(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Джавані П’ерлуіджы да Палестрына — Вікіпедыя Перайсці да зместу

Джавані П’ерлуіджы да Палестрына

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Джавані П’ерлуіджы дзі Палестрына
італ.: Giovanni Pierluigi da Palestrina
Партрэт Палестрыны
Партрэт Палестрыны
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння не раней за 3 лютага 1525 і не пазней за 2 лютага 1526
Месца нараджэння
Дата смерці 2 лютага 1594(1594-02-02)[1][2][…]
Месца смерці
Месца пахавання
Краіна
Жонка Lucrezia Gori[d] і Virginia Dormoli[d]
Музычная дзейнасць
Педагог Robin Mallapert[d], Firmin Lebel[d], Giacomo Coppola[d], Giovanni Animuccia[d], Claude Goudimel[d] і Robert de Févin[d]
Прафесіі кампазітар, капельмайстар, музычны педагог, арганіст, хормайстар, спявак
Інструменты арган
Жанры музыка эпохі Адраджэння[d], рэлігійная музыка[d], mass[d], мотэт і царкоўная музыка[d]
Выхаванцы Тамас Луі дэ Вікторыя, Giovanni Maria Nanino[d], Giovanni Francesco Anerio[d], Francesco Soriano[d], Francisco Leontaritis[d], Asprilio Pacelli[d], Annibale Stabile[d], Ruggiero Giovannelli[d], Arcangelo Crivelli[d], Gregorio Allegri[d] і Alessandro Romano[d]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джованні П’ерлуіджы да Палестрына (італ.: Giovanni Pierluigi da Palestrina, 1525, каля Рыму -2 лютага 1594, Рым) — знакаміты кампазітар італьянскай музыкі Каталіцкага Касцёла. Найболей значны прадстаўнік Рымскай школы музыкі.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Палестрына нарадзіўся каля 1525 года ў Палестрыне (блізу Рыма), ад назвы горада і паходзіць яго імя[5]. Як і многія мастакі XV—XVI стагоддзяў, пазначаўся гісторыкамі па месцы свайго нараджэння, аднак сам у захаваных лістах звычайна падпісваўся як Джавані Петралойзіа[6].

З дзіцячых гадоў Палестрына спяваў у царкоўным хоры хлопчыкаў. Спачатку ў хоры роднага горада, а ў 1537—1540 гадах — у рымскай царкве Санта Марыя Маджорэ[7].

З 1544 года ён быў арганістам і капельмайстароам галоўнай царквы Св. Агапіта г. Палестрына[6][7]. Пра гэты перыяд дзейнасці Палестрыны, што доўжыўся да 1551 года, вядома няшмат што, — магчыма, што менавіта тады ён пачаў асвойваць традыцыі жанраў імшы і мяцеа, якія сталі надалей ключавымі ў яго творчасці, і некаторыя імшы, што ўбачылі святло пазней, былі напісаны яшчэ ў родным горадзе[5].

Свайго першага магутнага апекуна Палестрына знайшоў у асобе Папы Юлія III, і з 1551 года ўся яго дзейнасць была злучана з Рымам. Папе Юлію III Палестрына прысвяціў у 1554 складанку 4-галосных імш, першы свой надрукаваны твор[8]. У верасні 1551 года ён быў запрошаны на пасаду Magister puerorum (настаўнікам спеву і дырыжорам хору хлопчыкаў) пры Саборы Св. Пятра[5][8].

Папам Палестрына быў вызвалены ад звычайнага строгага экзамену, не зважалі і на тое, што Палестрына не толькі не быў святаром, але нават быў жанаты і меў некалькі сыноў. Відаць, Папа хацеў даставіць яму магчымасць свабодна займацца творчасцю, што, вядома, было б мала даступна страшна занятаму капельмайстру сабора св. Пятра

Палестрына пакінуў у 1555 пасаду капельмайстра і ўступіў на службу ў Сікстынскую капэлу.

Папа Марцэл II, які змяніў Юлія III у красавіку 1555 года, заступаўся за Палестрыну, яшчэ быўшы кардыналам. Хоць Марцэл II узначальваў Ватыкан менш месяца, аднак з яго імем злучана адно з самых знакамітых складанняў Палестрыны — так званая «Імша Папы Марцэла»[5]. Наступнік Марцэла II, Папа Паўла IV, увёў у капэле стражэйшы статут, дапоўніўшы яго, у прыватнасці, аброкам бясшлюбнасці, і ў верасні 1555 года Палестрына, быўшы жанаты, пазбавіўся свайго месца, хоць яму прызначылі бедную пенсію.

Надалей Палестрына быў дырэктарам спявацкай школы пры царкве Санта-Марыя Маджорэ і ўзначальваў хатнюю капэлу кардынала д’Эсту ў Цівалі; у 1571 годзе, ужо пры Папе Пію V, пасля смерці свайго калегі і аднакласніка Джавані Анімучы, ён ізноў узначаліў капэлу Юлія пры Саборы Св. Пятра і займаў пост капельмайстра аж да сваёй смерці ў 1594 годзе[7].

Тым часам яго жонка, двое сыноў і двое братоў былі панесены чумой, што лютавала тады ў Рыме. Забіты горам, Палестрына вырашыў стаць святаром, але напярэдадні пасвячэнні пазнаёміўся з адной заможнай удавой і ў 1581 жаніўся. Разам з кампаньёнам ён заняўся гандлёвай справай, што належала памерламу мужу сваёй новай жонкі, і, паколькі яму атрымалася стаць афіцыйным дастаўніком мяхоў і скур да папскага двара, справа пайшла на лад, прытым атрыманы прыбытак укладаўся ў куплю зямлі і нерухомасці.

У 1592 годзе яго калегі-музыканты склалі і паднеслі яму ў знак глыбокай павагі складанку музычных кампазіцый на тэксты псалмоў разам з хвалебным адрасам.

У 1594 годзе Палестрына нечакана захварэў і неўзабаве сканаў ад плеўрыта. У адпаведнасці са звычаямі таго часу, Палестрына быў пахаваны ў той жа дзень, калі ён памёр. На яго адпяванні памкнулася велізарная колькасць людзей[9]. Палестрына пахаваны ў Саборы Святога Пятра. У эпітафіі на надмагіллі былі напісаны словы, што атрымалі познае сусветнае шыранне ў характарыстыках кампазітара — «князь музыкі» (princeps musicae). Пры рэканструкцыі храма ў 1700-х гг. надмагілле Палестрыны было згублена, дакладнае месца пахавання дагэтуль не знойдзена

Творчасць

[правіць | правіць зыходнік]

Палестрына пісаў амаль выключна вакальную шматгалосую музыку; больш усяго вядомы як аўтар імш (і іншых жанраў царкоўнай паліфоніі), мяцееўшы і «духоўных» мадрыгалаў (madrigali spirituali).

У яго шырокай спадчыне каля 105 імш, «Аферторыі для ўсяго царкоўнага года» (Рым, 1593; унікальны па маштабе і задуме цыкл, утрымоўвальны 68 аферторыяў), каля 140 мадрыгалаў і больш 300 матэтаў. З іншых жанраў царкоўнай паліфоніі (у існасці, тыя ж матэты) 72 гімны, больш 40 магніфікатаў, 11 літанняў, Плачы прарока Ераміі.

Яго дачыненне да (свецкіх) мадрыгалам застаецца ў вызначанай ступені загадкавым: хочучы ў прадмове да складанкі матэтаў «Canticum canticorum» (з лац. — «Песня песняй») 1584 года ён выказваўся супраць таго, каб класці на музыку мірскія тэксты, ужо праз два гады выйшаў том яго свецкіх мадрыгалаў (першы ўбачыў свет у 1555 годзе). Духоўныя мадрыгалы (пераважна на 5 галасоў) Палестрыны апублікаваны ў выглядзе дзвюх складанак. Да ліку найболей вядомых мадрыгалаў Палестрыны адносяцца пяцігалосыя «Io son ferito» (1561) і «Vestiva i colli» (1566). Пра папулярнасць другога сведчыць вялікая колькасць апрацовак і варыяцый XVI—XVII стагоддзяў (сярод іншых В. Галілея, Дж. А. Тэрцы, Дж. Бесона, А. Банк’еры) для лютні, клавіра і іншых прылад.

У 1560 годзе Палестрына звярнуў на сябе ўсеагульную ўвагу сваімі імпраперыямі (антыфоны і рэспансорыі, прымеркаваныя да Жарснай сядміцы). Іх простая, прыгожая, гарманічная музыка вырабіла моцнае ўражанне і Трыдэнцкі сабор (1543—1563), які лічыў патрэбным вырабіць рэформы ў царкоўнай музыцы, звярнуўся да Палестрыны з даручэннем напісаць спробавую імшу, якая давяла б магчымасць існавання шматгалоснай музыкі ў царкоўным набажэнстве (шматгалосная музыка, як тады лічылася, з прычыны вытанчанасці поліфанічнай тэхнікі наносіла шкоду выразнасці молитвословия). Палестрына напісаў тры імшы, кожную на 6 галасоў. Усе тры адрозніваліся выдатнымі вартасцямі, але найвялікай папулярнасці ганаравалася маса памяці Папы Марцэла II, былога апекуна Палестрыны, вядомая цяпер пад назвай «Імшы Папы Марцэла» (іншая назва — «Імша Папы Марчэла», каля 1562).

Сачыненні (выбарка)

[правіць | правіць зыходнік]

Імшы

[правіць | правіць зыходнік]

Нататка 1. Ідэнтыфікуючы імшы па іх загалоўках, музыканты звычайна адштурхваюцца ад тэматычнага прататыпа — інцыпіта царкоўнай / свецкай манодыі (калі гэта імша-парафраза) ці інцыпіта шматгалоснага складання (калі гэта імша-пародыя) — мотета ці мадрыгала. У шэрагу выпадкаў арыгінальныя загалоўкі не ўтрымваюць інцыпітаў і спасылаюцца на тэхніку кампазіцыі (missa ad fugam, ut-re-mi-fa…), на літургічны каляндар (missa de beata Virgine, de feria, in festis duplicibus), на парадкавы нумар у прыжыццёвым выданні (missa prima, secunda), на царкоўны тон, у якім складанне напісана (missa quinti toni), на прысвячэнне (missa papae Marcelli) і г.д. У ніжэйзгаданай табліцы загалоўкі першых тыпаў («інцыпітныя») для выгоды адлучаны ад другіх.
Нататка 2. Для кароткай спасылкі на імшы Палестрыны па нумары (прыкладам, замест «Імша Папы Марцэла» — «Імша № 12») прынята скарыстаць спіс Г.Рыза (гл. у бібліяграфіі Reese, 1959).

Загаловак Галасоў Выданне Лад Тып Каментарый
Ad coenam Agni 5 PW 10 імша на cantus firmus гімн «Ad coenam Agni providi»
Aeterna Christi munera 4 PW 14 Іянійскі cantus firmus гімн
Alma Redemptoris Mater 6 PW 20 Іянійскі cantus firmus грыгарыянскі антыфон
Ascendo ad Patrem 5 PW 21 імша-пародыя на ўласны матэт
Aspice Domine 5 PW 11 Дарыйскі пародыя на матэт Жака Мантуанскага
Assumpta est Maria 6 PW 23 Міксалідзійскі пародыя на ўласны мяце
Ave Maria 4 PW 16 Дарыйскі cantus firmus антыфон
Ave Maria 6 PW 15 Іянійскі cantus firmus антыфон
Ave Regina coelorum 4 PW 18 Гіпаіянійскі на аднайменны багародзічны антыфон
Beatus Laurentius 5 PW 23 Гіпаміксалідзійскі пародыя на ўласны матэт
Confitebor tibi Domine 8 PW 22 Дарыйскі пародыя на ўласны 8-галосны матэт
Descendit angelus Domini 4 PW 20 Іянійскі пародыя на матэт Hilaire Penet
Dies sanctificatus 4 PW 15 Міксалідыйскі пародыя на ўласны матэт
Dilexi quoniam 5 PW 15 Міксалідыйскі пародыя на матэт Ераніма Мафоні
Dum complerentur 6 PW 17 Іянійскі пародыя на ўласны матэт
Dum esset summus pontifex 4 PW 17 Дарыйскі cantus firmus антыфон
Ecce ego Joannes 6 PW 24 cantus firmus? тэматыч. крыніца не ўсталявана
Ecce sacerdos magnus 4 PW 10 Міксалідзійскі cantus firmus антыфон
Emendemus in melius 4 PW 16 Гіпадарыйскі cantus firmus? тематич. крыніца не ўсталяваная
Fratres ego enim accepi 8 PW 22 Дарыйскі пародыя на ўласны 8-галосны матэт
Gabriel archangelus 4 PW 10 Дарыйскі пародыя на матэтВер дзела
Gia fu chi' m’ebbe cara 4 PW 19 пародыя на ўласны мадрыгал
Hodie Christus natus est 8 PW 22 Мікса-лідыйскі пародыя на ўласны матэт
Illumina oculos meos 6 PW 19 пародыя на матэтАндрэаса дэ Сільвы
In illo tempore 4 PW 19 Дарыйскі пародыя на ананімны (П’ера Мулю) матэт
In te Domine speravi 4 PW 15 Дарыйскі пародыя (1) на матэрыяле нявызначанага мотета (Ж.Лерыцье?)
In te Domine speravi 6 PW 18 Іянійскі пародыя (2) на матэт Л.Хелінка (Lupus Hellinck)
Inviolata et intergra es Maria 4 PW 11 Гіпалідзійскі пародыя на матэт Жана Куртуа (Jean Courtois)
Iste confessor 4 PW 14 Гіпадарыйскі cantus firmus гімн
Jam Christus astra ascenderat 4 PW 14 Дарыйскі cantus firmus гімн
L’homme arme 5 PW 12 Гіпаміксалідзійскі cantus firmus на песню L’homme arme (1)
Laudate Dominum omnes gentes 8 PW 22 Дарыйскі пародыя на ўласны матэт
Memor esto 5 PW 17 пародыя на ўласны матэт
Nasce la gioia mia 6 PW 14 Дарыйскі пародыя у арыгіналу Missa sine nomine; на мадрыгал Леанарда Прымаверы «Арфіста» (Leonardo Primavera dell’Arpa)
Nigra sum 5 PW 14 Гіпаэалійскі пародыя на мяце Жана Лерыцье
O admirabile commercium 5 PW 17 Міксалідзійскі пародыя на ўласны матэт
O Regem coeli 4 PW 10 пародыя крыніцы: грыгарыянскі рэспансорый і матэт Андрэаса дэ Сільвы
O Rex gloriae 4 PW 21 Гіпадарыйскі пародыя на ўласны матэт
O sacrum convivium 5 PW 23 Іянійскі пародыя на матэт К. дэ Маралеса
O Virgo simul et Mater 5 PW 19 пародыя на ўласны матэт
Panem nostrum 5 PW 24 Гіпадарыйскі пародыя на ўласны матэт
Panis quem ego dabo 4 PW 14 Гіпадарыйскі пародыя на матэт Іаана Люпі і Жака Мантуанскага
Pater noster 4 PW 24 Гіпадарыйскі пародыя на ўласны матэт
Petra sancta 5 PW 19 Эалійскі пародыя на ўласны мадрыгал «Io son ferito»
Qual e il piu grand' amore? 5 PW 21 Гіпа іянійскі пародыя на мадрыгал Кіпрыяна дэ Роры
Quam pulchra es 4 PW 15 Іянійскі пародыя на тэму матэта (?) Іяана Люпі
Quando lieta sperai 5 PW 20 Эалійскі пародыя на мадрыгал Кіпрыяна дэ Роры
Quem dicunt homines 4 PW 17 Гіпаміксалідзійскі пародыя на матэт Ж. Рышафора
Regina coeli 5 PW 20 Іянійскі cantus firmus (1) багародзічны антыфон
Regina coeli 4 PW 21 Гіпаіянійскі cantus firmus (2) багародзічны антыфон
Repleatur os meum 5 PW 12 Фрыгійскі пародыя на матэт Жака Антуанскага
Sacerdos et pontifex 5 PW 16 Гіпадарыйскі cantus firmus антыфон
Sacerdotes Domini 6 PW 17 Гіпаміксалідзійскі cantus firmus тэматыч. прататып не ўсталяваны
Salve Regina 5 PW 24 cantus firmus багародзічны антыфон
Salvum me fac 5 PW 11 Дарыйскі пародыя на матэт Жака Мантуанскага
Sanctorum meritis 4 PW 16 Фрыгійскі cantus firmus гімн
Sicut lilium inter spinas 5 PW 14 Эалійскі пародыя на ўласны матэт
Spem in alium 4 PW 12 Эалійскі cantus firmus рэспансорый
Te Deum laudamus 6 PW 18 Фрыгійскі cantus firmus гімн Te Deum
Tu es pastor ovium 5 PW 16 Дарыйскі пародыя на ўласны матет
Tu es Petrus 6 PW 21 Міксалідзійскі пародыя (1) на ўласны матэт
Tu es Petrus 6 PW 24 Міксалідзійскі пародыя (2) на ўласны матэт
Ut, Re, Mi, Fa, Sol, La 6 PW 12 Іянійскі cantus firmus На Гвіданаў гексахорд, іншая назвас"Гексахордавая імша"
Veni Creator Spiritus 6 PW 23 Міксалідзійскі cantus firmus гімн
Veni sponsa Christi 4 PW 18 пародыя на ўласны матэт
Vestiva i colli 5 PW 18 Дарыйский пародыя на ўласны мадрыгал
Viri Galilaei 6 PW 21 Дорийский пародыя на ўласны матэт
Virtute magna 4 PW 10 Міксалідзійскі пародыя рэспансорый і матэт А. Сільвы
(імшы без інцыпітаў)
Missa ad fugam 4 PW 11 на ўласны темы Кананічная імша (пагалоснікі толькі для баса і кантуса; астатнія галасы выводзяцца з гэтых)
Missa brevis 4 PW 12 Іянійскі на ўласны тэмы Кароткая імша; па др. звесткам — пародыя, заснавана на матэрыяле імшы Гудзімеля «Audi filia»
Missa de beata Virgine 4 PW 11 у розных ладах cantus firmus Багародзічная імша (на некалькі традыцыйных грыгарыянскіх мелодый)
Missa de beata Virgine (dominicalis) 6 PW 12 у розных ладах cantus firmus Нядзельная Багародзічная імша (на мадэлі тых жа традыцыйных распеваў, што і папярэдняя)
Missa de feria 4 PW 12 Фрыгійскі cantus firmus Будзённая імша (для тых дзён, калі не спяваюцца ні Credo, ні Gloria). Меладычныя прататыпы (грыгарыянскія распевы) дакладна не ўсталяваны
Missa in duplicibus minoribus (1) 5 C 18 у розных ладах cantus firmus; мантуанская імша[заўв 1] Імша на малыя падвойныя святы. Адменныя меладычныя прататыпы — са штодзённай кнігі (кірыяла) мантуанскай прыдворнай царквы Св. Варвары[10]
Missa in duplicibus minoribus (2) 5 C 18 у розных ладах cantus firmus; мантуанская імша Імша на малыя падвойныя святы. Асаблівыя меладычныя прататыпы — із мантуанскага ўжытку
Missa in festis apostolorum (1) 5 C 19 у розных ладах cantus firmus; мантуанская імша Імша на апостальскія святы. Асаблівыя меладычныя прататыпы — із мантуанскага ўжытку
Missa in festis apostolorum (2) 5 C 19 у розных ладах cantus firmus; мантуанская імша Імша на апостальскія святы. Асаблівыя меладычныя прататыпы — із мантуанскага ўжытку
Missa in festis B.M.V. (1) 5 С 18 ? cantus firmus; мантуанская імша Першая Багародзічная імша. Асаблівыя меладычныя прататыпы — із мантуанскага ўжытку
Missa in festis B.M.V. (2) 5 З 18 ? cantus firmus; мантуанская імша Другая Багародзічная імша. Асаблівыя меладычныя прататыпы — із мантуанскага ўжытку
Missa in festis B.M.V. (3) 5 З 18 ? cantus firmus; мантуанская імша Трэцяя Багародзічная імша. Асаблівыя меладычныя прататыпы — із мантуанскага ўжытку
Missa in maioribus duplicibus 4 PW 23 у розных ладах cantus firmus Імша на вялікія падвойныя святы; на некалькі традыцыйных грыгарыянскіх мелодый
Missa in minoribus duplicibus 4 PW 23 у розных ладах cantus firmus Імша на малыя падвойныя святы; на некалькі традыцыйных грыгарыянскіх мелодый
Missa in semiduplicibus maioribus (1) 5 C 19 у розных ладах cantus firmus; мантуанская імша Імша на вялікія паўпадвойныя святы. Асаблівыя меладычныя прататыпы — із мантуанскага ўжытку
Missa in semiduplicibus maioribus (2) 5 C 19 у розных ладах cantus firmus; мантуанская імша Імша на вялікія паўпадвойныя святы. Асаблівыя меладычныя прататыпы — із мантуанскага ўжытку
Missa octavi toni 6 PW 20 Гіпаміксалідзійскі cantus firmus Імша восьмага тону; на гімн «Festum nunc celebre»
Missa Papae Marcelli 6 PW 11 Гіпаіянійскі / мікса-лідыйскі без тэматыч. прататыпаў Імша Папы Марцэла
Missa prima 5 PW 13 Дарыйскі cantus firmus Першая імша; крыніца — мяце «Eripe me de inimicis» Жана Маера
Missa prima 4 PW 13 Гіпаміксалідзійскі cantus firmus Першая імша; крыніца — ўласны матэт «Lauda Sion»
Missa primi toni 4 PW 12 Дарыйскі пародыя Імша першага тону; меркаваная крыніца — мадрыгал Д. Ферабоска «Io mi son giovinetta»
Missa pro defunctis 5 PW 10 у розных ладах cantus firmus Жалобная імша (рэквіем)
Missa quarta 4 PW 13 Дарыйскі cantus firmus Чацвёртая імша; крыніца — песня «L’homme armé» (2)
Missa quinti toni 6 PW 19 Лідыйскі (іянійскі) без тематич. прататыпаў Імша пятага тону
Missa secunda 5 PW 13 Дарыйскі пародыя Другая імша; крыніца — мяце «Veni Sancte Spiritus» (меркавана Палестрыны)
Missa secunda (primi toni) 4 PW 13 Дарыйскі без тэматыч. прататыпаў Другая імша першага тону
Missa sine nomine 4 PW 11 гіпафрыгійскі Безназоўная імша (1); тэматыч. крыніца не ўсталяваная
Missa sine nomine 4 PW 15 пародыя Безназоўная імша (2); крыніца — імша Ж. Маера «Je suis desheritee»
Missa sine nomine 5 PW 18 Дарыйскі Безназоўная імша (3); тэматыч. крыніца не ўсталяваная
Missa sine nomine 6 PW 10 Фрыгійскі пародия Безымянная імша(4); крыніца — ананімны матэт «Cantabo Domino»; па іншых звестках — ананімны матэт «Beata Dei genitrix»
Missa sine titulo 5 PW 30 Імша без загалоўка (1); аўтарства Палестрыны спрэчнае
Missa sine titulo 6 PW 24 Гіпаміксалідзійскі пародыя Імша без загалоўка (2); крыніца — імша Ласо ці матэт «Benedicta» Жаскена
Missa sine titulo 6 PW 32 Імша без загалоўка (3); аўтарства Палестрыны спрэчнае
Missa tertia 4 PW 13 Гіпафрыгійскі cantus firmus Трэцяя імша (1); крыніца — гімн «Jesu, nostra redemptio»
Missa tertia 5 PW 13 Гіпафрыгійскі пародыя Трэцяя імша (2); на ўласны мяце «O magnum mysterium»

Выданні сачыненнняў

[правіць | правіць зыходнік]

Гл. таксама

[правіць | правіць зыходнік]

Заўвагі

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ Асаблівасць тэхнікі кампазіцыі мантуанскіх імш — у чаргаванні фрагментаў традыцыйнай манодыі і яе кампазітарскай поліфанічнай апрацоўкі (гл. Alternatim).

Крыніцы

[правіць | правіць зыходнік]
  1. ↑ а б W. S. R., D. F. T. Palestrina, Giovanni Pierluigi da // Encyclopædia Britannica: a dictionary of arts, sciences, literature and general information / H. Chisholm — 11 — New York, Cambridge, England: University Press, 1911. — Vol. 20. — P. 627–628.
  2. ↑ E. H. P. Palestrina, Giovanni // A Dictionary of Music and Musicians (A.D. 1450-1889): by eminent writers, English and foreign with illustrations and woodcuts / G. Grove, John Alexander Fuller Maitland — London: Macmillan Publishers, 1900. — Vol. 2. — P. 635–642.
  3. ↑ а б Н. С. Палестрина, Джованни Пьерлуиджи // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1897. — Т. XXIIа. — С. 626–627.
  4. ↑ Г. Риман Палестрина // Музыкальный словарь: Перевод с 5-го немецкого издания / под ред. Ю. Д. Энгель — М.: Музыкальное издательство П. И. Юргенсона, 1901. — Т. 3. — С. 983–985.
  5. ↑ а б в г Пильгун А.. Джованни Пьерлуиджи да Палестрина(недаступная спасылка). Композиторы. Belcanto.ru. Архівавана з першакрыніцы 1 мая 2013. Праверана 20 мая 2013.
  6. ↑ а б Бочаров Ю. Мастера старинной музыки. — Geleos Publishing House, 2005. — ISBN 5818905225, ISBN 9785818905228.
  7. ↑ а б в Палестрина Д. П. / Соловьёва Т. Н. // Т. 4. Окунев — Симович. — М. : Советская энциклопедия : Советский композитор, 1978. — (Энциклопедии. Словари. Справочники : Музыкальная энциклопедия : [в 6 т.] / гл. ред. Ю. В. Келдыш; 1973—1982).
  8. ↑ а б Палестрина(недаступная спасылка). Риман Г. Музыкальный словарь [Пер. с нем. Б.П. Юргенсона, доп. рус. отд-нием]. — М.: ДиректМедиа Паблишинг, 2008. — CD-ROM.. Архівавана з першакрыніцы 24 мая 2013. Праверана 24 красавіка 2022.
  9. ↑ Палестрина, Джованни Пьерлуиджи да(недаступная спасылка). Энциклопедия Кругосвет. Архівавана з першакрыніцы 31 мая 2016. Праверана 19 ліпеня 2016.
  10. ↑ Гл.: Jeppesen K. 1953, S.145.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Иванов-Борецкий М. В. Палестрина. Москва, 1909.
  • Jeppesen K. The style of Palestrina and the dissonance. Copenhagen, 1946.
  • Jeppesen K. The Recently Discovered Mantova Masses of Palestrina // Acta Musicologica 22 (1950), pp. 36–47.
  • Jeppesen K. Pierluigi da Palestrina, Herzog Guglielmo Gonzaga und die neugefundenen Mantovaner-Messen Palestrina’s. Ein ergänzender Bericht // Acta Musicologica 25 (1953), S.132-179.
  • Reese G. Music in the Renaissance. New York, 1954; 2nd ed., ib., 1959 (большая глава о Палестрине, с пронумерованным списком месс)
  • Hermelink S. Dispositiones modorum: die Tonarten in der Musik Palestrinas und seiner Zeitgenossen. Habilitationsschrift. Heidelberg, 1959; (книга) Tutzing, 1960.
  • Fellerer K.G. Palestrina. Leben und Werk. Düsseldorf: Schwann, 1960.
  • Hohlfeld Ch., Bahr R. Schule musikalischen Denkens. Der Cantus-firmus-Satz bei Palestrina. Wilhelmshaven, 1994.
  • Heinemann M. Giovanni Pierluigi da Palestrina und seine Zeit. Laaber, 1994.
  • Stewart R. An introduction to sixteenth-century counterpoint and Palestrina’s musical style. New York : Ardsley House, 1994. ISBN 978-1-880157-07-7.
  • Bianchi L. Iconografia palestriniana. Giovanni Pierluigi da Palestrina: immagini e documenti del suo tempo. Lucca, 1994.
  • Schlötterer R. Der Komponist Palestrina. Grundlagen, Erscheinungsweisen und Bedeutung seiner Musik. Augsburg: Wissner, 2002. 321 SS. ISBN 3-89639-343-X.
  • Marvin C. Giovanni Pierluigi da Palestrina: a guide to research. New York: Routledge, 2002. XVI, 478 p. ISBN 978-0-8153-2351-8 (утрымвае падрабязны спіс складанняў, адсартаваных па інцыпітах)
  • Русская книга о Палестрине. Составитель Т. Н. Дубравская. Москва: Московская гос. консерватория, 2002.
  • Japs J. Die Madrigale von Giovanni Pierluigi da Palestrina. Genese — Analyse — Rezeption. Augsburg: Wißner, 2008. ISBN 978-3-89639-524-5.
  • Лебедев С. Н. Палестрина // Большая российская энциклопедия. Т.25. М., 2014, с.149-150.

Аферторыі Палестрыны

[правіць | правіць зыходнік]
  • Dahlhaus C. Untersuchungen über die Entstehung der harmonischen Tonalität. Kassel, 1968, S. 181—185.
  • Dahlhaus C. Zur Tonartenlehre des 16.Jahrhunderts // Die Musikforschung 29 (1976), S. 300—303.
  • Powers H. Modal representation in polyphonic offertories // Early Music History 2 (1982), p. 43-86.
  • Meier B. Zu den in mi fundierten Werken aus Palestrinas Offertoriums-Motettenzyklus // Die Musikforschung 37 (1984), S. 215—220.
  • Mangani M., Sabaiano D. Tonal types and modal attributions in late Renaissance polyphony: new observations // Acta musicologica 80 (2008), p. 231-250.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Джавані_П’ерлуіджы_да_Палестрына&oldid=4853189"