Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: υπάρχουν ενότητες που είναι αυτόματη μετάφραση Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδακαιτονοδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Artemis 1
Ο πύραυλος SLS εκτοξεύει τον Artemis 1 από το διαστημικό κέντρο Kennedy LC-39B: Το κωνικό ρύγχος περιέχει το διαστημόπλοιο Orion
Ονόματα
Artemis I (επίσημη)
Exploration Mission-1 (EM-1) (πρώην)
Τύπος αποστολής
Μη επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση σε σεληνιακή τροχιά
ΤοArtemis 1, επίσημα Artemis I,[6] είναι μιαεν εξελίξει μη επανδρωμένη αποστολή σε τροχιά γύρω από τηΣελήνη, η πρώτη διαστημική πτήση τουπρογράμματος Artemis της NASA. Πρόκειται επίσης γιατην πρώτη ολοκληρωμένη δοκιμαστική πτήση τουδιαστημοπλοίουOrionκαιτουπυραύλουSpace Launch System (SLS).[note 1]Το Artemis 1 εκτοξεύθηκε με επιτυχία από τοΔιαστημικό Κέντρο Κένεντι στις 16 Νοεμβρίου 2022 στις 06:47:44 UTC.[7][8][9][10] Kύριος στόχος της αποστολής είναι να δοκιμαστεί το Orion, ιδίως η θερμική ασπίδα του,[11]στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τις επόμενες αποστολές του προγράμματος. Οι αποστολές αυτές αποσκοπούν στην αποκατάσταση της ανθρώπινης παρουσίας στη Σελήνη καιστην επίδειξη τεχνολογιών και επιχειρηματικών προσεγγίσεων που απαιτούνται για μελλοντικές επιστημονικές μελέτες, συμπεριλαμβανομένης της εξερεύνησης τουΆρη.[12]Η αποστολή αυτή ολοκληρώθηκε με επιτυχία στις 9 Δεκεμβρίου του 2022[13][14][ασαφές]
Παλαιότερα γνωστή ως Αποστολή Εξερεύνησης-1 (Exploration Mission-1, EM-1),[15]η αποστολή πήρε το σημερινό της όνομα έπειτα από τη δημιουργία του προγράμματος Artemis. Εκτοξεύτηκε από τοσυγκρότημα 39Bστο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι με πύραυλο SLS. Το διαστημικό σκάφος Orion έχει εκτοξευθεί σεμια αποστολή διάρκειας 25 ημερών.[16]με τουλάχιστον 6 από αυτές τις ημέρες σε μακρινή ανάδρομη τροχιά γύρω από τη Σελήνη.[17] Αφού τέθηκε σεπεριγήινη τροχιάκαι πραγματοποιήθηκαν οι αναγκαίοι τροχιακοί ελιγμοί προκειμένου το Orion να φθάσει στη Σελήνη, τέθηκαν σε τροχιά δέκα μικροδορυφόροι (Cubesats) που μεταφέρονταν ως δευτερεύοντα φορτία στο πλαίσιο της αποστολής. Το Orion ολοκλήρωσε μια πτήση (flyby) προς τη Σελήνη στις 21 Νοεμβρίου καιθα εισέλθει σεμια μακρινή ανάδρομη τροχιά για έξι ημέρες μεμια προγραμματισμένη δεύτερη πτήση προς τη Σελήνη στις 25 Νοεμβρίου.[18] Κατά την επάνοδό της στηΓηη διαστημική κάψουλα θα προσθαλασσωθεί στονΕιρηνικό Ωκεανό. Η πιστοποίηση του Orion καιτου SLS για επανδρωμένες πτήσεις, θα επιτρέψει την αποστολή αστροναυτών αρχής γενομένης μετοArtemis 2.[19] Συγκεκριμένα μετο Artemis 2 θα πραγματοποιηθεί επανδρωμένη πτήση (flyby) στη Σελήνη καιμετοArtemis 3θα προσεληνωθούν άνθρωποι στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου, πενήντα χρόνια έπειτα από τηντελευταία αποστολήτουπρογράμματος Απόλλων.
Το Orion της αποστολής Artemis 1 τοποθετήθηκε επί του πυραύλου SLS στις 20 Οκτωβρίου 2021,[20] σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που ένας υπερβαρύς διαστημικός πύραυλος συναρμολογήθηκε μέσα στο περίφημο Vehicle Assembly Building (VAB) της NASA μετά από τοντο τελευταίο Saturn Vτο 1973. Στις 17 Αυγούστου 2022, έπειτα από από μια σειρά καθυστερήσεων που προκλήθηκαν εξαιτίας διάφορων τεχνικών δυσκολιών, ο διαστημικός πύραυλος άφησε το VAB προκειμένου να εκτοξευτεί. Οι δύο πρώτες απόπειρες εκτόξευσης ακυρώθηκαν λόγω ελαττωματικής μέτρησης της θερμοκρασίας του κινητήρα στις 29 Αυγούστου 2022 και διαρροής υδρογόνου κατά τον ανεφοδιασμό στις 3 Σεπτεμβρίου 2022 αντίστοιχα.[21]
Το Artemis 1 εκτοξεύθηκε μετην παραλλαγή Block 1 του Space Launch System.[22]Το Block 1 αποτελείται από ένα βασικό στάδιο, δύο πυραυλοκινητήρες στεραιού καυσίμου πέντε τμημάτων (αγγλ. solid-rocket-booster, SRB) και ένα ανώτερο στάδιο. Το κύριο στάδιο χρησιμοποιεί τέσσερις κινητήρες RS-25D, οι οποίοι έχουν πετάξει στο παρελθόν σε αποστολές διαστημικών λεωφορείων. Το πρώτο στάδιο του πυραύλου αποδίδει συνονλικά 39.000 kN ή περίπου 4.000 μετρικούς τόνους ώσης κατά την απογείωση. Το ανώτερο στάδιο, γνωστό ως «Ενδιάμεσο Κρυογενικό Στάδιο Προώθησης» (αγγλ. Interim Cryogenic Propulsion Stage, ICPS), βασίζεται στο δεύτερο στάδιο των πυραύλων Delta IIIκαιIVκαι προωθείται από έναν μόνο κινητήρα RL10B-2 στην αποστολή Artemis 1.[23]
Μόλις τέθηκε σε τροχιά, το ICPS πυροδότησε τον κινητήρα του προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίοι τροχιακοί ελιγμοί προκειμένου να σταλεί το Orion στη Σελήνη.
Στη συνέχεια το Orion αποχωρήσθηκε από το ICPS και συνέχισε την πορεία του προς τη Σελήνη. Μετά τον διαχωρισμό του Orion το ICPS ανέπτυξε δέκα Cubesatsπουθα διεξάγουν επιστημονική έρευνα καιθα χρησιμοποιηθούν γιατην επίδειξη τεχνολογιών.[24]
Το Orion θα περάσει περίπου τρεις εβδομάδες στο διάστημα, συμπεριλαμβανομένων έξι ημερών σε απομακρυσμένη ανάδρομη τροχιά (αγγλ. Distant Retrograde Orbit, DRO) γύρω από τη Σελήνη.[25]Θα πλησιάσει την επιφάνεια της Σελήνης σε απόσταση 97 χιλιομέτρων (πλησιέστερη προσέγγιση) καιη μέγιστη απόστασή του από τηΓηθα είναι 480.494 χιλιόμετρα.[1]
Πρώιμη απεικόνιση με υπολογιστή της εκτόξευσης του SLS (Δεκέμβριος 2011).
Τα βασικά τμήματα ενός πυραύλου SLS Block 1.
Η πρώτη στατική δοκιμή του κατώτερου σταδίου του SLS έλαβε χώρα στις 16 Ιανουαρίου 2021.
Το Artemis 1 είχε περιγραφεί από τη NASA ως Exploration Mission 1 (EM-1) το 2012, όταν είχε προγραμματιστεί να εκτοξευθεί το 2017[27][note 2] ως η πρώτη προγραμματισμένη πτήση του Space Launch System καιη δεύτερη μη επανδρωμένη δοκιμαστική πτήση του οχήματος πολλαπλών χρήσεων Orion. Τα αρχικά σχέδια γιατο EM-1 προέβλεπαν ότι θα έμπαινε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη κατά τη διάρκεια μιας αποστολής επτά ημερών.[29][30]
Τον Ιανουάριο του 2013 ανακοινώθηκε ότι η μονάδα εξυπηρέτησης (αγγλ. Service Module, SM) του Orion θα κατασκευαζόταν από τονΕυρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματοςκαιθα ονομαζόταν European Service Module (ESM).[31]Στα μέσα Νοεμβρίου 2014 ξεκίνησε η κατασκευή του κεντρικού σταδίου του SLS στην εγκατάσταση συναρμολόγησης Michoud (Michoud Assembly Facility, MAF) της NASA.[32]Τον Ιανουάριο του 2015 η NASA καιηLockheed Martin ανακοίνωσαν ότι η κύρια δομή του Orion που χρησιμοποιήθηκε στο Artemis 1 θα ήταν έως και 25% ελαφρύτερη σε σύγκριση μετην προηγούμενη (EFT-1). Αυτό θα επιτυγχανόταν μετη μείωση του αριθμού των πάνελ κώνου από έξι (EFT-1) σε τρία (EM-1), τη μείωση του συνολικού αριθμού των συγκολλήσεων από 19 σε 7[33] καθώς καιτην εξοικονόμηση της πρόσθετης μάζας του υλικού συγκόλλησης. Βάρος εξοικονομήθηκε επίσης χάρη στην αναθεώρηση διαφόρων εξαρτημάτων και καλωδιώσεων. Γιατο Artemis 1 το Orion θα εξοπλιστεί με πλήρες σύστημα υποστήριξης ζωής και καθίσματα πληρώματος, αλλά θα μείνει χωρίς πλήρωμα.[34]
Αρχικά, η έκδοση του SLS για τις πρώτες τρεις αποστολές επρόκειτο να χρησιμοποιήσει το Exploration Upper Stage (EUS). Ωστόσο, λόγω των υπερβολικών καθυστερήσεων στην ανάπτυξη του EUS, τον Απρίλιο του 2018 η NASA αποφάσισε να μεταβεί από το Block 1B στο λιγότερο ισχυρό Block 1 για αυτές τις τρεις αποστολές. Το EUS θα χρησιμοποιηθεί από την τέταρτη αποστολή του SLS και μετά. Τον Φεβρουάριο του 2017 η NASA διερεύνησε τη βιωσιμότητα η πρώτη πτήση του SLS να είναι επανδρωμένη.[35]Το πλήρωμα θα ήταν διμελές καιο χρόνος πτήσης μικρότερος από ότι σεμιαμη επανδρωμένη αποστολή.[36] Έπειτα από τη διεξαγωγή πολύμηνης μελέτης σκοπιμότητας η NASA απέρριψε την πρόταση αυτή, επικαλούμενη το κόστος ως το κύριο ζήτημα και συνέχισε μετο σχέδιο να πετάξει την πρώτη αποστολή του SLS χωρίς πλήρωμα.[37]
Τον Μάρτιο του 2019, ο τότε επικεφαλής της NASA Τζιμ Μπριντενστάιν (Jim Bridenstine) πρότεινε την εκτόξευση του Orion με εμπορικούς πυραύλους όπως οFalcon HeavyκαιοDelta IV Heavy αντί γιατον SLS προκειμένου γιανα τηρηθεί το χρονοδιάγραμμα.[38][39]Η αποστολή θα απαιτούσε δύο εκτοξεύσεις: μία γιανα τεθεί το Orion σε περιγήινη τροχιά και ακόμη μία πουθα μετέφερε το στάδιο τροχιακών ελιγμών. Στη συνέχεια, τα δύο σκάφη θα συνδέονταν ενώ βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τηΓηκαιτο στάδιο τροχιακών ελιγμών θα πυροδοτούνταν γιανα στείλει το Orion στη Σελήνη.[40]Η πρόταση τελικά δεν εφαρμόστηκε στην πράξη.[41]Μια πρόκληση με αυτή την επιλογή θα ήταν η πραγματοποίηση αυτής της σύνδεσης, δεδομένου ότι τα Orion δενθα φέρουν τον αναγκαίο μηχανισμό μέχρι το Artemis 3.[40]Εν τέλει η πρόταση αρχειοθετήθηκε στα μέσα του 2019 λόγω του συμπεράσματος μιας άλλης μελέτης ότι θα καθυστερούσε περαιτέρω την αποστολή.[41]
Το βασικό στάδιο γιατο Artemis 1, που κατασκευάστηκε στις εγκαταστάσεις συναρμολόγησης Michoud από την Boeing, είχε και τους τέσσερις κινητήρες συνδεδεμένους τον Νοέμβριο του 2019 [42]και κηρύχθηκε ολοκληρωμένος ένα μήνα αργότερα.[43]Το κεντρικό στάδιο έφυγε από τις εγκαταστάσεις γιανα υποβληθεί στη σειρά δοκιμών Green Run στο Διαστημικό Κέντρο Stennis, η οποία αποτελείται από οκτώ δοκιμές αυξανόμενης πολυπλοκότητας:[44]
Δοκιμές διαμόρφωσης (δοκιμές δόνησης)
Αεροναυπηγική (ηλεκτρονικά συστήματα)
Ασφαλή συστήματα
Προώθηση (χωρίς την πυροδότηση των κινητήρων)
Σύστημα ελέγχου διανύσματος ώσης (κινούμενοι και περιστρεφόμενοι κινητήρες)
Προσομοίωση αντίστροφης μέτρησης εκτόξευσης
Υγρή πρόβα τζενεράλε, με προωθητικό υλικό
Στατική πυρκαγιά των κινητήρων για οκτώ λεπτά
Η πρώτη δοκιμή πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2020,[44][45]καιοι επόμενες δοκιμές Green Run πραγματοποιήθηκαν χωρίς προβλήματα. Στις 16 Ιανουαρίου 2021, ένα χρόνο αργότερα, πραγματοποιήθηκε η όγδοη και τελευταία δοκιμή, αλλά ο κινητήρας έσβησε μετά από ένα λεπτό σε λειτουργία,[46] χωρίς σημάδια ζημιάς στον κινητήρα. Αυτό προκλήθηκε από την πτώση της πίεσης στο υδραυλικό σύστημα που χρησιμοποιείται γιατο σύστημα ελέγχου διανύσματος ώσης των κινητήρων κάτω από τα όρια που είχαν οριστεί γιατη δοκιμή. Ωστόσο, τα όρια ήταν συντηρητικά - ανμια τέτοια ανωμαλία εμφανιζόταν κατά την εκτόξευση, ο πύραυλος θα πετούσε κανονικά.[47]Η τελευταία δοκιμή πραγματοποιήθηκε ξανά με επιτυχία στις 18 Μαρτίου 2021.[48]Στη συνέχεια, ο πυρήνας αναχώρησε από το διαστημικό κέντρο Stennis στις 24 Απριλίου 2021, με προορισμό το διαστημικό κέντρο Κένεντι.[49]
Το SLS μετην κάψουλα Orion στο κτίριο συναρμολόγησης οχημάτων, Μάρτιος 2022
Το Ενδιάμεσο Στάδιο Κρυογονικής Προώθησης ήταν το πρώτο μέρος του SLS που παραδόθηκε στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι τον Ιούλιο του 2017.[50] Τρία χρόνια αργότερα, όλα τα τμήματα του εκτοξευτή στερεών πυραύλων του SLS μεταφέρθηκαν με τρένο στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στις 12 Ιουνίου 2020,[51]καιο προσαρμογέας βαθμίδας εκτόξευσης του SLS (LVSA) παραδόθηκε με φορτηγίδα ένα μήνα αργότερα, στις 29 Ιουλίου 2020.[52]Η συναρμολόγηση του SLS πραγματοποιήθηκε στο High Bay 3 του κτιρίου συναρμολόγησης οχημάτων, ξεκινώντας μετην τοποθέτηση των δύο κάτω τμημάτων του στερεού πυραυλικού εκτοξευτή στις 23 Νοεμβρίου 2020.[53]Η συναρμολόγηση των προωθητήρων διακόπηκε προσωρινά λόγω της καθυστέρησης των δοκιμών Green Run του κεντρικού σταδίου και συνεχίστηκε στις 7 Ιανουαρίου 2021,[54] ενώ η στοίβαξη των προωθητήρων ολοκληρώθηκε στις 2 Μαρτίου 2021.[55]
Το κεντρικό στάδιο του SLS γιατην αποστολή, το CS-1, έφτασε στο χώρο εκτόξευσης μετη φορτηγίδα Pegasus στις 27 Απριλίου 2021 μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των δοκιμών Green Run. Στις 29 Απριλίου 2021 μεταφέρθηκε στο χαμηλό διάδρομο VAB για ανακαίνιση και προετοιμασία της στοίβαξης.[56]Στη συνέχεια, το στάδιο στοιβάχτηκε με τους προωθητήρες του στις 12 Ιουνίου 2021. Ο προσαρμογέας σκηνής τοποθετήθηκε στο Core Stage στις 22 Ιουνίου 2021. Το ανώτερο στάδιο ICPS στοιβάχτηκε στις 6 Ιουλίου 2021. Μετά την ολοκλήρωση των δοκιμών ανάσυρσης του ομφάλιου λώρου καιτων δοκιμών ολοκληρωμένης διαμόρφωσης, ο προσαρμογέας βαθμίδας Orion με δέκα δευτερεύοντα ωφέλιμα φορτία τοποθετήθηκε στην κορυφή της ανώτερης βαθμίδας στις 8 Οκτωβρίου 2021.[57]
Το διαστημικό σκάφος Artemis 1 Orion ξεκίνησε τον ανεφοδιασμό με καύσιμα καιτην εξυπηρέτηση πριν από την εκτόξευση στην Εγκατάσταση Επεξεργασίας Πολλαπλών Φορτίων στις 16 Ιανουαρίου 2021, μετά την παράδοσή τουστα Συστήματα Εξερεύνησης Εδάφους (EGS) της NASA.[58][59] Στις 20 Οκτωβρίου 2021, το διαστημικό σκάφος Orion, εγκλωβισμένο κάτω από το σύστημα αποβολής εκτόξευσης καιτο αεροδυναμικό κάλυμμα, κύλησε στο VAB και στοιβάστηκε πάνω από τον πύραυλο SLS, ολοκληρώνοντας τη στοίβαξη του οχήματος Artemis 1 στο High Bay-3.[60] Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου εκτεταμένων ολοκληρωμένων δοκιμών και ελέγχων, ένας από τους τέσσερις ελεγκτές κινητήρα RS-25 απέτυχε, απαιτώντας αντικατάσταση και καθυστερώντας την πρώτη κυκλοφορία του πυραύλου.[61][62]
Πρώτη κυκλοφορία του SLS τον Μάρτιο του 2022. Στη συνέχεια επαναφέρθηκε για επισκευή
Στις 17 Μαρτίου 2022, ο Artemis 1 βγήκε για πρώτη φορά από το High Bay 3 του Κτιρίου Συναρμολόγησης Οχημάτων, προκειμένου να πραγματοποιήσει μια πρόβα υγρής φόρμας (WDR) πριν από την εκτόξευση. Η αρχική προσπάθεια WDR, στις 3 Απριλίου, ακυρώθηκε λόγω προβλήματος πίεσης εκτοξευτή κινητού.[63]Μια δεύτερη προσπάθεια ολοκλήρωσης της δοκιμής ακυρώθηκε στις 4 Απριλίου, μετά από προβλήματα μετην παροχή αέριου αζώτου στο συγκρότημα εκτόξευσης, τις θερμοκρασίες υγρού οξυγόνου καιμια βαλβίδα εξαερισμού που είχε κολλήσει σε κλειστή θέση.[64]
Κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών γιαμια τρίτη προσπάθεια, μια βαλβίδα ελέγχου ηλίου στο ανώτερο στάδιο ICPS διατηρήθηκε σεημι-ανοιχτή θέση από ένα μικρό κομμάτι καουτσούκ που προερχόταν από έναν από τους βραχίονες του κινητού εκτοξευτή, αναγκάζοντας τους αγωγούς δοκιμών να καθυστερήσουν την τροφοδοσία του σταδίου με καύσιμα μέχρι να αντικατασταθεί η βαλβίδα στο VAB.[65][66]Η τρίτη προσπάθεια να ολοκληρωθεί η δοκιμή δεν περιελάμβανε τροφοδοσία στο ανώτερο στάδιο. Η δεξαμενή υγρού οξυγόνου του πυραύλου άρχισε να φορτώνεται με επιτυχία. Ωστόσο, κατά τη φόρτωση υγρού υδρογόνου στο στάδιο του πυρήνα, ανακαλύφθηκε μια διαρροή στην ομφαλική πλάκα του ιστού υπηρεσίας ουράς, που βρίσκεται στον κινητό εκτοξευτή στη βάση του πυραύλου, αναγκάζοντας ένα άλλο πρώιμο τέλος στη δοκιμή.[67][68][69]
Η NASA επέλεξε να επαναφέρει το όχημα στο VAB γιανα επιδιορθώσει τη διαρροή υδρογόνου καιτη βαλβίδα αντεπιστροφής ηλίου ICPS, ενώ αναβάθμισε επίσης την παροχή αζώτου στο LC-39B μετά από παρατεταμένες διακοπές στις τρεις προηγούμενες πρόβες υγρού ντυσίματος. Το Artemis 1 επανήλθε στο VAB στις 26 Απριλίου.[70][71][72] Αφού ολοκληρώθηκαν οι επισκευές καιοι αναβαθμίσεις, το όχημα Artemis 1 κυκλοφόρησε στο LC-39B για δεύτερη φορά στις 6 Ιουνίου γιανα ολοκληρώσει τη δοκιμή.
Κατά τη διάρκεια της τέταρτης απόπειρας πρόβας βρεγμένου φορέματος[ασαφές] στις 20 Ιουνίου, ο πύραυλος φορτώθηκε πλήρως με προωθητικό και στις δύο βαθμίδες, αλλά λόγω διαρροής υδρογόνου στη σύνδεση γρήγορης αποσύνδεσης του ιστού ουράς υπηρεσίας ομφάλιου, η αντίστροφη μέτρηση δεν μπόρεσε να φτάσει στο προγραμματισμένο T Σημείωσε -9,3 δευτερόλεπτα και σταμάτησε αυτόματα στο T-29 δευτερόλεπτα. Οι διαχειριστές αποστολής της NASA σύντομα διαπίστωσαν ότι είχαν ολοκληρώσει σχεδόν όλους τους προγραμματισμένους στόχους δοκιμών και κήρυξαν ολοκληρωμένη την εκστρατεία WDR.[73][74]
Στις 2 Ιουλίου, η στοίβα Artemis 1 επέστρεψε στο VAB για τελικές προετοιμασίες εκτόξευσης καιγιανα διορθωθεί η διαρροή υδρογόνου στη γρήγορη αποσύνδεση, πριν από μια εκτόξευση που στοχεύει σε δύο παράθυρα εκτόξευσης: 29 Αυγούστου και 5 Σεπτεμβρίου.[75][76]Το SLS πέρασε τον έλεγχο ετοιμότητας πτήσης στις 23 Αυγούστου, ελέγχοντας πέντε ημέρες πριν από την πρώτη ευκαιρία εκτόξευσης.
Η τροφοδοσία με καύσιμα είχε προγραμματιστεί να ξεκινήσει λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 29ης Αυγούστου 2022, αλλά καθυστέρησε μία ώρα λόγω υπεράκτιων καταιγίδων, ξεκινώντας μόλις στις 1:13 είμαι EDT. Πριν από την προγραμματισμένη εκτόξευση στις 8:33 π.μ., ο κινητήρας 3 από τους τέσσερις κινητήρες του πυραύλου παρατηρήθηκε ότι ήταν πάνω από το μέγιστο επιτρεπόμενο όριο θερμοκρασίας για εκτόξευση.[77][78] Άλλες τεχνικές δυσκολίες περιελάμβαναν μια έντεκα λεπτά καθυστέρηση επικοινωνίας μεταξύ του διαστημικού σκάφους καιτου ελέγχου εδάφους, μια διαρροή καυσίμου καιμια ρωγμή στον μονωτικό αφρό των αρμών σύνδεσης μεταξύ των δεξαμενών υγρού υδρογόνου και υγρού οξυγόνου.[77][79][80]Η NASA ακύρωσε την εκτόξευση μετά από μια απρογραμμάτιστη αναμονή καιτη λήξη του δίωρου παραθύρου εκτόξευσης.[81]Μια έρευνα αποκάλυψε ότι ένας αισθητήρας πουδεν χρησιμοποιήθηκε γιατον προσδιορισμό της ετοιμότητας εκτόξευσης ήταν ελαττωματικός και εμφάνισε μια λανθασμένα υψηλή θερμοκρασία γιατον κινητήρα 3.[78]
Μετά την πρώτη προσπάθεια, προγραμματίστηκε μια δεύτερη προσπάθεια εκτόξευσης γιατο απόγευμα της 3ης Σεπτεμβρίου.[82]Το παράθυρο εκτόξευσης θα άνοιγε στις 14:17 μ. μ. EDT, ή 18:17 UTC, καιθα διαρκούσε δύο ώρες.[83]
Η εκτόξευση ακυρώθηκε στις 11:17 π.μ. λόγω διαρροής γραμμής τροφοδοσίας καυσίμου σε βραχίονα εξυπηρέτησης που συνδέεται μετο τμήμα του κινητήρα.[21][84]Η αιτία της διαρροής ήταν αβέβαιη. Οι χειριστές της αποστολής διερεύνησαν κατά πόσον η υπερπίεση της γραμμής υγρού υδρογόνου της διεπαφής ταχείας αποσύνδεσης κατά την προσπάθεια εκτόξευσης μπορεί να είχε καταστρέψει μια στεγανοποίηση, επιτρέποντας τη διαφυγή υδρογόνου.[85][86]
Οι χειριστές εκτόξευσης αποφάσισαν την ημερομηνία γιατην επόμενη προσπάθεια εκτόξευσης. η πρώτη δυνατή ευκαιρία ήταν η 19η Σεπτεμβρίου [87][88][89] έως ότου οι διαχειριστές της αποστολής δήλωσαν ότι η 27η Σεπτεμβρίου, και μετά η 30η Σεπτεμβρίου, θα ήταν η απόλυτη πρώιμη ημερομηνία, καθώς η NASA είχε επιδιορθώσει με επιτυχία τη διαρροή.[90][91]Μια εκτόξευση τον Σεπτέμβριο θα απαιτούσε να συμφωνήσει η Ανατολική Σειρά της Διαστημικής Δύναμης των Ηνωμένων Πολιτειών σεμια παράταση της πιστοποίησης του συστήματος τερματισμού της πτήσης του πυραύλου, το οποίο καταστρέφει τον πύραυλο σε περίπτωση που απομακρυνθεί από την πορεία τουκαι κατευθυνθεί προς μια κατοικημένη περιοχή.[92] Αυτό πραγματοποιήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου.[93] Ωστόσο, οι δυσμενείς προβλέψεις γιατην τροχιά της τότε Τροπικής Καταιγίδας Ίαν οδήγησαν τους διαχειριστές εκτόξευσης να ακυρώσουν την προσπάθεια εκτόξευσης της 27ης Σεπτεμβρίου καινα ξεκινήσουν τις προετοιμασίες γιατην επαναφορά της στοίβας στο VAB.[94]Το πρωί της 26ης Σεπτεμβρίου, πάρθηκε η απόφαση να επιστρέψουμε αργότερα το ίδιο βράδυ.[95]
Στις 12 Νοεμβρίου, μετά από άλλη μια καθυστέρηση λόγω του τυφώνα Νικόλ, οι υπεύθυνοι εκτόξευσης της NASA αποφάσισαν να ζητήσουν ευκαιρίες εκτόξευσης για τις 16 και 19 Νοεμβρίου. Αρχικά ζήτησαν μια ευκαιρία για τις 14 του μηνός, αλλά εμποδίστηκαν από την τότε τροπική καταιγίδα Νικόλ. Καθώς η καταιγίδα πλησίαζε, η NASA αποφάσισε να αφήσει τον πύραυλο στην εξέδρα εκτόξευσης, επικαλούμενη χαμηλή πιθανότητα ότι οι ταχύτητες του ανέμου θα ξεπερνούσαν τα όρια σχεδιασμού του πυραύλου.[96]Οι ταχύτητες των ανέμων αναμένονταν να φτάσουν τα 47 χλμ/ώρα (29 mph), με ριπές πουθα έφταναν τα 74 χλμ/ώρα (46 mph). Η Nicole έφτασε στην ξηρά ως τυφώνας κατηγορίας 1 στις 9 Νοεμβρίου, με διατηρούμενη ταχύτητα ανέμου στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι να φτάνει τα 137 χλμ/ώρα και ριπές έως 160 χλμ/ώρα, υπερβαίνοντας τις προδιαγραφές σχεδιασμού του πυραύλου. Μετά την απομάκρυνση της καταιγίδας, η NASA επιθεώρησε τον πύραυλο για φυσικές ζημιές και πραγματοποίησε ηλεκτρονικούς ελέγχους υγείας.[97][98][99] Στις 15 Νοεμβρίου, η ομάδα διαχείρισης της αποστολής έδωσε το "πράσινο φως" γιατην πλήρη προετοιμασία της εκτόξευσης καιοι κύριες διαδικασίες δεξαμενισμού ξεκίνησαν στις 3:30 μ. μ. EST (8:30 μ. μ. UTC).[9]
Το διαστημικό σκάφος Orion μεταφέρει τρεις κούκλες αστροναύτες, εξοπλισμένες με αισθητήρες πουθα παρέχουν δεδομένα γιατοτι μπορεί να βιώσουν τα μέλη του πληρώματος κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στη Σελήνη.[100]Η πρώτη κούκλα, που ονομάζεται "Captain Moonikin Campos" (από το όνομα του Arturo Campos, μηχανικού της NASA κατά τη διάρκεια του προγράμματος Apollo),[101] καταλαμβάνει τη θέση του κυβερνήτη στο εσωτερικό του Orion και είναι εξοπλισμένη με δύο αισθητήρες ακτινοβολίας στη στολή του Orion Crew Survival System, την οποία θα φορούν οι αστροναύτες κατά την εκτόξευση, την είσοδο και άλλες δυναμικές φάσεις της αποστολής τους. Το κάθισμά του διαθέτει επίσης αισθητήρες γιατην καταγραφή δεδομένων επιτάχυνσης και κραδασμών κατά τη διάρκεια της αποστολής.[102]
Μαζί μετον Moonikin υπάρχουν δύο φανταστικοί κορμοί: η Helga καιο Zohar, οι οποίοι θα λάβουν μέρος στο πείραμα ακτινοβολίας Matroshka AstroRad (MARE), στο οποίο η NASA, μαζί μετο Γερμανικό Διαστημικό Κέντρο καιτην Ισραηλινή Διαστημική Υπηρεσία, θα μετρήσουν την έκθεση στην ακτινοβολία κατά τη διάρκεια της αποστολής. Ο Zohar είναι θωρακισμένος μετο γιλέκο ακτινοβολίας Astrorad και είναι εξοπλισμένος με αισθητήρες γιατον προσδιορισμό των κινδύνων ακτινοβολίας. Η Helga δεν φοράει γιλέκο. Τα φαντάσματα θα μετρούν την έκθεση στην ακτινοβολία της θέσης του σώματος, με παθητικά και ενεργά δοσίμετρα κατανεμημένα σε ευαίσθητους ιστούς με υψηλή συγκέντρωση βλαστικών κυττάρων.[103]Η δοκιμή πρόκειται να παράσχει δεδομένα σχετικά μετα επίπεδα ακτινοβολίας κατά τη διάρκεια αποστολών στη Σελήνη, ενώ παράλληλα δοκιμάζεται η αποτελεσματικότητα του γιλέκου.[104] Εκτός από τις τρεις κούκλες, ο Orion μεταφέρει τον Snoopy της NASA[105]καιτονΣοντο Πρόβατο της ESA.[106]
Εκτός από αυτά τα λειτουργικά ωφέλιμα φορτία, το Artemis 1 μεταφέρει επίσης αναμνηστικά αυτοκόλλητα, μπάλες, σπόρους και σημαίες από εργολάβους και διαστημικές υπηρεσίες από όλο τον κόσμο.[107]Μια τεχνολογική επίδειξη μετην ονομασία Callisto, η οποία πήρε το όνομά της από τη μυθική μορφή που συνδέεται μετην Άρτεμη και αναπτύχθηκε από τη Lockheed Martin σε συνεργασία μετην Amazon καιτη Cisco, βρίσκεται επίσης σε πτήση πάνω στο Orion στο Artemis 1. Το Callisto θα χρησιμοποιεί λογισμικό τηλεδιάσκεψης γιατη μετάδοση ήχου και βίντεο από τον έλεγχο της αποστολής καιθα χρησιμοποιεί την εικονική βοηθό Alexa γιανα απαντά στα ηχητικά μηνύματα. Επιπλέον, τα μέλη του κοινού μπορούν να υποβάλουν μηνύματα πουθα προβληθούν στην Καλλιστώ κατά τη διάρκεια της αποστολής Artemis 1.[108]
ΟArgoMoon, που σχεδιάστηκε από την εταιρεία Argotecκαι είναι υπό την εποπτεία της Ιταλικής Διαστημικής Υπηρεσίας. Αποστολή του είναι η λεπτομερής απεικόνιση του Ενδιάμεσου Κρυογενικού Προωθητικού Σταδίου (Interim Cryogenic Propulsion Stage, ICPS).
ΟBioSentinel περιέχει κάρτες ζυμομυκήτωνπουθα επανενυδατωθούν στο διάστημα, σχεδιασμένες γιανα ανιχνεύουν, να μετρούν καινα συγκρίνουν τις επιπτώσεις της ακτινοβολίας στο βαθύ διάστημα.
ΟEQUULEUSπου σχεδιάστηκε από την ιαπωνική διαστημική υπηρεσία JAXAκαιτοΠανεπιστήμιο του Τόκιοθα απεικονίσει την εσωτερική περιοχή της μαγνητόσφαιρας της Γης καθώς καικρατήρες πρόσκρουσηςστην αθέατη από τηΓη πλευρά της Σελήνης. Θα πραγματοποιήσει επίσης χαμηλής ώσης τροχιακούς ελιγμούς.
ΟLunar IceCubeτου Morehead State University, ο οποίος όντας σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη θα χρησιμοποιήσει τοφασματόμετρο υπερύθρωντουγιανα ανιχνεύσει νερό και οργανικές ενώσεις στη σεληνιακή επιφάνεια καιτην εξώσφαιρα.
ΟLunar Polar Hydrogen Mapper («LunaH-Map»), που επιλέχθηκε από τοπρόγραμμα SIMPLEx της NASA,[112]ο οποίος όντας σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη θα αναζητήσει ενδείξεις σεληνιακού υδάτινου πάγου μέσα σε κρατήρες με μόνιμη σκιά, χρησιμοποιώντας τον ανιχνευτή νετρονίων του. Σχεδιάστηκε από τοΠολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα (Arizona State University).
O Lunar Flashlightθα έμπαινε σε σεληνιακή τροχιά προκειμένου να αναζητήσει υδάτινο πάγο στη σεληνιακή επιφάνεια καιθα χαρτογραφήσει τη συγκέντρωσή τουσε κλίμακα 1-2 χιλιομέτρων στις μόνιμα σκιασμένες περιοχές του νότιου πόλου της Σελήνης.[115][116]
ΟEarth Escape Explorer προοριζόταν να τεθεί σε ηλιοκεντρική τροχιά προκειμένουν να δοκιμαστούν οι τηλεπικοινωνίες σε μεγάλες αποστάσεις. Σχεδιάστηκε από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Boulder.[114]
Δείγμα αναμνηστικής κάρτας επιβίβασης για όσους κατέγραψαν τα ονόματά τους γιανα πετάξουν στην αποστολή Artemis 1
Η κάλυψη της αποστολής Artemis 1 πραγματοποιήθηκε από τους σχεδιαστές της NASA των ομάδων SLS, διαστημικού σκάφους Orion και Exploration Ground Systems. Το ασημένιο περίγραμμα αντιπροσωπεύει το χρώμα του διαστημικού σκάφους Orion- στο κέντρο απεικονίζονται το SLS καιο Orion. Τρεις πύργοι αστραπών που περιβάλλουν τον πύραυλο συμβολίζουν το συγκρότημα εκτόξευσης 39B, από το οποίο θα εκτοξευθεί ο Artemis 1. Οι κόκκινες καιμπλε τροχιές της αποστολής που περικλείουν τη λευκή πανσέληνο αντιπροσωπεύουν τους Αμερικανούς και τους ανθρώπους της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας που εργάζονται στο Artemis 1.[117]
Η πτήση Artemis 1 συχνά διαφημίζεται ως η αρχή του προγράμματος "Σελήνη-Άρης" της Artemis,[118][119]ανκαιδεν υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο για επανδρωμένη αποστολή στον Άρη από τη NASA από το 2022.[120]Γιανα ευαισθητοποιήσει το κοινό, η NASA δημιούργησε έναν ιστότοπο γιατο κοινό ώστε να αποκτήσει μια ψηφιακή κάρτα επιβίβασης της αποστολής. Τα ονόματα που υποβάλλονται εγγράφονται σε έναν σκληρό δίσκο στο εσωτερικό του διαστημοπλοίου Orion.[121][122]Στην κάψουλα υπάρχει επίσης ένα ψηφιακό αντίγραφο των 14. 000 συμμετοχών γιατον διαγωνισμό έκθεσης Moon Pod που διοργανώθηκε από την ομάδα Μελλοντικοί Μηχανικοί γιατη NASA.[123]
↑ Artemis: brand book (Report). Washington, D.C.: NASA. 2019. NP-2019-07-2735-HQ. «MISSION NAMING CONVENTION: While Apollo mission patches used numbers and roman numerals throughout the program, Artemis mission names will use a roman numeral convention.»
↑Hambleton, Kathryn (20 Φεβρουαρίου 2018). «Artemis I Overview». NASA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2022.
↑«Lunar Flashlight». Solar System Exploration Research Virtual Institute. NASA. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2015.
↑Hambleton, Kathryn (16 Ιανουαρίου 2018). «Artemis 1 Identifier». NASA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2022.
.jpg)
_Secondary_Payload_Cubesat_(KSC-20210805-PH-CSH01_0009).jpg)
Μεταφορά
Πλευρική άποψη
VAB στις 16 Νοεμβρίου 2022. Δίπλα.jpg)
.jpg)
.jpg)
