Ο Χάραλντ Άντον «Τόνι» Σούμαχερ (γερμανικά: Harald Anton "Toni" Schumacher) (γενν. 6 Μαρτίου 1954) είναι Γερμανός πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας και προπονητής τερματοφυλάκων. Σε επίπεδο συλλόγων, κέρδισε έναν τίτλο Μπούντεσλιγκα και τρεις τίτλους Κυπέλλου Γερμανίας με την ΦΚ Κολωνία. Εκπροσώπησε την Εθνική Δυτικής Γερμανίας, με την οποία κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 και έχασε δύο τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου, το 1982 και το 1986. Στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982, συγκρούστηκε με αμφιλεγόμενο τρόπο και τραυμάτισε σοβαρά τον Γάλλο αμυντικό Πατρίκ Μπατιστόν. Ο Σούμαχερ ψηφίστηκε Γερμανός Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς το 1984 και το 1986. Από τον Απρίλιο του 2012, υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος στην ΦΚ Κολωνία.[6]
Ο Σούμαχερ έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα της ΦΚ Κολωνία σε ηλικία 19 ετών. Έπαιξε για τον σύλλογο από το 1972 έως το 1987, συμπεριλαμβανομένων 213 διαδοχικών αγώνων της Μπούντεσλιγκα από το 1977 έως το 1983. Για τα περισσότερα από αυτά τα χρόνια, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1980, θεωρούνταν ευρέως ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες στον κόσμο και ήταν ο βασικός τερματοφύλακας για την εθνική ομάδα. Βοήθησε την Κολωνία στο νταμπλ το 1978, κερδίζοντας τον τίτλο της Μπούντεσλιγκα (μπροστά από τη Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ στη διαφορά τερμάτων) και το Κύπελλο Γερμανίας (νίκη επί της Φορτούνα Ντύσσελντορφ). Τον προηγούμενο χρόνο, είχε οδηγήσει την Κολωνία στον τίτλο του Κυπέλλου Γερμανίας (νίκη επί της Χέρτα Βερολίνου στον τελικό), τον πρώτο μεγάλο τίτλο του συλλόγου σε εννέα χρόνια. Εμφανίστηκε σε δύο άλλους τελικούς Κυπέλλου Γερμανίας, το 1980 (ήττα από τη Φορτούνα Ντύσσελντορφ) και το 1983 (νίκη επί της Φορτούνα Κολωνίας). Ο Σούμαχερ ψηφίστηκε Γερμανός Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς δύο φορές, το 1984 και το 1986, από τους δημοσιογράφους του ποδοσφαίρου της χώρας.
Μετά την πολυετή θητεία του στην Κολωνία, αγωνίστηκε στις ΦΚ Σάλκε 04, Φενέρμπαχτσε, Μπάγερν Μονάχου και Μπορούσια Ντόρτμουντ.
Ο Σούμαχερ έπαιξε σε 76 αγώνες για τη Δυτική Γερμανία μεταξύ 1979 και 1986, συμπεριλαμβανομένων 15 προκριματικών και 14 αγώνων Παγκοσμίου Κυπέλλου. Κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 (νίκη επί του Βελγίου με 2–1 στον τελικό) και έχασε δύο τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου, το 1982 (από την Ιταλία, 3–1) και το 1986 (από την Αργεντινή, 3–2). Στη διοργάνωση του 1982, στον αμφιλεγόμενο ημιτελικό εναντίον της Γαλλίας, απέκρουσε δύο πέναλτι στη διαδικασία μετά την παράταση, την οποία κέρδισε τελικά η Δυτική Γερμανία. Στον προημιτελικό του 1986 ενάντια στους οικοδεσπότες, το Μεξικό, απέκρουσε δύο από τα τρία πέναλτι που αντιμετώπισε, επιτρέποντας στη Δυτική Γερμανία να προχωρήσει.
Ο Σούμαχερ συμμετείχε σε σύγκρουση με έναν Γάλλο αμυντικό, τον Πατρίκ Μπατιστόν, στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982, στο 57ο λεπτό. Ο Μπατιστόν και ο Σούμαχερ έκαναν και οι δύο σπριντ προς μια μακρινή πάσα από τον Μισέλ Πλατινί. Ο Μπατιστόν κατάφερε να φτάσει πρώτος στην μπάλα και να την τσιμπήσει προς τα πάνω και στο πλάι του Σούμαχερ που πλησίαζε. Ο Σούμαχερ πήδηξε στον αέρα καθώς η μπάλα πέρασε δίπλα του, τελικά άουτ από την εστία. Ο Σούμαχερ, ακόμα στον αέρα, συγκρούστηκε και χτύπησε με τη λεκάνη του τον Μπατιστόν στο κεφάλι, σύγκρουση που άφησε τον Μπατιστόν αναίσθητο με εγκεφαλική διάσειση και μάλιστα αρχικά έπεσε σε κώμα. Ο Σούμαχερ αρνιόταν πάντα οποιαδήποτε πρόθεση φάουλ σχετικά με το περιστατικό, λέγοντας ότι απλά πήγαινε για την μπάλα, όπως δικαιούται ένας τερματοφύλακας. Άλλοι ισχυρίστηκαν ότι συγκρούστηκε σκόπιμα με τον Μπατιστόν.[7] Ο Μπατιστόν έχασε επίσης δύο δόντια και είχε τρία ραγισμένα πλευρά.[8] Έλαβε οξυγόνο στο γήπεδο.[9] Ο Μισέλ Πλατινί είπε αργότερα ότι νόμιζε ότι ο Μπατιστόν είχε πεθάνει, επειδή «δεν είχε σφυγμό και φαινόταν χλωμός».[10] Ο Ολλανδός διαιτητής Τσάρλες Κόρβερ αντί να αποβάλλει τον Σούμαχερ και να καταλογίσει πέναλτι ως όφειλε, δεν έδωσε ούτε καν φάουλ και άφησε το παιχνίδι να εξελιχθεί, δίνοντας μόνο άουτ.[11] Ο διαιτητής μετά τον αγώνα δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι «έχασα τη φάση γιατί παρακολουθούσα τη μπάλα που νόμιζα ότι θα μπει γκολ. Δεν ήμουν σίγουρος τι συνέβη στη σύγκρουση των δύο παικτών». Η Δυτική Γερμανία θα κέρδιζε τελικά το παιχνίδι στα πέναλτι με 5-4, αφού η κανονική διάρκεια έληξε ισόπαλη με 3–3. Ο αγώνας έμεινε στην ιστορία ως «η Νύχτα της Σεβίλλης».[12][13][14][15]
Ο Σούμαχερ προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη διαμάχη μετά το παιχνίδι, με την απάντησή του στην είδηση ότι ο Μπατιστόν έχασε δύο δόντια: «Αν αυτό είναι το μόνο λάθος, πες του ότι θα πληρώσω για τις κορώνες».[16]
Σύντομα όμως, ο Σούμαχερ μεταμελήθηκε και επισκέφτηκε τον Μπατιστόν στο νοσοκομείο και παρόλο που ο Γάλλος ένιωσε ότι η συγγνώμη του εκείνη τη στιγμή ήταν ανειλικρινής, ο Μπατιστόν παραδέχτηκε ότι τον είχε συγχωρέσει μέχρι τη στιγμή που οι δύο χώρες αναμετρήθηκαν τέσσερα χρόνια αργότερα σε έναν ακόμη ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.[17] Αυτός ο αγώνας έληξε με νίκη 2-0 για τη Δυτική Γερμανία.[18]
Δημοσκόπηση γαλλικής εφημερίδας ρώτησε ποιος ήταν ο λιγότερο δημοφιλής άνδρας στη Γαλλία και ο Σούμαχερ νίκησε τον Αδόλφο Χίτλερ για την πρώτη θέση.[19]
Όταν η Δυτική Γερμανία και η Γαλλία συναντήθηκαν ξανά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, ο Μπατιστόν είπε ότι το περιστατικό «συγχωρέθηκε και ξεχάστηκε». Ωστόσο, είπε ότι ήταν επιφυλακτικός να φτάσει «κοντά στον Σούμαχερ» και είπε ότι θα κρατήσει απόσταση τουλάχιστον 40 μέτρων από τον τερματοφύλακα της Δυτικής Γερμανίας. Ο Σούμαχερ απέφυγε να σχολιάσει το περιστατικό.[11]
Ως προπονητής της ΣΚ Φορτούνα Κολωνίας απολύθηκε στο ημίχρονο από τον πρόεδρο της ομάδας, όταν η ομάδα του ήταν πίσω με 0–2 έναντι της ΣΦ Βάλντχοφ Μάνχαϊμ τον Δεκέμβριο του 1999.[20]
ΦΚ Κολωνία
Μπορούσια Ντόρτμουντ
Φενέρμπαχτσε
Δυτική Γερμανία
Ατομικές
- ↑ 1,0 1,1 www.tff.org/Default.aspx?pageId=30&kisiId=22314.
- ↑ 2,0 2,1 (πολλαπλές γλώσσες) Transfermarkt. 39670. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Babelio. 193653.
- ↑ TFF Info Bank. 22314. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2022.
- ↑ 5,0 5,1 (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1061975312. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2020.
- ↑ «Vereinsgremium» (στα Γερμανικά). 1. FC Köln. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2017.
- ↑ «Fox Sports Top 10 World Cup Controversies». foxsports.com. 2 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2011.
- ↑ Lyttleton, Ben (3 Ιουλίου 2014). «France, West Germany, and the Most Horrific Challenge in World Cup History». Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2014.
- ↑ «World Cup History». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2006.
- ↑ Alsos, Jan. «Russian Roulette in Seville». Planet World Cup. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2011.
- ↑ 11,0 11,1 Yannis, Alex (25 Ιουνίου 1986). «World Cup; Semifinal Stirs '82 Memories». The New York Times. http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F50714F63A5B0C768EDDAF0894DE484D81. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2011.
- ↑ «10 Greatest World Cup Matches». Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2021.
- ↑ «Top 10 greatest World Cup games». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «FIFA : Thrills in Seville (82) - 100 great World Cup moments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ «TOP 10 WORLD CUP MEMORIES OF ALL TIME , NUMBER 2 - 1982 FRANCE VS GERMANY, MOST FAMOUS WORLD CUP SEMI FINAL». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Pears, Tim (26 Οκτωβρίου 2008). «My most beautiful game». The Observer. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2018.
- ↑ Jones, Grahame L. (25 Ιουνίου 1986). «Frenchman's Goal: Victory, Not Revenge: Battiston, a Victim of German 'Keeper Schumacher in 1982, Is Back Again». Los Angeles Times. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2018.
- ↑ «France 0–2 Germany FR». FIFA.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ «The 5 Worst Tackles». The Guardian (London). 19 May 2002. http://observer.guardian.co.uk/osm/story/0,,716581,00.html. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2011.
- ↑ «Als der "Schäng" den "Tünn" in der Pause entließ» (στα Γερμανικά). weltfussball.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2012.
- ↑ Courtney, Barrie (14 Αυγούστου 2004). «European Championships – UEFA Teams of Tournament». RSSSF. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2015.
Σχετικά πολυμέσα