Nikolaiviertel
Die Nikolaiviertel ("Nikolaikwartier") was een van die vroegste kwartiere waarin die Berlynse stadsgebied vanaf die 13de eeu onderverdeel is. Net soos die ander stadsbuurte van hierdie periode (Heilig-Geist-Viertel, Marienviertel en Klosterviertel) is dit na 'n kerkinstelling vernoem, naamlik die Nikolaikerk as sy sentrale gebou.
Die huidige Nikolaiviertel is tussen 1985 en 1987 ter geleentheid van die 750-jaarfeesviering van Berlyn in 1987 in 'n historiserende styl heropgebou. Dit is in die stadsdeel Mitte aan die oostelike oewer van die Spreerivier tussen Rathausstraße, Spandauer Straße en Mühlendamm geleë.
Geskiedenis
[wysig | wysig bron]
Die Sint Nikolaikerk, 'n laat-Romaanse veldsteenbasiliek, is omstreeks 1200 voltooi. Rondom hierdie sakrale gebou het 'n nedersetting met twee buurte begin ontwikkel: Berlin of Oud-Berlyn, die groter een van die twee dorpe, het oos van die Spree ontstaan, die kleiner susterdorp Cölln aan die teenoorliggende rivieroewer. Die twee buurte is deur die Mühlendamm-brug met mekaar verbind. Albei nedersettings het omstreeks 1230 stadstatus gekry. Min is bekend oor die vroeë geskiedenis van die dubbelstad waaruit die latere Duitse hoofstad Berlyn sou ontwikkel aangesien alle geskiedkundige dokumente vermoedelik deur 'n brandramp in 1380 vernietig is.
Die vroegste dokument, wat bewaar gebly het en waarin na Cölln verwys word, dateer van 28 Oktober 1237. Die oudste skrifstuk, wat 'n verwysing na Berlyn bevat, dateer van 26 Januarie 1244. Omdat die twee nedersettings kort daarna tot 'n enkele groot nedersetting gegroei het, word 1237 as die geskiedkundige stigtingsdatum van Berlyn beskou.
Op 20 Maart 1307 is Berlin en Cölln amptelik verenig as Berlin-Cölln. Keurvors Johann Cicero het hier vanaf 1486 sy permanente residensie gehad. In hierdie periode was die dubbelstad reeds 'n beduidende handelsplek wat in die 14de eeu by die magtige Hanseverbond aangesluit het.
Die ekonomiese mag en welvaart van sy burgers was in 1264 groot genoeg om die sentrale gebou, die Nikolaikerk, tot 'n Gotiese hallekerk om te bou. Ook in die volgende eeue is die kerk steeds weer verander, maar sy belangrikste argitektoniese kenmerk, die asimmetriese middeleeuse fasade met sy enkele toring, het die stadshorison van die geskiedkundige Berlynse middestad nog tot in die laat 19de eeu oorheers. Dit is eers in die 1870's deur 'n Nieu-Gotiese dubbelkerktoring vervang.
Terwyl die Berlynse stadsgebied steeds verder uitgebrei het en nuwe sentrums in ander buurte ontstaan het, is die Nikolaiviertel nouliks deur hierdie veranderinge geraak. Sy nou straatjies is hoofsaaklik deur ambagsmanne bewoon.