Людовік II Ягелончык

Людовік II Ягелончык
Людовік II Ягелончык
кароль Венгрыі
	13 сакавіка 1516 — 29 жніўня 1526
Папярэднік	Уласла II
Пераемнік	Фердынанд I Габсбург
18-ы кароль Чэхіі
	13 сакавіка 1516 — 29 жніўня 1526
Папярэднік	Уласла II
Пераемнік	Фердынанд I Габсбург
Duke of Silesia[d]
	13 сакавіка 1516 — 29 жніўня 1526
Duke of Dalmatia[d]
	13 сакавіка 1516 — 29 жніўня 1526
Knyaz of Lusatia[d]
	13 сакавіка 1516 — 29 жніўня 1526
Нараджэнне	1 ліпеня 1506; Буда, Каралеўства Венгрыя;
Смерць	29 жніўня 1526 (20 гадоў); Мохач, Mohács District[d], Баранья[d], Каралеўства Венгрыя;
Месца пахавання	Секешфехерварскі сабор[d];
Род	Ягелоны
Бацька	Уласла II
Маці	Ганна дэ Фуа
Жонка	Марыя Аўстрыйская
Дзеці	Янаш Вас[d]
Партыя	палітык да ўзнікнення палітычных партый[d];
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Людовік II, таксама Лаяш II (чэшск.: Ludvík Jagellonský, венг.: II. Lajos, харв.: Ludvík II. Jagelović; 1 ліпеня 1506, Прага, Чэхія — 29 жніўня 1526, Мохач, Венгрыя) — апошні кароль Чэхіі і Венгрыі з 1516 года, з дынастыі Ягелонаў. Загінуў у Мохацкай бітве.

Біяграфія

Яго бацька заручыў яго яшчэ перад нараджэннем. 22 ліпеня 1515 года ў Вене ў саборы Святога Стэфана адбылося падвойнае вяселле яго і яго сястры Ганны з аўстрыйскімі прынцэсай (Марыя Аўстрыйская) і прынцам (Фердынанд — будучы імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі).

У студзені 1522 года ён быў абвешчаны паўналетнім і быў каранаваны ў Секешфехервары. Краіна, якую ён прыняў, была саслаблена міжусобіцамі. Нягледзячы на дапамогу сваёй разумнай і палітычна адоранай жонкі, Лаяшу не атрымалася арганізаваць адпор турэцкай экспансіі Сулеймана Пышнага. Ён загінуў у бітве пры Мохачы, а яго рэшткі былі знойдзены толькі праз два месяцы.

Зноскі

↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Людовік II Ягелончык

[_795575f5d3c2cc3f-1] (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.

[1]

Кіраўнікі Венгрыі
Правадыры венграў язычніцкага перыяду	Арпад Жольт Файс Такшань Геза
Арпады (1000—1301)	Іштван I Святы (1000—1038)
Барацьба дынастый (1038—1046)	Пётр Арсеола (1038—1041; 1044—1046) Самуіл Аба (1041—1044)
Арпады (1044—1301)	Андраш I (1047—1061) Бела I (1061—1063) Шаламан (1063—1074) Геза I (1074—1077) Ласла I Святы (1077—1095) Кальман І Кніжнік (1095—1116) Іштван II (1116—1131) Бела II (1131—1141) Геза II (1141—1162) Іштван III (1162—1172) Ласла II (1162—1163) Іштван IV (1163—1165) Бела III (1172—1196) Імрэ (1196—1204) Ласла III (1204—1205) Андраш II (1205—1235) Бела IV (1235—1270) Іштван V (1270—1272) Ласла IV Кун (1272—1290) Андраш III (1290—1301)
Спрэчныя прэтэндэнты (1301—1308)	Ласла (Вацлаў III Чэшскі) (1301—1305) Бела V (Атон III Баварскі) (1305—1308)
Анжу-Сіцылійскі дом (1328—1498)	Карай I (Карл Роберт Неапалітанскі) (1310—1342) Лаяш I (Людовік I Вялікі) (1342—1382) Марыя (1382—1385; 1386—1395) Карай II (Карл III Неапалітанскі) (1385—1386)
Люксембургі (1386—1437)	Жыгманд (Жыгімонт) (1386—1437)
Габсбургі (1438—1439)	Альбрэхт (1437—1439)
Ягелоны (1440—1444)	Уласла I (Уладзіслаў III Польскі) (1440—1444)
Габсбургі (1444—1457)	Ласла V (Ладзіслаў Постум) (1444—1457)
Хуньядзі (1458—1490)	Мацьяш I (1458—1490)
Ягелоны (1490—1526)	Уласла II (1490—1516) Лаяш II (Людовік II) (1516—1526)
Запальяі (1526—1570)	Янаш I (1526—1540) Янаш II (1540—1570)
Габсбургі (1526—1780)	Фердынанд I (1526—1564) Мікша (Максіміліян II) (1563—1576) Рудольф (1572—1608) Мацьяш II (Мацвей) (1608—1619) Фердынанд II (1618—1637) Фердынанд III (1625—1657) Фердынанд IV Габсбург (1647—1654) Ліпат I (Леапольд I) (1655—1705) Ёжэф I (Іосіф I) (1687—1711) Карай III (1711—1740) Марыя Тэрэзія (1740—1780)
Габсбург-Латарынгскі дом (1780—1918)	Ёжэф II (Іосіф II) (1780—1790) Ліпат II (Леапольд II) (1790—1792) Феранц (Франц II) (1792—1835) Фердынанд V (1835—1848) Феранц Ёжэф (Франц Іосіф I) (1848—1916) Карай IV (1916—1918)