Mario Draghi: verschil tussen versies
"Met Christine Lagarde zal de ECB na Draghi opnieuw een duif aan de top krijgen" is subjectief, dit hoort niet thuis op deze pagina naar mijn mening. |
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
||
Regel 58: | Regel 58: | ||
Eind juli/begin augustus 2012 werd onder zijn voorzitterschap de basis gelegd voor een derde, nog veel grotere operatie om in het najaar van 2012 de relatief hoge langetermijnrente in Italië en Spanje naar beneden te krijgen en op die manier de onrust op de Europese obligatiemarkten, die op termijn ook de groei van de andere eurolanden kon aantasten, in te dammen. Hij wilde dit bereiken door de ECB de macht te geven om op de secundaire markt onbeperkt [[schatkistpapier]] met een looptijd van ten hoogste drie jaar op te mogen kopen en het rentepeil in bedreigde landen te stabiliseren. In het Lanchester House in Londen sprak hij de historische woorden: "''Within our mandate, the ECB is ready to do whatever it takes to preserve the euro. And believe me, it will be enough."''<ref>{{Citeer web|url=https://qz.com/1038954/whatever-it-takes-five-years-ago-today-mario-draghi-saved-the-euro-with-a-momentous-speech/|titel=Five years ago today, Mario Draghi saved the euro|bezochtdatum=2019-10-19|auteur=Eshe Nelson|werk=Quartz|taal=en}}</ref> Na de ECB-vergadering van 6 september 2012 werd bekendgemaakt dat de ECB inderdaad tot het onbeperkt opkopen van dit schatkistpapier zou overgaan. Het programma OMT ([[Outright Monetary Transactions]]) was geboren. De voorzitter van de [[Deutsche Bundesbank]] [[Jens Weidmann]] stemde als enige tegen de plannen.<ref>Duitslandweb [http://www.duitslandweb.nl/actueel/uitgelicht/2012/9/weidmann-staat-alleen-in-ecb-bestuur.html Weidmann staat alleen in ECB bestuur, 6 september 2012 ]</ref> Wel stelde de ECB als voorwaarde dat alleen landen die reeds een formeel beroep op de steunfaciliteiten uit het EFSF/ESM hebben gedaan ([[Bail-out (economie)|bail-out]]), voor deze regeling in aanmerking zouden komen. De aankopen zouden verder volledig worden gesteriliseerd. |
Eind juli/begin augustus 2012 werd onder zijn voorzitterschap de basis gelegd voor een derde, nog veel grotere operatie om in het najaar van 2012 de relatief hoge langetermijnrente in Italië en Spanje naar beneden te krijgen en op die manier de onrust op de Europese obligatiemarkten, die op termijn ook de groei van de andere eurolanden kon aantasten, in te dammen. Hij wilde dit bereiken door de ECB de macht te geven om op de secundaire markt onbeperkt [[schatkistpapier]] met een looptijd van ten hoogste drie jaar op te mogen kopen en het rentepeil in bedreigde landen te stabiliseren. In het Lanchester House in Londen sprak hij de historische woorden: "''Within our mandate, the ECB is ready to do whatever it takes to preserve the euro. And believe me, it will be enough."''<ref>{{Citeer web|url=https://qz.com/1038954/whatever-it-takes-five-years-ago-today-mario-draghi-saved-the-euro-with-a-momentous-speech/|titel=Five years ago today, Mario Draghi saved the euro|bezochtdatum=2019-10-19|auteur=Eshe Nelson|werk=Quartz|taal=en}}</ref> Na de ECB-vergadering van 6 september 2012 werd bekendgemaakt dat de ECB inderdaad tot het onbeperkt opkopen van dit schatkistpapier zou overgaan. Het programma OMT ([[Outright Monetary Transactions]]) was geboren. De voorzitter van de [[Deutsche Bundesbank]] [[Jens Weidmann]] stemde als enige tegen de plannen.<ref>Duitslandweb [http://www.duitslandweb.nl/actueel/uitgelicht/2012/9/weidmann-staat-alleen-in-ecb-bestuur.html Weidmann staat alleen in ECB bestuur, 6 september 2012 ]</ref> Wel stelde de ECB als voorwaarde dat alleen landen die reeds een formeel beroep op de steunfaciliteiten uit het EFSF/ESM hebben gedaan ([[Bail-out (economie)|bail-out]]), voor deze regeling in aanmerking zouden komen. De aankopen zouden verder volledig worden gesteriliseerd. |
||
Na een termijn van acht jaar trad Mario Draghi op 1 november 2019 af als voorzitter van de ECB en werd opgevolgd door voormalig [[Internationaal Monetair Fonds|IMF]]-directeur [[Christine Lagarde]].<ref>AD Economieredactie: [https://www.ad.nl/economie/eu-leiders-benoemen-lagarde-tot-eerste-vrouwelijke-baas-van-europese-centrale-bank~a4da50eb/ EU-leiders benoemen Lagarde tot eerste vrouwelijke baas van Europese Centrale Bank], 18-10-2019 (webpagina bezocht: 2019-10-25)</ref> Andere kandidaten voor de functie waren Jens Weidmann, de huidige president van de Bundesbank, de Fin Olli Rehn maar ook [[Klaas Knot]] stonden op de lijst van kandidaten. De juriste Lagarde was eerder minister van Economische Zaken in Frankrijk en van haar wordt verwacht dat ze het beleid van Draghi zal voortzetten.<ref>Volkskrant [https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/met-christine-lagarde-zou-de-ecb-na-draghi-opnieuw-een-duif-aan-de-top-krijgen~b1d42ecf/ Met Christine Lagarde zou de ECB na Draghi opnieuw een duif aan de top krijgen, 2 juli 2019], geraadpleegd op 22 juli 2019</ref> |
|||
=== Eerste minister van Italië === |
=== Eerste minister van Italië === |
Versie van 31 dec 2021 02:05
Mario Draghi | ||||
---|---|---|---|---|
Mario Draghi in 2021.
| ||||
Geboren | Rome 3 september 1947 | |||
Handtekening | ||||
59e premier van Italië | ||||
Huidige functie | ||||
Aangetreden | 13 februari 2021 | |||
President | Sergio Mattarella | |||
Voorganger | Giuseppe Conte | |||
Voorzitter van de Europese Centrale Bank | ||||
Aangetreden | 1 november 2011 | |||
Einde termijn | 31 oktober 2019 | |||
Voorganger | Jean-Claude Trichet | |||
Opvolger | Christine Lagarde | |||
|
Mario Draghi (Rome, 3 september 1947) is een Italiaans bankier, econoom en politicus. Hij is sinds 13 februari 2021 de huidige premier van Italië. Eerder was hij van 1 november 2011 tot 31 oktober 2019 de voorzitter van de Europese Centrale Bank (ECB).
Biografie
In 1970 behaalde hij het diploma van licentiaat in de economische wetenschappen aan de Universiteit Sapienza te Rome, om vervolgens economie te gaan studeren aan het Massachusetts Institute of Technology. Nadien werd hij zelf hoogleraar aan de universiteiten van Florence en Turijn.
Van 1991 tot 2001 was Draghi directeur-generaal op het ministerie van Financiën, waar hij verantwoordelijk was voor de privatisering van overheidsbedrijven. Zodoende was hij betrokken bij het privatiseringsproces van diverse Italiaanse bedrijven, zoals Eni, IRI, Banca Nazionale del Lavoro en IMI. Nadien was hij van 2002 tot 2005 actief bij Goldman Sachs, als vicepresident van de afdeling Europa.
Gouverneur van de Italiaanse centrale bank
In 2006 volgde hij Antonio Fazio op als gouverneur van de Italiaanse centrale bank. De eerste in functie voor een vernieuwbare periode van zes jaar, tot dan waren alle voorgangers benoemd voor het leven. Als gouverneur werd hij ook lid van de raad van gouverneurs van de Europese Centrale Bank.
President van de Europese Centrale Bank
In juni 2011 werd Draghi door de Europese leiders benoemd tot de nieuwe voorzitter van de Europese Centrale Bank. Hij is bij de ECB de opvolger van Jean-Claude Trichet.[1] De benoeming geldt voor een periode van acht jaar. Bij zijn eerste optreden voor de ECB op 3 november 2011 verraste hij de markt door de rente te verlagen.
Kort na zijn aantreden in december 2011 overzag Draghi een driejarig leenprogramma ter waarde van 489 miljard euro. In dit programma geeft de ECB Europese banken de gelegenheid om tegen 1% bij de ECB te lenen. In februari 2012 werd dit programma door een tweede, iets omvangrijkere langetermijnherfinancieringsoperatie van ECB-leningen aan Europese banken gevolgd. Bij elkaar besloeg dit programma van Draghi een bedrag van rond de 1.000 miljard euro.
Eind juli/begin augustus 2012 werd onder zijn voorzitterschap de basis gelegd voor een derde, nog veel grotere operatie om in het najaar van 2012 de relatief hoge langetermijnrente in Italië en Spanje naar beneden te krijgen en op die manier de onrust op de Europese obligatiemarkten, die op termijn ook de groei van de andere eurolanden kon aantasten, in te dammen. Hij wilde dit bereiken door de ECB de macht te geven om op de secundaire markt onbeperkt schatkistpapier met een looptijd van ten hoogste drie jaar op te mogen kopen en het rentepeil in bedreigde landen te stabiliseren. In het Lanchester House in Londen sprak hij de historische woorden: "Within our mandate, the ECB is ready to do whatever it takes to preserve the euro. And believe me, it will be enough."[2] Na de ECB-vergadering van 6 september 2012 werd bekendgemaakt dat de ECB inderdaad tot het onbeperkt opkopen van dit schatkistpapier zou overgaan. Het programma OMT (Outright Monetary Transactions) was geboren. De voorzitter van de Deutsche Bundesbank Jens Weidmann stemde als enige tegen de plannen.[3] Wel stelde de ECB als voorwaarde dat alleen landen die reeds een formeel beroep op de steunfaciliteiten uit het EFSF/ESM hebben gedaan (bail-out), voor deze regeling in aanmerking zouden komen. De aankopen zouden verder volledig worden gesteriliseerd.
Na een termijn van acht jaar trad Mario Draghi op 1 november 2019 af als voorzitter van de ECB en werd opgevolgd door voormalig IMF-directeur Christine Lagarde.[4] Andere kandidaten voor de functie waren Jens Weidmann, de huidige president van de Bundesbank, de Fin Olli Rehn maar ook Klaas Knot stonden op de lijst van kandidaten. De juriste Lagarde was eerder minister van Economische Zaken in Frankrijk en van haar wordt verwacht dat ze het beleid van Draghi zal voortzetten.[5]
Eerste minister van Italië
Op 13 februari 2021 werd hij benoemd tot eerste minister van Italië, als opvolger van Giuseppe Conte.[6]
- ↑ NRC Mario Draghi nieuwe president ECB, 24 juli 2011
- ↑ (en) Eshe Nelson, Five years ago today, Mario Draghi saved the euro. Quartz. Geraadpleegd op 19 oktober 2019.
- ↑ Duitslandweb Weidmann staat alleen in ECB bestuur, 6 september 2012
- ↑ AD Economieredactie: EU-leiders benoemen Lagarde tot eerste vrouwelijke baas van Europese Centrale Bank, 18-10-2019 (webpagina bezocht: 2019-10-25)
- ↑ Volkskrant Met Christine Lagarde zou de ECB na Draghi opnieuw een duif aan de top krijgen, 2 juli 2019, geraadpleegd op 22 juli 2019
- ↑ (nl) Voormalig ECB-voorzitter Mario Draghi legt eed af als nieuwe premier van Italië, VRT NWS, 13 februari 2021.
Voorganger: Giuseppe Conte |
Premier van Italië 2021- |
|
Voorganger: Jean-Claude Trichet |
Voorzitter van de Europese Centrale Bank 2011–2019 |
Opvolger: Christine Lagarde |