Cangrena
| Cangrena | ||
|---|---|---|
 Necrosis avanzada en siquier tres dedos del pie, con entamu de necrosis nel cuartu deu. | ||
| Clasificación y recursos esternos | ||
| CIE-10 | R02, I70.2, E10.2, I73.9 | |
| CIE-9 | 040.0, 785.4 | |
| CIAP-2 | K92 | |
| DiseasesDB | 19273 | |
| MedlinePlus | 007218 | |
| MeSH | D005734 | |
| Especialidá | ciruxía | |
| Sinónimos | ||
 Avisu médicu | ||
| [editar datos en Wikidata] | ||
Cangrena (del llatín gangraena, y ésti, de la mesma, del griegu γάγγραινα, [gángraina], que significa 'podrizu'), ye un términu en medicina humana y veterinaria que se refier a la muerte de les célules de la piel acompañada d'una decoloración carauterística y perda irreversible d'esti texíu.[1]
Historia
[editar | editar la fonte]Nos años previos a los antibióticos, comúnmente usábense viérbenes (bárabos) de mosca pa tratar firíes o úlceres y prevenir o detener la espansión de la necrosis. Esta práutica basar en que delles especies de viérbenes peracaben namái carne muerta, ensin afectar al texíu viviente circundante. Cayó en desusu dende l'apaición de los tratamientos de firíes con antibióticos y enzimes.
Clasificación
[editar | editar la fonte]La cangrena causada por una seria infeición bacteriana nuna firida ye llamada cangrena húmeda.[2] La cangrena causada por falta de circulación nuna firida o área afeutada llámase cangrena seca.[3]
Tamién esiste la cangrena esplumosa/gaseosa, que ye aquella na que'l texíu tegumentario -la piel- va cayéndose a cachos, lo cual provoca un golor desagradable al olfatu humanu; esti tipu de cangrena ye causada pola bacteria Clostridium perfringens, que xeneralmente entra cuando hai una rotura del texíu (ensin importar que l'oxetu pol qu'entró tea con óxidu o ensin óxidu).
Cangrena seca
[editar | editar la fonte]Si'l fluxu sanguíneo ye atayáu nun sector de texíu y nun se produz una infeición secundaria, la resultancia ye una cangrena seca. Les persones con amenorgamientu del fluxu sanguíneo periféricu, como los diabéticos, tienen mayor riesgu de contraer cangrena seca.[4]
Los primeros signos de la cangrena seca son un dolor apagáu y sensación de fríu nel área, xunto con un color pálidu na carne. Si detectar en forma temprana, el procesu dacuando puede ser revertíu por aciu ciruxía vascular. Sicasí, si la necrosis llegóse a establecer, el texíu afeutáu ten de ser esaniciáu pa nun sufrir cangrena húmeda.
Cangrena húmeda
[editar | editar la fonte]La cangrena húmeda produzse principalmente en texíos y órganos naturalmente húmedos como la boca, el intestín, los pulmones, el cervix y la vulva. Les úlceras por presión qu'asoceden en partes del cuerpu como'l sacru, gluteos y talones -anque non necesariamente húmedes- tamién se clasifiquen como infeiciones de cangrena húmeda.
Cangrena gaseosa
[editar | editar la fonte]Por cuenta del so enclín rápido espansivu, ye considerada una emerxencia médica. La cangrena gaseosa produzse cuando una firida del texíu blando contaminar con espores (pueden tar en tierra o en fieces) de Clostridium perfringens, como asocede en traumatismos, albuertu séptico y mancaes de guerra. La rápida progresión de la cangrena gaseosa asocede pol enclín del gas a espandise, abriendo y dixebrando los texíos, produzse edema qu'enzanca la circulación favoreciendo la estensión de la infeición anaeróbica esponiendo asina progresivamente más y más texíos saludables a la infeición. Considérase-y una enfermedá invasora.
La cangrena gaseosa puede causar mionecrosis, producción de gas y sepsis. La so evolución a toxemia y choque séptico ye de cutiu bien rápida. Puede producir un líquidu fediento porque ye la escreción de la carne. Solo ye posible ser salváu extirpando el texíu infestáu.
El Clostridium perfringens tien una actividá maraviosamente rápida. Ye bien importante recordar que, cuando se produció una quebra espuesta, dexó nos primeros momentos de ser emerxencia traumatolóxica pa convertise n'urxencia infectológica. Ye urxente llavar con agua y xabón la firida minuciosamente, depués pasar a la llavadura con solución fisiolóxica, povidona, antisépticos y empezar con tratamientu antibióticu. Ye importante llavar y desagafar les firíes rápido.
Otros
[editar | editar la fonte]- Cangrena de Fournier afecta principalmente los xenitales masculinos y la zona inguinal.
- Fascitis necrotizante afecta les capes más fondes de la piel.
- Noma ye un tipu de cangrena facial.
Tratamientu
[editar | editar la fonte]El tratamientu habitual ye la ciruxía de desbridamiento y la dixebra con amputación necesaria en munchos casos.[1] Los antibióticos solos nun son eficaces porque nun enfusen abondo los músculos isquémicos. Sicasí, alminístrense antibióticos como un tratamientu suplementariu a la ciruxía. Amás de la ciruxía y los antibióticos, en dellos casos intenta la oxigenoterapia hiperbárica, qu'actúa como inhibidor de crecedera y matando les bacteries anaeróbicas Clostridium perfringens.[5]
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 por MedlinePlus. «Cangrena». Enciclopedia médica n'español. Consultáu'l 21 de setiembre de 2010.
- ↑ Porth, Carol (2007). Essentials of pathophysiology. Lippincott Williams & Wilkins, páx. 41. ISBN 9780781770873. Consultáu'l 15 de xunu de 2010.
- ↑ Surós Batlló, Antonio; Juan Surós Batlló (2009). Semiología médica y téunica exploratoria, 8va, Elsevier, España, páx. 333. ISBN 8445810804.
- ↑ «Cangrene – Causes». NHS a. NHS. Consultáu'l 15 de xunu de 2010.
- ↑ «Cangrene – Treatment». NHS Health A–Z. NHS. Consultáu'l 15 de xunu de 2010.
