Magister: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Zobacz też: odchidzenie sekcji zobacz tez |
m lit. |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
== Tytuł magistra w [[Polska|Polsce]] == |
== Tytuł magistra w [[Polska|Polsce]] == |
||
Na podstawie obowiązującej do 1982 r. ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych<ref>{{Dziennik Ustaw|1958|68|336}}, z późn. zm.</ref>, szkoły wyższe wydawały absolwentom dyplomy stwierdzające ukończenie studiów i nadanie tytułu magistra, magistra inżyniera lub lekarza. Natomiast tytuły nadawane absolwentom studiów zawodowych określała Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. Magister nie był wówczas tytułem zawodowym, lecz tytułem związanym z ukończeniem studiów wyższych (z dodaniem specjalności), uprawniającym do podjęcia studiów doktoranckich itp. |
|||
Art. 9 ust. 1 kolejnej ustawy z 1982 r. zaliczał w art. 9 ust. 1 stopnie mgr, mgr inż. i lekarza do tytułów zawodowych, łącząc je z innymi — poprzednio odróżnionymi jako tytuły ukończenia studiów zawodowych. Tym samym tytuły sprzed 1982 r. zgodne są z deklaracją bolońską, zaś późniejsze, traktowane jako tytuły zawodowe — są z nią sprzeczne. |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
Wersja z 20:02, 17 wrz 2011
Magister (z łac. mistrz, nauczyciel), mgr – tytuł zawodowy[1] nadawany przez wyższe uczelnie po ukończeniu studiów drugiego stopnia (dawniej: studiów jednolitych magisterskich lub magisterskich studiów uzupełniających), a w przypadku niektórych kierunków (farmacja, prawo, psychologia, teologia spec. kapłańska) – studiów jednolitych drugiego stopnia oraz wcześniejszym uzyskaniu absolutorium, złożeniu pracy dyplomowej i zdaniu egzaminu magisterskiego. Jest to również tytuł zwyczajowy używany w stosunku do farmaceutów (podobnie jak tytuł doktora używany przez lekarzy).
Po ukończeniu niektórych kierunków nadawane są tytuły równorzędne tytułowi magistra: tytuł lekarza po ukończeniu kierunku lekarskiego, lekarza dentysty po stomatologii oraz lekarza weterynarii po weterynarii, które to kierunki faktycznie są studiami magisterskimi. Jest to odstępstwem od Deklaracji Bolońskiej, która stanowi, że po ukończeniu studiów magisterskich absolwent otrzymuje tytuł magistra.
Tytuł magistra w Polsce
Na podstawie obowiązującej do 1982 r. ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych[2], szkoły wyższe wydawały absolwentom dyplomy stwierdzające ukończenie studiów i nadanie tytułu magistra, magistra inżyniera lub lekarza. Natomiast tytuły nadawane absolwentom studiów zawodowych określała Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. Magister nie był wówczas tytułem zawodowym, lecz tytułem związanym z ukończeniem studiów wyższych (z dodaniem specjalności), uprawniającym do podjęcia studiów doktoranckich itp.
Art. 9 ust. 1 kolejnej ustawy z 1982 r. zaliczał w art. 9 ust. 1 stopnie mgr, mgr inż. i lekarza do tytułów zawodowych, łącząc je z innymi — poprzednio odróżnionymi jako tytuły ukończenia studiów zawodowych. Tym samym tytuły sprzed 1982 r. zgodne są z deklaracją bolońską, zaś późniejsze, traktowane jako tytuły zawodowe — są z nią sprzeczne.
- ↑ art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2005 r. nr 164, poz. 1365, z późn. zm.)
- ↑ Dz.U. z 1958 r. nr 68, poz. 336, z późn. zm.
Zobacz też
- doktor
- licencjat
- profesor
- docent
- Master of Arts
- Master of Science
- Master of Business Administration
- Master of Engineering
- Mastère Spécialisé