Натан Майсеевіч Воранаў

Натан Майсеевіч Воранаў
Дата нараджэння	19 мая 1916(1916-05-19)
Месца нараджэння	Магілёў, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	3 сакавіка 1978(1978-03-03) (61 год)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР
Месца пахавання	Паўночныя могілкі
Грамадзянства	Расійская імперыя → СССР
Род дзейнасці	мастак
Месца працы	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Жанр	пейзаж, нацюрморт, партрэт, гістарычна-сюжэтная карціна
Вучоба	Віцебскае народнае мастацкае вучылішча Інстытут жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І. Я. Рэпіна
Мастацкі кірунак	рэалізм
Уплыў	Іван Ахрэмчык, Фёдар Фогт, Сямён Абугаў
Уплыў на	Уладзімір Тоўсцік, Аляксей Кузьміч
Узнагароды
Сайт	voronov.by

Ната́н Майсе́евіч Во́ранаў (19 мая 1916, Магілёў — 3 сакавіка 1978) — беларускі жывапісец. Заслужаны дзеяч мастацтваў БССР (1966).

Біяграфія

Вучыўся ў Віцебскім мастацкім тэхнікуме ў 1931—1935 гадах у выкладчыкаў Івана Ахрэмчыка і Фёдара Фогта, у 1936—41, 1946—48 у Інстытуце жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя Рэпіна ў Ленінградзе, настаўнікі А. А. Асмёркін і С. Л. Абугаў. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны — пасля падрыхтоўкі ў артылерыйскім вучылішчы ў Кастраме камандаваў артылерыйскай батарэяй, потым узводам разведкі. Не раз быў паранены, на некаторы час страціў зрок. Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, ордэнам Айчыннай вайны ІІ ступені, медалём «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.» і інш.

Удзельнічаў у мастацкіх выстаўках з 1933 года.

Выкладаў маляванне і чарчэнне ў сярэдніх школах Магілёва (1934), на кафедры малюнка і жывапісу БДТМІ (1966—78). Дацэнт (1970).

Сябра секцыі жывапісу Саюза мастакоў БССР з 1949, выконваў абавязкі старшыні Саюза мастакоў БССР у 1963—65.

Магіла Натана Воранава на Паўночных могілках

З канца 1940-х гадоў жыў у Мінску.

Творчасць

Працаваў у розных жанрах станковага жывапісу. Найбольш вядомыя творы прысвечаны падзеям Кастрычніцкай рэвалюцыі і барацьбе беларускага народа ў гады Вялікай Айчыннай вайны: «Раніца ў Кастрычніку. Мінск, 1917 год» (1957), «Беларусь. За ўладу Саветаў» (1967), «Зямля непакораная» (1974). Стварыў партрэты беларускіх кампазітараў Я. Цікоцкага (1949), У. Кандрусевіча (1975), групавы партрэт фехтавальшчыц («Беларускія „мушкецёры“», 1971); лірычныя і індустрыяльныя пейзажы «Разліў на Бярэзіне» (1958), «Гомель. Порт» (1963), «Вясна. Сяброўкі» (1967), «Роздум» (1971), «Зацвіло» (1973), «Венецыя. Даждлівая раніца» (1974), «Новы горад», «Сатана», «Мінчанка» (усе 1977), нацюрморты і інш.

Беларуская мастацтвазнаўца Наталля Сяліцкая лічыць, што Н. Воранаў «быў верны ідэалам свайго часу і прытрымліваўся ў творчасці асноўных догмаў сацыялістычнага рэалізму… Аднак творчасць Натана Майсеевіча выходзіла за рамкі гэтага метаду. Захоўваючы ідэалагічную аснову афіцыйнага мастацтва, у жывапісна-пластычным вырашэнні сваіх карцін ён творча пераасэнсоўвае спадчыну імпрэсіянізму, а таксама постімпрэсіянізму і фавізму. Такое спалучэнне розных мастацкіх традыцый і бясспрэчнага таленту каларыста робіць асабліва прывабнай творчасць мастака і для сучаснага гледача».

Беларускі мастак Андрэй Дубінін, аналізуючы творчасць Н. Воранава, бачыць у ёй дзве лініі: «грамадска-палітычную» і прыватную, камерна-інтымную. А. Дубінін падкрэслівае цікавасць Воранава да «прыцемкавага» боку быцця і адзначае: «Ён патрабавальны да формы, што відаць у кампазіцыях партрэтаў, амаль заўсёды „экс-цэнтрычных“, ссунутых, на ломцы шаблона».

Творы Н. Воранава захоўваюцца ў Нацыянальным мастацкім музеі Рэспублікі Беларусь, Нацыянальным цэнтры сучасных мастацтваў, у фондах Беларускага саюза мастакоў, у Музеі гісторыі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта фізічнай культуры, у прыватных калекцыях Беларусі і замежных краін.

У філатэліі

• 

Літаратура

• Воранаў Натан Майсеевіч // Бел. энцыкл. У 18 т. Т.4. Варанецкі-Гальфстрым. — Мн., 1997. — С.273.
• Н. М. Воранаў. — Мн., 1979