Wet op Afsonderlike verteenwoordiging van kiesers
Die Wet op Afsonderlike verteenwoordiging van kiesers Wet no 46 van 1951 is op 18 Junie 1951 in Suid-Afrika ingevoer. Die wet het deel gevorm van die apartheidwetgewing en is deur die Nasionale Party ingevoer ter afdwinging van rassesegregasie en verteenwoordig die begin van 'n doelgerigte proses om alle nie-blankes van die kieserslys te verwyder.
Die wet is deur die Hooggeregshof as ongeldig verklaar in die saak Harris v Minister van Binnelandse sake 1952(2) SA 428(AD). Die regering kon die beslissing egter omseil deur die aantal Appelregters van vyf na elf te vermeerder en die Senaat van agt-en-veertig na nege-en-veertig. Die veranderinge het die regering in staat gestel om die South Africa Act Amendment Act No 9 van 2 Maart 1956 suksesvol deur te voer, die hof se beslissing omver te werp en die wet te herbekragtig. Die wysingingswet is deur die Republiek van Suid-Afrika Grondwet 32 van 1961 herroep.
Die hele wet is herroep deur afdeling 4 van die Separate Representation of Voters Amendment Act No 50 van 27 Maart 1968. Die wetsontwerp het die Coloured Persons Representative Council, wat uit veertig verkose en twintig genomineerde lede bestaan het, ingevoer. Die raad kon wette maak wat finansies, plaaslike regering, opvoeding, gemeenskapswelsyn en pensioene, landelike vestiging en landbou wat bruin mense geaffekteer het. 'n Wetsontwerp kon net ingevoer word as dit deur die Minister van Kleurling Betrekkinge sowel as die wit Kabinet goedgekeur is. Die wet is in 1983 deur afdeling 101(1) van die Republiek van Suid-Afrika Grondwet No 110 opgehef.
