ΟΠρίγκιπας Ρενιέ Γ΄ (πλήρες όνομα: Ρενιέ Λουδοβίκος Ερρίκος Μαξέντιος Βερτράνδος Γκριμάλντι, Rainier Louis Henri Maxence Bertrand Grimaldi, 31 Μαΐου1923 - 6 Απριλίου2005) ήταν ο μονάρχης τουΠριγκιπάτου του Μονακόγια σχεδόν 56 χρόνια. Αποτέλεσε έναν από τους μακροβιότερους μονάρχες του20ου αιώνα.[1]
Ανκαι ήταν περισσότερο γνωστός εκτός της Ευρώπηςγιατον γάμο τουμετην Αμερικανίδα ηθοποιό Γκρέις Κέλι, ήταν επίσης υπεύθυνος για μεταρρυθμίσεις στοΣύνταγμα του Μονακόκαιγιατην επέκταση της οικονομίας του πριγκιπάτου πέρα από την παραδοσιακή του βάση των τυχερών παιχνιδιών. Τατυχερά παιχνίδια σήμερα αντιπροσωπεύουν μόλις το 3% των ετήσιων εσόδων του κράτους, ενώ όταν ο Ρενιέ ανέβηκε στο θρόνο το 1949, αντιπροσώπευαν περισσότερο από το 95%.[2][3]
Στις 9 Μαΐου 1949, μετά το θάνατο του παππού του Λουδοβίκου, ο Ρενιέ ανέλαβε το θρόνο του πριγκιπάτου, καθώς η μητέρα του είχε παραιτηθεί από το 1944 από τα δικαιώματά της στο θρόνο.[10]
Τις δεκαετίες του 1940 και του 1950 ο Πρίγκιπας ζούσε μετη Γαλλίδα ηθοποιό Ζιζέλ Πασκάλ. Το ζευγάρι φαίνεται να χώρισε όταν η αδελφή του διέδωσε φήμες ότι η ηθοποιός δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδί, ισχυρισμός που καταρρίφθηκε αργότερα όταν η Ζιζέλ παντρεύτηκε και απέκτησε ένα παιδί.[11][12]
Ο Πρίγκιπας Ρενιέ Γ΄ καιη Πριγκίπισσα Γκρέις τον Μάιο του 1961.
Μετά την άνοδό τουστο θρόνο, ο Ρενιέ, εργάστηκε επιμελώς γιατην ανάκτηση της λάμψης του Μονακό, η οποία είχε δεχτεί πλήγματα από παραμέληση (κυρίως οικονομική) και από τα σκάνδαλα, όπως η σχέση της μητέρας τουμε γνωστό κλέφτη κοσμημάτων. Ο Πρίγκιπας είχε να αντιμετωπίσει μετά την άνοδό τουμε ένα θησαυροφυλάκιο που ήταν πρακτικά άδειο. Ο κάτοχος του 55% των αποθεμάτων της χώρας, ηSocieté Monégasque de Banques et de Métaux Précieux, είχε πτωχεύσει. Η παραδοσιακή πελατεία τυχερών παιχνιδιών του κράτους, που αποτελούνταν σε μεγάλο βαθμό από Ευρωπαίους αριστοκράτες, είχε πλέον μειωμένους πόρους εξαιτίας τουΒ΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ταυτόχρονα νέοι προορισμοί τυχερών παιχνιδιών ανταγωνίζονταν το Μονακό. Γιανα αντισταθμιστεί αυτή η διαρκής απώλεια εισοδήματος, ο Ρενιέ, αποφάσισε να προωθήσει το Μονακό ως φορολογικό παράδεισο, κέντρο εμπορίου, κέντρο ευκαιρίας αγοράς ακινήτων και ως δημοφιλή τουριστικό προορισμό.[3][13][14]
Το 1953 οΈλληνας κροίσος της ναυτιλίας Αριστοτέλης Ωνάσης αγοράζει την Εταιρεία Θαλασσίων Λουτρών (Societe des Bains de Mer) με όνειρό τουνα κάνει το Μονακό ένα ξενοδοχείο πολυτελείας αποκλειστικά για πλουσίους. Ο Ρενιέ, ωστόσο, δεν ασπαζόταν την αριστοκρατική άποψη του Ωνάση και επιθυμούσε το Μονακό να είναι πιο ανοικτό σε ανθρώπους και επιχειρήσεις. Η σύγκρουση του Ωνάση μετον Ρενιέ είχε ως αποτέλεσμα την πώληση του μεριδίου του πρώτου έναντι 9,5 εκατομμυρίων δολαρίωντο 1966.[15][16][17]
Το 1959 ο Ρενιέ έμαθε ότι η αδελφή του Αντουανέτα καιο εραστής της ΖανΣαρλΡετου εργαζόταν παρασκηνιακά γιατην ανατροπή του. Ως απάντηση ο Πρίγκιπας κήρυξε ουσιαστικά στρατιωτικό νόμο τον Ιανουάριο του 1959 μέσω της έκδοσης διαταγμάτων απαγόρευσης διαδηλώσεων, αναστολής του συντάγματος και διάλυσης του Εθνικού Συμβουλίου, πρόεδρος του οποίου ήταν οΖανΣαρλΡε. Το 1962 επανέφερε την ομαλότητα και ενέκρινε ένα νέο σύνταγμα το οποίο ήταν πιο φιλελεύθερο και περιόριζε τις εξουσίες του μονάρχη.[18][19]
Μετά από ένα χρόνο σχέσης μετη διάσημη Αμερικανίδα ηθοποιό Γκρέις Κέλι, ο Πρίγκιπας Ρενιέ θατην παντρευτεί τον Απρίλιο του 1956. Οι τελετές διεξήχθησαν στοΜονακό στις 18 Απριλίου 1956 (πολιτική) και στις 19 Απριλίου 1956 (θρησκευτική). Το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά:[20][21]
Η σύζυγός του Ρενιέ, Γκρέις, έχασε τη ζωή της στις 14 Σεπτεμβρίου 1982 σε τροχαίο, όταν υπέστη ξαφνικό εγκεφαλικό επεισόδιο ενώ οδηγούσε μία μέρα νωρίτερα. Ο πρίγκηπας Ρενιέ δεν ξαναπαντρεύτηκε σε όλη τη μετέπειτα ζωή του, λόγω πένθους όπως δήλωσε ο ίδιος αρκετά χρόνια μετά, ενώ λέγεται ότι από τον θρήνο τουγιατην απώλεια της πριγκίπισσας Γκρέις, μετά κάπνιζε 60 τσιγάρα την ημέρα.[22]
Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, η υγεία του Πρίγκιπα Ρενιέ σταδιακά επιδεινώθηκε. Το 1999 υποβλήθηκε σε εγχείρηση καρδιάς καιτο 2000 σε επέμβαση αφαίρεσης τμήματος του πνεύμονά του. Το Νοέμβριο του 2002 εισήχθη στο νοσοκομείο με λοίμωξη του αναπνευστικού. Τον Ιανουάριο του 2004 πέρασε τρεις εβδομάδες στο νοσοκομείο γιατην αντιμετώπιση κόπωσης. Τον Φεβρουάριο του 2004 θα εισαχθεί ξανά στο νοσοκομείο με στεφανιαία βλάβη και ένα κατεστραμμένο αιμοφόρο αγγείο. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους θα παρουσιάσει ξανά λοίμωξη του αναπνευστικού.[23][24][25][26]
Στις 7 Μαρτίου 2005 ο Ρενιέ Γ΄ εισήχθη πάλι στο νοσοκομείο με λοίμωξη του αναπνευστικού. Στις 22 Μαρτίου μεταφέρθηκε στη μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου, ενώ μία ημέρα αργότερα, στις 23 Μαρτίου, ανακοινώθηκε ότι ο Πρίγκιπας υποστηριζόταν με μηχανική υποστήριξη και ότι υπέφερε από νεφρική και καρδιακή ανεπάρκεια. Στις 26 Μαρτίου το παλάτι ανέφερε ότι παρά τις εντατικές συνεχιζόμενες προσπάθειες γιατη βελτίωση της υγείας του πρίγκιπα, η κατάσταση συνέχιζε να επιδεινώνεται.[23]
Στις 31 Μαρτίου 2005 ανακοινώθηκε ότι ο γιος του Ρενιέ, ο Αλβέρτος, αναλάμβανε τα καθήκοντα του πατέρα του ως αντιβασιλέας, καθώς ο Ρενιέ δεν ήταν πλέον σε θέση νατα ασκήσει.[27]
Την 6η Απριλίου 2005 ανακοινώθηκε ότι ο Πρίγκιπας Ρενιέ είχε πεθάνει στις 6:35 π.μ., σε ηλικία 81 ετών. Στον θρόνο τον διαδέχθηκε ο γιος του ως Αλβέρτος Β΄. Κηδεύτηκε στις 15 Απριλίου 2005, δίπλα στη σύζυγό του, Γκρέις Κέλι, στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου.[28][29][30]
↑«Monaco Cathedral». Service Informatique du Ministère d'Etat (Monaco Minister of State Information Service). 28 Ιουλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2010.
Σχετικά πολυμέσα
.jpg)
