Contrafagot
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
| Contrafagot | ||
|---|---|---|
 | ||
| Tesitura | ||
 | ||
| Carauterístiques | ||
| Clasificación | Instrumento de vientu madera | |
| [editar datos en Wikidata] | ||
El contrafagot ye un instrumentu musical aerófono de la familia de vientu-madera y de llingüeta doble.
Descripción física
[editar | editar la fonte]Tien un tubu de más de 6m de llargor, que pesa unos 10 kg, y que dobláu trés vegaes sobre sí mesmu, entá algama un altor de 1,60 m. Ta construyíu totalmente de madera, quitando'l tudel y la campana.
Ye un instrumentu de la familia de vientu madera, de doble llingüeta y de parafusa cónica.
El tubu d'esti instrumentu ye de la categoría de los llamaos instrumentos de 32 pies, al igual que'l contrabaxu y, como ésti, suena la octava grave del soníu escritu. El soníu más grave del instrumentu ye'l subcontra Si b, empezando la so escala xeneralmente pol subcontra Do. Aun así, los modelos más modernos del instrumentu son capaces de xenerar notes entá más graves, capaces d'acabar na o'l bemol.
Pa tocalo, ye necesariu sofitase nuna pica de fierro, por cuenta del so pesu.
La llingüeta o caña de contrafagot facer con madera de caña (Arundo donax) d'una manera bien similar a la del fagó. Les diferencies principales tán nes sos midíes, una y bones les de la caña de contrafagot son sensiblemente mayores. El llargor total de la pala utilizada pa faer la caña va ser d'unos 70 a 73 mm. Les proporciones de la caña van ser de: 17-20 mm na punta. 6'5-7 mm de diámetru nel tudel.
Soníu: Tien una calidá escuro y ronco, úsase xeneralmente pa da-y una base a los instrumentos de vientu madera.
Repertoriu
[editar | editar la fonte]El repertoriu solístico nun ye bien estensu, solo dellos compositores como'l finlandés Kalevi Aho o l'estauxunidense Gunter Schuller escribieron conciertos pa contrafagot con acompañamientu orquestal. Esto ye por cuenta que'l contrafagot, a pesar de ser a cencielles una octava más grave que'l fagó, ye un instrumentu más axatáu, malo de tresportar y un soníu, anque lúgubre, bien escuru; qu'inclusive'l fagó ye capaz d'igualar nes sos notes más graves.
Aun así, Beethoven emplegar con efeutu almirable na escena de la cárcel, en Fidelio, amás d'utilizalo tamién nel final de les Sinfoníes Quinta y Novena, pero como simple refuerzu de los baxos. Nes Variaciones sobre una tema de Haydn, de Brahms, desempeña coles mesmes un papel importante. Coles mesmes, Ravel emplegar nel so Conciertu pa la manzorga, pa introducir la tema de primeres de la obra.
Referencies
[editar | editar la fonte]- Raimondo Inconis, Il controfagotto, storia e tecnica, ed. Ricordi, Milano (1984-2004) - ER 3008 / ISMN 979-0-041-83008-7.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]- El portal del contrafagot y los contrafagotistas Archiváu 2011-07-25 en Wayback Machine
- Fagó
- Fagotino
- Sarrusófono
Referencies
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- L'Universu del contrafagot Archiváu 2015-04-27 en Wayback Machine www.elfagot.com/Contrafagot
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Instrumentos de vientu madera.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q83513- Multimedia: Contrabassoons