Οι ιστορικοί θεωρούν ιστορικό ορόσημο το γεγονός της άφιξής τουστηνΑμερικήτο 1492 και αποκαλούν την περίοδο πριν από αυτό προκολομβιανή. Παρότι υπάρχουν αρκετές ενδείξεις προκολομβιανών επαφών μεταξύ της Αμερικήςμε τις άλλες ηπείρους, ο Κολόμβος πιστώνεται μετην ανακάλυψη της Αμερικής, καθώς το ταξίδι του σηματοδότησε την έναρξη του αποικισμού της Νέας Γης, όπως αποκαλούνταν εναλλακτικά η αμερικανική ήπειρος.
Πραγματοποίησε τέσσερα ταξίδια σε αμερικανικά εδάφη. Το πρώτο του ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου του 1492 από το λιμάνι «Πάλος ντελα Φροντέρα» και έφτασε στο «Γουαναχάνι» (στις σημερινές Μπαχάμες) στις 12 Οκτωβρίου 1492.
Το κράτος ΚολομβίαστηΝ. Αμερική καιοαστεροειδής327 Κολομβία (327 Columbia), που ανακαλύφθηκε το 1892, πήραν το όνομά τους από αυτόν τον διάσημο θαλασσοπόρο.
Η καταγωγή του Κολόμβου είναι αντικείμενο διαφωνίας και πολλές περιοχές διεκδικούν την προέλευσή του. Το πιθανότερο είναι ότι γεννήθηκε στηΓένοβα, αλλά μερικοί ισχυρίζονται ότι κατάγεται είτε από την ισπανική Αραγωνία, είτε από τηΓαλικία, είτε από τηνΠορτογαλία[16]. Πιστεύεται γενικότερα πως ο Χριστόφορος Κολόμβος γεννήθηκε ανάμεσα στις 25 Αυγούστου και στις 31 Οκτωβρίου 1451 στηΓένοβα. Ο πατέρας του, Δομίνικος Κολόμβος ανήκε στη μεσαία τάξη και δούλευε στη Γένοβα καιστηΣαβόνα. Η μητέρα του ονομαζόταν Σουζάνα Φονταρόσσα καιτα αδέρφια του Βαρθολομαίος, Τζιοβάννι Πελεγκρίνο και Τζάκοπο.
Ο Κολόμβος δεν έγραψε στη μητρική του γλώσσα. Σε ένα από τα κείμενά του ισχυρίζεται ότι πήγε στη θάλασσα σε ηλικία 10 ετών. Το1470η οικογένειά του μετακόμισε στη Σαβόνα. Πέθανε σταΒαγιαδολίδ της Ισπανίαςτο 1506, ετάφη σε μοναστήρι της πόλης, τρία χρόνια αργότερα η σορός του μεταφέρθηκε σε μοναστήρι της Σεβίλληςκαιτο 1537 στον Καθεδρικό του Αγίου Δομίνικου στο νησί Ισπανιόλα. Μαζί μεταφέρθηκε καιη σορός τουγιουτου Ντιέγκο. Το 1795, η Ισπανία παραχώρησε το νησί στη Γαλλία καιοι δύο σοροί μεταφέρθηκαν εκ νέου στηνΙβηρική Χερσόνησο. Ωστόσο, υπάρχει το ενδεχόμενο να έγινε λάθος κατά τη μεταφορά, δεδομένου ότι το 1877 ανακαλύφθηκε τυχαία στονΆγιο Δομίνικο ένας τάφος, στον οποίο υπήρχε η επιγραφή: «Ο Διαπρεπής και Εξέχων, Δον Κρίστομπαλ Κολόν».
Υπό την κυριαρχία της αυτοκρατορίας των Μογγόλων στηνΑσίαοι Ευρωπαίοι είχαν πρόσβαση στηνΙνδίακαιτηνΚίνα μέσω ενός ασφαλούς περάσματος, του λεγόμενου «Δρόμου του μεταξιού». Έτσι, οι Ευρωπαίοι μπορούσαν να προμηθεύονται χρήσιμα αγαθά όπως μετάξι, μπαχαρικά και οπιούχα. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούποληςτο 1453, το πέρασμα αυτό έγινε δύσκολα προσβάσιμο και επικίνδυνο. Τότε οι Πορτογάλοι θαλασσοπόροι αναζήτησαν τρόπο να φτάσουν στηνΑσία πλέοντας γύρω από τηνΑφρική, κάτι που πέτυχε οΒαρθολομαίος Ντιάζο οποίος έφτασε στο Ακρωτήρι Καλής Ελπίδας (στη σημερινή Νότια Αφρική). Παράλληλα, τα αδέρφια του Κολόμβου είχαν επινοήσει ένα διαφορετικό σχέδιο γιανα φτάσουν στις Ινδίες (τότε σήμαινε όλη η νότια και ανατολική Ασία) μέσω του Ατλαντικού.
Όταν ο Γουάσινγκτον Ίρβινγκ (Washington Irving) εξέδωσε το 1828 τη βιογραφία του Κολόμβου διέδωσε την άποψη πως ο Κολόμβος είχε δυσκολία στονα εξασφαλίσει υποστήριξη γιατο σχέδιο του λόγω του ότι οι Χριστιανοί θεολόγοι υποστήριζαν πως ηΓη είναι επίπεδη. Στην πραγματικότητα, οι μορφωμένοι Ευρωπαίοι ήξεραν ότι ηΓη είναι σφαιρική από την εποχή τουΑριστοτέλητου οποίου το έργο είχε μελετηθεί και τύγχανε μεγάλου σεβασμού στη Μεσαιωνική Ευρώπη. Επίσης η σφαιρικότητα της Γης εκφράζεται καιστο έργο τουΠτολεμαίουστον οποίο βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό η αστρονομία των αρχαίων χρόνων. Στα χρόνια του Κολόμβου, τεχνικές προσανατολισμού με βάση τα ουράνια σώματα, κυρίως του Ήλιου και της Σελήνης, χρησιμοποιούνταν ευρέως.
Ο Κολόμβος υπολόγιζε διαφορετικά από τους μελετητές της εποχής τουτην απόσταση της Ευρώπης από τηνΑσία πλέοντας από τα δυτικά. Αυτό οφειλόταν σε τρεις παράγοντες: υπολόγιζε πως ηΓη ήταν μικρότερη από ότι πίστευαν τότε, ότι η Ευρασία ήταν μεγαλύτερη και ότι η Ιαπωνία και άλλα ακατοίκητα νησιά απλώνονταν πολύ ανατολικότερα από τις ακτές της Κίνας. Έσφαλλε σε όλα αυτά και ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τις αποδεκτές θεωρίες της εποχής του.
Ήδη από τον 3ο αιώνα π.Χ., οΕρατοσθένης είχε υπολογίσει την περιφέρεια της Γης χρησιμοποιώντας απλή γεωμετρία και παρατηρώντας τις σκιές που σχηματίζονταν από τα αντικείμενα σε 2 διαφορετικές περιοχές: στην Αλεξάνδρεια καιτη Συήνη. Ο Ποσειδώνιος διασταύρωσε τους υπολογισμούς του Ερατοσθένη μέσα από αστρικές παρατηρήσεις που έκανε ο ίδιος στη Ρόδο καιστην Αλεξάνδρεια τον 1ο αιώνα π.Χ. Αυτές οι μετρήσεις ήταν ευρέως διαδεδομένες ανάμεσα στους λόγιους στη εποχή του Κολόμβου.Ωστόσο, οι διαφορετικές μονάδες μέτρησης που χρησιμοποιούνταν στην εποχή του Ερατοσθένη καιστον Μεσαίωνα οδήγησαν σε διαφωνίες γιατην ακριβή περιφέρεια της Γης.
Ο Κολόμβος βασίστηκε στην εκτίμηση τουΑλφραγκάνου (Alfraganus) ότι το γεωγραφικό μήκος του παράλληλου του Ισημερινού ήταν περίπου 56 ⅔ μίλια χωρίς όμως να έχει λάβει υπ' όψιν του ότι αυτή η εκτίμηση εκφραζόταν σε Αραβικά μίλια (1,830 μ.) και όχι στα μικρότερου μεγέθους Ρωμαϊκά μίλια μετα οποία ήταν εξοικειωμένος. Συνεπώς υπολόγιζε λανθασμένα πως η περιφέρεια της Γης ήταν περίπου 30.200 χμ, ενώ η πραγματική περιφέρεια της Γης ήταν 40,000 χμ (25,000 μίλια).
Ο Κολόμβος ήξερε ότι γιανα πραγματοποιήσει το διατλαντικό ταξίδι καινα εξασφαλίσει προσωπικά δικαιώματα στις εξερευνήσεις του, όφειλε εκτός από εξεύρεση πόρων να πετύχει τη στήριξη κάποιας μοναρχίας πουθα περιέβαλε με κύρος την αποστολή τουκαιθα αποτελούσε τον επίσημο εντολοδόχο της, αντιμετωπίζοντας τον ανταγωνισμό άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Χρειαζόταν επίσης το κύρος ενός μονάρχη γιανα παρουσιαστεί σαν επίσημος απεσταλμένος του ενώπιον των ισχυρών ηγεμόνων της Ασίας που υπολόγιζε να συναντήσει. Πρώτα παρουσιάστηκε στην Αυλή της πρωτοπόρας τότε στις εξερευνήσεις Πορτογαλίας αλλά τελικά απορρίφθηκε.
Στη συνέχεια μετέβη στη μάλλον φτωχή Ισπανίακαι εξέθεσε τα σχέδια του στους βασιλείς της Αραγωνίας, Φερδινάνδο και της Καστίλης, Ισαβέλλα, των οποίων ο γάμος είχε άτυπα "ενώσει" τη μέχρι τότε γεωγραφικά μόνο νοούμενη Ισπανία. Οι βασιλείς ζήτησαν από τον Κολόμβο να παρουσιαστεί καιστο πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα, οι λόγιοι του οποίου απέρριψαν την προτεινόμενη αποστολή ως αδύνατη να πραγματοποιηθεί. Ωστόσο οι δύο μονάρχες ήθελαν να κρατήσουν τον Κολόμβο στην Ισπανία ώστε ναμην απευθυνθεί σε άλλα κράτη της Δυτικής Ευρώπηςκαιτο πέτυχαν δίνοντας του αόριστες υποσχέσεις. Ταυτόχρονα ήθελαν να τελειώνουν πρώτα μετον πόλεμο εναντίον της τελευταίας αραβικής ηγεμονίαςστην Ιβηρική Χερσόνησο, που εδραζόταν στηΓρανάδα. Αυτό έγινε το 1492 μετην ηγεμονία αυτή να ηττάται καινα προσαρτάται στα ισπανικά εδάφη. Εντω μεταξύ είχαν περάσει τουλάχιστον 7 χρόνια παραμονής του Κολόμβου στην Ισπανία, περιμένοντας γιαμια οριστική απάντηση και είχε πλέον απελπιστεί. Οι μονάρχες ήλπιζαν ο έμπειρος ναυτικός να περιορίσει τις απαιτήσεις του από το στέμμα, γιατα προσωπικά προνόμια πουθα απολάμβανε ο ίδιος σε περίπτωση επιτυχίας. Τους φαινόταν πως αυτός ο φτωχός καιμη ευγενικής καταγωγής άνθρωπος, τους ζητούσε πολλά. Τελικά θέλοντας ναμην χάσουν καμία ευκαιρία σύναψαν ένα συμβόλαιο με τους όρους που επιθυμούσε ο Γενοβέζος καπετάνιος, του έδωσαν την εντολή να προχωρήσει σύμφωνα μετα σχέδια του, του έδωσαν ένα πλοίο του βασιλικού στόλου καιτου εξασφάλισαν άλλα δυο πλοία με ιδιωτική χρηματοδότηση.
Μετη βοήθεια έμπειρων καπετάνιων του Πάλος, ο Κολόμβος ναυτολόγησε από τους έμπειρους αλλά φοβισμένους, μπροστά στην προοπτική της διάσχισης τουΑτλαντικού, ναυτικούς του λιμανιού του Πάλος και στις 3 Αυγούστου 1492 αναχώρησε μετον στολίσκο του από εκεί γιατα Κανάρια Νησιά, κτήση τότε και τώρα της Ισπανίας. Από τα Κανάρια, δίνοντας βάση σε έναν χάρτη του Τοσκανέλι, πίστευε ότι θα μπορούσε πιο εύκολα -και χρησιμοποιώντας τους εκεί ανέμους πιο γρήγορα- να προσεγγίσει στην Ιαπωνία γιατην οποία είχε μιλήσει ο Μάρκο Πόλο αλλά η ύπαρξη της αμφισβητούταν στην Ευρώπη. Από κεικαι πέρα ήξερε ότι η ηπειρωτική Ασία δενθα ήταν μακριά.
Αφού πραγματοποίησε επισκευές στα πλοία τουσταΚανάρια, ξεκίνησε γιατη διάσχιση του άγνωστου ακόμα τότε Ωκεανού. Χρειάστηκε μόλις 36 μέρες για αυτό και στις 12 Οκτωβρίου 1492 έφτασε σε ένα νησί του συμπλέγματος τωνΜπαχάμων βορειοανατολικά της Καραϊβικής. Συναντώντας τους ντόπιους Ιθαγενείς, δεν ξαφνιάστηκε αλλά πίστεψε ότι βρισκόταν στην περιφέρεια της κυρίως Ασίας. Θεωρώντας μάλλον ότι είχε άθελα του προσπεράσει την Ιαπωνία, πίστεψε ότι τώρα ήταν πιο κοντά στις Ινδίες, καθώς οι άνθρωποι που αντίκρισε καιμε τους οποίους πέτυχε μια φιλική συνεργασία, άσχετα από το μέλλον που τους περίμενε στα χέρια των Ισπανών, ήταν σκουρόχρωμοι. Γνωρίζοντας λατινικά ο ίδιος, όποτε αναφερόταν σε αυτούς τους ονόμαζε, εκφραζόμενος πολύ ελεύθερα, Ινδιάνους. Η ονομασία επικράτησε αργότερα για όλους τους γηγενείς της Αμερικής.
Στο ταξίδι αυτό ανακάλυψε επίσης τηνΚούβα, της οποίας εξερεύνησε ένα μέρος καιτην οποία θεωρούσε, γιατο υπόλοιπο της ζωής του, χερσόνησο της ηπειρωτικής Ασίας. Τέλος έφτασε καιστη νήσο πουο ίδιος βάφτισε Ισπανιόλα, γιατί του θύμιζε το περίγραμμα της Ισπανίας και όπου σήμερα βρίσκονται η Δημοκρατία της Αϊτής καιη Δομινικανή Δημοκρατία. Θέλοντας να κάνει γνωστή την ανακάλυψη τουστην Ευρώπη καινα εξασφαλίσει περισσότερα μέσα γιατην εκμετάλλευση των νησιών αυτών πριν συνεχίσει γιανα συναντήσει, όπως ήλπιζε, τις κυρίως Ινδίες καιτον αυτοκράτορα της Κίνας εγκατέστησε ένα οχυρό στην Ισπανιόλα και επέστρεψε στο Πάλος τον Μάρτιο του 1493.
Οι βασιλείς καιη "κοινή γνώμη" της εποχής τον υποδέχθηκαν θερμά ενώ σε όλη την Ευρώπη διαδόθηκε αστραπιαία η φήμη πως οι Ισπανοί είχαν φτάσει μέσω του Ατλαντικού στην Ασία. Οι Πορτογάλοι απογοητεύτηκαν και ίσως γι'αυτό ανέβαλαν τον περίπλου της Αφρικής αφού ένα τέτοιο ταξίδι υπολογιζόταν να κρατήσει σχεδόν ένα χρόνο, ενώ τώρα οι Ισπανοί ανταγωνιστές τους φαίνονταν να χρειάζονται μόλις 2 μήνες γιανα πάνε καινα γυρίσουν από τις Ινδίες. Ο Κολόμβος εντάχθηκε στην αριστοκρατία της Ισπανίας ως "δον", ορίστηκε ναύαρχος της διπλής μοναρχίας και περιβλήθηκε γενικά με τιμές και χρηματικά εισοδήματα. Μάλιστα ονομάστηκε και Αντιβασιλέας των χωρών όπου θα εγκαθιστούσε την ισπανική κυριαρχία ή στις οποίες θα προωθούσε σαν ένα είδος ύπατου αρμοστή τα συμφέροντα της νέας του πατρίδας.
Τώρα πια υπήρχαν περισσότεροι ενθουσιώδεις ιδιώτες που ήθελαν να διαθέσουν τα πλοία τους για νέες διατλαντικές αποστολές και περισσότεροι ναυτικοί πρόθυμοι να συμμετάσχουν. Εξάλλου ο ίδιος ο Κολόμβος, ανκαιδεν έφερε σοβαρές ποσότητες χρυσού από το ταξίδι του 1492-1493, όσο έφερε δείγματα νέας, άγνωστης χλωρίδας καθώς και κάποιους ιθαγενείς, υπερέβαλλε ως προς την εικόνα των νησιών που ανακάλυψε. Μετά μήνες, ώστε να προετοιμαστεί μια αρμάδα 17 πλοίων αλλά καινα πειστεί η Πορτογαλία στις, μέσω Πάπα, διαπραγματεύσεις να παραιτηθεί τυχόν εξερευνήσεων στον δυτικό Ατλαντικό, ο Κολόμβος αναχώρησε γιατο δεύτερο ταξίδι το φθινόπωρο του 1493. Έπλευσε νοτιοδυτικότερα ίσως γιατί ήλπιζε να φτάσει αυτή τη φορά στην Ιαπωνία αλλά τελικά ανακάλυψε τις Αντίλλες νήσους. Στην πορεία εντόπισε το σημερινό Πουέρτο Ρίκοκαι ξαναβρέθηκε στην Ισπανιόλα.
Διαπίστωσε ότι ο σταθμός που είχε εγκαταστήσει είχε καταστραφεί από συμπλοκή της φρουράς τουμε ιθαγενείς. Η φρουρά είχε εξοντωθεί ολόκληρη. Δεν γύρεψε εκδίκηση αλλά οι ντόπιοι άρχισαν να συμβιβάζονται με τις επιθυμίες των τεχνολογικά και οπλικά ισχυρότερων Ισπανών. Επίσης ο Κολόμβος θέλοντας να αποφύγει τις συγκρούσεις ώστε να προχωρήσει, όπως είχε υποσχεθεί στους βασιλείς στον ειρηνικό προσηλυτισμό των Ινδιάνων στον χριστιανισμό, συνέχισε τη συνεργασία μαζί τους, δεν κατάργησε φυλάρχους και φαινομενικά αντιμετώπιζε τους ηγέτες ως ίσους. Αποφάσισε να εγκαταστήσει μια μόνιμη βάση στην Ισπανιόλα που φαινόταν να βρίσκεται έξω από την κυριαρχία ή την υποτέλεια κάποιου ισχυρού Ασιάτη ηγεμόνα, πριν προχωρήσει στην αναζήτηση της ενδοχώρας. Επέβλεψε τις πρώτες εργασίες ανέγερσης του πρώτου ευρωπαϊκού οικισμού στην Αμερική, τον οποίο ονόμασε Ισαβέλα. Ταυτόχρονα προχώρησε στην εξερεύνηση του εσωτερικού της μεγάλης νήσου καιστην αναζήτηση ορυχείων που ήλπιζε νατου δώσουν το άφθονο χρυσάφι που είχε υποσχεθεί ανκαι μάλλον όταν είχε ζητήσει την "πρόσληψη" του από τους Ισπανούς μονάρχες, εννοούσε χρυσάφι πουθα συγκεντρωνόταν μέσω εμπορίου.
Το 1494 συνέχισε για λίγο τις θαλάσσιες "έρευνες" και ανακάλυψε τηνΤζαμάικα ενώ εξερεύνησε τη νότια ακτή της Κούβας. Ωστόσο αποφάσισε να επιστρέψει στην Ισαβέλα πριν φτάσει στο δυτικότερο άκρο της Κούβας και διαπιστώσει ότι είναι νησί. Ανησυχούσε έντονα για τις εξελίξεις στην αποικία. Εξάλλου τα προσωπικά του συμφέροντα εξαρτώταν και από την εικόνα πουθα παρουσίαζε ως διοικητής, μια ευθύνη πουο ίδιος είχε ζητήσει να φέρει. Έμεινε πάνω από ένα χρόνο ακόμα στην Ισπανιόλα. Καθώς αρκετό χρυσάφι δεν είχε βρεθεί ακόμα καιο εκχριστιανισμός των ντόπιων δεν προχωρούσε αρκετά, ο ναύαρχος έπρεπε κάτι να δείξει στους μονάρχες. Φάνηκε σε εκείνο το διάστημα, 1494-1496, αυτό πουθα επιβεβαιωνόταν στην πορεία, ότι δεν διέθετε ιδιαίτερες "πολιτικές" ικανότητες. Οι διαφωνίες καιοι ρήξεις τουμε τους τυχοδιώκτες εκπροσώπους της μικρής αριστοκρατίας, που εγκαταστάθηκαν στην αποικία, ήταν συχνές. Οι ίδιοι τον θεωρούσαν ξένο καιδεντον σέβονταν ενώ πίστευαν ότι δεν τους απέδιδε τα ανάλογα της τάξης τους προνόμια. Συχνά παραπονούνταν μέσω των γνωστών τους στην Αυλή. Μέσω των δικών τουο Κολόμβος ενημερωνόταν επίσης. Είχε πέσει σε μερική δυσμένεια καθώς οι κυρίως Ινδίες αλλά καιτα φυσικά ορυχεία της Ισπανιόλας δεν είχαν βρεθεί ακόμα, ενώ το 1495 είχε στείλει στην Ισπανία δέσμιους 500 ιθαγενείς αιχμάλωτους των πολέμων των συμμάχων του φυλάρχων, μετη δικαιολογία ότι έτσι θα γλίτωναν την εξόντωση από τους εχθρούς τους καιθα προσηλυτίζονταν πιο εύκολα αν ζούσαν σαν υπηρέτες σε πλούσια σπίτια. η ενέργεια αυτή δυσαρέστησε την Ισαβέλα και ακόμα περισσότερο όταν οι ιθαγενείς αυτοί διατέθηκαν τελικά για βαριές εργασίες και πέθαναν γρήγορα. Ο Κολόμβος μην λαμβάνοντας αρκετά εφόδια και ανησυχώντας γιατην εικόνα του, επέστρεψε στην Ισπανία το 1496 αφήνοντας πληρεξούσιο τον αδερφό του.
Πέτυχε να μεταστρέψει το εναντίον του κλίμα και ζητούσε επίμονα μια τρίτη αποστολή γιανα ολοκληρώσει το έργο του. Άγνωστο πραγματικά γιατί, οι βασιλείς πάλι όπως ως το 1492 καθυστέρησαν στην αρχή νατον ικανοποιήσουν. Πέρασε δυο χρόνια στην Ισπανία ενώ όσο μπορούσε ενημερωνόταν με επιστολές γιατα όσα συνέβαιναν στην αποικία. Τώρα συνέβαινε το αντίθετο. Η κατάσταση ξέφευγε από κάθε κεντρικό έλεγχο και ήταν στην άλλη άκρη τώρα του Ατλαντικού, απαραίτητη η παρουσία του. Στο μεταξύ το 1497 ο Ιταλός Ιωάννης Καμπότο, στην υπηρεσία του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Ζ΄, γνωρίζοντας πλέον με ασφάλεια την ύπαρξη κοντινών στεριών στα δυτικά, έπλευσε και ανακάλυψε τη μεγάλη νήσο Νέα Γητου σημερινού Καναδά. Ίσως σε εκείνο το ταξίδι δεν είδε την ηπειρωτική στεριά. Το 1498 θα έπαιρνε εντολή για ένα νέο ταξίδι αλλά από κεικαι πέρα, άγνωστο γιατί, τα ίχνη του εξαφανίζονται. Ο Κολόμβος ενημερωνόταν μέσω γνωστών του εμπόρων γιατα τεκταινόμενα αυτά και δείχνοντας στους βασιλείς ότι και άλλες Δυνάμεις έμπαιναν στον ανταγωνισμό, τους έπεισε για ένα τρίτο ταξίδι.
Ξεκίνησε πάλι με έναν στολίσκο το καλοκαίρι του 1498 μετά από δυο άσκοπα χρόνια στην Ευρώπη. Έπλευσε πάλι νοτιοδυτικότερα αλλά έφτασε στη Νότια Αμερική, στις ακτές της σημερινής Βενεζουέλας. Βλέποντας τις εκβολές ενός πολύ μεγάλου ποταμού, τουΟρινόκου, κατάλαβε ότι βρισκόταν μπροστά σεμια ήπειρο, μια άγνωστη ήπειρο. Δεν πτοήθηκε καθόλου από την απρόσμενη ανακάλυψη. Μια άγνωστη ήπειρος είχε βρεθεί νοτιοανατολικά της "Ασίας" αλλά η τελευταία αναμενόταν πάντα να είναι εκεί που επιθυμούσε ο ίδιος να είναι. Έτσι μετά ελάχιστη εξερεύνηση (!) έπλευσε στην Ισπανιόλα. Εκεί, αφού έγινε πια φανερό ότι η Ισαβέλα είχε κτιστεί σε κακή τοποθεσία, εκτεθειμένη σε κυκλώνες καισε ανθυγιεινό περιβάλλον, άρχισε στη νότια ακτή η ανέγερση μιας νέας πόλης, τουΣάντο Ντομίνγκο. Στο μεταξύ ο Πορτογάλος Βάσκο Ντα Γκάμα ολοκλήρωνε τον πρώτο περίπλου της Αφρικής και έφτανε στις κυρίως Ινδίες, αρχίζοντας τις απευθείας εμπορικές επαφές με τους ηγέτες της δυτικής ακτής. Αυτό το γεγονός, ότι η Πορτογαλία τελικά έφτασε πρώτη, δυσαρέστησε πάλι τους βασιλείς έναντι του Κολόμβου.
Ο τελευταίος απέδειξε πάλι ότι ήταν ακατάλληλος σαν κυβερνήτης εδαφών και όχι πλοίων. Μόνο που αυτή η φορά θα ήταν και μοιραία. Τα επόμενα 2 χρόνια δεν εξερεύνησε τίποτα αφού επιδόθηκε στη διοίκηση, στη διευθέτηση διαφορών, στους πολέμους των ιθαγενών καιστην καταστολή εξεγέρσεων Ισπανών ιπποτών πουστα γράμματα τους προς την Αυλή τον χαρακτήριζαν τύραννο και επιχειρούσαν από μόνοι τους νατον ανατρέψουν. Ο Κολόμβος και όσοι πιστοί, κατάφεραν σε αυτούς τους "μίνι" ισπανικούς εμφυλίους να επικρατήσουν αλλά στην Αυλή είχε πέσει σε πλήρη δυσμένεια. Έτσι στα τέλη του 1500 αντικαταστάθηκε και ανακλήθηκε μετον αδερφό τουγιανα δώσουν εξηγήσεις. Μετη βοήθεια του μεγάλου γιουτου Ντιέγκο, ο οποίος τέθηκε από το 1493 στην υπηρεσία της Ισαβέλας αλλά καιστη δική του ρητορική προσπάθεια πέτυχε να απαλλαχθεί από τις κατηγορίες. Οι μονάρχες όμως αρνούνταν νατον αποκαταστήσουν στη διοίκηση των νησιών. Ο ναύαρχος ζήτησε απλά τότε να συνεχίσει μετην εξερεύνηση, απαλλαγμένος υποχρεωτικά από τις πολιτικές ευθύνες καινα οδηγήσει τη χώρα του εκεί που είχε από την αρχή υποσχεθεί. Οι βασιλείς, παρότι είχαν αρχίσει να λειτουργούν επιτέλους τα ορυχεία στην Ισπανιόλα, προφασίστηκαν πάλι διάφορες αδυναμίες. Στο μεταξύ Ισπανοί καπετάνιοι με άδεια των μοναρχών είχαν εξερευνήσει τη βόρεια ακτή της Λατινικής Αμερικής ανατολικά της σημερινής Κολομβίας. Οι Πορτογάλοι, όμως, μάλλον "παράνομα" είχαν πλεύσει στην ανατολική ακτογραμμή της σημερινής Βραζιλίας φτάνοντας ως τον κόλπο Λα Πλάτα. Λίγο αργότερα ο Σεμπάστιαν, γιος του Καμπότο ή Κάμποτ, στην υπηρεσία αρχικά της Αγγλίας όπως ο πατέρας του, εξερεύνησε την ανατολική ακτή των σημερινών ΗΠΑ.
Τελικά το 1502 εξασφάλισε την εντολή καιτην υποστήριξη για ένα ακόμα ταξίδι. Όφειλε να "αφήσει" την Κίνα καινα πλεύσει δυτικά της Καραϊβικής μέχρι να συναντήσει την ινδική χερσόνησο στην ανατολική ακτή της οποίας ακόμα δεν είχαν φτάσει οι Πορτογάλοι. Γιατο σκοπό αυτό του διατέθηκαν 4 σαπιοκάραβα, κάτι που τελικά αποδείχθηκε μοιραίο γιατην αποστολή. Αφού διέσχισε τον Ατλαντικό, βρέθηκε στην Καραϊβική και εξερεύνησε για λίγο την Τζαμάικα, χωρίς να φαντάζεται ότι εκεί που άρχιζε, θα τελείωνε άδοξα καιη νέα περιπέτεια. Στη συνέχεια παρέπλευσε πάλι τη νότια ακτή της Κούβας αλλά και ξανά επέλεξε ναμην προσπαθήσει νατην ερευνήσει συστηματικά. Πριν φτάσει στο δυτικό της άκρο έπλευσε νοτιοδυτικά και έφτασε στις ακτές της Κεντρικής Αμερικής, στη σημερινή Ονδούρα. Είχε μπροστά τουμια ήπειρο αλλά δεν ήταν η ίδια η Ινδία. Πιστεύοντας ότι ήταν μια μεγάλη χερσόνησος, όπως αυτή της Ινδοκίνας, ακολούθησε την ακτογραμμή νότια και εξερεύνησε συστηματικά κάθε κόλπο και ορμίσκο σε αναζήτηση ενός περάσματος προς τον Ινδικό Ωκεανό. Τον Οκτώβριο του 1502 είχε φτάσει στον σημερινό Παναμά. Η ακτή στρεφόταν ανατολικά αλλά ο Κολόμβος συνέχισε την εξερεύνηση. Τελικά διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε πέρασμα αλλά ότι η άγνωστη ήπειρος που είχε βρειστα νότια το 1498, συνδεόταν μετην "Ασία" καιτη θεώρησε προέκταση αυτής.
Ξέροντας ότι λόγω της κατάστασης των πλοίων τουδεν μπορούσε να επιχειρήσει και έναν περίπλου της γνωστής σε εμάς Λατινικής Αμερικής και έτσι έχοντας αποτύχει ουσιαστικά, προσπάθησε να εξευμενίσει τους μονάρχες αναζητώντας νέα πλούσια ορυχεία χρυσού στον Παναμά. Χωρίς νατο ξέρει βρισκόταν σε ελάχιστη απόσταση από τον άγνωστο Ειρηνικό Ωκεανό. Έμεινε στον Παναμά μέχρι την άνοιξη του 1503, ωσότου μια επίθεση των ιθαγενών, η απειθαρχία πολλών μελών του πληρώματος καιη ανάγκη να γίνει συντήρηση στα πλοία τον ανάγκασαν να αφήσει για πάντα αυτή τηγη. Έπλευσε βόρεια και ανακάλυψε τις νήσους Κέιμαν. Αφού τις εξερεύνησε για λίγο ψάχνοντας μάλλον χρυσό, προχώρησε προς την Κούβα, ίσως γιανα αναζητήσει ένα πέρασμα προς την Κίνα. Δενθα είχε την ευκαιρία. Οι διαρροές στα σκάφη τουτον ανάγκασαν να στραφεί στηνΙσπανιόλα, το μόνο μέρος τότε στην περιοχή με λιμάνια και ταρσανάδες. Αλλά στην πορεία τα πλοία δεν άντεξαν άλλο καιγιανα αποφύγει ένα πιθανώς πολύνεκρο ναυάγιο στο πέλαγος επέλεξε να εξωκείλει στηνΤζαμάικα.
Το νησί δεν είχε αποικιστεί ακόμα, τα ισπανικά πλοία ούτε καντο προσέγγιζαν. Τον ίδιο καιρό, οι διάδοχοι τουστην Ισπανιόλα είχαν προχωρήσει στην πλήρη υποταγή των ντόπιων καιστον εξανδραποδισμό τους. Ο Κολόμβος έστειλε μερικούς άνδρες μεμια βάρκα σε ένα επικίνδυνο ταξίδι. Οι άνθρωποι αυτοί έκαναν ένα άθλο. Αφού ναυάγησαν στη δυτική ακτή της Αϊτής διέσχισαν μετα πόδια την άγνωστη και επικίνδυνη ενδοχώρα μέχρι τοΣάντο Ντομίνγκο. Βοήθεια τελικά έφτασε στον Κολόμβο και στους άνδρες τουμε καθυστέρηση ενός ολόκληρου χρόνου, το 1504, καθώς οι "πολιτικοί" του αντίπαλοι κωλυσιεργούσαν απαράδεκτα. Μέσα σε εκείνο τον χρόνο ο ναύαρχος αντιμετώπισε ανταρσίες από το μισό του πλήρωμα και εχθρικές διαθέσεις των ιθαγενών της Τζαμάικα αλλά αντεπεξήλθε χωρίς αιματοχυσία. Η άδοξη εξέλιξη του τελευταίου ταξιδιού δεν είχε τέλος καθώς είχε στερηθεί των εισοδημάτων τουστην Ισπανιόλα και έπρεπε να παρακαλέσει καπετάνιους γιανα δεχτούν νατον μεταφέρουν στην Ισπανία. Αυτό έγινε στα τέλη της χρονιάς και ίσα που πρόλαβε την προστάτιδα του βασίλισσα Ισαβέλλα λίγο πριν αυτή πεθάνει. Ο Φερδινάνδος, που έμενε μόνος κύριος της χώρας, αρνήθηκε ναδειτον Κολόμβο παρά τις εκκλήσεις του τελευταίου νατου δώσει προφορική αναφορά καινα απολογηθεί γιατην τελευταία αποστολή.
Ο ναύαρχος πέθανε στοΒαγιαδολίδτο 1506 σε ηλικία 55 ή 60 ετών. Οιγιοιτου πάντως παρέμειναν στην υπηρεσία του κράτους και αποκατέστησαν μεγάλο μέρος από τα προνόμια του. Ο Ντιέγκο διετέλεσε και Κυβερνήτης των Δυτικών Ινδιών, όπως θα γίνονταν πια γνωστά τα νησιά της Καραϊβικής, όταν διαπιστώθηκε οριστικά πως ο πατέρας του είχε τελικά φτάσει σεμια νέα ήπειρο.
Cohen, J.M. (1969) The Four Voyages of Christopher Columbus: Being His Own Log-Book, Letters and Dispatches with Connecting Narrative Drawn from the Life of the Admiral by His Son Hernando Colon and Others. London UK: Penguin Classics.
Columbus, Ferdinand (1571). A History of the Life and Actions of Adm. Christopher Columbus. in Churchill, Awnsham (1732). A Collection of voyages and travels. 2. σελίδες 501–624.
Crosby, A. W. (1987) The Columbian Voyages: the Columbian Exchange, and their Historians. Washington, DC: American Historical Association.