Magrib

Magrib (المغرب العربي al-Maġrib al-ʿArabī;), regija afričkog kontinenta koja se nalazi sjeverno od Sahare, a zapadno od Nila. Obuhvata zapadne zemlje Maroko, Zapadnu Saharu, Alžir, Tunis, Libiju i u manjem dijelu Mauritaniju. Naziv potiče iz arapske riječi, a znači "zapadno"; prvobitno značenje tog naziva bilo je "zemlje zapadno od Egipta".

Historija

Nakon završetka ledenog doba područje na kojem se danas nalazi Sahara osušilo se i nastala je pustinja. Zbog poteškoća prelaska pustinje dodir između Magriba i subsaharske Afrike je bio krajnje ograničen. Tako je bilo sve do arapske ekspanzije i širenja Islama. Čak i tada trgovina je bila ograničena na skupe (ali često profitabilne) karavanske ekspedicije, kojima se vršila trgovina dobara poput soli, zlata, robova i slonovače.

U početku je Magrib bio naseljen "bijelim" kromanjoidima na sjeveru i "crnim" narodima u Sahari. Kasnije su oko 8000te p. n. e. s istoka tamo stigli "bijeli" govornici sjevernih afroazijatskih jezika poput Berbera istovremeno sa pojavom kapsijske kulture.

Mnoge luke duž obale Magriba zauzeli su Feničani, posebno Kartažani. Porazom Kartage mnoge luke su došle pod vlast Rima, koji je na kraju preuzeo nadzor nad čitavom regijom Magriba sjeverno od planine Atlas osim nad nekim najvišim planinskim regijama poput marokanskog Rifa.

Arapi su dosegli Magrib u vrijeme Omejida, ali je njihova kontrola nad njime bila prilično slaba. Različite islamske "hereze" poput Abasida i šiita, koje su prihvatili neki Berberi, ubrzo su zbacili hilafetovu kontrolu u ime svojih interpretacija Islama. Arapski jezik tek se kasnije u 1100ima raširio kao posljedica invazije Banu Hilala (otpustili su ga, ironično, berberski fatimidi radi kažnjavanja zbog iznevjerenja ziridskih klijenata). Kroz taj period Magrib je varirao između povremenog jedinstva (kao pod vlašću Almohada, i kratko pod Hafsidima) i uobičajenije podjele na tri države koje su grubo odgovarale modernom Maroku, zapadnom i istočnom Alžiru i Tunisu.

Nakon srednjeg vijeka područje se skoro cijelo nalazilo pod kontrolom Osmanlijskog Carstva osim Maroka. Nakon XIX vijeka Magrib su kolonizovale Francuska, Španija i kasnije Italija.

Demografija

Kultura Magriba vrlo je složena, jer ljudi koji žive na tom području imaju i afričke i srednjoistočne korijene. Većina Magribljana su muslimani koji govore arapskim ili berberskim jezikom, neki su pretežno afričkog porijekla. U velikim obalnim gradovima većinom žive stanovnici francuskog, španskog, italijanskog i turskog porijekla, koje su ovdje u velikom broju naselili korsari. Arapski dalekti Magriba dijele mnogo zajedničkih karakteristika (poput prvog lica jednine u prezentu na n-) koje su ih odvojile od dijalekata Srednjeg istoka i većinom od Egipta. Berberski jezici gotovo se isključivo govore u Magribu. Magrib uveliko dijeli zajedničku kulinarsku tradiciju. Zaista, Habib Bourguiba je šaljivo odredio Magrib kao dio Severne Afrike gdje je kuskus osnovna hrana.

Unija Arapskog Magriba (Union du Maghreb Arabe) je nastojanje za koordinacijom političkih i ekonomskih poslova širom regije. Neslaganja među njenim članicama i sigurnosni problemi u Alžiru predstavljali su ozbiljne smetnje.

Zapadni islamski svijet (sjeverozapadna Afrika) razlikuje se od Mašreka ili istočnog islamskog svijeta (Srednji istok). Doslovno označava "vrijeme i mjesto zalaska sunca - zapad." Za svoje arapske osvajače regija je bila "ostrvo zapada" (jazirat al maghrib), zemlja između "mora pijeska" (Sahare) i Sredozemnog mora. Tradicionalno uključuje Maroko, Alžir, Tunis i Tripolitaniju (u Libiji). Nedavno su neki izvori određivali Mauritaniju kao dio regije Magriba.

Moderne teritorije Magriba

Srednjovekovne regije Magriba

Ifriqiya
Djerid
Sus/Sousse
Zab
Hodna
Rif
Magrib al-Awsat (Srednji Magrib)
Maroko (Magrib al-Aqsa)
Tamesna

Također pogledajte

Commons logo

Commons ima datoteke na temu: Magrib