(Translated by https://www.hiragana.jp/)
kupiec – Wikisłownik, wolny słownik wielojęzyczny Przejdź do zawartości

kupiec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA[ˈkupʲjɛt͡s], AS[kupʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto coś kupuje
(1.2) ktoś, kto trudni się handlem, właściciel sklepu, przedsiębiorstwa handlowego

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) daw. karc. rodzaj gry w karty[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nabywca
(1.2) biznesmen, handlarz, przedsiębiorca handlowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kupno n, kupcowa ż, kupiectwo n, kupczenie n, kupienie n, kupowanie n, odkup m, odkupienie n, odkupiciel m, przekupa ż, przekupka ż, przekupień m, przekupność ż, przekupstwo n, przekupywanie n, wykup m, wykupywanie n, zakup n, zakupy nmos
czas. kupować ndk., kupić dk., kupczyć ndk., dokupywać ndk., dokupić dk., nakupywać ndk., nakupić dk., odkupywać ndk., odkupić dk., podkupywać ndk., podkupić dk., przekupywać ndk., przekupić dk., wkupywać się ndk., wkupić się dk., wykupywać ndk., wykupić dk., zakupywać ndk., zakupić dk.
przym. kupiecki, kupiony, dokupiony, odkupiony, podkupiony, przekupiony, przekupny, wykupiony, zakupiony, kupny
związki frazeologiczne:
każdy kupiec swój towar chwali
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kupiec” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.