Memories of Murder
살인의 추억 |
|---|
 Κινηματογραφική αφίσα της ταινίας |
| Σκηνοθεσία | Πονγκ Τσουν-χο |
|---|
| Παραγωγή | Τσα Σουνγκ-τσε |
|---|
| Σενάριο | Πονγκ Τσουν-χο
Σιμ Σονγκ-μπο |
|---|
| Βασισμένο σε | θεατρικό έργο του Κιμ Κουανγκ-λιμ |
|---|
| Πρωταγωνιστές | Σονγκ Κανγκ-χο
Κιμ Σανγκ-κιουνγκ
Κιμ Ρόι-χα
Σονγκ Τζε-χο |
|---|
| Μουσική | Τάρο Ιουασίρο |
|---|
| Φωτογραφία | Κιμ Χιουνγκ-κου |
|---|
| Μοντάζ | Κιμ Σουν-μιν |
|---|
| Εταιρεία παραγωγής | CJ Entertainment
Sidus Pictures |
|---|
| Διανομή | CJ Entertainment |
|---|
| Κυκλοφορία | 2 Μαΐου 2003 (Νότια Κορέα) |
|---|
| Διάρκεια | 131 |
|---|
| Προέλευση | Νότια Κορέα |
|---|
| Γλώσσα | Κορεατικά |
|---|
| Προϋπολογισμός | $2.8 εκατομμύρια[1] |
|---|
| δεδομένα (π • σ • ε
) |
To Memories of Murder, γνωστό και ως Αναμνήσεις Φόνων ή Μνήμες Εγκλήματος, (κορεατικά: 살인의 추억, Χάντσα: 殺人의 追憶, RR: Sarinui Chueok, MR: Sarinŭi Ch'uǒk) είναι νοτιοκορεατική αστυνομική δραματική ταινία του 2003, σε σκηνοθεσία Πονγκ Τσουν-χο. Το σενάριο γράφτηκε από τον ίδιο τον σκηνοθέτη, σε συνεργασία με τον Σιμ Σονγκ-μπο, το οποίο βασίστηκε σε θεατρικό έργο Κιμ Κουάνγκ-λιμ, το οποίο κι αυτό με τη σειρά του είναι βασισμένο στην πρώτη υπόθεση κατά συρροή δολοφόνου της Νότιας Κορέας, που έλαβε χώρα μεταξύ το 1986 και το 1991, σε περιοχή της επαρχείας Γκιόνγκι-ντο. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Σονγκ Κανγκ-χο και Κιμ Σανγκ-κιουνγκ.
Το έργο αυτό ήταν η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Πονγκ Τσουν-χο, με πρώτη να είναι το Barking Dogs Never Bite του 2000. Η ταινία έλαβε σε γενικές γραμμές διθυραμβικές κριτικές, για την κινηματογράφηση, το μοντάζ, τη μουσική, την ερμηνεία του Σονγκ Κανγκ-χο και τη σκηνοθεσία του Πονγκ, και το σενάριο. Πλέον θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες ταινίες του 21ου αιώνα.[2][3] Ενώ απέσπασε και παρά πολλές βραβεύσεις ειδικά στην Ασία.[4]
Τον Οκτώβριο του 1986, δύο γυναίκες βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν σε τάφρο. Ο ντόπιος ντετέκτιβ Παρκ Ντου-μαν, που δεν είχε ασχοληθεί με μια τόσο σοβαρή υπόθεση στο παρελθόν, κατακλύζεται με τα στοιχεία που συλλέγονται να είναι ακατάλληλα, ενώ και οι μέθοδοι διερεύνησης της αστυνομίας είναι ύποπτες και η εγκληματολογία τους είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Ο Παρκ ισχυρίζεται ότι έχει έναν τρόπο εντοπισμού υπόπτων με απλά με το να τους κοιτάζει στα μάτια. Αποφασίζει να ερευνήσει πρώτα ένα αγόρι με νοητική υστέρηση, τον Μπεκ Κουάνγκ-χο, το οποίο διαμένει στην πόλη, επειδή συνήθιζε να παρακολουθεί το ένα από τα δύο θύματα, δημιουργώντας υποψία μεταξύ των ντετέκτιβ. Χρησιμοποιεί τη μέθοδο επαφής με τα μάτια, πιστεύοντας ότι ο Μπεκ είναι υπεύθυνος και έχει τον συνάδελφό του Τσο αποσπάσει την ομολογία Μπεκ.
Ο Σο Τε-γιουν, ένας ντετέκτιβ από τη Σεούλ, εθελοντικά έρχεται για να τους βοηθήσει. Ωστόσο, ο ίδιος και οι μέθοδοι του Παρκ συγκρούονται. Ο Σο θεωρεί ότι τα χέρια του Μπεκ είναι πολύ αδύναμα για να μπορέσουν να διαπράξουν ένα τόσο περίπλοκο έγκλημα, καθαρίζοντας έτσι το όνομά του. Αφού διαπράχθησαν περισσότερες δολοφονίες, συνειδητοποιούν ότι ο δολοφόνος περιμένει μέχρι να έρθει μια βροχερή νύχτα και σκοτώνει μόνο γυναίκες που φορούν κόκκινο. Η αξιωματικός Κουόν Κουί-οκ αντιλαμβάνεται ότι ζητείται πάντα από έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό να παίζει ένα συγκεκριμένο τραγούδι κατά τις νύχτες που διαπράττονται οι δολοφονίες.
Στην τελευταία σκηνή του εγκλήματος, ο Παρκ, ο Τσο και ο Σο φτάνουν για να διερευνήσουν με διαφορετικούς τρόπους, αλλά ένας ντόπιος άνδρας αυνανίζεται μπροστά από κάτι λευκά εσώρουχαμ, φορώντας δε κόκκινα γυναικεία εσώρουχα. Ο Παρκ και ο Τσο συλλαμβάνουν τον άντρα, τον χτυπούν. Ο Σο βρίσκει μία επιζήσασα του δολοφόνου με τη βοήθεια της Κουόν. Μόλις έμαθε ότι τα χέρια του δολοφόνου ήταν αισθητά μαλακά, ο Σο καθαρίζει τον όνομα κι αυτού του άντρα, καθώς τα χέρια του είναι τραχιά, βάσει της ομολογίας του επιζόντος θύματος (βιασμού). Εξοργισμένος που έχασαν τον ύποπτο τους, ο Παρκ συγκρούστηκε με τον Σο έως ότου η Κουόν τους ειδοποιήσει ότι παίζει εκείνο το τραγούδι στο ραδιόφωνο. Συνειδητοποιούν ότι βρέχει κιόλας παράλληλα αλλά φτάνουν πολύ αργά, βρίσκοντας μια άλλη γυναίκα δολοφονημένη. Ο Παρκ, ο Σο και ο Τσο αποφάσισαν τελικά να συνεργαστούν.
Μόλις έγινε η αυτοψία του τελευταίου θύματος, ανακαλύπτουν κομμάτια ροδάκινου εντός του κόλπου. Οι ενδείξεις τους οδηγούν σε ένα εργοστάσιο και τον εργάτη του, τον Παρκ Χιόν-γκιου. Ο Σο σημειώνει ότι τα χέρια του είναι μαλακά όπως είχε περιγράψει η επιζήσασα. Ο Χιόν-γκιου αρχίζει να δείχνει δυσφορία όταν ο Σο παρουσιάζει τα ροδάκινα και πιστεύουν ότι βρήκαν επιτέλους τον δολοφόνο. Ο Τσο χάνει τον έλεγχο ξανά και χτυπά τον Χιόν-γκιου, ωθώντας τον προϊστάμενό του να του απαγορεύσει την είσοδο στην αίθουσα ανακρίσεων. Ο Παρκ και ο Σο ακούνε την προηγούμενη ομολογία του Μπεκ. Ο Σο επισημαίνει ότι μιλάει σαν να το έκανε κάποιος άλλος και συνειδητοποιούν ότι ήξερε λεπτομέρειες για τη δολοφονία επειδή το είδε (τους έλειπε ένας μάρτυρας). Πηγαίνουν στο εστιατόριο του πατέρα του Μπεκ, μόνο για να ανακαλύψουν ένα μεθυσμένο Τσο εκεί. Καθώς οι άνθρωποι παρακολουθούν ειδήσεις και γελοιοποιούν τους αστυνομικούς, ο Τσο, χτυπάει όλους τους πελάτες και ο Μπεκ ασυναίσθηατα μπαίνει στη μάχη, χτυπώντας με μια ξύλινη σανίδα το πόδι του Τσο και τυχαία το τρυπά με ένα σκουριασμένο καρφί. Ο Παρκ και ο Σο κυνήγησαν τον Μπεκ και τον ρώτησαν για να τους πει λεπτομέρειες, αλλά εκείνος φοβάται και τρέχει στο μονοπάτι ενός επερχόμενου τρένου, όπου τελικά χτυπιέται και σκοτώνεται.
Ο Παρκ μαθαίνει ότι το πόδι του
Τσο θα πρέπει να ακρωτηριαστεί επειδή το καρφί του προκάλεσε τετάνο, αφήνοντάς τον να αισθάνεται ένοχος. Στη συνέχεια, ανακαλύπτουν σπέρμα σε ένα από τα σώματα, αλλά λόγω έλλειψης τεχνολογίας, το δείγμα πρέπει να σταλεί στις Ηνωμένες Πολιτείες για να επιβεβαιώθει εάν ο ύποπτος Χιόν-γκιου είναι ο δολοφόνος. Εκείνη τη νύχτα, σκοτώνεται ένα νεαρό κορίτσι. Στη σκηνή του εγκλήματος, ο Σο αναγνωρίζει το κορίτσι ως την ίδια μαθήτρια που είχε συνομιλήσει κατά την έρευνα. Εξοργισμένος, επιτίθεται στον Χιόν-γκιου έως ότου διακόπτεται από τον Παρκ, φέρνοντας τα αποτελέσματα από την Αμερική. Το δείγμα δεν ταιριάζει με το DNA του Χιόν-γκιου. Και τότε ο Παρκ αφήνει τον ύποπτο να φύγει, αφού δεν υπήρχαν αδιάσειστα στοιχεία εις βάρος του.
Στο τέλος, τα εγκλήματα παραμένουν άλυτα. Κατά την επίσκεψή του στη σκηνή του εγκλήματος χρόνια αργότερα το 2003, ο Παρκ Ντου-μαν, τώρα επιχειρηματίας, μαθαίνει από ένα κοριτσάκι ότι η σκηνή είχε επισκεφθεί πρόσφατα από έναν άγνωστο άντρα με απολύτως φυσιολογικό πρόσωπο, κάποιος που φαινόταν πολύ συνηθισμένος. Το κοριτσάκι ρώτησε τον άντρα γιατί κοιτούσε την τάφρο. ο άντρας είχε απαντήσει ότι θυμάται «κάτι που είχε κάνει εκεί πολύ καιρό». Η ταινία τελειώνει καθώς ο Παρκ, συνειδητοποιώντας την αλήθεια, κοιτάζει κατευθείαν την κάμερα, φαινομενικά χρησιμοποιώντας τη μέθοδο επαφής με τα μάτια για να εντοπίσει τον δολοφόνο στο ανάμεσα κοινό.
- Σονγκ Κανγκ-χο – Παρκ Ντου-μαν, ένας από τους ντεντέκιβ που προσπαθεί να λύσει την υπόθεση
- Κιμ Σανγκ-κιονγκ – Σο Τε-γιουν, ένας νεότερος αλλά με περισσότερη εμπειρία ντεντέκτιβ που βοηθάει την υπόθεση
- Κιμ Ρόι-χα – Τσο Γιονγκ-κου, ο συνάδελφος του Παρκ, ο οποίος έχει ακατάλληλες μεθόδους ανάκρισης
- Σονγκ Τζε-χο – Ο Ανώτερος των ντεντέκιβ
- Γκο Σο-χάι – Κουόν Κουί-οκ, η αστυνόμος που συνδέει το τραγούδι με τον δολοφόνο
- Παρκ Νο-σικ – Μπεκ Κουάνγκ-χο, ένας από τους υπόπτους και διανοητικά υστερημένος
- Παρκ Χε-ιλ – Παρκ Χιόν-γκιου, εργάτης εργοαστασίου κι ένας από τους υπόπτους
- Τζον Μι-σον – Κουόκ Σολ-γιουνγκ, η σύντροφος του Παρκ
