Bancu (mueble)

Un bancu^[1] ye un mueble llargu d'estructura senciella nel que pueden sentase delles persones al empar. El bancu ye d'usu común en llugares públicos como parques, xardinos estaciones de tren, aeropuertos, etc. #Construyir en variaos materiales como madera, metal, piedra o cementu. Tamién ye'l mueble por excelencia nes ilesies onde se disponen por files y son utilizaos polos fieles mientres el serviciu relixosu.

Cuando'l bancu ye de materiales senciellos como yelsu o piedra y arímase a les parés interiores o esteriores de les viviendes y edificios #denominar poyu.

Historia

El bancu de piedra, xuníu al muriu interior de dalgún edificiu atopóse nes antigües construcciones cretenses y micéniques. Con él formábense tamién los asientos dispuestos en graes de los teatros, hipódromos, circos y edificios asemeyaos de la dómina griega y romana. Pero como verdaderu mueble apenes se conoz hasta la dómina románica (sieglu XI) pos anterior a ésta tan solo caltiénse dalgún exemplar de bronce estrayíu de les ruines de Pompeya.

Mientres la Edá Media'l papel del bancu #realizar les arques y arcones tan comunes como muebles d'habitación inclusive nes sales principales. Por ello, apenes s'atopa nin nes viviendes nin en llugares públicos.

Hasta'l sieglu XIV el bancu tuvo formes bien sencielles. A partir d'entós, afátase como les sielles y de cutiu conviértese en sofá #añader pequeños almohadones o bases acolchaes. Esisten munchos bancos afataos del sieglu XVII y XVIII que presenten escudos d'armes nel respaldu. Dende'l sieglu XV conoz el respaldu xiratoriu col cual aprovechábase alternativamente un llau y l'otru del bancu.

Ver tamién

Referencies

↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: bancu

[1] Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: bancu

[1]