Catedral d'Ely

Catedral d'Ely
	English Heritage
	Ely Cathedral (en)
	catedral anglicana / catedral episcopal (es)
Llocalización
País	Reinu Xuníu
Nación constitutiva	Inglaterra
Rexón	Este d'Inglaterra
Condáu ceremonial	Cambridgeshire
Área (es)	Cambridgeshire (es)
Distritu non metropolitanu	East Cambridgeshire (es)
Ciudá	Ely
Coordenaes	52°23′55″N 0°15′50″E / 52.3986°N 0.2639°E
	Catedral d'Ely Catedral d'Ely (Reinu Xuníu)
Historia y usu
Apertura	1083
Orixe del nome	Santísima Trinidá
Relixón	anglicanismu
Diócesis	Diócesis anglicana de Ely (es)
Dedicación	Santísima Trinidá
Arquiteutura
Estilu	arquiteutura románica; arquiteutura gótica inglesa; arquiteutura normanda
Patrimoniu
English Heritage	1331690
	Web oficial

La catedral d'Ely o Ilesia Catedral de la Santa y Indivisa Trinidá d'Ely ye la ilesia principal d'Ely en Cambridgeshire, Inglaterra, y la sede del obispáu de Ely. Conózse-y llocalmente como «la nave de los Fens» por cuenta de la so forma prominente que s'alza sobre'l paisaxe llano y aguaciento circundante.

Historia

Edificios previos

La primera ilesia cristiana nel llugar foi fundada por Santa Æteldreda, fía del rei anglosaxón Anna de Anglia Oriental, quien nació en 630 en Exning, cerca de Newmarket, Suffolk. Eteldreda adquiriría tierres en Ely pol so primer maríu Tondberto, descritu por Beda como un "príncipe de los Gyrwas".^[1] Tres el fin del so segundu matrimoniu con Egfrido, un príncipe de Northumbria, estableció y gobernó un monesteriu en Ely en 673 y, cuando finó, construyóse un sepulcru na so memoria.

Créese que'l monesteriu foi destruyíu mientres les invasiones daneses de fines del sieglu IX, xuntu colo que ye anguaño la ciudá de Ely; sicasí, mientres l'asentamientu llaicu de la dómina sería menor, ye posible qu'una ilesia sobreviviera ellí hasta la so refundación nel sieglu X.^[2]

En 970, Athelwoldo, obispu de Winchester, construyó y dotó nel llugar un nuevu monesteriu benedictín, nuna fola de refundaciones monástiques qu'incluyeron llocalmente a Peterborough y Ramsey.^[3] Esti monesteriu convertir en catedral en 1109, dempués de que fuera creada una nueva diócesis de Ely con tierres tomaes de la diócesis de Lincoln.

L'edificiu actual

La construcción de la catedral actual foi empecipiada pol abá Simeón (1082-1094, hermanu de Walkelin, l'entós obispu de Winchester) mientres el reináu de Guillermu I d'Inglaterra en 1083. La edificación siguió col socesor de Simeón, l'abá Richard (1100-1107). La ilesia anglosaxona foi baltada, pero dalgunes de les sos reliquies, como los restos de los sos benefactores, fueron treslladaes a la catedral. Los transeptos principales fueron construyíos en dómina tan temprana, travesando la nave per debaxo d'una torre central, y conformen la parte más antigua de la catedral. La catedral foi llevantada con piedres traíes de Barnack en Northamptonshire (mercaes a la Catedral de Peterborough, que les sos tierres incluyíen les canteres), y elementos en mármol de Purbeck. La planta del edificiu tien forma de cruz, col altar nel estremu oriental. El llargor total de la ilesia ye de 163,7 m,^[4] con una nave de 75 m de llargor, que ye la más llarga de Gran Bretaña.

Estructures

La Torre Occidental foi construyida por Don Jonson y Michael Brukenheimer 1174 y 1197 y l'estilu románicu del frente occidental en xunto amuesa que foi edificada nel sieglu XII, anque cunta col agregu posterior de la portada (1198-1215). La torre occidental mide 66 metros d'altor.

El Octógonu (1322-1349) de la catedral ye una de les obres más espectaculares del estilu decoráu inglés, un estilu nel que l'arquiteutura y escultura taben bien amestaes pol usu del caláu, que sirvía tantu pa decorar ventanes como parés. La estructura foi llevantada tres el fundimientu de la torre anglu-normanda del cruceru (1322). Creóse un ampliu espaciu octogonal cola estructura de les pilastres en piedra y les bóvedes y la llinterna en madera (de 23 m d'anchu por 52 m d'altu). Trátase d'una solución téunica orixinal, pos los murios furar con una inmensa arcada en primer nivel y con una abertura d'iguales dimensiones nel segundu, dispuestes en diagonal. La llinterna foi un sobresaliente solución que dexó cubrir, allumándolo, l'ampliu cruceru. Paez que nel complexu proyeutu intervieno'l mesmu Alan de Walsingham, qu'amás de ser un arteru orfebre, foi'l monxu que fizo l'encargu. Pa unificar l'espaciu realizó una obra de carpintería de madera, de primeres pintada asonsañando la piedra, que'l so responsable foi William Hurley, ebanista de la corte. Orixinalmente, los asientos del coru tuvieron de tar asitiaos xusto debaxo del Octógonu.
Adxunta al transepto norte atopa la Capiya de la Virxe construyida ente 1321 y 1349 nel estilu decoráu por Alan de Walsingham.
El transepto noroccidental derrumbar nel sieglu XV y nunca foi reconstruyíu, quedando entá la so buelga al esterior.

Historia posterior

En 1539, mientres la disolución de los monesterios llevada a cabu por Enrique VIII d'Inglaterra, la catedral sufrió solu daños menores, pero'l sepulcru de Santa Etheldreda foi destruyíu. La catedral foi refundada en 1541, anque munches de les estatues resultaron estropiaes.

L'obispu de Ely a mediaos del sieglu XVII foi Matthew Wren, que'l so sobrín Christopher Wren foi responsable de la construcción d'un pórticu góticu que data de los años 1650, nel frente norte de la catedral.

L'edificiu de la catedral foi oxetu de dellos proyeutos de restauración importantes:

nel sieglu XVIII, so la supervisión de James Essex.
en 1839, so la direición de George Peacock, col arquiteutu George Gilbert Scott. Nesta restauración añadió un techu de madera pintada a la nave.
de 1986 a 2000.

Anguaño, l'edificiu atopar n'usu activu y alluga una coleición de vitrales que daten dende'l sieglu XIII hasta'l presente, que son d'importancia nacional. Coles mesmes inclúi obres d'artistes contemporáneos notables, como Ervin Bossanyi, ente otros.

Música

El compositor Christopher Tye trabayó na catedral de Ely ente 1543 y 1561, primero como maestru de coru y a partir de 1543 tamién como organista.

Na cultura popular

La catedral apaez de manera destacada na portada del álbum de Pink Floyd de 1994, The Division Bell.
Dellos álbumes corales de John Rutter presenten la catedral, una referencia a les sos iniciales grabaciones que fueron grabaes nuna capiya de tal ilesia.
Direutes referencies a la Catedral de Ely apaecen nel llibru pa neños El xardín de medianueche de Philippa Pearce, con una versión fílmica en 1999.
Una seición de la película Elizabeth: The Golden Age foi filmada na catedral.
La filmación de la película The Other Boleyn Girl tuvo llugar na catedral n'agostu de 2007.

Galería d'imáxenes

Torre occidental de la Catedral de Ely
L'altar mayor
Grabáu de la Catedral de Ely (ca. 1830)
Elevaciones interior y esterior
Coru de la catedral
Una tumba nel interior de la catedral
Vista aérea de la Catedral de Ely
Órganu de la Catedral de Ely

Ver tamién

Referencies

↑ Beda, Historia ecclesiastica gentis Anglorum, iv, 19.
↑ Whitelock, D. (1941), 'The Conversion of the Eastern Danelaw', en: Saga-Book of the Viking Society, 12, Londres.
↑ Biddick, Kathleen (1989). «Consumption and Pastoral Resources on the Early Medieval Ta», The Other Economy: Pastoral Husbandry on a Medieval Ta (n'inglés). Berkeley: University of California Press.
↑ Tatton-Brown, T. y J. Crook. The English Cathedral. ISBN 1-84330-120-2

Enllaces esternos

Panorama interior de 360° na BBC Cambridgeshire
Muséu de vitrales na Catedral de Ely.
Historia de los coristes de la Catedral de Ely
Imáxenes de Flickr etiquetaes como Catedral de Ely
Detalles del órganu de la Catedral de Ely

[1] Beda, Historia ecclesiastica gentis Anglorum, iv, 19.

[2] Whitelock, D. (1941), 'The Conversion of the Eastern Danelaw', en: Saga-Book of the Viking Society, 12, Londres.

[3] Biddick, Kathleen (1989). «Consumption and Pastoral Resources on the Early Medieval Ta», The Other Economy: Pastoral Husbandry on a Medieval Ta (n'inglés). Berkeley: University of California Press.

[4] Tatton-Brown, T. y J. Crook. The English Cathedral. ISBN 1-84330-120-2

[1]

[2]

[3]

[4]