Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
β-Hydroksyfentanyl
|
|
| Nazewnictwo
|
|
|
| Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
|
N-[1-(2-hydroksy-2-fenyloetylo)piperydyn-4-ylo]-N-fenylopropanoamid
|
|
| Ogólne informacje
|
| Wzór sumaryczny
|
C22H28N2O2
|
| Masa molowa
|
352,47 g/mol
|
| Identyfikacja
|
| Numer CAS
|
78995-10-5
|
| PubChem
|
62278
|
| DrugBank
|
DB01453
|
| SMILES
|
CCC(=O)N(C1CCN(CC1)CC(C2=CC=CC=C2)O)C3=CC=CC=C3
|
|
| InChI
|
InChI=1S/C22H28N2O2/c1-2-22(26)24(19-11-7-4-8-12-19)20-13-15-23(16-14-20)17-21(25)18-9-5-3-6-10-18/h3-12,20-21,25H,2,13-17H2,1H3
|
| InChIKey
|
JEFVHLMGRUJLET-UHFFFAOYSA-N
|
|
|
|
|
|
| Klasyfikacja medyczna
|
| Legalność w Polsce
|
środek odurzający grup I-N i IV-N
|
β-Hydroksyfentanyl – organiczny związek chemiczny, syntetyczny opioid, pochodna fentanylu, objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykazy I i IV)[1]. W Polsce jest na wykazach I-N i IV-N Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii[2].
