εργαλείο που χρησιμοποιείται για πρόκληση βλάβης ή ζημιας
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 21/04/2012.
Γενικά, ως όπλο χαρακτηρίζεται οποιοδήποτε μέσο χρησιμοποιείται με σκοπό την πρόκληση βλάβης σε ανθρώπους ή κατασκευές. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί γιαεπίθεση, άμυνα ή για εκφοβισμό. Παραδείγματος χάρη ο Νάσος Κοντογιάννης
Το "όπλον" στηναρχαία ελληνική γλώσσα ήταν η κυκλική ασπίδα που χρησιμοποιούσαν οιοπλίτες, δηλαδή οι στρατιώτες που έρχονταν αντιμέτωποι μετον εχθρό σώμα με σώμα και πεζοί.[1][2]
Εκτός της κατηγοριοποίησης των όπλων σε "επιθετικά" και "αμυντικά", τα όπλα αρχικά διακρίνονται σε δύο βασικές κατηγορίες στααγχέμαχαγια μάχες σώμα με σώμα καισταεκηβόλαπου χτυπουν τον εχθρό από μεγάλη απόσταση. Κάθε μια από αυτές διακρίνονται επιμέρους σεφορητά όπλακαισεβαρέα όπλα. Κάθε μια από αυτή τη δεύτερη υποκατηγορία διακρίνεται επιμέρους σε "απλά ή μηχανικά όπλα", σεχημικά όπλα, σε "σύνθετα όπλα" καισε "πολυσύνθετα όπλα" που συνηθέστερα καλούνται οπλικά συστήματα, στη κατηγορία αυτών υπάγονται καιτα λεγόμενα "ηλεκτρονικά όπλα".
Ανάλογα του χώρου χρήσης τους χαρακτηρίζονται "όπλα επιφανείας", που μπορεί να αφορούν επιφάνεια ξηράς ή θάλασσας, λεγόμενα και πεζικά όπλα, ή ναυτικά όπλα στα οποία περιλαμβάνονται καιτα "ύφαλα όπλα", όπου η χρήση τους γίνεται υπό την επιφάνεια της θάλασσας, καθώς καιτα όπλα αέρος ή "αεροπορικά όπλα".
Τα βαρέα όπλα επιφανείας ξηράς διακρίνονται σε "πεδινά,", "ορειβατικά" και "παντός εδάφους". Ειδικότερα στοπολεμικό πλοίοτο σύνολο των πάσης φύσεως διαμετρήματος των φερομένων "πυροβόλων όπλων" ονομάζεται "πυροβολικό" (του πλοίου).
Ανάλογα του σκοπού γιατο οποίο προορίζεται η χρήση των φερομένων όπλων αυτά χαρακτηρίζονται γενικά: "κατά προσωπικού", "αντιαρματικά", "αντιαεροπορικά", και "ανθυποβρυχιακά όπλα".
Ιδιαίτερες κατηγορίες αποτελούν τα βλήματα αγχέμαχων και εκηβόλων όπλων.
Το σύνολο των φερόμενων όπλων, ανεξαρτήτως κατηγορίας, μιας στρατιωτικής μονάδας ονομάζεται οπλισμόςπ.χ. οπλισμός μαχητικού αεροσκάφους, οπλισμός πολεμικού πλοίου κ.λπ. Ο όρος "εξοπλισμός" χρησιμοποιείται περισσότερο είτε γιατον οπλισμό που δίνεται σε νέα εντασσόμενη στρατιωτική μονάδα ή σε αντικατάσταση υπάρχοντος οπλισμού.
Νεολιθικά αντικείμενα, ανάμεσα τους και κεφαλές τσεκουριών και εργαλεία ακονισμού
Οι πρώτοι άνθρωποι άρχισαν να κατασκευάζουν οχυρωματικά έργαγιατην κατοικία τους καιτην προφύλαξή τους από τα διάφορα ζώα. Στη συνέχεια διάφορα φυσικά αντικείμενα σαν πρόχειρα όπλα, που αργότερα μετέτρεψαν σεπιο αποτελεσματικά μετην κατεργασία τους,[3] ενώ παρόμοια συμπεριφορά έχει παρατηρηθεί καιστη χρήση φυσικών αντικειμένων από χιμπατζήδες.[4]Τα πρώτα όπλα που εμφανίζονται είναι τα ρόπαλα από κόκαλο ή ξύλο, καιτα παλαιότερα χρονολογούνται έως και 300.000 έτη πριν βάσει τεκμηρίων που ανακαλύφθηκαν στηΓερμανία.[5][6][7] Ακολουθούν τα δόρατα το τόξο καιοι πρώτοι πελέκεις, πουστην αρχή ήταν λίθινοικαιμετην πάροδο του χρόνου αντικαταστάθηκαν από μεταλλικούς.
Είναι γεγονός ότι η χρησιμοποίηση τουμετάλλουγιατην κατασκευή όπλων, ακολούθησε την ανακάλυψη της φωτιάς, που άλλωστε αποτέλεσε κι ένα απ' ταπιο βασικά αμυντικά, αλλά κι επιθετικά όπλα. Μετην ανακάλυψη όμως αυτής καιτη χρησιμοποίησή της γιατην επεξεργασία των μεταλλικών όπλων, τα λίθινα όπλα κυρίως από πυριτόλιθο αχρηστεύονται. Η ύπαρξή τους διαπιστώνεται απ' τα άφθονα όπλα του είδους αυτού, που έχουν ανακαλυφτεί στα ερείπια πρωτόγονων οικισμών.[8]
Η ανακάλυψη τουσιδήρου απετέλεσε πραγματική επανάσταση στη μέχρι τότε τέχνη του πολέμου. Στην αρχή τα πρώτα μεταλλικά όπλα ήταν από χαλκόπου όμως ήταν μαλακός καιδεν διατηρούσε κοφτερές άκρες. Έτσι άρχισε να χρησιμοποιείται οκασσίτερος (2.500 π.Χ.) στη παραγωγή τουμπρούντζου. Το μέταλλο αυτό ήταν σκληρότερο, κάλυπτε τις απαιτούμενες ανάγκες και ήταν πολύ πιό εύχρηστο. Σημειώνεται πως ηεποχή του χαλκού προηγήθηκε της εποχής του σιδήρου (600 π.Χ.), ηδε παραγωγή μπρούτζινων όπλων συνέχισε και μετά την εποχή του σιδήρου. Πάντως σήμερα θεωρείται βέβαιο ότι η κατεργασία του σιδήρου και παραγωγή όπλων εξ αυτού ήταν γνωστή στηΜικρά Ασία από την3η χιλιετία π.Χ..[9][9]
Η ανακάλυψη καιη χρησιμοποίηση των μετάλλων συντέλεσε επίσης στη δημιουργία δύο ειδών όπλων: των αμυντικών καιτων επιθετικών. Ο διαχωρισμός αυτός συναντάται σε μεγάλη κλίμακα στους αρχαίους Έλληνες και στους σύγχρονούς τους λαούς. Σαν κύρια επιθετικά όπλα χρησιμοποιούσαν τοξίφος, τοδόρυ ή ακόντιο, ενώ ηασπίδα, ηπερικεφαλαία, οθώρακαςκαιοι περικνημίδες είχαν αμυντική αποστολή. Την εποχή αυτή γίνεται καιη διάκριση των όπλων σεαγχέμαχα, σε όπλα δηλ. που χρησιμοποιούνταν για μάχες σώμα με σώμα, όπως το ξίφος καιτο ακόντιο καισεεκηβόλα (τηλέμαχα), που είχαν τη δυνατότητα να χτυπήσουν τον αντίπαλο από μακριά (τόξο, σφενδόνη). Μια πρώτη παραστατική εικόνα της εξέλιξης των όπλων μας παρέχουν οιΆθλοι του Ηρακλήστην αρχή το ρόπαλο στη συνέχεια ο δαυλός καιο πέλεκυς (τσεκούρι) και μετά το τόξο.[10][11][12]
Τα όπλα αυτά όμως ήταν ατομικά, δηλ. είχαν περιορισμένες καταστροφικές δυνατότητες. Γιατην επίτευξη δυσκολότερων σκοπών άρχισαν να εκπαιδεύουν και ζώα (άλογα, καμήλες, ελέφαντες κ.λπ) καινα επιχειρούν μ΄ αυτά.[13]Στη συνέχεια χρησιμοποιούσαν τα δρεπανηφόρα άρματα και τις λεγόμενες πολιορκητικές και πολεμικές μηχανές,[14] όπως οι λιθοβόλοι, οικαταπέλτες, οι χελώνες, οι κριοί κ.ά., μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται καιοΔούρειος Ίππος. Ηαπόβασητων αρχαίων Ελλήνων στηΤροία όσο καιηπολιορκία της, (Τρωικός πόλεμος), θεωρούνται οι πρώτες αφηγήσεις τέτοιων πολεμικών επιχειρήσεων.
Οι Έλληνες επίσης ναυπήγησαν πολεμικά πλοία, όπως τις τριήρειςπου γνώρισαν μεγάλη εξέλιξη κατά τους ρωμαϊκούς και βυζαντινούς χρόνους.[15]
Βαλλίστρα μεγάλου μεγέθους, χρησιμοποιούνταν σε πολιορκίες καισε επιθέσεις κατά προσωπικού κατά την αρχαιότητα και μεσαίωνα
Γενικά οι αρχαίοι Έλληνες διατηρούσαν στρατό από πολίτες που έφεραν ατομικό οπλισμό. Έτσι στην αρχαία Αθήνα οιπιο ευκατάστατοι ήταν καιοι περισσότερο οπλισμένοι διατηρώντας και ίππους. Στην αρχαία Σπάρτη αντίθετα όλοι έφεραν τον ίδιο εξοπλισμό με μπρούτζινη περικεφαλαία, κυκλική ασπίδα, καιμεπιο σύνηθες το δόρυ. Παράλληλα όμως άρχισε να αναπτύσσεται καιηοχυρωματική καθώς καιηστρατηγική. Η επικράτηση των Ρωμαίων καιη πολεμική οργάνωσή τους οφείλει πολλά στους Έλληνεςκαι τους Ετρούσκουςπου έφθασαν στα εδάφη τους. Οι λεγεωνάριοι ήταν εξοπλισμένοι με κράνος, παραλληλόγραμμη ασπίδα, κοντό σπαθί, μακρύ δόρυ και μεταλλικό θώρακα, χωρίς περικνημίδες. Από τη μελέτη επίσης της Παλαιάς Διαθήκης παρέχονται πολλά στοιχεία γιατα όπλα που χρησιμοποιούνταν στη περιοχή της Μέσης Ανατολής από τηΜεσοποταμία μέχρι τηΜεσόγειοστην προχριστιανική εποχή. Φαίνεται για παράδειγμα πως ταάρματα επινοήθηκαν την εποχή πουοι αρχαίοι Αιγύπτιοι άρχισαν να επεκτείνονται προς βορρά με συνέπεια ν΄ αποτελέσουν μια ελαφρά πολεμική "μηχανή". Σύμφωνα δεμε ευρήματα φέρονται ν΄ αναπτύχθηκαν επίσης και από τους Βαβυλωνίους.
Κατά τη διάρκεια της βυζαντινής εποχής γίνεται επίσης χρήση από τους Βυζαντινούς τουυγρού πυρός.
Την ίδια εποχή στην Ευρώπη κάνουν την εμφάνισή τους οιπανοπλίεςκαιοικατάφρακτοιιππότες. Οι πολεμιστές του είδους αυτού, ανκαι βραδυκίνητοι, είχαν τρομερή αποτελεσματικότητα στις συγκρούσεις εξ επαφής (εκτουσυστάδην). Η πανοπλία που ήταν βασικά αμυντικό όπλο, βρέθηκε στοζενίθ της χρησιμοποίησής της κατά τους χρόνους τουμεσαίωνα. Την εποχή αυτή αναπτύσσεται έντονα ηστρατηγικήκαιηστρατιωτική τακτική παίρνει νέα δομή αξιοποιώντας σε γραμμή μετώπου τους τοξότες ενώ οι στρατιώτες είναι απλοί μισθοφόροι. Υπόψη ότι στημάχη του Άντζικορτ, το1415, (Εκατονταετής πόλεμος), οι Άγγλοι πέτυχαν περιφανή νίκη κατά των σαφώς υπέρτερων Γάλλων αξιοποιώντας τους τοξότες. Συνέχεια αυτών ήταν η ανάπτυξη της βαλλίστρας από την οποία και εκτοξεύονταν μικρότερα βέλη.
Η ανακάλυψη τουσιδήρου απετέλεσε πραγματική επανάσταση στη μέχρι τότε τέχνη του πολέμου. Στην αρχή τα πρώτα μεταλλικά όπλα ήταν από χαλκόπου όμως ήταν μαλακός καιδεν διατηρούσε κοφτερές άκρες. Έτσι άρχισε να χρησιμοποιείται οκασσίτερος (2.500 π.Χ.) στη παραγωγή τουμπρούντζου. Το μέταλλο αυτό ήταν σκληρότερο, κάλυπτε τις απαιτούμενες ανάγκες και ήταν πολύ πιό εύχρηστο. Σημειώνεται πως ηεποχή του χαλκού προηγήθηκε της εποχής του σιδήρου (600 π.Χ.), ηδε παραγωγή μπρούτζινων όπλων συνέχισε και μετά την εποχή του σιδήρου. Πάντως σήμερα θεωρείται βέβαιο ότι η κατεργασία του σιδήρου και παραγωγή όπλων εξ αυτού ήταν γνωστή στηΜικρά Ασία από την3η χιλιετία π.Χ..[9][9]
Η ανακάλυψη καιη χρησιμοποίηση των μετάλλων συντέλεσε επίσης στη δημιουργία δύο ειδών όπλων: των αμυντικών καιτων επιθετικών. Ο διαχωρισμός αυτός συναντάται σε μεγάλη κλίμακα στους αρχαίους Έλληνες και στους σύγχρονούς τους λαούς. Σαν κύρια επιθετικά όπλα χρησιμοποιούσαν τοξίφος, τοδόρυ ή ακόντιο, ενώ ηασπίδα, ηπερικεφαλαία, οθώρακαςκαιοι περικνημίδες είχαν αμυντική αποστολή. Την εποχή αυτή γίνεται καιη διάκριση των όπλων σεαγχέμαχα, σε όπλα δηλ. που χρησιμοποιούνταν για μάχες σώμα με σώμα, όπως το ξίφος καιτο ακόντιο καισεεκηβόλα (τηλέμαχα), που είχαν τη δυνατότητα να χτυπήσουν τον αντίπαλο από μακριά (τόξο, σφενδόνη). Μια πρώτη παραστατική εικόνα της εξέλιξης των όπλων μας παρέχουν οιΆθλοι του Ηρακλήστην αρχή το ρόπαλο στη συνέχεια ο δαυλός καιο πέλεκυς (τσεκούρι) και μετά το τόξο.[10][11][12]
Τα όπλα αυτά όμως ήταν ατομικά, δηλ. είχαν περιορισμένες καταστροφικές δυνατότητες. Γιατην επίτευξη δυσκολότερων σκοπών άρχισαν να εκπαιδεύουν και ζώα (άλογα, καμήλες, ελέφαντες κ.λπ) καινα επιχειρούν μ΄ αυτά.[13]Στη συνέχεια χρησιμοποιούσαν τα δρεπανηφόρα άρματα και τις λεγόμενες πολιορκητικές και πολεμικές μηχανές,[14] όπως οι λιθοβόλοι, οι καταπέλτες, οι χελώνες, οι κριοί κ.ά., μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται καιοΔούρειος Ίππος. Ηαπόβασητων αρχαίων Ελλήνων στηΤροία όσο καιηπολιορκία της, (Τρωικός πόλεμος), θεωρούνται οι πρώτες αφηγήσεις τέτοιων πολεμικών επιχειρήσεων.
Οι Έλληνες επίσης ναυπήγησαν πολεμικά πλοία, όπως τις τριήρειςπου γνώρισαν μεγάλη εξέλιξη κατά τους ρωμαϊκούς και βυζαντινούς χρόνους.[15]
Βαλλίστρα μεγάλου μεγέθους, χρησιμοποιούνταν σε πολιορκίες καισε επιθέσεις κατά προσωπικού κατά την αρχαιότητα και μεσαίωνα
Γενικά οι αρχαίοι Έλληνες διατηρούσαν στρατό από πολίτες που έφεραν ατομικό οπλισμό. Έτσι στην αρχαία Αθήνα οιπιο ευκατάστατοι ήταν καιοι περισσότερο οπλισμένοι διατηρώντας και ίππους. Στην αρχαία Σπάρτη αντίθετα όλοι έφεραν τον ίδιο εξοπλισμό μεμπρούτζινηπερικεφαλαία, κυκλική ασπίδα, καιμεπιο σύνηθες τοδόρυ. Παράλληλα όμως άρχισε να αναπτύσσεται καιηοχυρωματική καθώς καιηστρατηγική. Η επικράτηση των Ρωμαίων καιη πολεμική οργάνωσή τους οφείλει πολλά στους Έλληνεςκαι τους Ετρούσκουςπου έφθασαν στα εδάφη τους. Οι λεγεωνάριοι ήταν εξοπλισμένοι με κράνος, παραλληλόγραμμη ασπίδα, κοντό σπαθί, μακρύ δόρυ και μεταλλικό θώρακα, χωρίς περικνημίδες. Από τη μελέτη επίσης της Παλαιάς Διαθήκης παρέχονται πολλά στοιχεία γιατα όπλα που χρησιμοποιούνταν στη περιοχή της Μέσης Ανατολής από τηΜεσοποταμία μέχρι τηΜεσόγειοστην προχριστιανική εποχή. Φαίνεται για παράδειγμα πως ταάρματα επινοήθηκαν την εποχή πουοι αρχαίοι Αιγύπτιοι άρχισαν να επεκτείνονται προς βορρά με συνέπεια ν΄ αποτελέσουν μια ελαφρά πολεμική "μηχανή". Σύμφωνα δεμε ευρήματα φέρονται ν΄ αναπτύχθηκαν επίσης και από τους Βαβυλωνίους.
Κατά τη διάρκεια της βυζαντινής εποχής γίνεται επίσης χρήση από τους Βυζαντινούς τουυγρού πυρός.
Την ίδια εποχή στην Ευρώπη κάνουν την εμφάνισή τους οιπανοπλίεςκαιοικατάφρακτοιιππότες. Οι πολεμιστές του είδους αυτού, ανκαι βραδυκίνητοι, είχαν τρομερή αποτελεσματικότητα στις συγκρούσεις εξ επαφής (εκτουσυστάδην). Η πανοπλία που ήταν βασικά αμυντικό όπλο, βρέθηκε στοζενίθ της χρησιμοποίησής της κατά τους χρόνους τουμεσαίωνα. Την εποχή αυτή αναπτύσσεται έντονα ηστρατηγικήκαιηστρατιωτική τακτική παίρνει νέα δομή αξιοποιώντας σε γραμμή μετώπου τους τοξότες ενώ ο στρατιώτες είναι απλοί μισθοφόροι. Υπόψη ότι στημάχη του Άντζικορτ, το1415, (Εκατονταετής πόλεμος), οι Άγγλοι πέτυχαν περιφανή νίκη κατά των σαφώς υπέρτερων Γάλλων αξιοποιώντας τους τοξότες. Συνέχεια αυτών ήταν η ανάπτυξη της βαλλίστρας από την οποία και εκτοξεύονταν μικρότερα βέλη.
Όπως γίνεται αντιληπτό η ιστορία του όπλου είναι παράλληλη με εκείνη των πολέμων χάρη στους οποίους τα όπλα συνεχώς εξελίσσονται. ΣτονΑ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο παρατηρείται μια θεαματική παρουσία όπλων. Στη θάλασσα έχουν ήδη εμφανισθεί ταθωρηκτάπου φαντάζουν σαν τεράστια πλωτά πυροβολεία. Στον αέρα εμφανίζονται ιπτάμενες μηχανές όπου και σημειώνονται οι από αέρος επιθέσεις. Τη θέση τωνβλημάτων τώρα καταλαμβάνουν οιβόμβες. Πρώτη τέτοια αεροπορική επίθεση με ρίψη βομβών έγινε από τον Έλληνα Δημήτρη Καμπέρο κατά των Τούρκων στηΘεσσαλίαστη διάρκεια τουΑ' Βαλκανικού Πολέμου. Τα πυροβόλα όμως συνεχίζουν την εξέλιξη τους.
Το πολυβόλο τύπου Βίκερς ήταν σε χρήση από τον βρετανικό στρατό για 80 έτη
Η από αέρος αυτή εξέλιξη αναγκάζει τον Γερμανό καθηγητή Φον Έμπερχαρντ το1916να σχεδιάσει το πρώτο αντιαεροπορικό όπλο, την παραγωγή του οποίου αναλαμβάνει η εταιρεία Κρουπ. Το όπλο αυτό έφερε πολύ μακριά κάννη δημιουργώντας βεληνεκές πάνω από 100 χλμ. Στο μεταξύ ημάχη τουΣομμ δημιούργησε στρατιωτικό αδιέξοδο, που οδήγησε στον λεγόμενο «πόλεμο των χαρακωμάτων». Τότε άρχισαν να χρησιμοποιούνται τα λεγόμενα «όπλα της απελπισίας», όπως χαρακτηρίστηκαν ταχημικά όπλα, που απελευθέρωναν ασφυξιογόνα και δηλητηριώδη αέρια, όπως για παράδειγμα το λεγόμενο αέριο μουστάρδαςπου ήταν ισχυρό τοξικό και προκαλούσε σοβαρά εγκαύματα. Τότε οι στρατιώτες έπρεπε να φέρουν και αντιασφυξιογόνες μάσκες καθώς και ειδική εξάρτυση. Παράλληλα ένας νέος μεταλλικός γίγαντας αρχίζει να εμφανίζεται στα πεδία των μαχών: Τοάρμα μάχης. Ανκαιτο θωρακισμένο αυτό όχημα έκανε τη πρώτη του εμφάνιση το1904, στην πραγματικότητα χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη Μάχη τουΣομμτο 1916. Η ιδέα της «φόρτωσης» μεγάλου πυροβόλου σε θωρακισμένο ερπυστριοφόρο όχημα, ικανό έτσι να κινείται σε κάθε είδους εδάφη, ανήκει στον Άγγλο αντισυνταγματάρχη Έρνεστ Σουίντον.
Την ίδια εποχή εμφανίζονται καιτα πρώτα «ύπουλα όπλα». Ξηρές και θάλασσες αρχίζουν να φιλοξενούν τις νάρκες. Και ενώ στη θάλασσα οιτορπίλες βρίσκονται σε εξέλιξη, μια άλλη παρουσία, επίσης «ύπουλη», γίνεται αισθητή, το μάτι τουπερισκοπίου. Τον Φεβρουάριο του1917τα γερμανικά υποβρύχια παύουν πλέον να τηρούν τον εθιμοτυπικό κώδικα της «μη βύθισης εμπορικών πλοίων» απειλώντας ακόμη καιτην αμερικανική ναυτιλίαστονΑτλαντικό. Έτσι καιοιΗΠΑπου μέχρι τότε εφοδίαζε με πολεμικό υλικό τους Συμμάχους αναγκαστικά μπήκε στον πόλεμο.
Γιατην άριστη απόδοση των όπλων απαιτείται άριστη εκπαίδευση των χειριστών τους. Οι Γερμανοί υπερτερούσαν στον τομέα αυτό, με αποτέλεσμα στην αρχή των επιχειρήσεων όλα τα άλλα στρατεύματα των Συμμάχων να παρουσιάζουν αποκαρδιωτική εικόνα δίνοντας την εντύπωση ανεκπαίδευτων πολιτών. ΗΑγγλία όπως και άλλες χώρες ήταν επαναπαυμένες στις δυνάμεις τους, όχι όμως στην εκπαίδευση καιστη μέριμνα αποθεμάτων υλικού. Έτσι, μετο ξέσπασμα του πολέμου βρέθηκαν απροετοίμαστες, όχι τόσο χωρίς στρατιώτες, αφού υπήρχε τεράστια ανεργία, όσο από την έλλειψη υλικών καιπυρομαχικών. Αυτό είχε ως συνέπεια ακόμη και γυναίκες να εργαστούν σε εργοστάσια καιναυπηγεία προκειμένου να βοηθήσουν τη διεξαγωγή του πολέμου.
Ένα ακόμη ενδιαφέρον σημείο αποτελούν οι λεγόμενες μαζικές καταστροφές που σημειώθηκαν τότε και μάλιστα ολόκληρων κοινοτήτων. Τα νέα βαρέα όπλα που εισήλθαν στον πόλεμο μετην εμβέλεια των 100 χλμ. μπορούσαν να βομβαρδίσουν πόλεις από ασφαλέστερη πλέον απόσταση γιατοπεζικό. Παρά ταύτα οι στρατηγοί όλων των εμπλεκομένων προτιμούσαν να ακολουθούν την παλαιά ακόμη τακτική της αντιτακτής (κατ' έναντι) παράταξης των στρατευμάτων τους.
Στις μάχες του πολέμου αυτού κυριαρχεί η μαζικότητα των όπλων και βεβαίως η εξελιγμένη και επιμελημένη πλέον τακτική σχεδίαση. Η τεχνολογία καιτα λεγόμενα "όπλα μαζικής καταστροφής" κυριαρχούν. Στόλοι θωρηκτών, σμήνη βομβαρδιστικών και μαχητικών αεροσκαφών, καθώς και μεραρχίες τεθωρακισμένων δεσπόζουν των συγκρούσεων. Η παραγωγή όπλων είναι εκπληκτική. Τα γερμανικά εργοστάσια παράγουν ανά 8 λεπτά ένα άρμα μάχης (100 την ημέρα). Η εξέλιξη της ναυπηγικής ακολουθεί ομοίως. Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί αποτελούν συνήθεια. Ως επακόλουθο, ο πόλεμος αυτός δημιούργησε και τις μεγαλύτερες μέχρι τότε συμμαχίες στον κόσμο.
Στη νέα τακτική, η αεροπορία πλέον είναι πρώτη δύναμη, που εξαπολύει επιδρομές στρατηγικών στόχων, πριν προλάβουν άλλες δυνάμεις, χερσαίες και θαλάσσιες, να επέμβουν. Στην υπηρεσία αυτής εμφανίζεται τοαεροπλανοφόρο. Το1937οι Άγγλοι κατασκευάζουν τον αεροστρόβιλο κινητήρα, που όμως θ' αργήσει λίγο να χρησιμοποιηθεί στα αεριωθούμενα αεροσκάφη. Η πρώτη αερομαχία τέτοιων σκαφών θα πραγματοποιηθεί σεμια άλλη αναμέτρηση, στονΠόλεμο της Κορέας. Τα αερόπλοια τύπου Ζέπελιν ήδη αρχίζουν να παραχωρούν τη θέση τους σεμια νέα ιπτάμενη συσκευή που σχεδίασε το1939ο Ιγκόρ Σικόρσκι, τοελικόπτερο. Παράλληλα η ηλεκτρονική παρουσιάζει πρώτα τοραντάργιαν' ακολουθήσει η τηλεκατεύθυνση των όπλων. Στην υπηρεσία του πολέμου σπεύδουν να προσφέρουν και άλλες επιστήμες και τεχνικές, η ψυχολογία των μαζών καιεξ αυτής ηπροπαγάνδαπου ανάγεται αμέσως σε όπλο, ομοίως καιηκατασκοπεία. Μέσα σ΄ αυτή τη δίνη καιο διωγμός των Εβραίων, μεγάλος αριθμός των οποίων θανατώθηκε ή υπέστη ιδιαίτερες ταλαιπωρίες.
Οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις του πολέμου αυτού ήταν η λεγόμενη "Μάχη της Αγγλίας" που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1940 μετο όνομα "επιχείρηση Θαλάσσιος Λέων", (γερμανικό σχέδιο εισβολής στην Αγγλία) που κράτησε δύο μήνες και θεωρείται η μεγαλύτερη μάχη στην Ιστορία που διεξήχθη αποκλειστικά στον αέρα, ο ιαπωνικός βομβαρδισμός τουΠερλ Χάρμπορπου εισήγαγε τις Η.Π.Α.στον πόλεμο και ασφαλώς ηαπόβαση στη Νορμανδία.
Από την εποχή των πρώτων πυροβόλων όπλων έχει σημειωθεί - και σημειώνεται - μεγάλη εξέλιξη στο θέμα της κατασκευής καινούριων. Αύξηση του βεληνεκούς, ευθυβολία, εύκολη χρήση είναι προβλήματα που αντιμετωπίζονται με επιτυχία απ' τους κατασκευαστές όπλων σ' όλον τον κόσμο. Όπλα διάφορου μεγέθους (πιστόλια, καραμπίνες) επαναληπτικάκαιαυτόματα χρησιμοποιήθηκαν κατά εκατομμύρια από τους ανθρώπους. Στον πολεμικό χώρο η βιομηχανία (ή βιοτεχνία κατά τα παλιότερα χρόνια) κατασκευής όπλων έχει να επιδείξει νάρκες, όλμους, βαριά πολυβόλα, τηλεβόλα, ρουκέτεςκ.ά. Ακόμα καιχημικά αέρια χρησιμοποιήθηκαν σε μεγάλη κλίμακα κατά τονΑκαι λιγότερο κατά τονΒ΄ Παγκόσμιο πόλεμο, του οποίου το τέλος του σημάδεψε η παρουσία και χρήση τωνπυρηνικών όπλων, που χαρακτηρίστηκαν τέλεια όπλα «μαζικής καταστροφής», σε αντίθεση μετα άλλα που χαρακτηρίζονται «συμβατικά».
Από το τέλος του Β΄ Π.Π. υπολογίζεται πως έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από 100 μεγάλες πολεμικές συγκρούσεις τουλάχιστον από 70 χώρες στον κόσμο, εκτων οποίων άλλες ήταν σποραδικές, άλλες περιορισμένες τοπικά, χωρίς συνασπισμούς συμμαχιών, αλλά και άλλες ικανές να πυροδοτήσουν έναν νέο πόλεμο. Στην τρίτη αυτή κατηγορία δεσπόζουν οπόλεμος της Κορέας, ηκρίση των πυραύλων της Κούβας, οπόλεμος του Βιετνάμ, οπόλεμος των Έξι Ημερών, ηεπιχείρηση στα νησιά Φώκλαντ, καθώς καιοπόλεμος του Κόλπου. Η "κούρσα των εξοπλισμών" ακολουθώντας τη φρενίτιδα της προπαγάνδαςτουψυχρού πολέμου μόλις και μειώθηκε στις δεκαετίες του 1980 και του 1990 μεμια σειρά συμφωνιών περιορισμού των πυρηνικών εξοπλισμών, όπου πολλές πυρηνικές κεφαλές αφοπλίστηκαν. Πλην όμως νέες Χώρες απέκτησαν πυρηνικά όπλα με συνέπεια η υφήλιος να συνεχίζει να μένει υπό διαρκή απειλή πυρηνικού ολέθρου.[16]
Μετην ορολογία όπλα ταυτίζονται πολλές φορες μονοτα βιομηχανικά κατασκευασμένα. Στην εικόνα ένα MP5k της Heckler & Koch
Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες απαγορεύεται η προσωπική κατοχή όπλων. Άδειες δίνονται για ειδικούς σκοπούς όπως τοκυνήγι, η εξάσκηση στη σκοποβολή, η παροχή υπηρεσιών ασφάλειας και φύλαξης. Σε ειδικές περιπτώσεις, επιτρέπεται σε πολίτες να κατέχουν καινα φέρουν όπλο (αν αποδειχθεί ότι διατρέχουν κάποιο σοβαρό κίνδυνο). Οι παραβάτες τιμωρούνται με ποινή φυλάκισης.
Ιδιαίτερη κατηγορία όπλων αποτελούν τα κυνηγετικά όπλα. Αυτά είναι όπλα περιορισμένου βεληνεκούς κι ελαφριάς κατασκευής, που έχουν όμως το προτέρημα να διαθέτουν φυσίγγια με πολλά βλήματα (σκάγια) που σχηματίζουν ένα είδος θανάσιμου κώνου, μόλις βγουναπ' τηνκάννητου όπλου. Σύμφωνα μετο νόμο 2168/93, τα κυνηγετικά όπλα είναι λειόκαννα. Απαγεορεύεται κατηγορηματικά η χρήση όπλων με ραβδωτή κάννη για κυνήγι. Τα όπλα αυτά χρησιμοποιούνται, βασικά, γιανα ικανοποιηθεί το πάθος των ανθρώπων που ασχολούνται μετοσπορτου κυνηγιού.
Στη στρατιωτική ορολογία όπλο επίσης ονομάζεται καιμια κατηγορία του μάχιμου στρατού, που έχει ομοιόμορφο οπλισμόκιεκπαίδευσηκαιπου είναι ενταγμένη στοστρατό ξηράς. ΣτονΣτρατό Ξηράς, ο Γενικός Κανονισμός Υπηρεσίας εις το Στρατό (κωδικός: 20-1) ορίζει ως όπλα τα στοιχεία του στρατού τα οποία διεξάγουν τον αγώνα ή συμμετέχουν ενεργά σε αυτόν. Τα όπλα τα οποία διεξάγουν τον αγώνα (ονομάζονται Όπλα Μάχης) τοπεζικό, τοπυροβολικόκαιτοιππικό (που αντικαταστάθηκε από ταάρματα μάχης). Τα Όπλα το οποία συμμετέχουν ενεργά στον αγώνα (Όπλα Υποστήριξης Μάχης) είναι τομηχανικό, οιδιαβιβάσειςκαιηαεροπορία στρατού (από το 1998).
↑Pruetz, J. D.; Bertolani, P. (2007). «Savanna Chimpanzees, Pan troglodytes verus, Hunt with Tools». Current Biology17 (5): 412–7. doi:10.1016/j.cub.2006.12.042. PMID17320393.
↑Thieme, H. (1997). «Lower Palaeolithic hunting spears from Germany». Nature385 (6619): 807. doi:10.1038/385807a0.
↑Thieme, Hartmut and Maier, Reinhard (eds.) (1995) Archäologische Ausgrabungen im Braunkohlentagebau Schöningen. Landkreis Helmstedt, Hannover.
↑Thieme, Hartmut (2005). «Die ältesten Speere der Welt – Fundplätze der frühen Altsteinzeit im Tagebau Schöningen». Archäologisches Nachrichtenblatt10: 409–417.
↑ 10,010,1Miller, D. E.; Van Der Merwe, N. J. (2009). «Early Metal Working in Sub-Saharan Africa: A Review of Recent Research». The Journal of African History35: 1–36. doi:10.1017/S0021853700025949.
↑ 11,011,1Stuiver, Minze; Van Der Merwe, N.J. (1968). «Radiocarbon Chronology of the Iron Age in Sub-Saharan Africa». Current Anthropology. doi:10.1086/200878.
.JPG)
