(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Хлотар III — Вікіпедыя Перайсці да зместу

Хлотар III

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Хлотар III
лац.: Chlotarius, Chlotacharius
Выява Хлотара III з бронзавага медалю працы Жана Дасье. Каля 1720 года.
Выява Хлотара III з бронзавага медалю працы Жана Дасье. Каля 1720 года.
кароль Нейстрыі і Бургундыі
паміж 11 верасня і 16 лістапада 657 — паміж 10 сакавіка і 15 мая 673
Папярэднік Хлодвіг II
Пераемнік Хільдэрык II
кароль Аўстразіі
661 — 662
Папярэднік Хільдэберт Прыёмны
Пераемнік Хільдэрык II

Нараджэнне каля 650[1]
  • невядома
Смерць 673[2][3]
  • невядома
Месца пахавання
Род Меравінгі[1]
Бацька Хлодвіг II[1]
Маці Бацільда[d][1]
Дзеці Хлодвіг III[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Хлотар III (фр.: Clotaire I, 650 — паміж 10 сакавіка і 15 мая 673) — кароль франкаў (657673) з дынастыі Меравінгаў. Старэйшы сын Хлодвіга II і каралевы Бацільды. Кіраваў у Нейстрыі і Бургундыі. Узыйшоў на прастол у 7-гадовым узросце і кіраваў пад апекай маці. Імя Хлотар (ці Клотар — Chlotarius, або Хлатахарый — Chlotacharius — тое ж, што пазней Лотар) у перакладзе з франкскай азначае «Які мае знакамітую армію».

У 657 годзе, калі памёр Эрхінаальд, каралева Бацільда зрабіла яго пераемнікам на пасадзе маярдома Эбраіна. Эбраін хацеў стварыць вакол палаца і ўласнай персоны мацнейшую і больш цэнтралізаваную, чым калі б там ні было ўладу, навязаўшы яе не толькі самой Нейстрыі, але таксама і Бургундыі, дзе пасля смерці Флаахада (каля 643 года), пасада маярдома, магчыма, заставалася вакантнай. Ён таксама адмяніў пастановы 614 года.

Такая палітыка настроіла супраць Эбраіна частку нейстрыйскай знаці. Сігебранд, новы біскуп парыжскі, пры несумнеўнай дапамозе каралевы нават склаў супраць яго змову. Біскуп быў пакараны смерцю, а каралеву, рэгенцтва якой скончалася ў 665 годзе, калі кароль дасягнуў паўналецця, Эбраін вымусіў сысці ў манастыр у Шэле, дзе Бацільда, хоць і не дала манаскі зарок, але праявіла такую набожнасць, што стварыла сабе рэпутацыю святой.

З той пары менавіта Бургундыя з найбольшай сілай супрацівілася аўтарытарнай улады Эбраіна. Ён нават запатрабаваў забараніць доступ у палац Хлотара знатным людзям гэтага каралеўства для таго, каб кіраваць аднаасобна, прытрымліваючыся толькі сваіх інтарэсаў. Аднак у Бургундыі ўжо некалькі гадоў быў свой «духоўны правадыр»: біскуп ацёнскі Леадэгарый, які належаў да аднаго з самых багатых родаў Галіі.

У 658 годзе Эбраін аддаў герцагства Тулузскае ва ўладанне патрыцыю Феліксу.

Хлотар III захварэў на ліхаманку і памёр, калі быў яшчэ маладым, на 16-м годзе свайго кіравання, паміж 10 сакавіка і 15 мая 673 года.

Зноскі

  1. а б в г Settipani C. La Préhistoire des Capétiens: Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et RobertiensVilleneuve-d'Ascq: 1993. — P. 112–113. — ISBN 978-2-9501509-3-6
  2. Clotaire III, King of Neustria // British Museum person-institution thesaurus Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Pas L. v. Chlotar III // Genealogics — 2003.