Μετά τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις η πιθανότητα των πρόωρων εκλογών φαντάζει πιο μεγάλη από ποτέ. Θυμίζω πως «πρόωρες» λέμε τις εκλογές εκείνες στις οποίες η πολιτική τάξη τελειώνει (συνήθως πάνω στους ψηφοφόρους) πιο γρήγορα από το αναμενόμενο, με αποτέλεσμα οι ψηφοφόροι να μην προλάβουν να απολαύσουν τον οργασμό που προεκλογικά τους είχαν υποσχεθεί.
Όπως και να έχει, η ουσία είναι πως σ’ αυτές τις πρόωρες εκλογές θα τεθούμε αντιμέτωποι με ένα ακόμα δίλημμα το οποίο θα έλεγα εκβιαστικό, αν ήμουν αρκετά ανόητος ώστε να μην καταλαβαίνω πως τα διλήμματα είναι πάντα, από τη φύση τους, εκβιαστικά: Θα ικανοποίησουμε τη λύσσα για εξουσία του Αντώνη του Εντολέα ή τη λύσσα για εξουσία του Αντρέα του Τσίπρα; Ακούγεται αρκετά δύσκολο, αλλά νομίζω πως αυτή τη φορά η απάντηση είναι πιο εύκολη από ποτέ. Στο κρίσιμο δίλημμα ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ, η προφανής και αδιαπραγμάτευτη απάντηση πρέπει να είναι μια και μοναδική: Μετανάστευση.
Αριστερά η δεξιά Σκύλλα και δεξιά η αριστερή Χάρυβδη. Παντού μια τραγική κωμωδία
Επειδή καταλαβαίνω πως κάποιοι από σας ίσως είστε διστακτικοί, επιτρέψτε μου να εξηγηθώ, να προσπαθήσω να σας δώσω να καταλάβετε πως δεν υπερβάλλω καθόλου και να κλάψω που λόγω επαγγέλματος δεν μπορώ να σας ακολουθήσω.
Σε περίπτωση που τις εκλογές κερδίσει η Νέα η Δημοκρατία πρωθυπουργός θα εξακολουθήσει να είναι ο Αντώνης ο Σαμαράς. Ένας άνθρωπος που κάποτε έριξε μια κυβέρνηση για ένα εθνικιστικό καπρίτσιο αντάξιο του αρχηγού των Καμένων Ελλήνων. Ένας άνθρωπος τόσο ανεύθυνος και αδίστακτος που ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός, πότισε το δεντράκι της ψεκασμένης αντιμνημονιακής υστερίας και της τσάμπα μαγκιάς όσο λίγοι. Ως πρωθυπουργός εξάντλησε τη μαγκιά του στην Κυβερνητική Τηλεόραση και άφησε στην ησυχία τους τα κρατικοδίαιτα παράσιτα που πάνω τους βασίζει την εξουσία του. Επέλεξε ως καταλληλότερους για υπουργούς τον Αργύρη τον Ντινόπουλο, τον Τζέρι τον Γιακουμάτο, τον Ευριπίδη τον Στυλιανίδη, τη Σοφία τη Βούλτεψη, τον Άδωνι τον Γεωργιάδη, την Όλγα την Κεφαλογιάννη και τον Πάνο τον Παναγιωτόπουλο και άλλους που δεν θέλω να θυμάμαι. Έχει τοποθετήσει στο υπουργείο της δικαιοσύνης έναν μουλά που πιστεύει πως η ομοφυλοφιλία είναι αφύσικη και ο πιο στενός του συνεργάτης ήταν ένας καλός φίλος της Χρυσής της Αυγής.
Συνεδρίασαη του υπουργικού του συμβουλίου. Κάτι σαν Δελφινάριο του τρόμου
Σε περίπτωση που τις εκλογές κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, πρωθυπουργός θα γίνει ένας φτηνιάρης μίμος του Αντρέα του Παπαντρέου. Ένας άνθρωπος 40 ετών που σκέφτεται και μιλάει σαν 80άρης. Ένας άνθρωπος που πρότυπά του είναι ηγέτες ολοκληρωτικών καθεστώτων και ένας οικονομολόγος-φιλόσοφος του 19ου αιώνα που μπορεί να κατάλαβε καλά πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός της εποχής του αλλά δεν πήρε χαμπάρι το πώς λειτουργούν οι άνθρωποι οποιασδήποτε εποχής. Ένας άνθρωπος τόσο ανεύθυνος και αδίστακτος, που ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ακολουθεί το παράδειγμα του Αντώνη του Εντολέα και συνεχίζει να ποτίζει το δεντράκι της ψεκασμένης αντιμνημονιακής υστερίας και της τσάμπα μαγκιάς έχοντας αντικαταστήσει τις ακροδεξιές αποχρώσεις του προκατόχου του με αυτές της χυδαιότερης έκφρασης του αυριανισμού συν κάτι από εφηβικό αριστερισμό. Θα επιλέξει ως καταλληλότερους για υπουργούς τον Δημήτρη τον Στρατούλη, τον Γιάννη τον Μηλιό, τον Ζάννη τον Μισελοζαννάτση, τη Ζωή τη Κωνσταντοπούλου, τον Αλέξη τον Μητρόπουλο και άλλους κρατικοδίαιτους εργατοπατέρες ή πρώην πασόκους ή πρώην κνίτες που δεν θέλω να σκέφτομαι.
Με το νταούλι και με τον ζουρνά καλημέρα ήλιε καλημεεέραααα
Με λίγα λόγια: Ανίκανοι, δογματικοί, αρτηριοσκληρωτικοί, συντηρητικοί και αδίστακτοι πολιτικοί της δεξιάς ή της αριστεράς θα κυβερνήσουν τη χώρα που ζεις. Βαλκάνιοι φύλαρχοι που προσποιούνται με ξεχωριστή αποτυχία τους Ευρωπαίους θα κάνουν κουμάντο στη ζωή και το πορτοφόλι σου χειροκροτούμενοι από κομματικούς οπαδούς που η εγκεφαλική τους λειτουργία εξαντλείται στην προσπάθεια να κουνήσουν πέρα δώθε σημαίες και λάβαρα και να ξεκατινιαστούν στα σόσιαλ τα μίντια με τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας. Φύγε όσο είναι καιρός...... Ή κάνε κάτι ακόμα καλύτερο: Ηρέμησε και μη στεναχωριέσαι. Μάλλον κάπως έτσι ήταν πάντα. Άλλες φορές λίγο καλύτερα, άλλες πολύ χειρότερα, αλλά πάνω κάτω έτσι. Κι όσοι έμειναν δεν πέρασαν απαραιτήτως άσχημα κι όσοι έφυγαν δεν είναι σίγουρο πως πέρασαν καλά. Ευτυχώς η ζωή εξαρτάται και από αυτά που κανένας αδίστακτος πολιτικάντης δεν μπορεί να αγγίξει. Τον έρωτα, τη φιλία, την πορνογραφία στο ίντερνετ... Πού να τρέχουμε τώρα.. Και αυτό δεν το λέω για να χρυσώσω το χάπι σε εμάς που δεν μπορούμε να φύγουμε. Απλώς μόλις διάβασα πως ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙ ΤΗΣ ΛΕΠΕΝ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ.
