Μια αρτίστικη μπουγάδα κρεμασμένη από μπαλκόνι σε μπαλκόνι κατά μήκος της Γρηγορίου Παλαμά! Από Τσιμισκή έως παρυφές Πλατείας Ναυαρίνου, δεκάδες σεντόνια-ζωγραφικές κυματίζουν ανάλογα με τη φόρα που τους δίνει ο ανταριασμένος αέρας, όταν φυσά, ή στέκονται ακίνητα προς θέαση, όταν ο καιρός κάθεται ήσυχα. Μια υπαίθρια γκαλερί στο κέντρο της πόλης, πολύχρωμα συνταρακτική και ενταγμένη σε ένα εννοιολογικό πλαίσιο όπου «νέοι καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν σεντόνια ως καμβά, για να δημιουργήσουν εικόνες, που ως παρέλαση λογχοφόρων αγγέλων αντιστέκονται, αμφισβητούν, ονειρεύονται και διαταράσσουν τη βαρβαρότητα των καιρών, κοντράστ με τον ησυχαστή Θεολόγο που προς λατρεία του χάρισαν το όνομά του στον δρόμο».
Η δράση «Βγάζουμε τα πλυμένα μας στη φόρα» είναι μια συμπαραγωγή-συνεργασία των Σχολών Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης και της Φλώρινας, καθώς οι συντονιστές καθηγητές Γιώργος Τσακίρης, Χάρης Κοντοσφύρης, Δημοσθένης Αβραμίδης, Δήμητρα Σιατερλή συνένωσαν για τις ανάγκες του πρότζεκτ τα υπό την αιγίδα τους εργαστήρια ζωγραφικής, χαρακτικής και εκκλησιαστικών τεχνών, χαρίζοντας στους σπουδαστές τους το δρόμο ως πεδίο έκφρασης! Ο Νίκος Χιονίδης από τον Εμπορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης και οι Χρήστος Αλαβέρας, Μαρί Θεοφίλου και Δήμητρα Μπαϊρακτάρη ως συντονιστές ήταν οι γενναίοι που το υλοποίησαν, και ορίστε η πιο πρωτότυπη και καινοτόμα αστική δράση, που κερδίζει τα ελαφάκια, τις φάτνες, τους Αγιοβασίληδες και τα λοιπά εν τω Χριστουγέννων πνεύμα διακοσμητικά χάπενιγκ των λοιπών δρόμων της πόλης.
Προσκυνώ και περιπλανιέμαι με το κεφάλι στραμμένο ψηλά προς τον ουρανό χαζεύοντας την γκαλερί σεντονερί! Μάτια που σε κοιτούν επίμονα, φιγούρες απόκοσμες, δάκρυα και άγνωστοι άγιοι, πεταλούδες και πουλιά, ψυχεδελικοί ήλιοι και αχαρτογράφητοι πλανήτες, μυστικιστικά ιδεογράμματα και πασίγνωστα σήματα, όπως το f στο μπλε φόντο, οικόσημο του οίκου Των Ζούκεμπεργκ. Το ίδιο κάνουν και οι περαστικοί, είναι αδύνατον να διασχίσεις το δρόμο και να μη σταθείς, έστω και για λίγο, να μην αιχμαλωτιστείς από τη δύναμη των εικόνων, να μη σηκώσεις το κινητό ή την ταμπλέτα σου για μια λήψη.
Τόσο εντυπωσιακό, τόσο ουσιαστικό, τόσο εύστοχα αναπτυγμένο πρότζεκτ είχε καιρό να δει η πόλη. Ανάλογες δράσεις, υπαιθριακές, γίνονται πολλές, οι περισσότερες όμως δεν ξεφεύγουν από τη συνήθη θεματολογία της στριτ αρτ - φιγούρες σε τοίχους, σλόγκαν, ταγκ. Εδώ όμως είναι κάτι άλλο. Ζωγραφικές διαφορετικής τεχνοτροπίας, ποπ αρτ, εξπρεσιονισμός, αφηρημένες, ιμπρεσιονιστικές ή ντανταϊστικές φόρμες παρέα με αγιογραφίες, συνθέτουν ένα παραληρηματικό υπερθέαμα. Όταν ο αέρας φυσά, μοιάζει να παράγουν μια καλειδοσκοπική ενέργεια διαταράσσοντας την ήσυχη κατά τα άλλα αύρα του δρόμου, που πριν μεταμορφωθεί σε υπαίθρια γκαλερί ήταν ένα τυπικό στενάκι με κομμωτήρια, καλλυντικάδικα, μικρά κοσμηματοπωλεία και μπουτίκ ντε λα νύχι-νύχι ή ρούχο βάλει!
Και από δίπλα να συνεχίζει αδιατάρακτη η πόλη να κυλά και να πουλά, να υπερχειλίζουν οι καφεΐνες και τα κοκτέιλ, να βοούν οι προσφορές και οι προτάσεις ένδυσης και διακόσμησης, Τσιμισκή, Παύλου Μελά, Π. Π. Γερμανού, σαν άλλες πολιτείες-σειρήνες. Αλλά η Γρηγορίου Παλαμά είναι πλέον μια άλλη χώρα. Ένας τόπος όπου τα μπαλκόνια των περιοίκων επικοινωνούν, στέκονται αλληλέγγυα, ομοψυχούν και προτάσσουν έναν άλλο τρόπο σκέψης, δράσης και επικοινωνίας.
Κι όπως θα έλεγε κι ο εν Πλατεία Ναυαρίνω πάντα νευρικός και σκυφτός Δημήτρης Ζερβουδάκης, «Τρίζουν αρμοί σαν οδύρμοι κι απλώνει η νύχτα, σεντόνια δίχτυα, το δέρμα της». Περιπλανηθείτε άφοβα και υπεύθυνα, σηκώσετε τα κεφάλια στον ουρανό και νιώστε τη δύναμη μιας τέχνης και μιας συγκινητικής δράσης που κονιορτοποιεί τα μπετά και μπολιάζει το άστυ με παρηγοριά και αισιοδοξία.
