Bolesław Dziedzic
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
polska |
Małżeństwo | |
Odznaczenia | |
Bolesław Romuald Dziedzic (ur. 19 stycznia 1909 w Szmańkowczykach, zm. 10 stycznia 1985 w Londynie) – polski prawnik, sędzia, oficer, polityk emigracyjny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 19 stycznia 1909 w Szmańkowczykach lub w Czortkowie[1]. Ukończył studia prawa Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[1]. Przed II wojną światową pracował jako sędzia grodzki w Stryju[1].
W czasie II wojny światowej był członkiem ZWZ[1]. Aresztowany przez władze sowieckie, opuścił ZSRR z Armią Andersa. Walczył w szeregach II Korpusu Polskiego, w 10 Pułku Artylerii Ciężkiej w stopniu porucznika[1]. Był ranny.
Po II wojnie światowej pozostał na emigracji, był działaczem Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. W kwietniu 1976 został mianowany ministrem spraw społecznych w drugim rządzie Alfreda Urbańskiego Pełnił tę funkcję do sierpnia 1976, kiedy to powołano kolejny rząd z premierem Kazimierzem Sabbatem. W drugim rządzie Kazimierza Sabbata (1978-1979) ponownie otrzymał tekę ministra spraw społecznych, natomiast w trzecim rządzie Kazimierza Sabbata (1979-1983) był ministrem sprawiedliwości. Zasiadał w V Radzie Narodowej RP (1973-1977) i był jednym z jej wiceprzewodniczących.
Zmarł 10 stycznia 1985 roku. Został pochowany na Streatham Cemetery (Block R, gr. 577)[2].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Od 1948 był żonaty z Wandą (z domu Borzemska, 1912-2017), z którą miał córkę Krystynę oraz synów Marka i Stanisława[3].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[4]
- Krzyż Walecznych[1]
- Złoty Krzyż Zasługi[1]
- Krzyż Armii Krajowej[1]
- inne odznaczenia polskie i alianckie[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i Marian Brzezicki. Lwowscy księgarze. „Biuletyn”. Nr 48, s. 43-44, Grudzień 1984. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-05-25] (pol.).
- ↑ Pożegnanie wiceminister Rządu RP na Uchodźstwie. londyn.msz.gov.pl, 2017-03-06. [dostęp 2019-10-31].
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 15, Nr 3 z 31 grudnia 1984.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu. Tom 2, wyd. PAU, Kraków 2001
- Romuald Turkowski: Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1973-1991, wyd. Sejmowe, Warszawa 2002
- Ludzie urodzeni w Szmańkowczykach
- Absolwenci Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie
- Członkowie Związku Walki Zbrojnej
- Członkowie V Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej
- Członkowie Kapituły Orderu Odrodzenia Polski (władze RP na uchodźstwie)
- Londyńska Polonia
- Odznaczeni Krzyżem Armii Krajowej
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (władze RP na uchodźstwie)
- Ofiary represji ZSRR wobec Polaków i obywateli polskich
- Polscy ministrowie emigracyjni
- Polscy działacze emigracyjni
- Porucznicy artylerii Polskich Sił Zbrojnych
- Sędziowie sądów grodzkich II Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1909
- Zmarli w 1985
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej
- Pochowani na Streatham Cemetery w Londynie