Antipatiya
Antipatiya (q.yun. ἀντιπάθεια, ἀ
Antipatiya şəxsi və ya irsi təcrübə ilə qazanılan və ya tərbiyə ilə aşılanan zərərlilik, təhlükə, çirkinlik, antipatiya obyektinin alçaqlığı ideyasından qaynaqlanır. Bu hiss fərdin sinir sisteminin xüsusi həyəcanlılığına da əsaslana bilər.
İnsanların və heyvanların müəyyən obyektlərə qarşı irsi və ya qazanılmış antipatiyası çox vaxt instinktiv və ya reflektor xarakter daşıyır və bəzi müəlliflərə görə fərdin[1], bioloji növün, qrupun və ya etnik qrupun özünü qorumaq vəzifəsi ilə əlaqələndirilir[2].
Sosiologiya və psixologiyada antipatiya simpatiya kimi şəxsiyyətlərarası və qruplararası münasibətlərin motivasion tənzimləyicilərindən biri kimi çıxış edir. Eyni zamanda, bəyənmə və bəyənməmə hissləri daha çox və ya daha az müstəqil və ya hətta bir-birini tamamlayan ola bilər, yəni təbii olaraq başqa bir insana qarşı emosional münasibətdə birləşə bilər (bir qütbün şiddəti, əksin eyni vaxtda ifadəsi)[3] .
İstinadlar
[redaktə | mənbəni redaktə et]- ↑ Freud S. Group psychology and analysis of the ego. — Standard Edition, v. XVIII. London: Hogarth Press, 1955. P.101—102
- ↑ Напр., межэтническая антипатия как «отрицательная комплиментарность» в теории этногенеза Л. Н. Гумилёва.
- ↑ Гозман Л. Я. Психология эмоциональных отношений. — М.: Изд-во Моск. ун-та, 1987. 176 с.