bije

Brezhoneg

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Furm verb

bije /ˈbiːʒe/

1. Furm ar verb bezañ/bout e trede gour unan an amzer dic'hallus, en doare-divizout

   • Hep kemmadur :

   Ne vije ket gwell dit reiñ peoc'h ?- Bije. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 196.)

   • Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :

   Petra vije ar vuhez-mañ hep ar feiz, ar fiziañs hag ar garantez ? Buhez Genovefa A Vraban, Glaoda'r Prad, p. 95

   Dre se, a c'hellit krediñ, ne oa en tu all dezhañ nemet an Aotrou Doue pe an diaoul a vije. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 96.)

   • Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :

   — [...], rak ma vije bet ret din mont d'az klask, az pije bet keuz. [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 63.)

   Gant daou veudad ouzhpenn war e vent, kolladenn ar merc'hed e vije bet, [...]. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 177.)

   Trist e vije da jeu ma n'az-pije kêr ebed. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 223.)

2. e-barzh am bije, hor bije, eus ar verb kaout
3. e-barzh pije,
4. e-barzh en devije, en divije, eus ar verb kaout
5. e-lec'h beze
   • Mes bep noz e vije laeret ur berenn eus ar wezenn, ha den na ouie piv e oa al laer. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 15.)
   • Arnus a oa eur soured: biskoaz ne vije klevet gantan nag eur gir gwir nag eur gomz dereat. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 29.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) serait ^(fr)