Έγινε η πρώτη ελεύθερη δημόσια βιβλιοθήκη όταν επέτρεψε, το 1793, την πρόσβαση του κοινού στα τεκμήρια καιστα αρχεία της. Βρίσκεται στην πρωτεύουσα της Γαλλίας, τοΠαρίσι, και από το 2007 έως καιτο 2016 πρόεδρος της ήταν ο Μπρινό Ρασίν (Bruno Racine) [1] μετά από τον οποίο ανέλαβε η Λοράνς Ενγκέλ[2]. Ο χώρος της βιβλιοθήκης αποτελείται από μια μεγάλη οβάλ αίθουσα με σταθμούς εργασίας για τους αναγνώστες. Σε αυτή την αίθουσα όπως επίσης καισε κάθε όροφο υπάρχουν τα χιλιάδες τεκμήρια που ανήκουν στηνβιβλιοθήκη, ανάμεσά τους και μεγάλος αριθμός ελληνικών χειρογράφων. Ως εθνική βιβλιοθήκη περιέχει και όλη την εκδοτική παραγωγή της Γαλλίας. Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας δεν περιορίζεται μόνο στην συλλογή υλικού καιτην παροχή αυτού στους χρήστες. Μέσα στον χώρο της βιβλιοθήκης υπάρχουν αρκετοί χώροι ειδικά διαμορφωμένοι για παρουσίαση εκθέσεων, οργάνωση εκδηλώσεων και άλλες δραστηριότητες σχετικές μετοβιβλίο. Καθημερινά ο αριθμός των χρηστών του ηλεκτρονικού καταλόγου της βιβλιοθήκης αλλά καιο αριθμός των επισκεπτών στους χώρους της αυξάνεται.
Το τμήμα χειρόγραφων στεγάζει τη μεγαλύτερη συλλογή μεσαιωνικών και σύγχρονων χειρογράφων παγκοσμίως[3][4]. Η συλλογή περιλαμβάνει μεσαιωνικά επικά άσματακαιμυθιστορίες, ασιατική λογοτεχνία, ανατολικές και δυτικές θρησκείες, αρχαία ιστορία, επιστημονική ιστορία και λογοτεχνικά χειρόγραφα των: Πασκάλ, Ντιντερό, Απολλιναίρ, Προυστ, Κολέτ, Σαρτρκ.λπ.
Η βιβλιοθήκη διαθέτει περίπου 5.000 αρχαία ελληνικά χειρόγραφα[5]τα οποία χωρίζονται σε τρείς ενότητες: 1η) Ενότητα γιατα αρχαία ελληνικά, 2η) Ενότητα Coislin και 3η) μια επιπλέον ενότητα γιατα ελληνικά ανάλογα μετο περιεχόμενο: διανοούμενοι και βιβλιόφιλοι, εξειδικευμένες συλλογές, Αρχεία της βιβλιοθήκης, γενεαλογικές συλλογές, γαλλικές επαρχίες, μασονική συλλογή κ.λπ.
Στις 14 Ιουλίου 1988, ο Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν ανακοίνωσε «την κατασκευή καιτην επέκταση μίας από τις μεγαλύτερες καιπιο σύγχρονες βιβλιοθήκες στον κόσμο, που προορίζεται να καλύψει όλους τους τομείς της γνώσεως και σχεδιάστηκε ώστε να είναι προσβάσιμη σε όλους, χρησιμοποιώντας τις πιο σύγχρονες τεχνολογίες μεταφοράς δεδομένων πουθα μπορούσαν να συμβουλευτούν οι χρήστες από απόσταση και τις οποίες θα μπορούσαν να συνεργαστούν με άλλες ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες».
Η οργάνωση των βιβλίων καιτων πολυμέσων σε ολόκληρη τη βιβλιοθήκη σχεδιάστηκε μετον αυτοματοποιημένο σύστημα Telelift. Μόνο με αυτό το υψηλό επίπεδο αυτοματισμού η βιβλιοθήκη μπορεί να ανταποκριθεί εγκαίρως σε όλα τα αιτήματα. Λόγω της αρχικής αντίθεσης των συνδικάτων, ένα ασύρματο δίκτυο εγκαταστάθηκε πλήρως μόλις τον Αύγουστο του 2016.
Η Gallica είναι ηψηφιακή βιβλιοθήκη[9]για διαδικτυακούς χρήστες της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας (Bibliothèque nationale de France ή BNF) καιτων συνεργατών της. Ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1997. Σήμερα διαθέτει περισσότερα από 6 εκατομμύρια ψηφιοποιημένα αρχεία διαφόρων τύπων: βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, φωτογραφίες, κινούμενα σχέδια, σχέδια, σφραγίδες, αφίσες, χάρτες, χειρόγραφα, αντίκες κέρματα, παρτιτούρες, κοστούμια καισετ θεάτρου, υλικό ήχου και βίντεο.
Όλο το υλικό της βιβλιοθήκης είναι ελεύθερα διαθέσιμο. Στις 10 Φεβρουαρίου 2010, ένα ψηφιοποιημένο αντίγραφο του έργου Σκηνές της μποέμικης ζωήςτουΑνρί Μυρζέ (Henri Murger) (1913) έγινε το εκατομμυριοστό έγγραφο της Gallica. Καιτον Φεβρουάριο του 2019, το πέντε εκατομμυριοστό έγγραφο ήταν ένα αντίγραφο του χειρογράφου "Καταγραφή ενός ανεπιτυχούς ταξιδιού στις Δυτικές Ινδίες" που αποθηκεύτηκε στηΒιβλιοθήκη Inguimbertine.
Από την 1η Ιανουαρίου 2020, η Gallica καταχώρησε στον Ιστό:
6 εκατομμύρια αρχεία
690,311 βιβλία
176,341 χάρτες
144,859 χειρόγραφα
1,468,952 εικόνες
3,968,841 εφημερίδες και περιοδικά
51,055 παρτιτούρες
51,170 ηχογραφήσεις
510,807 αντικείμενα
1,705 εγγραφές σε βίντεο
Οι περισσότερες συλλογές της Gallica έχουν μετατραπεί σε μορφή κειμένου χρησιμοποιώντας οπτική αναγνώριση χαρακτήρων (επεξεργασία OCR), η οποία επιτρέπει την αναζήτηση πλήρους κειμένου στα αρχεία της βιβλιοθήκης. Κάθε έγγραφο έχει ένα ψηφιακό αναγνωριστικό, ARK της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας και συνοδεύεται από βιβλιογραφική περιγραφή.