Lord Nelson

Vise-admiraal Horatio Nelson, 1ste Burggraaf Nelson, 1ste Hertog van Bronte, (29 September 1758 - 21 Oktober 1805), ook bekend is as Admiraal Nelson, was 'n Engelse vlagoffisier in die Britse Vloot. Sy inspirerende leierskap, begrip van strategie en onkonvensionele taktiek het 'n aantal beslissende Britse vlootoorwinnings meegebring, veral tydens die Napoleontiese Oorloë. Hy is gewond in 'n geveg en verloor op 35-jarige ouderdom sig in sy een oog in Korsica, en die meeste van sy arm in die onsuksesvolle poging om Santa Cruz de Tenerife te verower toe hy 38 was. Hy is in 1805 doodgeskiet, kort voor sy oorwinning by die Seeslag van Trafalgar, wat dikwels beskou word as Brittanje se grootste vlootoorwinning. Om hierdie redes word hy algemeen beskou as een van die grootste seevaarders in die geskiedenis.

Nelson is in 'n matig welvarende Norfolkgesin gebore en het by die vloot aangesluit deur die invloed van sy oom, Maurice Suckling, 'n hooggeplaaste vlootoffisier. Nelson styg vinnig deur die geledere en dien saam met toonaangewende vlootbevelvoerders van die tydperk voordat hy op 20-jarige ouderdom 'n bevelsposisie verwerf. Hy het 'n reputasie ontwikkel vir persoonlike dapperheid en vaste taktiek, maar het periodes van siekte en werkloosheid opgedoen na die einde van die Amerikaanse Onafhanklikheidsoorlog. Die uitbreek van die Franse Revolusionêre Oorloë het Nelson in staat gestel om terug te keer na diens, waar hy veral aktief in die Middellandse See was. Hy het in verskeie klein seegevegte slaags geraak langs Toulon en het 'n belangrike rol gespeel in die verowering van Korsika en die daaropvolgende diplomatieke pligte met die Italiaanse state. In 1797 het hy hom onderskei terwyl hy in bevel was van die HMS-Captain tydens die Slag van Cape St Vincent.

Kort na die geveg het Nelson aan die Slag van Santa Cruz de Tenerife deelgeneem, waar die aanval misluk en hy ernstig gewond is, sy regterarm verloor het en gedwing is om na Engeland terug te keer om te herstel. Die volgende jaar behaal hy 'n beslissende oorwinning oor die Franse tydens die Slag van die Nyl en bly in die Middellandse See om die koninkryk van Napels te beskerm teen 'n Franse inval.

In 1801 word hy na die Oossee gestuur en behaal daar nog 'n oorwinning, hierdie keer oor die Dene in die Slag van Kopenhagen. Hy was bevelvoerder van die blokkade van die Franse en Spaanse vloot by Toulon en jaag hulle na hul ontsnapping na Wes-Indië en terug, maar slaag nie daarin om hulle tot 'n geveg te bring nie. Na 'n kort terugkeer in Engeland, neem hy die Cádizblokkade in 1805 oor. Op 21 Oktober 1805 kom die Frans-Spaanse vloot uit die hawe, en Nelson se vloot betrek hulle in die Seeslag van Trafalgar. Die geveg het een van Brittanje se grootste vlootoorwinnings geword, maar Nelson, aan boord van HMS Victory, is noodlottig gewond deur 'n Franse skerpskutter. Sy lyk is na Engeland teruggebring, waar hy 'n staatsbegrafnis ontvang het.

Nelson se dood by Trafalgar het sy posisie as een van Brittanje se heldhaftigste figure verseker. Sy aankondiging net voor die aanvang van die geveg "Engeland verwag dat elke man sy plig sal doen", word gereeld aangehaal, geparafraseer en na verwys. Talle monumente, waaronder Nelson se Pilaar op Trafalgar Plein, Londen en die Nelson Monument in Edinburgh, is ter nagedagtenis aan hom geskep. Sy nalatenskap bly invloedryk.

Bronne

• Adkin, Mark (2007). The Trafalgar Companion: A Guide to History's Most Famous Sea Battle and the Life of Admiral Lord Nelson. London: Aurum Press. ISBN 978-1-84513-018-3.
• Bradford, Ernle (2005). Nelson: The Essential Hero. Wordsworth Military Library. ISBN 1-84022-202-6.
• Coleman, Terry (2001). Nelson: The man and the legend. Bloomsbury. ISBN 0-7475-5900-7.
• Goodwin, Peter (2002). Nelson's Ships: A History Of The Vessels In Which He Served: 1771–1805. London: Conway Maritime Press. ISBN 0-8117-1007-6.
• Grindal, Peter (2016). Opposing the Slavers: The Royal Navy's Campaign against the Atlantic Slave Trade. London: I.B. Tauris & Co. ISBN 978-1-78831-286-8.
• Haydn, Joseph (1851). The Book of Dignities. Longmans, Brown, Green, and Longmans.