hû

Kurmancî

Mane

hû (cureyê peyvê?)

1. (hû bûn) hîn bûn, fêr bûn, elimîn
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. (hû kirin) hîn kirin, fêr kirin, elimandin
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• hûber
• hûgeh
• hûkar
• hûkarî
• hûker
• hûxane

Navdêr

hû

1. beraz, xinzîr (wek di peyva "mahû = berazên mê")
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Jê

• (lêker) hû bûn
• (lêker) hû kirin
• (navdêr) hûbûn
• (navdêr) hûkirin
• (rengdêr) hûbûyî
• (rengdêr) hûkirî
• hûk
• hûvan
• mahû
• mahûvan

Etîmolojî

Ji proto-îranî ?, bide ber hû (beraz) ya zaravaya lekî û خوک‎ (xûk, “beraz”) ya farisî.

Werger

• Tirkî: ^?hu → tr