kob

See also: köb, køb, kɔb, KOB, and ков

English

A Ugandan kob (Kobus kob subsp. thomasi)

Alternative forms

• koba

Pronunciation

• IPA^(key): /kɒb/
• Rhymes: -ɒb

Noun

kob (plural kobs or kob)

1. An African antelope closely related to the lechwe and the waterbuck, Kobus kob.
2. Any of several large game fish of the family Sciaenidae, especially the kabeljou (dusky kob or great kob or perhaps the smaller squaretail kob.

Translations

Kobus kob

• Bulgarian: блатен козел m (blaten kozel)
• Catalan: cob m
• Czech: voduška kob
• Finnish: kobiantilooppi, kobi (fi)
• Hausa: maraya f
• Italian: cobo (it) m, kob (it) m
• Nandi: teperetio
• Romanian: kob (ro) m
• Russian: коб (ru) m (kob), боло́тный козёл m (bolótnyj kozjól)
• Wolof: mbill

References

antelope

• kob on Wikipedia.Wikipedia
• Kobus kob on Wikispecies.Wikispecies
• Kobus kob on Wikimedia Commons.Wikimedia Commons

fish

• Sciaenidae on Wikipedia.Wikipedia
• Sciaenidae on Wikispecies.Wikispecies
• Category:Sciaenidae on Wikimedia Commons.Wikimedia Commons

Anagrams

• Bok, KBO, OKB, bok

Albanian

Etymology

Derived from Proto-Slavic *kobь through a South Slavic language, compare Serbo-Croatian kob (“fate, destiny, omen”) and Bulgarian коба (koba).

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔb/

Noun

kob m (plural kobe, definite kobi, definite plural kobet)

1. misfortune, scourge
2. death
3. deception, treachery

Synonyms

• bolbë

Derived terms

• kobshëm
• kobzi

Old Polish

Etymology

Borrowed from Middle High German kobe, from Proto-Germanic *kubô.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /kɔp/
• IPA^(key): (15^th CE) /kɔp/

Noun

kob m animacy unattested

1. (attested in Greater Poland) pigpen

   Synonyms: chlew, pielasz, świniec

   • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490‎^[1], Lubiń, page 30:

     Ara oltharz vel kob, vel barlogo, vel swynye korytho

     [Ara ołtarz vel kob, vel barłogo, vel świnie koryto]

Further reading

• Słownik etymologiczny języka polskiego/kob on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “kob”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Serbo-Croatian

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kobь, from Proto-Indo-European *kob-.

Compare (obsolete) Russian кобь (kobʹ), Old Norse happ (“good luck”), Old Irish cob (“victory”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kôːb/

Noun

kȏb f (Cyrillic spelling ко̑б)

1. fate
2. destiny
3. omen

Declension

Declension of kob

	singular	plural
nominative	kȏb	kȏbi
genitive	kobi	kóbī
dative	kobi	kobima
accusative	kob	kobi
vocative	kobi	kobi
locative	kobi	kobima
instrumental	kȏblju	kobima

References

• “kob” in Hrvatski jezični portal