Ένα tribute στις φυλές του τιμονιού και την ό,τι να ’ναι οδηγική συμπεριφορά, έτσι όπως εξελίσσεται σαν θρίλερ στους δρόμους της πόλης. Να προσέχεις, δεν αστειεύονται!
ΟΑΣΘ VADER: Έχεις δει την ταινία «Snowpiercer»; Σε ένα φουτουριστικό τρένο που εκτελεί ένα αέναο δρομολόγιο, ορδές προλετάριων στοιβάζονται στα πίσω βαγόνια, ενώ ο οδηγός βρίσκεται στο πρώτο βαγόνι του συρμού απολαμβάνοντας όλες τις ανέσεις. Κάποια στιγμή, οι επιβαίνοντες, μη μπορώντας να ανεχθούν τις κακές συνθήκες διαβίωσης, επαναστατούν και επιχειρούν να φτάσουν μπροστά αντιμετωπίζοντας χίλια δυο εμπόδια. Έχεις μπει σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ; Εκατοντάδες επιβάτες στοιβάζονται σαν σαρδέλες, ενώ ο οδηγός μπορεί να τρέχει σαν διάολος μέσα στην πόλη απολαμβάνοντας «μια απίθανη εργονομική καρέκλα, φίλες και φίλοι, με extra αναρτήσεις που θα κάνουν την εγκληματική σας οδήγηση ακόμη πιο ευχάριστη»! Κάποια στιγμή, ο οδηγός πατάει φρένο και, σε αντίθεση με την πλοκή του «Snowpiercer», οι ταλαίπωροι επιβάτες μεταφέρονται μπροστά ανεμπόδιστα. Μάνες, νέοι, γέροι και παιδιά γίνονται μια σφιχτή αγκαλιά, άλλοι στα πατώματα, άλλοι στα σκαλιά. Πριν πάρεις χαμπάρι τι έχει συμβεί, βρίσκεσαι στο πάτωμα με το δάχτυλο στο ρουθούνι μιας θείας, η οποία κρατιέται από τον γιακά ενός πιτσιρικά, ο οποίος έχει συνθλίψει τα γυαλιά μυωπίας μιας γιαγιάς, που ψαχουλεύει το στήθος μιας έφηβης, η οποία προσπαθεί να ξεμπερδέψει τα κορδόνια ενός παπουτσιού από τα μαλλιά της. Όπως θα έλεγε και ο Ρίτσαρντ Ατένμπορο, «το δίποδο, άπτερο ον με στολή οδηγού και IQ καμήλας δυσκολεύεται να αντιληφθεί πως συνιστά ποινικό αδίκημα να γκαζώνεις σαν οδηγός πίστας Grand Prix και δη σε μια πόλη γεμάτη λακκούβες και κακοτεχνίες στους δρόμους, να περνάς με κόκκινο, ενώ θα έπρεπε να δίνεις εσύ το παράδειγμα στους υπόλοιπους οδηγούς, να μη χρησιμοποιείς τον κλιματισμό για να κάνεις οικονομία στα καύσιμα, να ανοίγεις τις πόρτες όποτε σου καπνίσει ή να τις ανοιγοκλείνεις, λες και διαχειρίζεσαι κοπτικό μηχάνημα σε εργοστάσιο ξυλείας».
FIAT BOY SLIM: Πριν από κάτι μήνες, ένας αμερικανός γερουσιαστής αποκάλυψε πως το 2002 στις φυλακές του Γουαντανάμο στρατιωτικοί της CIA κρέμασαν τον κρατούμενο Abu Zubaydah με χειροπέδες από το ταβάνι του κελιού του και τον υπέβαλαν σε μια ατελείωτη επανάληψη δυνατής μουσικής. Ένα αντίστοιχο μαρτύριο αντιμετωπίζεις από τη στιγμή που αποφασίσεις να ταξιδέψεις ως συνοδηγός με το αυτοκίνητο του Fiat Boy Slim. Αδιαφορώντας για την ψυχική σου διάθεση, τα μουσικά σου γούστα και την ευαισθησία της τυμπανικής σου μεμβράνης, θα ετοιμάσει μια playlist με τα αγαπημένα του τραγούδια και θα αρχίσει το πρόγραμμα, αρνούμενος οποιαδήποτε παραγγελία. Όταν συνειδητοποιήσεις πως έχεις παγιδευτεί μέσα σε ένα τροχήλατο μπαρ μαζί με έναν μανιακό wannabe dj δεμένος με μια ζώνη ασφαλείας, το μαρτύριο θα έχει γεννήσει ήδη μικρότερα μαρτύρια και θα σου τα σερβίρει με δόσεις. Σε πρώτη φάση ο Fiat Boy Slim θα αρχίσει να τραγουδάει δυνατά, να ακομπανιάρει με δεύτερες τον frontman, να χτυπάει ρυθμικά τα χέρια στο τιμόνι και να σου ρίχνει λοξές ματιές για να δει κατά πόσο μοιράζεσαι τον ενθουσιασμό του και, αν εκτιμάς, ως θα έπρεπε, τις μουσικές του επιλογές. Σε δεύτερη φάση θα σε υποβάλει σε έναν βίαιο ψυχαναγκασμό να αποδεχτείς την ανωτερότητα της προσωπικής του λίστας διά της λεκτικής (και όχι «διαλεκτικής») οδού: «ΠΩ ΠΩ, άκου κομματάρα! Πσσς τα σπάει! Άκου αυτό το σημείο, απίστευτο, πρόσεξε πώς μπαίνει το σόλο της κιθάρας, εδώ, εδώ, άκου μπασάκι, τρελή σλαπιά. Πιάσε ρούλο… κι εδώ ουάάά (μόλις μπήκε το ρεφρέν) τόκιν μπάουτ μάι τζενερέισον!». Αν κάνεις το λάθος και του πεις «χαμήλωσε λίγο», θα χαμηλώσει απλά «για λίγο», και, αν κάνεις το λάθος και του πεις «πόνεσε το κεφάλι μου», θα σου πασάρει ένα Depon και θα σου πει «περαστικά… κοζ ε μπιγκ σενσέισον! Ου ου ου!».
ΟΜΑΡ ΤΑΡΙΦ: Αληθινές ιστορίες: Δημήτρης Π., 48 ετών από Καματερό. Ξύπνησε το βράδυ για να πάει στην τουαλέτα του σπιτιού του και δίπλα στη λεκάνη βρήκε ταξί παρκαρισμένο με αναμμένα τα alarm. Διαπληκτίστηκε με τον οδηγό. Περίμενε 8 λεπτά για να κατουρήσει. Λένα Κ., 29 ετών από Κορδελιό. Επισκέφτηκε μέντιουμ για να επικοινωνήσει με τον συχωρεμένο αδερφό της. Η γραμμή επικοινωνίας μπλέχτηκε με τη συχνότητα των ραδιοταξί και άκουσε όλα τα παράπονα του σωματείου. Απόστολος Ν., 53 ετών από Καλαμαριά. Ταξιτζής. Διακοπές στο Ιόνιο. Αρνήθηκε να ταξιδέψει με ταχύπλοο από τους Παξούς στους Αντίπαξους, επειδή ήταν πολύ κοντινή η διαδρομή. Όπου και να ζεις, ό,τι και να κάνεις, ο Ομάρ Ταρίφ, αυτός ο μικρός ήρωας της καθημερινότητάς μας, θα κλέψει την παράσταση και θα φροντίσει με κάθε τρόπο να κάνει αισθητή την παρουσία του στους ελληνικούς δρόμους. Παραβιάζοντας σηματοδότες, βιάζοντας υπομονές και ανάβοντας φλας μία φορά τον χρόνο, του Αγίου Χριστόφορου του Μεγαλομάρτυρος και προστάτη των οδηγών, μεγάλοι οι χάροι του. Όπως ο καθ-αιρετός άρχοντας Βασίλειος Παπαγεωργόπουλος πίστεψε, έπειτα από 8 χρόνια στον θρόνο της δημαρχίας, πως διοικεί ρηγάτο και του αξίζουν τα λάφυρα του δημοσίου, έτσι και ο Ομάρ Ταρίφ θεωρεί πως η πολύχρονη θητεία του στην ελληνική άσφαλτο του δίνει, εκτός από το κλειδί της πόλης, το δικαίωμα να οδηγεί σαν να του ανήκουν οι δρόμοι. Όταν έχει τα κέφια του, ο Ομάρ Ταρίφ επιδίδεται σε κουραστικούς μονόλογους, ηθικολογίες και πολιτικές αναλύσεις που δεν σηκώνουν αντίλογο, στήνει εντεκάδες ποδοσφαίρου ή δικάζει αθλητικούς παράγοντες, ενώ μουλαρώνει σαν 5χρονο, όταν το δρομολόγιο του πελάτη είναι μικρότερο της απόστασης Λαδάδικα - Μηχανιώνα.
PETER HONDA: Ο Peter Honda είναι βασικός ήρωας σε έναν μετα-αποκαλυπτικό καταστροφικό κόσμο τύπου Mad Max με το όνομα «Ελλάντα», όπου κυριαρχεί η ακυβερνησία, η αναρχία, το χάος και ο νόμος της ζούγκλας. Σε αυτή τη βαθιά μηδενιστική κοινωνία, καβαλάει τον δίκυκλο χάρο του και ποντάρει 10 προς 1 τα λεφτά του ότι μπορεί να καταλύσει μέσα σε μια ημέρα κάθε άρθρο του Κ.Ο.Κ., να σπάσει το φράγμα του ήχου με την τρύπια του εξάτμιση και τα νεύρα πεζών, οδηγών και πάσης φύσεως οντότητας με την παροιμιώδη ασυνειδησία του. Οδηγεί πάνω σε πεζοδρόμια, ανάποδα σε μονόδρομους, στέκεται στις διαβάσεις, u948 διαγράφει ζιγκ ζαγκ ανάμεσα στους στίχους των αυτοκινήτων, διασχίζει πάρκα και ανάβει φλας μονάχα όταν θελήσει να τραβήξει μια ωραία νυχτερινή φωτογραφία με τη Nikon που έχει στο backpack του. Μολονότι ο Peter Honda έχει καλές προθέσεις, όπως να σε ξυπνήσει για να πας έγκαιρα στη δουλειά σου ή να τεστάρεις τις εντάσεις των φωνητικών σου χορδών γλιτώνοντας τα έξοδα του ΩΡΛ, γίνεται πολύ συχνά στόχος μανιακών Greekenstein (βλέπε παρακάτω) και καταλήγει να κοσμεί μαντρότοιχους, κολώνες και οροφές αυτοκινήτων. Άξιο πνευματικό τέκνο («Son of Anarchy») του Peter Honda είναι ο Καγκούρι Γκέλερ, κάτοχος κωλοπειραγμένης πάπιας με νικελωμένη σέμπρινγκ που απαντάται στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης. Όπως ο διάσημος μουφομένταλιστ, έτσι και ο Καγκούρι μπορεί μονάχα με το βλέμμα του να σου προκαλέσει τάσεις για εμετό, ενώ επικοινωνεί μέσω ενός ακατάληπτου γλωσσικού υβριδίου που θυμίζει νέα ελληνικά, βλάχικα και Μασάι: «Ψηλέ, το τούμπανο κοζάρει το χρέπι», «Παλίκαρε, μην κολλάς, το ’κανα τζιτζιμπρίτζι το καβουρδιστήρι μου» και άλλα σαχλά. Μεγάλο όνειρο: Να πάρει πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ. Προσωπική φιλοδοξία: Να πάρει πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ.
MITSU BITCHY: Η ζωή είναι άδικη. Βλέπεις κάτι πολυτάλαντους one man band μουσικούς του δρόμου. Τραγουδάνε, κρατάνε κιθάρες, με το δεξί πόδι παίζουν ντέφια, με το αριστερό μπότες ή πιατίνια, ενώ στον λαιμό έχουν στερεωμένες φυσαρμόνικες, καραμούζες και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Τι εισπράττουν; Χειροκροτήματα! Βλέπεις τις γυναίκες οδηγούς. Με το αριστερό χέρι βάφονται, με το δεξί στέλνουν SMS, τρώνε κριτσίνια, μιλάνε στο hands free και στον συνοδηγό, αλλάζουν σταθμούς, μασάνε τσίχλα, βγάζουν φρύδια, κάνουν μανικιούρ, πεντικιούρ, περιποίηση προσώπου. Τι εισπράττουν; Μούντζες! Μετά τα ναρκωτικά, τους ατμοσφαιρικούς ρύπους και την κυβερνητική πολιτική, η Mitsu Bitchy αποτελεί τον Νο.1 κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, καταλυτικό παράγοντα στη μείωση του πληθυσμού της χώρας και αιτία μαζικής προσέλευσης των πολιτών σε νευροψυχιάτρους. Με μειωμένη αντίληψη του χώρου και ανύπαρκτη αίσθηση προσανατολισμού, θα σε πλευρίσει στην εθνική λες και παίζετε σε ταινία καταδίωξης, θα ξύσει το παρκαρισμένο αμάξι σου στους στενούς δρόμους της πόλης και θα παρκάρει έτσι ώστε να καταλαμβάνει το μινίμουμ 3 θέσεις αυτοκινήτων. Αν προσπαθούσαμε να περιγράψουμε με μια στοχαστική διάθεση το στιλ οδήγησης της Mitsu Bitchy, θα λέγαμε πως αυτό που επιχειρεί είναι ένα σουρεαλιστικό σχόλιο πάνω στην καταστρατήγηση του Κ.Ο.Κ. με εικαστικές παρεμβάσεις (installations) στο αστικό τοπίο φέρουσες τίτλους, όπως «σφήνα στον τοίχο», «πάνω στο δέντρο», «ρόδα σε φρεάτιο», «στον πάτο του Θερμαϊκού», «στο αντίθετο ρεύμα», «όπισθεν με πρώτη», «σπασμένο τακούνι», «στην εθνική με 60», «κράτα το τιμόνι, να βάλω μάσκαρα». Ευκαιρίας δοθείσης, θα ήθελα από αυτό εδώ το βήμα να μεταφέρω στους απανταχού αρμόδιους ανά τη γη το επίσημο αίτημα για την κήρυξη της 22ης Σεπτεμβρίου ως «Παγκόσμια Ημέρα Χωρίς Γυναίκα με Αυτοκίνητο».
GREEKENSTEIN: Ο δόκτωρ Βίκτορ Φρανκενστάιν κατάφερε να δημιουργήσει ένα τέρας από μέλη νεκρών ανθρώπων, τέρας που στράφηκε εναντίον του δημιουργού του, όταν συνειδητοποίησε ότι δεν τρέφει κανένα ίχνος αγάπης για αυτόν. Ταπεινώνοντας τη φαντασία της Μέρι Σέλεϊ, η ελληνική μεταπολίτευση μετουσιώνει το λογοτεχνικό αριστούργημα σε ένα ανώτερο έργο τέχνης κατασκευάζοντας ένα φρικιαστικό απόβγαλμα με τη μέθοδο της κλωνοποίησης, που παραδόξως στρέφεται ενάντια στον εαυτό του. Τροποποιεί το γενετικό κώδικα μιας ολότητας με πατρωνυμική κατάληξη -όπουλος, -ίδης, -άδης, -άκης και λοιπά, προσθέτοντας στο αμάλγαμα: την τεμπελιά του Αλ Μπάντι, τον σταρχιδισμό του Big Lebowski, την παραφροσύνη του Τζέφρι Ντάμερ, την εκρηκτικότητα του Στέφανου Χίου, την επιθετικότητα των Ούρουκ Χάι, τον παρτακισμό του Τσοχατζόπουλου, την ημιμάθεια της Άντζελας, την ψευτομαγκιά της Πάνια, την αμετροέπεια του Πάγκαλου, τον αριβισμό του Αβραμόπουλου, την κουτοπονηριά του Αυτιά και τον καιροσκοπισμό της Παναγιωταρέα. Μόλις συντηχθεί το μείγμα και πάρει μορφή το αλλόκοσμο υβρίδιο, η κυβέρνηση του δίνει ένα δίπλωμα, ένα τιμόνι, πολλά χαλασμένα νεύρα και τον ξαμολάει στους ελληνικούς δρόμους. Αγενής, άξεστος, ωχαδερφιστής και ποζερόβλαχος με πιστοποίηση αναισθησίας από το Υπουργείο Μεταφορών, ο Greekenstein κυκλοφορεί με την άνεση που κυκλοφορούσε ο Γουίλ Σμιθ στις ερειπωμένες εθνικές οδούς της Νέας Υόρκης στο «I Am Legend», μιας και ο ίδιος είναι ένας Legend. Θα διπλοπαρκάρει, θα σου κλείσει τον δρόμο, θα σε βρίσει, θα σε φτύσει, θα κορνάρει για ψύλλου πήδημα, θα σε κάνει αλοιφή, αν θεωρεί ότι τον καλύπτει ο νόμος, θα περάσει με κόκκινο εκσφενδονίζοντας πεζούς σαν κορύνες του μπόουλινγκ και θα νιώσει ομορφότερος, δυνατότερος και τσουτσουνότερος, όταν σε δει να τρέμεις σαν ανυπεράσπιστο κουτάβι μπροστά στις χειρονομίες του και σε ένα μοχθηρό eye contact, σήμα κατατεθέν του. Ο Greekenstein απολαμβάνει επίσης να παίζει τη ζωή του κορώνα γράμματα, να βρέχει πεζούς επιταχύνοντας σε λακκούβες γεμάτες νερό, να πετάει τα σκουπίδια του στη φύση, να οδηγεί μεθυσμένος, να κάνει προσπεράσεις από δεξιά και να έχει γενικότερα τα πρωτεία στη μαλακία. Αγαπημένα αξεσουάρ αμαξιού: μαγνητάκι «Μπαμπά, σανίδωσέ το!», υδραυλική φραπεδιέρα και κομποσκοίνι για να του θυμίζει πως εκεί ψηλά υπάρχει ένας καλός θεούλης που συγχωρεί τις παρανομίες του.
