Karol Piotrowicz
Karol Ludwik Piotrowicz herbu Leliwa (ur. 23 października 1901 w Bochni, zm. 1940 w Charkowie) – polski filozof, doktor nauk filozoficznych, dyrektor Biblioteki Polskiej Akademii Umiejętności (PAU), członek Zarządu Głównego Towarzystwa Historycznego, członek POW, porucznik piechoty rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
.JPG)
| |
 porucznik rezerwy piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 października 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1919–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujBył synem Sebastiana i Marii z domu Mrugacz. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej, a następnie od 1918 roku służył w Wojsku Polskim, biorąc czynny udział w działaniach wojennych z lat 1918–1921 jako żołnierz w szeregach 44 pułku piechoty, 123 pułku piechoty oraz 31 pułku piechoty. Po przejściu do rezerwy ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Szkołę Podoficerów Zawodowych Piechoty. W 20-leciu międzywojennym był między innymi dyrektorem Biblioteki P
Był przydzielony do 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 50. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[2].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę w 1939 dostał się do niewoli sowieckiej i był przetrzymywany w obozie w Starobielsku[3]. Na terenie obozu wygłaszał odczyty dla innych osadzonych jeńców[4]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej, zbiorowej mogile w Piatichatkach[3], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[5]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 2582[3].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[6] – mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[7][8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[9][10][11].
Upamiętnienie
edytujUpamiętnia go Dąb Pamięci zasadzony w jego rodzinnej Bochni przy drodze KN2[12]. Poświęcono mu również materiał multimedialny z cyklu „Epitafia katyńskie”, opracowany przez Media Kontakt i Radę Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
Publikacje
edytuj- Index nominum et rerum quorum in volumine primo catalogi codicum manu scriptorum Musei Principum Czartoryski Cracoviensis mentio fit (1928)
- Laskowski Otto: Grunwald: recenzja (1930)
- Polonica zagranicą: kraje naddunajskie (1930, współautor: Jan Dąbrowski)
- Index Nominum Et Rerum Quorum in Volumine Secundo Catalogi Codicum Manu Scriptorum Musei Principum Czartoryski Cracoviensis Mentio Fit (1931)
- Catalogus codicum manu scriptorum Musei principum Czartoryski Cracoviensis: Index nominum et rerum ; [2]., Tomy 2-3 (1931)
- Bibliografia prac profesora dr Wacława Sobieskiego (1932)[13]
- Progranicze południowe i południowo-zachodnie (1936)
- Tragiczny zgon Mikołaja II księcia opolskiego (1938)[14]
Odznaczenia
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Prezydium Polskiego Bloku Katolickiego. „Głos Narodu”, s. 9-10, Nr 314 z 15 listopada 1938.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 608.
- ↑ a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 415.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. XXXII.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 107 [dostęp 2024-10-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Katyń 1940-2010 upamiętniono przy drodze KN2. mojabochnia.pl. [dostęp 2013-01-26]. (pol.).
- ↑ Karol Piotrowicz, Bibljografja prac profesora dr. Wacława Sobieskiego, Kraków [1932].
- ↑ Karol Piotrowicz, Tragiczny zgon Mikołaja II, księcia opolskiego, Kraków 1938.
Bibliografia
edytuj- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Karol Piotrowicz – publikacje w bazie Google Books. google.pl. [dostęp 2015-03-06].
- Maria Magdalena Blombergowa. Uczeni polscy rozstrzelani w Katyniu, Charkowie i Twerze. „Analecta”, s. 34, R. 9 Z. 2 (18) / 2000.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
Linki zewnętrzne
edytuj- Publikacje Karola Piotrowicza w bibliotece Polona