Helen Clark
Helen Elizabeth Clark (gebore op 26 Februarie 1950) is 'n politikus in Nieu-Seeland wat van 1999 tot 2008 die 37ste premier van Nieu-Seeland gedien het en van 2009 tot 2017 die administrateur van die Verenigde Nasies se ontwikkelingsprogram was. Sy was die vyfde langste dienende premier van Nieu-Seeland, en die tweede vrou om daardie amp te beklee.
Clark is op 'n plaas buite Hamilton grootgemaak. Sy het in 1968 die Universiteit van Auckland betree om politiek te studeer, en het aktief geword in die Nieu-Seelandse Arbeidersparty. Na haar studies doseer sy in politieke studies aan die universiteit. Clark het in 1974 die plaaslike politiek in Auckland betree, maar is tot geen posisie verkies nie. Na een onsuksesvolle poging is sy in 1981 tot die parlement verkies as lid van Mount Albert, 'n kiesafdeling wat sy tot 2009 verteenwoordig het.
Clark beklee verskeie kabinetsposte in die Vierde Arbeidersregering, waaronder Minister van Behuising, Minister van Gesondheid en Minister van Bewaring. Sy was van 1989 tot 1990 adjunk-premier onder Geoffrey Palmer en Mike Moore. Na die nederlaag van Arbeid in die verkiesing in 1993, daag Clark Moore uit vir die leierskap van die party en wen en word hy die leier van die opposisie. Na die verkiesing in 1999 het Labour 'n regerende koalisie gevorm, en Clark is op 10 Desember 1999 as Eerste Minister ingehuldig.
Clark het die vyfde arbeidsregering gelei, wat verskeie belangrike ekonomiese inisiatiewe geïmplementeer het, waaronder Kiwibank, die Nieu-Seelandse Superannuation Fund, die New Zealand Emission Trading Scheme en KiwiSaver. Haar regering het ook die Foreshore and Seabed Act 2004 ingestel, wat groot kontroversie veroorsaak het. In buitelandse aangeleenthede het Clark troepe na die oorlog in Afghanistan gestuur, maar het geen gevegstroepe tot die oorlog in Irak bygedra nie. Sy pleit vir 'n aantal vryhandelsooreenkomste met groot handelsvennote, insluitend om die eerste ontwikkelde land te word om so 'n ooreenkoms met China te onderteken, en beveel 'n militêre ontplooiing na die Oos-Timorese-krisis in 2006 saam met internasionale vennote. Na drie opeenvolgende verkiesingsoorwinnings is haar regering in die 2008-verkiesing verslaan; Clark het op 19 November 2008 as premier en partyleier bedank. Sy is opgevolg as premier deur John Key van die Nasionale Party, en as leier van die Arbeidersparty deur Phil Goff.
Clark het in April 2009 uit die parlement bedank om die eerste vroulike hoof van die Verenigde Nasies se ontwikkelingsprogram (UNDP) te word. Die tydskrif Forbes beskou haar as die 22ste magtigste vrou in die wêreld in 2016, van die 20ste in 2006. In 2016 het sy gestaan vir die pos van sekretaris-generaal van die Verenigde Nasies, maar was nie suksesvol nie. Sy het op 19 April 2017 haar UNDP-administratiewe pos verlaat aan die einde van haar tweede termyn van vier jaar en is opgevolg deur Achim Steiner. In 2019 het Clark die beskermheer van die Helen Clark Foundation geword en by die Hoëvlak Adviesraad van die Lancet Countdown: Tracking Progress on Health and Climate Change aangesluit.
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Helen Clark.
