From za- + intonować.[1] First attested in 1806.[2]
- IPA(key): /za.in.tɔˈnɔ.vat͡ɕ/
- Rhymes: -ɔvat͡ɕ
- Syllabification: za‧in‧to‧no‧wać
zaintonować pf (imperfective intonować)
- (transitive, music) to intone (to begin singing as a sign to others that they should also begin singing)
Conjugation of zaintonować pf
|
zaintonować
|
zaintonuję
|
zaintonujemy
|
zaintonujesz
|
zaintonujecie
|
zaintonuje
|
zaintonują
|
zaintonuje się
|
zaintonowałem, -(e)m zaintonował
|
zaintonowałam, -(e)m zaintonowała
|
zaintonowałom, -(e)m zaintonowało
|
zaintonowaliśmy, -(e)śmy zaintonowali
|
zaintonowałyśmy, -(e)śmy zaintonowały
|
zaintonowałeś, -(e)ś zaintonował
|
zaintonowałaś, -(e)ś zaintonowała
|
zaintonowałoś, -(e)ś zaintonowało
|
zaintonowaliście, -(e)ście zaintonowali
|
zaintonowałyście, -(e)ście zaintonowały
|
zaintonował
|
zaintonowała
|
zaintonowało
|
zaintonowali
|
zaintonowały
|
zaintonowano
|
zaintonowałbym, bym zaintonował
|
zaintonowałabym, bym zaintonowała
|
zaintonowałobym, bym zaintonowało
|
zaintonowalibyśmy, byśmy zaintonowali
|
zaintonowałybyśmy, byśmy zaintonowały
|
zaintonowałbyś, byś zaintonował
|
zaintonowałabyś, byś zaintonowała
|
zaintonowałobyś, byś zaintonowało
|
zaintonowalibyście, byście zaintonowali
|
zaintonowałybyście, byście zaintonowały
|
zaintonowałby, by zaintonował
|
zaintonowałaby, by zaintonowała
|
zaintonowałoby, by zaintonowało
|
zaintonowaliby, by zaintonowali
|
zaintonowałyby, by zaintonowały
|
zaintonowano by
|
niech zaintonuję
|
zaintonujmy
|
zaintonuj
|
zaintonujcie
|
niech zaintonuje
|
niech zaintonują
|
zaintonowany
|
zaintonowana
|
zaintonowane
|
zaintonowani
|
zaintonowane
|
zaintonowawszy
|
zaintonowanie
|
- zaintonować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zaintonować in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “zaintonować”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zaintonować”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 104