Bacytracyna

Bacytracyna
	Wzór strukturalny bacytracyny A
Nazewnictwo
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	Bacitracinum, Bacitracinum zincum
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C66H103N17O16S
Masa molowa	1422,69 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały, higroskopijny proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	1405-87-4
PubChem	6714010
DrugBank	DB00626
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	łatwo rozpuszczalna
	w innych rozpuszczalnikach
	etanol: łatwo rozpuszczalna
Temperatura topnienia	221–225 °C
logP	-0,8
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według europejskich kryteriów; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
Dawka śmiertelna	LD50 2 mg/kg (świnka morska, doustnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	D06AX05 R02AB04 J01XX10 S01AA32
Farmakokinetyka
Działanie	przeciwbakeryjne
Procent wchłaniania	100% (domięśniowo)
Wydalanie	z moczem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	domięśniowo, miejscowo
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bacytracyna – mieszanina organicznych związków chemicznych z grupy antybiotyków polipeptydowych wytwarzanych przez pewne szczepy Bacillus subtilis lub Bacillus licheniformis. Głównymi składnikami są bacytracyny A, B₁, B₂ i B₃. Wykazują działanie bakteriobójcze wobec bakterii Gram-dodatnich. Nie działają na Pseudomonas aeruginosa i Enterobacteriaceae.

Mechanizm działania

Zakłóca syntezę ściany komórkowej bakterii. Hamuje defosforylację nośnika lipidowego (baktoprenolu, inaczej undakarpenolu), który przenosi podjednostki peptydoglikanu do tworzonej ściany komórkowej^[3].

Zastosowanie

Bacytracyna zawarta jest w maściach Tribiotic i Multibiotic

Bacytracyna nie wchłania się z przewodu pokarmowego i jest przeznaczona do stosowania miejscowego. Podawana ogólnoustrojowo jest bardzo nefrotoksyczna^[3]. Doustnie podaje się ją tylko w wyjątkowych przypadkach, gdy zachodzi potrzeba wyjałowienia przewodu pokarmowego.

Stosuje się miejscowo w zakażeniach skóry i błon śluzowych gronkowcami i paciorkowcami, w leczeniu rzekomobłoniastego zapalenia jelit. Rzadko w gronkowcowym zapaleniu jelit. W dawce 500 j.m./g bazy maści (często w połączeniu z polimyksyną lub neomycyną) jest wskazana w zwalczaniu zmian wywołanych mieszaną florą bakteryjną w obrębie skóry, ranach powierzchniowych lub na błony śluzowe. Roztwory bacytracyny zawierające 100–200 j.m./ml w soli fizjologicznej mogą być stosowane do irygacji stawów, ran lub jamy opłucnowej^[3].

Niektóre z jej analogów wykorzystywane są w leczeniu wirusowych zakażeń – hamując powstawanie agregatów w dołeczkach opłaszczonych klatryną, przyczyniają się do zmniejszenia endocytozy cząstek wirusa.

Przypisy

↑ Bacitracin, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00626 (ang.).
↑ Bacitracin (nr 11702) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
↑ ^a ^b ^c Bertram G. Katzung, Susan B. Masters, Anthony J. Trezor (red.): Farmakologia ogólna i kliniczna. Wydawnictwo Czelej, 2012, s. 910. ISBN 978-83-7563-118-0.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[DB-1] Bacitracin, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00626 (ang.).

[2] Bacitracin (nr 11702) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.

[Katzung-3] Bertram G. Katzung, Susan B. Masters, Anthony J. Trezor (red.): Farmakologia ogólna i kliniczna. Wydawnictwo Czelej, 2012, s. 910. ISBN 978-83-7563-118-0.

[1]

[2]

[3]