδονίων και Ελλήνων μετά τη μάχη της Ιμέρας. Ο δυσκίνητος και πολυεθνικός στρατός της φοινικικής μεγαλούπολης, στην προσπάθειά τουνα διασχίσει το ποτάμι, συνετρίβη. Την πανωλεθρία ολοκλήρωσε μια καλοκαιρινή καταιγίδα με καταρρακτώδη βροχή και χαλάζι, που ξέσπασε ξαφνικά, χτυπώντας τους «βαρβάρους» κατά πρόσωπο ενώ τους Έλληνες στην πλάτη. Οι απώλειες του καρχηδονιακού στρατεύματος ήταν βαριές: 10.000 νεκροί, μεταξύ αυτών καιτο σύνολο σχεδόν του Ιερού Λόχου, πάρα πολλοί ακόμη πνίγηκαν στον φουσκωμένο Κρίμησο και 15.000 αιχμαλωτίστηκαν. Τα λάφυρα, επίσης ήταν ανεκτίμητης αξίας, από τη στιγμή, μάλιστα που κατελήφθη καιτο στρατόπεδο των Καρχηδονίων. Μεγάλο μέρος των λαφύρων στάλθηκε ως αναθήματα σε ναούς της Σικελίας και της Ελλάδας, ενώ τα ωραιότερα κόσμησαν τους ναούς της Κορίνθου, ώστε σεμια εποχή πουη μητροπολιτική Ελλάδα σπαρασσόταν ξανά από σφοδρές εμφύλιες διενέξεις, μόνον η Κόρινθος να καυχιέται ότι φέρει αναθήματα-τρόπαια από μάχες εναντίον βαρβάρων.
Χωρίς ισχυρό στόλο, ο Τιμολέων δεν μπορούσε να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στους Καρχηδονίους. Επιπλέον, οι τύραννοι Μάμερκος και Ικέτας σύνηψαν συμμαχία με τους Καρχηδονίους γιατί μετά την ήττα των τελευταίων στον Κριμησό, θεωρούσαν τον Τιμολέοντα πολύ πιο επικίνδυνο. Ο Κορίνθιος ηγέτης επέστρεψε στις Συρακούσες και εκστράτευσε κατά της Καμάρινας (κατά της Καλαύριας κατά τον Πλούταρχο). Εντω μεταξύ στον συνασπισμό Καρχηδονίων – τυράννων προσχώρησε καιο Ίππων που ήλεγχε τη Μεσσήνη όταν ο αφρικανικός στόλος εμφανίστηκε στο λιμάνι της πόλης. Οι σύμμαχοι ακολούθως εξολόθρευσαν ένα απόσπασμα 400 μισθοφόρων πουο Τιμολέων έστειλε εσπευσμένα εναντίον τους. Μετην επιτυχία αυτή, οι εχθροί του Τιμολέοντα αναθάρρησαν. Ο Ικέτας επέδραμε και λεηλάτησε τη χώρα των Συρακουσών, εκμεταλευόμενος την απουσία του Τιμολέοντα. Στη συνέχεια εκστράτευσε εναντίον του τελευταίου με μεγάλες δυνάμεις αλλά ηττήθηκε κατά κράτος κοντά στον ποταμό Δαμυρία. Τελικά, μετά από καταδίωξη, συνελήφθη στους Λεοντίνους όπου κατάφυγε μετά τη μάχη και θανατώθηκε μαζί μετονγιοτου, Ευπόλεμο. Αμέσως μετά ο Τιμολέων εκστράτευσε κατά του Μάμερκου καιτων Καρχηδονίων συμμάχων τουκαι τους συνέτριψε στις όχθες του ποταμού Αβόλου.
Ερείπια του ναού του Ηρακλή στον Ακράγαντα. Πόλεις της δυτικής Σικελίας, όπως οΑκράγαςκαιηΓέλα, είχαν ερημωθεί από τους Καρχηδονίους. Ο Τιμολέων τις ανασύστασε κατά το πρότυπο των Συρακουσών.
Η τελευταία αυτή συντριπτική ήττα έπεισε τους Καρχηδονίους γιατο μάταιο των επίμονων αγώνων τους στη Σικελία. Το οικονομικό βάρος του αγώνα είχε γίνει δυσβάστακτο και χωρίς κάποιο αντίκρισμα, οδε φόρος αίματος που είχαν πληρώσει οι πολίτες της φοινικικής πόλης (ιδίως κατά τη μάχη του Κριμησού) ήταν τεράστιος. Ζήτησαν λοιπόν, τη σύναψη ειρήνης με ευνοϊκούς προς τους Έλληνες όρους και αποχώρησαν από το μέτωπο. Σύμφωνα μετη συνθήκη (338 π.Χ.), τα όρια μεταξύ καρχηδονιακής και ελληνικής επικράτειας επανήλθαν στον ποταμό Άλυκο, οι Έλληνες που διαβιούσαν στην καρχηδονιακή Σικελία ήταν ελεύθεροι να μετοικήσουν στην ελληνική περιοχή αντο επιθυμούσαν[7]καιοι Καρχηδόνιοι ανέλαβαν την υποχρέωση ναμην ξαναυποστηρίξουν τυραννικά καθεστώτα.
Η αποχώρηση των Καρχηδονίων από το θέατρο του πολέμου ήταν καταλυτική γιατην εξέλιξη των επιχειρήσεων. Χωρίς εξωτερικούς συμμάχους, οι τύραννοι έγιναν φυγάδες μέσα στις ίδιες τις πατρίδες τους. Ο Μάμερκος κατέφυγε στη Μεσσήνη στον Ίππωνα, αφού στην Κατάνη οι στρατιώτες του στασίασαν και έπειτα παρέδωσαν την πόλη στον Τιμολέοντα. Η καταδίωξη του τυράννου συνεχίστηκε καιη Μεσσήνη πολιορκήθηκε από ξηράς και θαλάσσης. Οι Μεσσήνιοι όμως συνέλαβαν τον Ίππωνα καιτον υπέβαλαν σε ατιμωτικό θάνατο, ενώ παρέδωσαν τον Μάμερκο στον Τιμολέοντα. Ο τύραννος της Κατάνης οδηγήθηκε στις Συρακούσες όπου μετη σειρά του, θανατώθηκε ατιμωτικά, κατόπιν δίκης. Μέχρι το τέλος του έτους απαλλάχθηκαν καιοι τελευταίες μικρές πόλεις από τους τυράννους τους.
Η κηδεία του Τιμολέοντος, πίνακας τουΤζουζέππε Σούτι (1874).
Μετά από αυτά τα σχεδόν μυθιστορηματικά έξι χρόνια ο Τιμολέων προτίμησε, όπως καιστην Κόρινθο, ναμην αναμειχθεί στην πολιτική. Οι Συρακούσιοι εις ένδειξη ευγνωμοσύνης παραχώρησαν στον ελευθερωτή της Σικελίας ένα αγρόκτημα όπου αυτός αποσύρθηκε μετην οικογένειά τουπου έφερε από την Κόρινθο. Εκεί έζησε ήρεμα τα τελευταία του χρόνια και σπάνια επισκεπτόταν τις Συρακούσες. Οι Συρακούσιοι, πάντως, επιζητούσαν τις συμβουλές του Τιμολέοντα καιτον καλούσαν στην πόλη όποτε ανάκυπτε κάποιο σοβαρό ζήτημα. Στη περίπτωση αυτή ακολουθούσαν σχεδόν πάντοτε τη γνώμη του τυφλού, πλέον, Κορινθίου. Η εκτίμηση των Σικελιωτών Ελλήνων αλλά καιτων ιθαγενών Σικελών προς το πρόσωπο του Τιμολέοντα συνεχίστηκε και μετά τον θάνατό του, που ήρθε λίγα χρόνια αργότερα. Πλήθη από όλη τη Σικελία κατέφθασαν γιανα παρευρεθούν στην κηδεία τουη οποία έγινε με μεγάλες τιμές, ενώ το όνομά του δόθηκε σε πολλά δημόσια κτίρια των Συρακουσών. Τα επιτεύγματα του Τιμολέοντα συνοψίζονται από τον Πλούταρχο ως εξής: «Τὰς μὲνοὖν τυραννίδας ὁ Τιμολέων τοῦτοντὸν τρόπον ἐξέκοψε καὶ τοὺς πολέμους ἔλυσε· τὴνδ' ὅληννῆσον, ἐξηγριωμένην ὑπὸ κακῶνκαὶ διαμεμισημένην ὑπὸ τῶνοἰκητόρων παραλαβών, οὕτως ἐξημέρωσε καὶ ποθεινὴν ἐποίησε πᾶσιν, ὥστεπλεῖνοἰκήσοντας ἑτέρους ὅθενοἱ πολῖται πρότερον ἀπεδίδρασκον.» [8]
↑Η Κόρινθος ως ναυτική πόλη, είχε ιδρύσει πολλές αποικίες κυρίως στη Δύση με σημαντικότερες τις Συρακούσες, τηνΚέρκυρα, τηνΑπολλωνίακ.ά.
↑Σύμφωνα με άλλη άποψη, ο Μάγων συμμετείχε στο κίνημα του στρατηγού Άννωνα καιστο λόγο αυτό οφείλεται η ξαφνική επιστροφή τουστηνΑφρική. Πάντως, δεν είχε ανάλογη εντολή από την Καρχηδόνα καιη απόφαση αυτή υπήρξε δική του.
↑Μετον τρόπο αυτό ο Τιμολέων ήλπιζε να αναζωογονήσει τις πάλαι ακμάζουσες πόλεις ΑκράγαντακαιΓέλαπου είχαν δηωθεί από τους Καρχηδονίους. Τελικά, κατά το πρότυπο των Συρακουσών, κατέφθασαν άποικοι και από τον ελλαδικό χώρο καιοι πόλεις αυτές εξελίχθησαν πάλι σε πολυάνθρωπες κοινότητες.
Σχετικά πολυμέσα
